Strategia Rozwoju Gminy
Dr. Aleksandra Nowakowska
Lokalna polityka rozwoju - pojęcie polityki, cele polityki, zdania, uwarunkowania (2h)
Etapy budowania strategii rozwoju - istota strategii, diagnoza strategiczna, identyfikacja wizji rozwoju, selekcja celów strategicznych, monitoring, ewolucja strategii (10h)
Funkcje strategii
Typologia strategii terytorialnej (2h)
Dokumenty strategiczne na poziomie gminy - identyfikacja i współzależność
Metody budowania strategii, partycypacja społeczna (1h)
Typowe błędy i problemy w gminach
Literatura:
J. Kot, Zarządzanie rozwojem gminy a strategia, Łódź 2003
T. Kudłana, Programowanie rozwoju regionalnego, PWN, Warszawa 1999
Chądzyński, Nowakowska, Przygodzki, Region i jego rozwój w warunkach globalizacji, Cedetu, Warszawa 2007
21 luty
Lokalna Polityka Rozwoju
Polityka rozwoju lokalnego - zespół decyzji i działań, jakie podmiot (władza samorządu - wójt, prezydent, burmistrz, rada gminy) podejmuje dla osiągnięcia celu przy pomocy dostępnych narzędzi i instrumentów.
Podmiot = władze samorządowe
Cel = rozwój lokalny
Instrument = strategie rozwoju gminy
Dwa sposoby kształtowania rozwoju przez władze:
Oddziaływanie na przestrzeń, bo władze maja pieniądze - sposób bezpośredni (budowanie szkół, dróg, podatki)
Oddziaływanie na produkty (mieszkańcy, instytucje Publiczne)
Bezpośrednie pośrednie
Podmiot polityki ------------------> cele: rozwój gminy (trwały i zrównoważony) <---------aktorzy lokalni
Instrumenty - prawem dopuszczone środki, sposoby, jakimi dysponuje władza publiczna do realizacji celów
Ul. Piotrkowska - brudna
- bezpośrednio- zatrudnienie ekipy sprzątającej
- pośrednie - mandaty za zatrudnienie
Korki w mieście/ w centrum:
- bezpośrednie - budowa szerszych, lepszych dróg / transport zbiorowy
- pośredni - edukacja/reklamy dla rowerów
Typologia instrumentów
Ze względu na środek przymusu
- obligatoryjne - obowiązkowe, ustawowe
- fakultatywne - dobrowolne, połączone z samorządnością, np. Strategia Rozwoju Gminy
Ze względu na długość trwania
- operacyjne - krótkookresowe - budżet
- strategiczne - długookresowe, plany - wieloletni plan finansowy
Ze względu na oddziaływanie
- pośredni - motywacyjne, edukacyjne
- bezpośredni - twarde nakazy, zakazy
Ze względu na adresata
- imienne - do osoby - mandat
- powszechne - od ogółu - ulgi podatkowe
Ze względu na charakter
- prawne /administracyjne - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
- finansowe - budżet
- edukacyjne - szkolenie
- informacyjne - internet
- marketingowe - reklama
28 luty
Strategia to fundamentalny instrument kształtowania strategii rozwoju lokalnego
Strategia rozwoju, pojęcie:
Definicja z zarządzania: strategia to nadrzędny, długookresowy i podstawowy instrument zarządzania rozwojem lokalnym, który określa, definiuje cele strategiczne oraz priorytetowe zadania
Definicja z ekonomii: strategia to optymalna ścieżka wykorzystania zasobów lokalnych w najefektywniejszy sposób zagospodarowania i wkomponowania na rzecz rozwoju lokalnego posiadanych przez gminę zasobów.
Strategia ma nam pokazać to, co najważniejsze w rozwoju jednostki terytorialnej. Ma umożliwić selektywny wybór tego, co najważniejsze. Z punktu widzenia ekonomii to najbardziej optymalna alokacja zasobów.
Dualny charakter planowania rozwoju jednostki terytorialnej:
- Strategia jest planem rozwoju jednostki terytorialnej w długim okresie czasu
- Proces budowania strategii to planowanie strategiczne
- W planowaniu strategicznym rozwoju lokalnego mamy podwójny charakter planowania. -- - Mamy planowanie o charakterze społeczno-gospodarczym i planowanie przestrzenne
- Te dwa typy planowania są względem siebie współzależne i komplementarne
Sfery w strategii lokalnej
- gospodarcza
- społeczna
- przestrzenna
Współzależność procesów rozwojowych spowodowała ze nie można tworzyć osobnych planów dotyczących osobnych sfer. Połączono teraz strategie społeczną i gospodarczą. Teraz występują 2 strategie: społeczno-gospodarczą i strategie przestrzenną. To jest ten dualny charakter planowania rozwoju.
Strategia rozwoju gminy jest komplementarna i współzależna i z studium uwarunkowań i kierunków Zagospodarowania przestrzennego.
