Inscenizacja przed ślubowaniem.

(Pusta scena. Słychać głos I, potem głos II,

głos III i głos IV.)

Głos I: Dzisiaj w naszej szkole wielka uroczystość. Ślubowanie klas pierwszych. Ale

najpierw musi my sprawdzić, czy dzieci zasługują na za szczytne miano ucznia.

Głos II: Czy znacie litery?

Dzieci (zza sceny): Znamy!

Głos III: Powiedzcie nam, jakie litery poznaliście.

(Na scenę z lewej strony wchodzi narrator, z prawej literka a. Dzieci grające litery mają napisy na czapkach.)

Litera a: Może wiecie… (Skłania się w stronę widowni, zawiesza głos.)

Narrator: Lub nie wiecie…

Litera a: Jestem pierwsza w alfabecie.

Narrator: Nawet małe misie dwa

Mruczą cicho: a, a, a.

(Litera a wychodzi, narrator zostaje, wchodzi litera o i dwie dziew czyn ki przebrane za osy, mają jedną dużą piłkę, próbują grać, ale piłka wypada im z rąk.)

Litera o: Okrąglutka jak piłeczka jest litera o.

Narrator: Osa z osą pograć chciały, Lecz, niestety, nie umiały.

(Osy i litera o wychodzą, zostaje narrator, z lewej wchodzi dziewczynka z dziadkiem prawej litera u.)

Narrator: Zapytała dziadka mała Ula:

Ula: Po co u jest w uchu? I dlaczego w ulu?

Litera u: Żeby usłyszał gwarny ul, O czym brzęczy pszczeli rój.

Dziadek: I żeby każda pszczółka usłyszała, O czym jej do ucha szeptała Inna pszczółka.

(Ula, dziadek, litera u wychodzą, zostaje narrator. Z prawej strony wchodzi litera e.)

Narrator: E się skręca na ekranie.

(E wykonuje skręty w jedną i drugą stronę.)

I powiada:

Litera e: Drogi panie, jak by pan beze mnie żył?

Głos IV (donośny, gruby, zza sceny): Kranem bym po prostu był.

(Litera e wychodzi, z prawej strony wchodzi litera i.)

Litera i: Garść owoców jarzębiny Szybko z pudełeczka znika…

Narrator: Igła jęczy, nitka wzdycha…

Litera i: Ale za to już niedługo Skończę prezent dla indyka. Nie żałuję trudu wcale,

Bo wkrótce mój przyjaciel Będzie miał nowe czerwone korale.

(Litera i wychodzi, z prawej strony wchodzi litera b.)

Narrator: Bzyka, brzęczy, baraszkuje, Nowa zabawę szykuje. Wreszcie woła…

Litera b: W brzuszku burczy! Mleczka chcę! Jestem przecież małe „be”.

(Wychodzą. Zza sceny słychać głos II.)

Głos II: A może umiecie liczyć?

Dzieci (chórem, zza sceny): Umiemy!

(Na scenę wchodzi jedno dziecko, trzyma planszę lub duży lizak z cyfrą 1.

Zza sceny słychać głos IV.)

Głos IV: Jedna jaskółka nie czyni wiosny.

(Przez scenę prze biega dziewczynka przebrana za jaskółkę. Wchodzi chłopiec, trzyma

się za głowę.)

Chłopiec: Jedynka to w szkole taki stopień, którego należy unikać.

(Wychodzi. Z prawej strony wchodzi dziecko z planszą 2. Po chwili wchodzi dziewczynka

i chłopiec. Trzymają się za ręce.)

Chłopiec: We dwoje zawsze raźniej.

Dziewczynka: Chodzi my razem do drugiej klasy.

(Wychodzą, za nimi wychodzi dziecko z planszą 2. Z prawej strony wchodzi dziecko z planszą 3. Po chwili wchodzi troje dzieci w różnym wieku, dwie dziewczynki i chłopiec.)

Dziewczynka I: To my. Moja siostra, mój brat i ja. Jesteśmy rodzeństwem. Jest nas troje. Mama mówi o nas „rozbryka na trójka”.

(Wszyscy wychodzą, po chwili wchodzi dziecko z planszą 4, w chwilę potem cztery dziewczynki.)