Podstawowy plan o charakterze społeczno-gospodarczym nazywa się strategią rozwoju gminy.
A studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to jest strategia o charakterze przestrzennym.
Etapy budowania strategii rozwoju gminy
Etap analityczno-diagnostyczny
Planowanie Strategiczne
Planowanie Operacyjne
Planowanie strategiczne |
Planowanie operacyjne |
Długookresowe, (czyli 10+)
Planowanie strategiczne identyfikuje cele strategiczne, działania strategiczne
Ma charakter planowania koncepcyjnego, jest ogólne
Planowanie strategiczne jest nadrzędne względem planowania operacyjnego
Jest planowaniem kompleksowym, holistycznym |
Krótkookresowe i średniookresowe np. programy europejskie
Planowanie operacyjne określa realizację tych celów, określonych w strategii
Ma charakter szczegółowy
Jest integralnym elementem planowania strategicznego
Jest fragmentaryczne lub sektorowe
|
JEST NA TESCIE!! |
6 marca 2012
Szczegółowe etapy budowania strategii rozwoju jednostki terytorialnej
Diagnoza stanu rozwoju jednostki terytorialnej
Analiza uwarunkowań rozwoju jednostki terytorialnej (Analiza SWOT)
Określenie wizji rozwoju jednostki terytorialnej oraz wybór celów strategicznych
Określenie celów operacyjnych oraz identyfikacja zadań strategicznych
Opracowanie planów operacyjnych dla zadań strategicznych
Opracowanie systemu monitoringu, kontroli i ewaluacji
Jak mają się te etapy do trzech etapów wymienionych na ostatnim wykładzie?
- Dwa pierwsze etapy odpowiadają etapowi analizy diagnostycznej.
- Kolejne dwa, to jest planowanie strategiczne.
- Natomiast dwa ostatnie to planowanie operacyjne.
Budowanie strategii nie jest jednorazowym przedsięwzięciem, ale działaniem cyklicznym, permanentnym procesem śledzenia i analizowania przemian dokonujących się potencjale rozwojowym jednostki terytorialnej w korelacji z zapisami strategii rozwoju.
Cechy charakterystyczne i istotne, fundamentalne w procesie budowania strategii rozwoju:
Długookresowość
Mocne podkreślanie i respektowanie wpływu otoczenia, środowiska, w którym funkcjonuje podmiot na jego rozwój
Proces cykliczny i permanentny a nie jednorazowa decyzja
Uwzględnienie wielopodmiotowego i wielopoziomowego uczestnictwa w procesie budowania strategii rozwoju. Inaczej partnerstwo
Uwzględnienie uspołecznienia procesu budowania strategii rozwoju (konsensus społeczny)
Diagnoza stanu jednostki terytorialnej
Diagnoza stanu ma na celu rozpoznanie procesów zachodzących w jednostce terytorialnej, określenie głównych trendów rozwojowych, identyfikacje przyczyn stanu istniejącego oraz identyfikacje głównych (strategicznych) atutów i barier rozwoju.
Diagnoza powinna określać kluczowe problemy rozwoju jednostki terytorialnej.
W sposób szczególny diagnoza powinna:
Rozpoznawać atuty i słabości jednostki terytorialnej, inaczej mówiąc uwarunkowania wewnętrzne rozwoju jednostki terytorialnej
Powinna identyfikować specyficzny, niepowtarzalny i unikalny potencjał i cechy jednostki terytorialnej; unikalne zasoby dające jednostce terytorialnej naturalną przewagę konkurencyjną
Identyfikować przyczyny stanu istniejącego, czyli określać procesy i zjawiska, które są odpowiedzialne za stan istniejący w danej jednostce terytorialnej
Pokazywać dystans dzielący jednostkę terytorialną względem innych jednostek pełniących podobne funkcje w systemie osadniczym
Dokonywać holistycznego, kompleksowego opisu i analizy zjawisk zachodzących w jednostce terytorialnej w sposób obiektywny
Diagnoza ma pokazać mocne i słabe strony jednostki terytorialnej. Musi nam pokazać, w jakich elementach my osiągamy przewagę konkurencyjną a w jakich elementach jesteśmy gorsi.
Diagnoza ma pokazać specyficzne i generyczna zasoby danego terytorium, specyficzność i unikalność danego terytorium.
Zidentyfikować przyczyny. Aby zlikwidować skutki należy zlikwidować przyczyny. Myślenie przyczynowo-skutkowe.
Punkty odniesienia są bardzo ważne w badaniu mocnych i słabych stron jednostki terytorialnej. Bez porównań nie możemy dokonać żadnej oceny.
Na daną jednostkę terytorialna musimy patrzeć całościowo, kompleksowo. Musimy analizować każdy element bez względu na to czy jest zbiorowy, publiczny, prywatny itp.
Diagnoza musi być dynamiczna. Musi pokazywać trendy i procesy rozwoju, które umożliwiają na podstawie przeszłości określenie przyszłości jednostki terytorialnej.
Nadmiar informacji prowadzi do dezinformacji. Oznacza to, ze analizujemy tylko i wyłącznie te zjawiska i procesy, które maja strategiczny wymiar i warunkują procesy rozwoju w długiej perspektywie czasowej.
27 marzec
Wykład z dr Brzezińskim
Analiza SWOT
Analiza słabych i mocnych stron, szans i zagrożeń.
Wewnętrzne pozytywne, - czyli walory gminy, które w pozytywny sposób wyróżniają się z otoczenia
Wewnętrzne negatywne - słabe strony, czyli konsekwencje ograniczeń zasobów i niedostatecznych kwalifikacji. Mogą one dotyczyć całej organizacji jak i jej części.
Zewnętrzne pozytywne - zjawiska i tendencje w otoczeniu, które gry odpowiednio je wykorzystamy staja się impulsem rozwojowym oraz osłabia zagrożenie.
Zewnętrzne negatywne - wszystkie czynniki zewnętrzne, które postrzegane są, jako bariery dla rozwoju. Istnienie zagrożeń ma destrukcyjny wpływ na powodzenie przedsięwzięcia.
Analiza SWOT może oceniać od zewnątrz do wewnątrz i odwrotnie. W pierwszym przypadku korzystamy z TOWS a w drugim z SWOT.
W metodzie TOWS chodzi o:
Czy szanse potęgują mocne strony?
Czy szanse pozwalają zwyciężyć słabe strony?
Czy zagrożenia osłabiają mocne strony?
Czy zagrożenia potęgują słabe strony?
Macierz SWOT pozwala odpowiedzieć na pytania:
Czy siły pozwalają wykorzystać szanse?
Czy siły pozwalają dać opór zagrożeniom?
Czy słabość nie pozwala wykorzystać szans?
Czy słabości wzmacniają niewykorzystane oddziaływanie zagrożeń?
Analiza SWOT, choć jest relatywnie łatwa, jest obarczona ryzykiem jej spłycenia w sposób osłabiający możliwości wyciągania na jej podstawie racjonalnych wniosków strategicznych. Wśród źródeł tego zagrożenia wymienić można:
Ograniczanie analizy do sporządzania równoległych list czynników sytuacyjnych z pominięciem etapu koniecznego badania, jakim jest rozpatrzenie występujących pomiędzy nimi powiązań. Ogranicza to możliwości sensownego identyfikowania problemów wymagających rozwiązania.
Błędna kategoryzacja czynników
Zastępowanie racjonalnych hipotez na temat przyszłej ewolucji czynników sytuacyjnych, formułowaniem pobożnych życzeń na temat pożądanego stanu rzeczy
Definiowanie czynników sytuacyjnych zbyt ogólnikowo, co w dalszej kolejności rzutuje na identyfikowanie problemów i nieprecyzyjność proponowanych sposobów rozwiązania
3 kwietnia 2012
Wykład z dr Brzezińskim
Określenie wizji rozwoju jednostki terytorialnej
Wizja - tworzenie idealnego wzorca, idei gminy, do którego władze samorządowe będą starały się dążyć, przy czym jest to tylko idea i nigdy się tego nie da osiągnąć.
Planowanie rozwoju - wizja rozwoju jednostki terytorialnej - obraz przyszłości jednostki, który chcemy osiągnąć, określający rangę i atrakcyjność danej jednostki, profil gospodarczy, jakość życia mieszkańców. Jest to pożądany stan i wyobrażenie przyszłości układu lokalnego/regionalnego.
Dobrze sformułowana wizja powinna spełniać następujące funkcje:
Ukierunkowującą - dająca podstawę do tworzenia głównych strategicznych celów działania,
Stabilizującą - dająca pracownikom poczucie stałości wyznawanych wartości i kryteriów oceny realizowanych zadań i obowiązków;
Uwiarygodniającą - władze samorządowe, tworzące jej pozytywny wizerunek wobec otoczenia
Wspierająca - pobudzająca pracowników (członków społeczeństwa lokalnego) do wykazywania pomysłowości i innowacyjności w rozwiązywaniu problemów organizacji.
Cele strategiczne:
Wybór celów strategicznych powinien być uzależniony od:
Systemu idei, aspiracji i wartości uznawanych za ważne w danej społeczności lokalnej kształtujących tożsamość lokalną
Potencjału społeczno-gospodarczego, jakim dysponuje gmina/region a w szczególności potencjału specyficznego i niepowtarzalnego, który w sposób naturalny tworzy przewagi konkurencyjne
Barier i słabości tkwiących w gminie i uniemożliwiających dynamiczny rozwój
Uwarunkowań zewnętrznych stwarzających pozytywne lub negatywne możliwości rozwoju
Każdy z celów powinien spełniać przynajmniej jedno z następujących kryteriów:
Sprzyjać lepszemu wykorzystaniu istniejących zasobów
Sprzyjać zagospodarowaniu dotychczas niewykorzystanych zasobów
Łagodzić lub eliminować zagrożenia dla rozwoju, tkwiące w otoczeniu
Przyczyniać się do kreacji miejsc pracy i ograniczania bezrobocia
Ilość celów strategicznych powinna wynosić: ok. 5!!!