Dziewczynka I (zwracając się do koleżanek): Mój przyjaciel ma cztery łapy.

Zgadnijcie, kto to?

(Na scenę wbiega mały piesek, dziewczynka woła go, bierze na ręce, wszyscy wychodzą.

Wchodzi dziecko z cyfrą 5. Po nim wchodzi pięciu chłopców.)

Chłopiec I: Jestem Michał pierwszy.

Chłopiec II: Jestem Michał drugi.

Chłopiec III: Jestem Michał trzeci.

Chłopiec IV: Jestem Michał czwarty.

Chłopiec V: Jestem Michał piąty.

Chłopiec I: W piosence tańcowały dwa Michały, a nas jest aż pięciu z jednej klasy.

(Wszyscy wychodzą. Na scenę wchodzi dziecko z planszą 6. Staje z boku. Po chwili

z prawej strony wchodzi sześć dziewczynek. Każda trzy ma w ręku chochlę do mieszania.

Dwie niosą duży gar. Dziewczynki stawia ją gar na środku sceny i wszystkie ustawia ją się

wokół niego, równocześnie wkłada ją do gara chochle, zaczynają mieszać.

Głos IV (zza sceny): Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść.

Dziewczynka I: Mieszajmy w lewo.

Dziewczynka II: Mieszajmy w prawo.

Dziewczynka III: Nie mieszaj my wcale.

Dziewczynka IV: Mieszajmy, bo się przypali.

Dziewczynka V: Trzeba posolić.

Dziewczynka VI: Ja już soliłam.

Dziewczynki I, II, III i IV (razem): My też już soliłyśmy.

Dziewczynka V: Spróbujmy.

Dziewczynki (razem): Przesolona. Nie do zjedzenia. Musimy wylać.

(Dziewczynki zabierają gar, wychodzą. Zostaje tylko dziecko z cyfrą 6. Po chwili

z prawej wchodzi sześcioro dzieci, każde trzyma przed sobą lizak z cyfrą 6.

Stają przodem do widowni.)

Dziecko I: Sześć jest w szkole cyfrą najwspanialszą.

Dziecko II: Najlepszą!

Dziecko III: Najbardziej lubianą przez dzieci.

Dziecko IV: Chcemy mieć same szóstki.

Dziecko V: Chcemy, żeby nasi rodzice i nauczyciele cieszyli się z naszych szóstek.

Dziecko VI: I żeby nasza pani zawsze stawiała tylko szóstki.

(Wychodzą, po chwili wchodzi dwoje lub troje dzieci, wspólnie trzymają planszę z cyfrą 100.)

Dzieci (razem): Wiemy, że nauczyć się liczyć do stu to wielka sztuka.

(Wszyscy wychodzą. Zza sceny słychać głos II.)

Głos II: A teraz pokażcie nam swoje rysunki.

(Wchodzi siedmioro dzieci z rysunkami.

Stają przodem do widowni, pokazują kolejno swoje rysunki, objaśniają, co narysowały.)

Dziecko I: Moja rodzina: mama, tata, moje dwie siostry i ja. Kocham moją rodzinę.

Dziecko II (chłopiec): Moja szkoła. Lubię moją szkołę. Chcę się tu uczyć, bawić i czuć bezpieczny.

Dziecko III (dziewczynka): Moja przyjaciółka Asia. Mówimy sobie wszystkie sekrety.

Pożyczamy sobie zabawki. Często razem się bawimy. Siedzimy w jednej ławce.

Dziecko IV (chłopiec): Ja i moi koledzy: Marcin, Łukasz, Radek i Sebastian. Z kolegami zawsze jest wesoło.

Dziecko V: Nasz wspólny las. Jesteśmy na wycieczce. Cieszymy się pięknem przyrody, nie śmiecimy, nie hałasujemy, żeby nie płoszyć zwierząt.

Dziecko VI (chłopiec): Mój przyjaciel pies. Bez niego byłoby mi smutno.

Dziecko VII (dziewczynka): Mój miś. Chodzę razem z nim do szkoły. Czuję, że się mną opiekuje i pomaga w trudnych zadaniach. A gdy mi smutno, pociesza swoją kudłatą miłą mordką. Wieczorem opowiada mi bajki, żeby moje sny były piękne, kolorowe i wesołe.