Cele strategiczne są to najistotniejsze cele decydujące o powodzeniu przekształceń w danej jednostce terytorialnej.
Cele strategiczne w zależności od potrzeb [przyjmują horyzont od 5 do 15 lat. Wszystkie cele strategiczne musza przyczyniać się do realizacji celu nadrzędnego.
Proces tworzenia strategii polega na poszukiwaniu pozytywnych rozwiązań lokalnych problemów rozwoju, przy akceptacji sztywnych ograniczeń.
17 kwietnia 2012
Wykład z dr Brzezińskim
Planowanie operacyjne
W celu realizacji zadania strategicznego należy opracować program operacyjny obejmujący:
Projekty cząstkowe - etapy realizacji zadania strategicznego
Podmiot odpowiedzialny za realizację poszczególnych etapów zadania
Implikacje środowiskowe i przestrzenne realizacji zadania
Zasoby finansowe (kosztorys) potrzebne dla realizacji zadania
Źródła finansowani zadania strategicznego; finansowania (kredyty, pożyczki, dotacje, emisja obligacji komunalnych, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska)
Precyzyjny harmonogram realizacji zadania (dla poszczególnych etapów)
Spodziewane efekty realizacji zadania
Wskazać skutki środowiskowo-przestrzenne danego projektu
System informowania o przebiegu prac nad wdrażaniem zadania strategicznego
Cel projektu
Cele projektu powinny być SMART (bystre, mądre):
S pecific - konkretne, szczegółowe
M easurable - mierzalne
A ffirmative - akceptowane, doceniane
R ealistic - realistyczne
T imeframed - określone w czasie
Cele operacyjne są wynikiem dekompozycji celów strategicznych przy uwzględnieniu zapisów w analizach SWOT.
Przykład analizy bezrobocia lokalnego metodą drzewa problemów
Wzrost Przestępczości
|
Słaby rozwój Gospodarczy
|
Zwiększone wydatki
|
|
|
|
Bezrobocie lokalne
|
|
|
|
Wąski rynek pracy
|
Niskie kwalifikacje pracowników
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
Przyczyny
Przykład analizy celów
Poprawa bezpieczeństwa
|
Rozwój gospodarczy
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Zmniejszenie wydatków na pomoc społeczną
|
|
|
|
|
|
Nowe, trwałe miejsca pracy
|
Wzrost kwalifikacji pracowników
|
|
|
- Rozwój MŚP - Uruchomienie nowych linii autobusowych
|
- Stypendia dla osób kontynuujących naukę - Wsparcie instytucji kształcenia ustawicznego
|
|
Środki |
Drzewo celów
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
C2 |
C3 |
|
|
|
|
|
|
|
C12 |
C13 |
|
|
|
|
|
|
C11 |
C112 |
C113 |
|
|
24 kwietnia 2012
Partycypacja społeczna w tworzeniu dokumentów strategicznych dla rozwoju gminy
Charakter udziału społeczeństwa w opracowaniu dokumentów:
Tradycyjny
Udział społeczeństwa jest formalnym procesem, który ogranicza się do przedstawienia projektu dokumentu, wysłuchania uwago do projektu wprowadzenia postulowanych zmian, ale w znikomym stopniu. Jest to właściwie tylko spełnienie obowiązku prawa, jakie zostało na samorząd narzucone.
Aktywna współpraca
Społeczność lokalna jest informowana od początku o procesie opracowywania dokumentu, może aktywnie uczestniczyć w zespołach opracowujących i na każdym etapie prac zgłaszać uwagi, które są rozpatrywane. Ewentualne odrzucenie propozycji jest rzeczowo argumentowane. Celem jest aktywizacja różnych środowisko oraz wzmocnienie wśród mieszkańców poczucia odpowiedzialności za podejmowane decyzje.
Działania miasta przy aktywnej współpracy:
Opublikowanie informacji o projekcie
Kampania informacyjna dotycząca projektu
Udostępnienie planów do konsultacji
Przeprowadzenie sondażu
Wspólne planowanie i podejmowanie decyzji
Stworzenie obywatelskich grup doradczych
Partycypacja społeczna to proces, w wyniku, którego mieszkańcy aktywnie uczestniczą w sprawach dla nich istotnych, dzielą się swoimi doświadczeniami oraz podglądami i wypracowują wspólny plan działania. Uczestniczą w decyzjach podejmowanych przez samorząd lokalny.
Formy komunikacji:
Czynne
Dwukierunkowa komunikacja miedzy władzą a mieszkańcami, obie strony mają sobie coś do przekazania
Przykłady:
Spotkania konsultacyjne
Spotkania prezentacyjne
Warsztaty
Debaty publiczne
Forum społeczności lokalnej
Ankiety
E-forum i e-ankiety z zastosowaniem internetu
Bierne
Jednokierunkowa komunikacja, tylko władza przekazuje informacje mieszkańcom, zaś mieszkańcy nic nie mówią
Przykłady:
Audycje radiowe i telewizyjne
Artykuły prasowe
Foldery, ulotki
Plakaty, bilbordy, ogłoszenia
Tablice informacyjne
Uczestnictwo społeczności lokalnej w działaniach planowania strategicznego JST jest ważne gdyż:
Głównym i podstawowym założeniem realizowanych przez samorząd zadań jest służenie całej społeczności lokalnej, dlatego też opinia ogółu społeczeństwa nie powinna pozostawać dla władz bez echa.
Wymogiem coraz większej liczby aplikacji dotyczących finansowania z Unii Europejskiej lokalnej strategii, projektów i programów rozwoju jest udokumentowane formułowanie i konsultowanie tych projektów ze środowiskiem lokalnym
Opór w zachowaniach społecznych jest tym większy, im większe jest poczucie, że decyzje są narzucane z góry i nie mamy na nie najmniejszego wpływu. Protesty tracą na silne, kiedy decyzje i rozwiązania są efektem wzajemnej współpracy wszystkich zainteresowanych stron.
Daje szansę weryfikacji tych zamierzeń zanim zostaną uruchomione działania realizacyjne. Oszczędza to czas w następnych etapach działań i pozwala wyeliminować propozycje nietrafione lub niemożliwe do realizacji,
Mogą służyć ustaleniu listy priorytetowych działań w zakresie realizacji danego planu, wychwyceniu potencjalnych oporów i konfliktów
Zaangażowanie społeczności lokalnej zwiększa identyfikację mieszkańców z działaniami podejmowanymi przez władze samorządowe i pozwala uzyskać szerszą akceptację przyjętych projektów planów.
Przeszkody partycypacji
Rzetelnie prowadzona partycypacja społeczna jest kosztowna. Zatrudnienie specjalistów do przygotowania i przeprowadzenia badań ankietowych, organizacji warsztatów czy konsultacji wymaga wyłożenia środków finansowych.
Przygotowanie oraz przeprowadzenie konsultacji społecznych jest procesem czasochłonnym. Materiały informacyjne, ankiety, wywiady, czy warsztaty trzeba sumiennie przygotować, a także przed przystąpieniem do ich tworzenia racjonalnie się zastanowić, jaki cel chcemy osiągnąć, czemu służyć mają konsultacje społeczne
Zasady partycypacji:
Dwustronny przepływ informacji
Rzetelne przekazywanie informacji i obiektywne przedstawienie faktów
Angażowanie społeczności już na etapie planowania projektu
Wieloetapowość konsultacji społecznych
Dobrze przemyślany i zaplanowany udział mieszkańców w podejmowaniu decyzji
Traktowanie ludzi poważnie
Jeśli nie zamierzasz niczego zmieniać - nie zaczynaj konsultacji (złe konsultacje są gorsze niż żadne)
8 maj 2012
Techniki partycypacji
Współuczestniczenie w procesje decyzyjnym
- komitety doradcze
- grupy zadaniowe
Prowadzenie konsultacji społecznych
Informowanie społeczności
- ulotki informacyjne
Pozyskiwanie informacji od społeczności
- sondy
- ankiety
- analiza skarg i wniosków
|
|
|
||
|
|
|
|
|
Współdecydowanie |
|
Aktywność w ramach planów i projektów |
|
Podmiotowość zbiorowa |
|
|
|
|
|
Partycypacja, jako współdecydowanie |
|
Partycypacja, jako współdziałanie |
|
Partycypacja, jako współrządzenie |
|
|
|
|
|
|
|
Rozwój społeczności lokalnej |
|
|
Konsultacje powinny być:
Prowadzone szeroko (minimum 12 tygodniu w przypadku pisemnych konsultacji, mogą być przedłużone, nie powinny być natomiast skracane);
Rozpoczęte stosunkowo wcześnie tj. na początku procesu tworzenia działań publicznych
Niezdeterminowane, czyli nie powinno się zakładać, że są części dokumentu, które nie mogą zostać zmienione w wyniku argumentów przedłożonych w toku konsultacji, chyba że istnieją ku temu powody na przykład prawne czy finansowe
Konsultowany dokument powinien być:
Jasny, zwięzły, łatwo i szeroko dostępny (zaleca się używanie w miarę prostego języka. Nie zawsze jest to możliwe, w związku, z czym należy rozważyć sporządzenie przystępnych streszczeń, słowniczek)
Możliwy do uzyskania zarówno w tradycyjnej, papierowej formie, CD-ROM, wysyłka bezpośrednia, łatwo dostępne strony internetowe itd.