Głos IV: Dziękuję wam. To wspaniałe rysunki.

(Dzieci wychodzą.)

Głos II: Po proszę was teraz, abyście zatańczyły. Na pewno potraficie.

(Dzieci wchodzą, mogą być odpowiednio przebrane. Tańczą przy akompaniamencie.

Wychodzą.)

Głos I: Ponieważ dzieci wykazały się tak wieloma umiejętnościami, teraz przystąpimy do uroczystości pasowania na uczniów

i ślubowania.

(Pasowanie na uczniów i ślubowanie odbywa się według tradycji każdej szkoły.)

Powitanie przybyłych gości. Zaproszenie do obejrzenia programu artystycznego.

UCZEŃ 1
CZ. I
Dzisiaj jest nasze święto
Gości więc witamy
Na nasz występ
zapraszamy.

Uczniowie wspólnie śpiewają piosenkę pt. \\"Ślubowanie\\".

Uczniowie podchodzą do zabawek, mówią kolejno:
UCZEŃ 2 - Jeszcze wczoraj miś pluszowy, żegnał nas w przedszkolu.
Dziś z tornistrem pełnym książek, idziemy do szkoły.
UCZEŃ 3 - Jeszcze wczoraj kolorowe, klocki Staś układał,
dziś ołówkiem w swym zeszycie , pierwsze kroki stawia.
UCZEŃ 4 - Jeszcze wczoraj barwne lale,, sto zabawek różnych,
dziś już szkoła pierwsza klasa, czas naszej nauki.
UCZEŃ 5 - Jestem bardzo wesoły, bo już chodzę do szkoły.
Piaskownicę zostawiam bez żalu.
W ręku niosę tornister, od czystości aż błyszczę.
Przecież jestem już pierwszak! - nie maluch!
UCZEŃ 6 - Razem z Jolą i Adasiem
idziemy przez stronice elementarza,, by poznać czytania tajemnice.
UCZEŃ 7 - Piszemy najpierw litery, a potem słowa i zdania
I wiemy coraz więcej...Świat się przed nami odsłania!
UCZEŃ 8 - Poznamy inne książki...Lecz każdy to zapamięta,
Czego nas nauczy . Nasz pierwszy elementarz.

Uczniowie wspólnie śpiewają piosenkę pt. \\"Nasza pani\\".

Inscenizacja wiersza \\"Tornister pełen uśmiechów\\".(2 OSOBY)

- Co zapakujesz w tornister?
- Książki, zeszyty czyste,
ołówek, kredki, długopis.
- I na tym kończy się opis?
- Nie! Jeszcze włożę linijkę
jeszcze ekierkę i cyrkiel,
jeszcze drugie śniadanie,
jeszcze jabłko rumiane.
I jeszcze...
- Co tam jeszcze?
- Jeszcze coś bardzo ważnego:
mnóstwo wesołych uśmiechów.
Zaniosę je do szkoły,
żeby się ciągle dzielić uśmiechem
z kolegami, z koleżankami,
i z każdym z nauczycieli.
UCZEŃ 9 - Gdy witamy się ze szkołą, wszystkim robi się wesoło.
Wszyscy śmieją się przyjaźnie, z przyjaciółmi zawsze raźniej.
UCZEŃ 10 - Wspólnie uczyć się jest miło, choćby to niełatwe było.
A gdy komuś idzie gorzej, to ktoś zawsze mu pomoże.