Informowanie o projekcie powinno być:
Przejrzyste: jakie propozycje poddaje się konsultacji, kogo one dotyczą, jakie pytania są zadawane i jaki jest czas na przedłożenie uwag i odpowiedzi. Celowe jest zwrócenie się do biorących udział w konsultacjach o poparcie swoich argumentów danymi statystycznymi, przykładami itp.
Opinie społeczne:
Zgładzanie uwag może mieć miejsce w sposób tradycyjny oraz elektroniczny, z uwzględnieniem kosztu dla biorącego udział w konsultacji
Celowe jest wczesne, aktywne identyfikowanie partnerów, a nie jedynie oczekiwanie na ich aktywność, bowiem to jednostce publicznej powinno zależeć, aby zebrać maksimum opinii oraz aby nie spotkać się z zarzutem powinięcia ważnych interesów społecznych
Należy pamiętać o informacji zwrotnej dotyczącej otrzymanych stanowisk, w tym mówiącej o tym, jak konsultacje wpłynęły na projektowane działanie. Nadesłane stanowiska powinny podlegać wnikliwej analizie bez jakichkolwiek uprzedzeń.
Efekty konsultacji:
Podsumowanie konsultacji powinno mieć formę dokumentu publicznego i zostać opublikowane w formie tradycyjnej i elektronicznej, a także powinno zawierać omówienie zgłoszonych propozycji
Konieczne jest monitorowanie efektywności organu prowadzącego konsultacje w trakcie ich przeprowadzania, w tym poprzez wyznaczonego specjalnie w tym celu koordynatora konsultacji. Jego zadaniem jest dopilnowanie, aby konsultacje przebiegały zgodnie z obowiązującym prawem, standardami oraz złożonymi publicznie przyrzeczeniami, co do sposobu i metod ich przeprowadzania.
15 maj 2012
Egzamin 19 czerwca!!
Godzina do ustalenia; okolice 10-12
Monitoring i ewaluacja
Narzędzie implementacji realizowanych działań lub programów
Są to nowoczesne instrumenty zarządzania procesami i projektami
Ewaluacja jest to systematyczne badanie wartości albo cech konkretnego programu lub działania z punktu widzenia przyjętych kryteriów, w celu ich usprawnienia, rozwoju lub lepszego zrozumienia
Jest to systematyczna i obiektywna ocena programu lub polityki, ich założeń, procesu realizacji i rezultatów pod względem stosowności, skuteczności, trwałości, efektywności, a także użyteczności podjętych działań
Wyróżnia się trzy podstawowe typy ewaluacji:
Ewaluacja ex ante, przeprowadzana przed wdrażaniem projektu/programu i koncentrują się na ocenie trwałości z punktu widzenia potrzeb oraz spójności z planowanymi celami
Ewaluację mid term - średniookresową. Służy ona ocenie, jakości realizacji projektu/programu oraz ocenie dotychczas osiągniętych produktów i rezultatów wdrażania programu/projektu.
Ewaluacja ex post - przeprowadzana po zakończeniu realizacji projektu/programu. Koncentruje się na ocenie osiągniętych celów, ocenie skuteczności, efektywności oraz trafności i użyteczności podjętych działań
Elementem kluczowym, procesu ewaluacji jest dobór kryteriów oceny. Najczęściej stosowanymi w praktyce kryteriami są:
Trwałość/adekwatność (relevence) - kryterium to pozwala ocenić, w jakim stopniu przyjęte cele projektu odpowiadają zidentyfikowanym problemom i/lub realnym potrzebom beneficjentów
Efektywności (efficiency) - kryterium to pozwala ocenić poziom „ekonomiczności projektu”, czyli stosunek poniesionych nakładów do uzyskanych wyników i rezultatów. Nakłady rozumiane są tu, jako zasoby finansowe, ludzkie i poświęcony czas
Skuteczności (effictiveness) - kryterium to pozwala ocenić, do jakiego stopnia cele przedsięwzięcia zostały osiągnięte
Oddziaływanie/wpływ (impact) - kryterium to pozwala ocenić stopień, w jakim korzyści odniesione przed docelowych beneficjentów miały szerszy ogólny wpływ na większą liczbę w danym sektorze, regionie lub w całym kraju
Trwałość efektów (sustainability) - kryterium to pozwala ocenić czy pozytywne efekty projektu na poziomie celu mogą trafić po zakończeniu finansowania zewnętrznego
Funkcje Ewaluacji:
Badanie efektywności realizowanych programów - określenie czynników wpływających na poziom realizacji postawionych przez program celów oraz formułowanie rekomendacji na rzecz lepszego wykorzystania zasobów
Tworzenie pozytywnego klimatu społecznego wokół badanego projektu - poprawę komunikacji pomiędzy grupami zaangażowanymi w badany projektu i w samo badanie, wymianę informacji pozwalających na uzyskanie wieloaspektowego wizerunku projektu
Wspomaganie zarządzania strategicznego - dostarczanie analiz i rekomendacji będących podstawą dla budowania strategii oraz podejmowania decyzji w przyszłości
Monitoring
Proces systematycznego zbierania i analizowania ilościowych i jakościowych informacji na temat wdrażania projektu lub programu w aspekcie finansowym i rzeczowym, mającym na celu zapewnienie zgodności i realizacji projektów i programów z wcześniej zatwierdzonymi założeniami i celami.
Pełni przede wszystkim funkcje informacyjne, umożliwiające dostarczenie realizatorom projektu aktualnych informacji o postępach u stanie wdrażania, umożliwiając tym samym szybką reakcję w przypadku zidentyfikowania zakłóceń i odchyleń od przyjętej ścieżki realizacji.
Jest to proces systematycznego zbierania i analizowania wiarygodnych informacji finansowych i statystycznych dotyczących wdrażania projektu, którego celem jest zapewnienie zgodności realizacji projektu i programu z wcześniej zatwierdzonymi założeniami realizacji.
W monitoringu wyróżniamy trzy grupy wskaźników:
Produktów (outputs) - mierzone w jednostkach naturalnych (np. ilość kilometrów wybudowanej drogi) lub pieniężnych.
Np. wszystkie produkty materialne i usługi, które otrzymuje beneficjent w trakcie realizacji projektu przy wykorzystaniu zaangażowanych zasobów
Rezultatu 9results) - oznaczają bezpośrednie i natychmiastowe efekty programu, mierzone zarówno w jednostkach naturalnych jak i pieniężnych (np. redukcja czasu dojazdu w minutach, spadek kosztów transportu)
Np. zmiany, jakie nastąpiły w wyniku wdrożenia projektu u bezpośrednich beneficjentów pomocy
Oddziaływania (impact) - obejmują długofalowy, pośredni wpływ programu na innych uczestników rynku (oddziaływania globalne = global impact) oraz wpływ bezpośredni, ale ujawniony po pewnym czasie (specific impact)
22 maj
19 czerwiec godz 9 T1
29 maj 2012
Typy i rodzaje strategii na poziomie lokalnym
Strategie ogólne - np. strategia rozwoju lokalnego
Finansowe - np. wieloletni plan finansowy, wieloletni plan inwestycyjny
Społeczne - strategia rozwiązywania problemów społecznych
Gospodarcze - np. program rozwoju przedsiębiorczości
Przestrzenne - studium uwarunkowań i kierunków przestrzennego zagospodarowania gminy
Strategie miejsca - strategia rozwoju ulicy Piotrkowskiej
Strategia sektorowa - ukierunkowana na określony sektor (gałąź, branże_ działalności gospodarczej o szczególnym dla gminy/miasta znaczeniu
Do najważniejszych i najczęściej wykorzystywanych należą:
Strategia rozwoju lokalnego
Plan rozwoju lokalnego
Lokalna Strategia Rozwoju
Studium uwarunkowań i kierunków przestrzennego zagospodarowania gminy
Wieloletnie Plany inwestycyjne, Wieloletni Plan finansowy
Strategia Rozwoju Gminy
Strategia to kompleksowa, perspektywiczna koncepcja rozwoju jednostki terytorialnej, określajaca cele rozwoju, oraz zasady i etapy osiągania tych celów. Strategia jest całościową koncepcją, obejmująca wszystkie płaszczyzny życia terytorium, jest koncepcją o długim horyzoncie czasowym, w której określone zostają cele rozwoju oraz drogi i środki ich osiągania
Strategia ejst nadrzędnym narzędziem zarządzania rozwojem jednostki terytorialnej, jest podstawą długookresowej polityki społeczno - gospodarczej, punktem odniesienia do bieżąco podejmowanych przez władze lokalne decyzji
Strategia rozwoju gminy jest dokumentem służącym kompleksowemu rozwiązaniu problemów gminy
Plan Rozwoju Lokalnego
Stwarzany w sytuacji gdy gminy nie maja Strategii Rozwoju Gminy, a chcą uczestniczyć w środkach unijnych
Jest tzw. Mała strategią, dotyczy tylko inwestycji infrastrukturalnych
Jest to plan który mus zawierać diagnozę gminy, cele gminy, harmonogram realizacji prac oraz źródła finansowania
Czasami musi informować o tym czy dane przedsięwzięcie jest zgodny z planem miejscowym czy też go w ogóle nie ma
Jest to program inwestycyjny, program realizowany w krótszym okresie czasu (kilka lat)
Wskazuje cele i kierunki zaangażowana środków z funduszy strukturalnych, krajowych i własnych danej jednostki. Określa nie tylko cele, lecz konkretne zadania, terminy ich realizacji oraz sposoby finansowania. Służy realizacji projektów infrastrukturalnych. Nie jest strategią kompleksową. Jest to mini strategia o krótkim horyzoncie czasowym
Plan Rozwoju Lokalnego jest obligatoryjny przy składaniu wniosku o dofinansowanie projektu realizowanego ze środków Funduszy Strukturalnych. W przypadku braku Planu Rozwoju Lokalnego konieczny jest inny dokument równoważny zawierający te same dane co PRL (np. strategia rozwoju lokalnego)