Piosenka \\" Podajmy sobie ręce\\".
UCZEŃ 11 - Gdy godzina siódma bije, wstaje każdy pierwszak zuch.
Prędziuteńko się umyje, mydło, szczotka idą w ruch.
Klasa pierwsza się nie spóźnia, chociaż jest najmłodszą z klas.
Klasa pierwsza się nie spóźnia, zawsze w szkole jest na czas.
UCZEŃ 12 - Idą pierwszaki, dawne maluchy
jeden w drugiego , to same zuchy.
Buzie umyte i ręce czyste
każdy na plecach dźwiga tornister.
Z bijącym sercem stoją przed szkołą
- Jak im tu będzie - Chyba wesoło
- A dzwonek dzwoni (dźwięk dzwonka)
- Już czas do klas! - Miłe pierwszaki
Witam Was.
Uczeń 13 - Dwa miesiące jesteśmy w szkole i czas ten minął szybko nadzwyczaj
Wiemy już, kiedy rozmawiać wolno, a kiedy w klasie musi być cisza.
Uczeń 14 - Znamy też panią naszą rzecz jasna, swoich kolegów i koleżanki
Śmiało wchodzimy do naszej klasy i nie potrzeba nam wcale niańki.
Uczeń 15 - Książki, zeszyty, kredki i pióro to rzeczy najnormalniejsze w świecie!
Jeśli jeszcze nie chcecie wierzyć, na lekcję do nas przyjść możecie.
Uczeń 16 - Wchodzą do głowy cyfry, literki, sylaby, zdania i inne treści,
Sami się czasem zastanawiamy, czy to się wszystko nam w głowie zmieści.
Uczeń 17 - Duma nas przy tym wielka rozpiera, bo pomijając względy wszelakie,
pamiętać trzeba, że raz tylko w życiu, stajesz się 100-procentowym pierwszakiem.
Uczeń 18 - Jacy jesteśmy? Więksi i mniejsi, weseli, smutni i tacy sobie
Jedno jest pewne - coraz grzeczniejsi,•choć pani pyta - co z wami zrobię?
Uczeń 19 - Tomek na plecy włożył tornister i już się czuje niczym - minister.
Głowę zadziera śmiało do góry. Który się ze mną zmierzy? No, który?
Uczeń 20 - Grzesiek od rana płacze i wrzeszczy. To szuka gumki, to innych rzeczy.
Jak się nauczy pisać to ładnie, zrobi listę swych rzeczy dokładnie.
- Wtedy nie będziesz szukał niczego. Chyba, że zgubisz listę, kolego.

Piosenka \\"Kolorowe kredki\\".

Uczeń 21 - Kasia się spóźnia, bo lubi pospać. Zamiast do szkoły - w łóżku chce zostać
- Kup sobie budzik z młotkiem najlepiej i niech, co rano w głowę cię klepie.
Uczeń 22 - Nasza klasa jest sportowa, Ciągle kogoś boli głowa
Boks, karate i zapasy. Ćwiczą asy z pierwszej klasy.

Razem mówią - Więcej przedstawiać się nie będziemy, Bo przecież wcale źli nie jesteśmy
Trochę się tylko pośmiać chcemy, By się wreszcie pozbyć tremy.
Uczeń 23 - Kiedy będę już duży, chcę się ludziom przysłużyć
Chcę być dobry i miły, By mnie dzieci lubiły
Dużo czytać i umieć, żeby wszystko zrozumieć.
Uczeń 24 - Więcej siły mieć, abym mógł, w potrzebie ratować i z pomocą
przyjść słabszym. Chcę być dobrym Polakiem
cały tydzień pracować, a w niedzielę być ptakiem.

CZ II
Po uroczystym złożniu ślubowania dyrektor pasuje każde dziecko na ucznia szkoły. Pierwszoklasiści otrzymują pamiątkowe dyplomy i udają się do klasy na poczęstunek przygotowany przez rodziców.

• Piosenka „Jestem uczniem”

• Inscenizacja „Pierwszaki”

Dziecko 1 - Chodzi nadęty mój starszy brat, jak gdyby wszystkie rozumy zjadł.

Dziecko 2 - Ja chciałam cos powiedzieć do mojej siostrzyczki, a ona: „odejdź mała- uczę się tabliczki”

Dziecko 3 - Tabliczki czekolady?

Dziecko 4 - Nie, nie, bez wątpienia, chodziło jej o tabliczkę, no, tego .... mnożenia!

Dziecko 5 - Mi rzekł kuzyn, co strasznie jest zarozumiały: „Te nie rusz komputera, bo jesteś za mały!”

Dziecko 6 - Słuchajcie, ja mam pomysł, od dziś się nie damy! Przecież jesteśmy teraz pierwszoklasistami!

Dziecko 5 i 6 - Każdemu kto jest taki duży, mądry taki,

Wszyscy - My jeszcze pokażemy co mogą pierwszaki!

• Powitanie przez prowadzących

- Dzisiaj właśnie pierwszaki pokażą, co potrafią! Za chwilę rozpocznie się wielki turniej wiedzy, zręczności i umiejętności!