Lokalna Strategia Rozwoju (LSR)
Jest dokumentem odparowywanym ramach IV osi Programy Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 - 2013 na nazwie Leader. Dokument ten jest opracowywany przez Lokalne Grupy Działania (LGD) i powinien przyczynić się do poprawy jakości życia na obszarach wiejskich m.in. poprzez wzrost aktywności lokalnych społeczności oraz stymulowanie powstawania nowych miejsc pracy. W ramach LSR, mogą być realizowane projekty dotyczące różnicowania gospodarki wiejskiej w kierunku działalności nierolniczej, tworzenia i rozwoju mikroprzedsiębiorstw, odnowy i rozwoju wsi, oraz innych projektów które przyczyniają się do poprawy jakości życia lub większego zróżnicowania działalności gospodarczej ba obszarze działania LGD
W odróżnieniu od strategii rozwoju gminy jest to strategia oddolna służąca rozwiązywaniu najistotniejszych problemów społeczności lokalnych
WPI - Wieloletni Plan Inwestycyjny
Jeden z podstawowych instrumentów polityki finansowej realizowanej rpzez władze lokalne w jednostkach samorządu terytorialnego
W ramach WPI dokonuje się identyfikacji potrzeb inwestycyjnych oras ustalenia wielkości środków wewnętrznych możliwych do zainwestowania ewentualnych zewnętrznych źródeł finansowania. Posiadając te informacje dokonuje się wyboru zadań inwestycyjnych z podziałem na poszczególne lata funkcjonowania WPI. Wyboru tego dokonuje się według priorytetów pozwalających na wybór inwestycji mogących przynieść najwięcej korzyści dla danej jednostki. Następnie opracowywany zostaje kosztorys i budżet danej inwestycji, wskazujący m.in. źródła jej finansowania. W efekcie powstaje wstępna wersja planu która podlega konsultacjom i ewentualnym poprawkom. Ostatecznie WPI jest przyjmowany przez organ stanowiący - kontrolny w formie uchwały i obejmuje swym zasięgiem najczęściej okres od 3 do 8 lat.
Wieloletni Plan Finansowy
Jest to prognoza wydatków i dochodów gminy na kilka lat na przód
Integralnym elementem szeroko rozumianego procesu planowania powinna być prognoza dochodów i wydatków danej jednostki, która pozwala na oszacowanie możliwości finansowania zadań inwestycyjnych i operacyjnych ze środków własnych i zewnętrznych oraz przyjęcie w konsekwencji określonego harmonogramu realizacji zadań wraz z alternatywnymi scenariuszami ich finansowania. WPF jest opracowywany na okres 5-10 lat i ustala na te perspektywę czasową m.in.:
Niezbędny racjonalny poziom wydatków bieżących pozwalających na wykonanie wszystkich zadań statutowych samorządu lokalnego
Górny pułap możliwości zadłużenia się jednostki, przy przyjęciu najbardziej prawdopodobnego założenia co do warunków kredytowania
Ustalenia te powinny być wynikiem analizy sytuacji danej jednostki obejmującej okres przynajmniej kilku poprzednich lat oraz prognoz opartych zarówno na tej analizie, jak i dostępnych informacjach dotyczących samej gminy jak i jej otoczenia. jest to dokument obligatoryjny przy ubieganiu się o dofinansowanie z Funduszy Strukturalnych
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy
Jest to strategia przestrzennego rozwoju gminy
Władza wykonawcza, tworząc studium musi wziąć pod uwagę strategie rozwoju województwa, plan zagospodarowania województwa i strategie rozwoju gminy
Jest to podstawowy dokument gminy określający jej politykę przestrzenną, w tym lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego. Jest to dokument obligatoryjny, obejmujący obszar całej gminy. Nie jest aktem prawa miejscowego, lecz jego ustalenia są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Wójt, burmistrz, prezydent sporządzając studium uwzględnia strategie rozwoju gminy o ile gmina dysponuje takim dokumentem. Służy koordynacji polityki przestrzennej i stanowi podbudowę dla racjonalnego i celowego wykorzystania przestrzeni, a w powiązaniu z planami miejscowymi pozwala zachować ciągłość, jasność i spójność polityki przestrzennej gminy.
14