-Blasku, powagi i świetności dodają turniejowi zaproszeni goście (wymienia gości) Wszystkich serdecznie witam!

- Pełnią szczęścia i radości przepełnione są oczy dzieci i ich pań widząc najmilsze dziecięcemu sercu osoby - rodziców. Po trzykroć: Witam, witam Państwa.

- A teraz czas na podanie zasad turnieju.

- Popisywać się będą pierwszaki, a wy będziecie oceniać ich popisy.

- Po każdym wykonanym zadaniu będę pytała, czy można zadanie uznać.

- Jeżeli będziecie zdania, że tak- to wówczas proszę o okrzyk: „Owszem, owszem, tak, tak, tak!”

- Może poćwiczymy( powtórzenie okrzyku przez widownię)

- Jeżeli jednak nie będziecie usatysfakcjonowani występem kandydatów na uczniów należy powiedzieć: „Oj, nie, nie!”

- Ale tego okrzyku nie będziemy powtarzać. Zapewniam, że dzieci do turnieju przygotowane są rewelacyjnie.

- A więc zaczynamy!

• Przed dziećmi zadanie 1 - Powiedzcie, co to jest Polska?

• Wiersz „To jest Polska”

Kiedy nagle las zaszumi,

mowę sosny gdy zrozumiesz ...

To jest Polska. (mówią wszystkie dzieci)

Gdy zobaczysz gdzieś topole

królujące ponad polem...

To jest Polska.

Ujrzysz biały krzyż wycięty,

hełm i pod nim piasek święty...

To jest Polska.

• Piosenka „Nasze polskie ABC”

• Prowadzący:

• Czy uważacie, że dzieci wiedzą co to jest Polska? (Owszem, owszem, tak ...)

• Pora na zadanie 2. Czy wiecie co należy zapakować do tornistra?

• Inscenizacja „Kredki siostrzyczki” (Wybiegają dziewczynki przebrane za kredki- kartonowe czapki- stożki, spódniczki z bibuły)

My jesteśmy kredki- siostrzyczki. Kolorowe mamy spódniczki.

Kolorowe chustki w kieszeniach. Kolorowe sny i marzenia.

Gdy nas ktoś do ręki bierze, to biegniemy po papierze.

No i proszę! Jest obrazek! Więc zatańczmy wszystkie razem!

• Piosenka „Kolorowe kredki” (dziewczynki kredki tańczą)

• Prowadzący: - I na tym kończy się opis?

Dziecko 1 - Nie , jeszcze książki, zeszyty czyste,

Jeszcze włożę linijkę, jeszcze ekierkę i cyrkiel,

jeszcze drugie śniadanie, jeszcze jabłko rumiane,

I jeszcze ...

Prowadzący: Co tam jeszcze?

Dziecko 2- Jeszcze coś bardzo ważnego: życzliwość i mnóstwo uśmiechów.

Razem - Miej życzliwość w swej naturze, bo życzliwi żyją dłużej!

Prowadzący: Wspaniale! Sądzę, że z takim tornistrem możecie śmiało pójść do szkoły. A wy jak myślicie? ( Owszem, owszem ....)

Prowadzący: Zaraz, zaraz, ale czy potraficie bezpiecznie dotrzeć do szkoły?

• Wiersz „Tajemnica”

Na chodniku przystań bokiem,

spójrz na lewo bystrym okiem.

Skieruj w prawo wzrok sokoli,

potem w lewo spójrz powoli.

Jezdnia wolna, teraz już spokojnie

mogą po niej przejść przechodnie

• Piosenka „Znaczki odblaskowe”

• Prowadzący - Widzę, że doskonale znacie zasady bezpiecznego poruszania się po drogach.

W nagrodę każdy pierwszoklasista otrzyma znaczek odblaskowy, aby był dobrze widoczny na drodze. Proszę o wystąpienie delegacji klas pierwszych. (wręczenie znaczków odblaskowych)

• Prowadzący - Czas na zadanie 3. Powiedzcie, jak należy zachować się w szkole?

• Inscenizacja - (Dziecko zapowiada): Trochę przykre widowisko pod tytułem „Lodowisko”

(Janek i Franek wchodzą z dwóch stron. Janek żywym krokiem, z wesołą miną, Franek skrzywiony, z obandażowaną głową i ręką. Siniec na brodzie. Kuleje)

Janek - Coś ty, Franek?! Ranny, z wojny?

Franek - Nie, ze ślizgawki zwykłej, szkolnej ...

To Krzyś pchnął mnie z całej siły ...w oczach świeczki zaświeciły,

bo wyrżnąłem głową w ławkę ... (krzywi się z bólu)

Taka mieliśmy ślizgawkę!

Janek - A ta ręka? Guz na brodzie? Też zdobyłeś go na lodzie?

Franek - Nie ... ślizgając się niechcący, Ktoś przy schodach mnie potrącił i upadłem na podłogę ...

Stłukłem wtedy brodę ... nogę ... (pokazuje)

Janek- Cóż za dziwne lodowisko! Powiedz mi porządnie wszystko!

Bo powiadasz, że ślizgawka, a tu szkoła, schody, ławka...

Franek - Widzisz, bo ja zawsze wolę Ślizgać się pod dachem ... w szkole ...

Dzieci - Podobna przykrość się wtedy zdarza, gdy się ślizgamy po korytarzach!

Pamiętaj! Nawet gdy namawia cię kolega- na przerwie nie hałasuj, nie biegaj!

• Prowadzący: - Czy uważacie, że dzieci wiedzą, jak należy zachować się w szkole i właściwie ukierunkować rozpierającą je energię? (Owszem, ...)

• Wiersz „Co lubią dzieci” (bez zapowiedzi)

Co lubią dzieci? Śnieg- kiedy sypie...

Słońce- gdy świeci, Każdą pogodę

deszcz- kiedy pada, z upałem, chłodem,

wiatr- kiedy gada, o każdej porze...

mróz- kiedy szczypie, Byle na dworze!

• Prowadzący:

• A jak na dworze dzieci się wyhasają, wówczas w domu odpoczywają. Miłą i lubianą formą odpoczynku w domu jest rozwiązywanie krzyżówek czy zagadek. Ciekawe, czy starsze dzieci potrafią rozwiązywać zagadki? Sprawdźmy!

Dziecko 1 - Zagadka łatwa, każdy to przyzna, jak się nazywa nasza Ojczyzna ? (Polska)

Dziecko 2 - Przyszedł do szkoły bardzo przejęty, lecz później stał się już uśmiechnięty.

Nigdy nie zapomina swojego tornistra, gdyż jest to ... (pierwszoklasista)

• Prowadzący: - Popatrzmy teraz, jak szybko i pewnie dzieci rozwiązują zagadki.

• „Piosenka z zagadkami” (śpiewa starsza uczennica, a pierwszaki refreny)

• Prowadzący: - Myślę, że dzieci pokazały, iż potrafią myśleć logicznie, bo zagadki rozwiązały - przyznacie sami nadzwyczaj sprawnie. Czy zgadzacie się z tą opinią? (Owszem...)

• Uczeń: - Czy teraz będzie już ślubowanie?

Prowadzący : Na to pytanie odpowiedź zna tylko jedna osoba - pan dyrektor. Proszę pana dyrektora o zabranie głosu.

• Część oficjalna

1. Przemówienie p. dyrektora - dopuszczenie do ślubowania.

2. Prowadzący: Proszę o wprowadzenie sztandaru szkoły i odśpiewanie pieśni sztandarowej.

3. Prowadzący: Do ślubowania! (wszyscy staja na baczność, prowadzący czyta tekst krótkimi fragmentami, które powtarzają uczniowie klas pierwszych)

Jestem małym Polakiem.

Kocham moją ojczyznę.

Pragnę dbać o dobre imię swojej klasy i szkoły.

Przyrzekam być dobrym kolegą

Przyrzekam być przyjacielem roślin i zwierząt.

Będę starał się swą nauką i zachowaniem

Sprawiać radość rodzicom i nauczycielom.

Ślubuję!

4. Prowadzący: Dziękuję. Proszę pana dyrektora, aby zechciał pasować was na uczniów.

5. Pasowanie. (dzieci podchodzą czwórkami, dyrektor dotyka ołówkiem ich prawego ramienia, wychowawcy wręczają dyplomy pasowania ucznia)

6. Prowadzący: Pierwszoklasiści otrzymują z rąk wychowawców dyplomy pasowania na ucznia, a od samorządu klas I-III drobne upominki.

7. Prowadzący: ( po pasowaniu) Dziś swoje święto mają nie tylko pierwszaki, ale również wszyscy nauczyciele i pracownicy szkoły

8. Przewodnicząca SU składa życzenia dyrekcji szkoły, nauczycielom i pracownikom.

9. Prowadzący: Prosimy o zabranie głosu przewodniczącego Rady Rodziców

10. Prowadzący: Naszym kochanym nauczycielom dedykujemy piosenkę.

11. Prowadzący: Nasza uroczystość dobiegła końca. Dziękujemy wszystkim za przybycie i uwagę

12. Prowadzący: Proszę o powstanie i odśpiewanie „Pieśni sztandarowej”

ZAŁĄCZNIKI

1. „Jestem uczniem”

Idę do szkoły?

a ze mną przyjaciele.

Śpiewam wesoło,

bo przygód czeka wiele.

Ref. Kim ja jestem

wie każdy z was!

Niosę tornister

w nim książki i zeszyty.

W nowym piórniku

mam kredki długopisy.

Ref. Kim ja ...

Do pierwszej klasy

idę pierwszy raz

2. „Nasze polskie ABC”

Już w przedszkolu dzieci wiedzą,

co to Wisła, co to Bałtyk,

że na Śląsku leży węgiel,

znów góry to są Tatry.

Taki polski elementarz,

raz zobaczysz i pamiętasz.

Ref. Nasze polski ABC

każde dziecko o nim wie.

Wchodzi w głowę, wchodzi w serce

jak literka po literce.

Coraz lepiej czytasz je

nasze polskie ABC.

Kiedy będę taki duży,

jak na przykład są rodzice,

z książek, z kina i z podróży

poznam kraju okolice.

Jak zakładka - Wisły wstążka,

no, a Polska jest jak książka.

Ref. Nasze polskie ABC ...

3. „Kolorowe kredki”

Kolorowe kredki

w pudełeczku noszę.

Kolorowe kredki

bardzo lubią mnie.

Kolorowe kredki

kiedy je poproszę,

namalują wszystko,

to co chcę.

Ref. Namalują domek.

I na płocie kota.

I wesołe słonko

na pochmurne dni.

A gdy w kosmos lecieć

przyjdzie mi ochota,

prawdziwą rakietę

namalują mi.

4. „Znaczki odblaskowe”

Droga koleżanko i kolego miły,

jeśli idziesz drogą, to widoczny bądź,

przypnij do plecaka znaczek odblaskowy,

niech cię widzą wszyscy co w pojazdach mkną.

Ref. Znaczki odblaskowe, małe i błyszczące,

świecą ciepłym blaskiem, chronią nas, gdy mrok. bis

„Uwaga, uwaga, bo pieszy na drodze!”

mówią do pojazdów, co po szosie mkną.

Lewą stroną szosy poruszaj się pewnie,

tak jest najbezpieczniej, proszę, uwierz mi,

prawą stroną chodzisz po chodniku w mieście,

a na wiejskiej szosie lewej trzymaj się.

Ref. Znaczki odblaskowe ...

Zawsze bądź uważny, zawsze bądź ostrożny,

to nie takie trudne, to jest prosty plan,

jeśli będziesz kroczył lewą stroną szosy,

nic cię nie zaskoczy, przekonasz się sam.

Ref. Znaczki odblaskowe ...

5. „Piosenka z zagadkami”

Taka kula kolorowa

do zabawy wciąż gotowa,

lubi toczyć się i skakać.

Bardzo trudno jest ją złapać.

Ref. Ja już wiem. Ty już wiesz.

My już wiemy, co to jest. /bis/

Biegnie dróżką Małgorzatka,

ma w koszyku cztery jabłka.

Ile jabłek jej zostanie,

gdy zje wszystkie na śniadanie?

Ref. Ja już wiem. Ty już wiesz.

On i ona wiedzą też. /bis/

Z pluszu brzuszek, z pluszu głowa,

gdzieś od rana nam się schował,

może poszedł do ogrodu -

by poszukać w ulach miodu.

Ref. Ja już wiem…

6

---