Informacja Turystyczna
dr Ankiersztajn
wykład 1 /8.05.2010/
=======================
Problematyka wykładów z Informacji Turystycznej:
Czym jest informacja, system informacji, cechy informacji, mechanizm tworzenia, przekazywania i odbioru informacji.
Cel o zakres informacji turystycznej
Literatura:
Merski J., 2002, Informacja Turystyczna.
Kruczek Z., 1988. Informacja, reklama i propaganda w turystyce.
Kruczek - Promocja i informacja
Informacja jest najczęściej rozumiana jako treść (znaczenie) wiadomości przekazywanej od nadawcy do odbiorcy w odpowiednim języku lub kodzie.
Informacja:
wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś
dane przetwarzane przez komputer
dział informacyjny urzędu, instytucji
Cechy informacji:
użyteczność - informacja przynosi korzyści jeśli pozwala odbiorcy na dostosowanie się do świata zewnętrznego; informacjami użytecznymi będą te odebrane "przefiltrowane" z szumu informacyjnego (czyli informacji wysłanych)
komunikatywność systemu znakowego - zrozumiałość dla odbiorcy oraz adekwatność sygnału do możliwości odbioru. - informacje powinny być na tyle jednoznaczne, aby każdy adresat odbierał je tak samo (rzetelność koncesyjna)
dostępność - z informacji można skorzystać w odpowiednim miejscu i czasie. Zwiększenie komunikatywności, bądź dostępności informacji wymaga jej przetwarzania doprowadzenia do formy jak najbardziej użytecznej i odpowiadającej możliwością odbiorcy
Aktualność informacji jest cechą ściśle skorelowanąe4 z szybkością przepływu od jej źródła do odbiorcy - decydenta. Informacja spóźniona jest „musztardą po obiedzie" dlatego w dobie coraz bardziej śpieszącego świata zachodzi konieczność doskonalenia obiegu informacji, m.in. poprzez skracanie dróg jej przepływu oraz zastosowanie środków technicznych do jej przesyłania, przechowywania i przetwarzania.
Rzetelność i prawdziwość informacji stanowi niebagatelny problem, gdyż oczywiste jest, że decyzje podjęte na podstawie fałszywych informacji będą odpowiednio błędne. Aby zapewnić sobie otrzymywanie informacji prawdziwych, należy niejednokrotnie zabezpieczyć przed deformacją. /np. błędne rozszyfrowanie, pomyłek bankowych/
Informacje służące podejmowaniu decyzji praktycznych powinny odznaczać się oprócz komunikatywności i dostępności również, szeregiem innych cech. Istotne są zwłaszcza: pełność ( kompletność) dostateczność informacji dla podjęcia decyzji, jej i rzetelność.
Problem rozwlekłości informacyjnej przesłanie wiadomości niesie ze sobą maksimum ilości informacji - jest to niepożądane ze względu na możliwości percepcyjne człowieka (zmniejszenie komunikatywności informacji)
Luka informacyjna - osiągnięcie pełniej informacji jest w rzeczywistości niemożliwe. Im większa luka informacyjna, tym większe prawdopodobieństwo podjęcia błędnej decyzji, a tym samym ryzyko poniesienia strat.
Informacja odgrywa bardzo ważną rolę w procesach decyzyjnych.
Na procesy decyzyjne rzutują więc bariera wiedzy i świadomości, rozumiana jako specyficzny mechanizm selekcji i zniekształcenia informacji wywołanej stanem wiedzy i świadomości ludzi uczestniczących w procesach decyzyjnych i informacyjnych.
Bariera wiedzy i świadomości powstaje w związku z następującymi ograniczeniami:
złudzenie perspektywiczne, polegające na odmiennym odbiorze informacji o zjawiskach, które sami obserwujemy, niż o tych, o których dowiadujemy się od innych osób.
złudzenia na skutek emocji wywołanej stanem napięcia emocjonalnego, np. lęku, zachwytu.
złudzenia pochodzące z napięcia uwagi, tzn. wynikające z faktu szczególnej koncentracji uwagi na pewnym, wybranym obszarze,
własne przewidywanie, które powoduje, że człowiek widzi tak rzeczywistość, jak spodziewa się, ze powinna ona wyglądać,
z góry podjęte uprzedzanie dotyczące określonych sytuacji czy osób,
psychologiczne prawo pierwszeństwa polegające na łatwiejszym przyswajaniu informacji, które są zgodne z informacjami wcześniejszymi,
efekt promieniowania zgodnie z którym szczególniej wagi nabierają informacje najświeższe - sugestia stereotypu powodowana skłonnością do uogólnieni pewnych typowych sytuacji,
wpływ masy apercepcyjnej powodujący, że dostrzega się pewne fakty lepiej ze względu na sumę uprzednio zdobytych wiadomości i doświadczeń ( poziom parainformacji),
aktywna rola tła w przyjęciu i ocenie informacji,
wpływ cech osobowości rozumianych jako charakter człowieka,
konsonans poznawczy powoduje unikanie wszelkich informacji mogących spowodować dysonans poznawczy,
rzutowanie własnego interesu na percepcje powodujące łatwiejszy, nieświadomy dobór informacji zgodnych z naszym interesem a tłumienie niezgodnych z nim,
mechanizm projekcji, tj., nieświadomy mechanizm obronny, w którym człowiek przypisuje własne cech i pragnienia, do których nie chce się przyznać innym osoba lub przedmiotom.
System informacyjny
System - całość wzajemnie ze sobą powiązanych elementów, jest tworzony zawsze ze względu na określony cel.
W aspekcie informacyjnym, system rozpatruje się jako pewien kompleks relacji, powiązań i informacji.
Zadaniem systemu informacyjnego jest zbieranie, przetwarzanie, przechowywanie oraz dostarczanie informacji we właściwe miejsce, w odpowiednim czasie w potrzebnym zakresie oraz odpowiedniej formie.
SYSTEM INFORMACYJNY - ogół schematów informacyjno-decyzyjnych, w kategoriach rzeczowych - zespół środków i metod opracowywania.
Wymagania w stosunku do systemu informacyjnego:
elastyczność i adaptacyjność wobec zmian
zachowanie właściwej ilości informacji
odpowiedni czas informowania
aktualność informacji
łatwość interpretacji i analizowania informacji
łatwość kontroli
Skuteczność informacji i jej percepcja
Skuteczną i współcześnie możliwą formą percepcji informacji jest aktywny odbiór.
Informacja jest racjonalna - jeśli informator zna potrzeby oraz możliwości adresata i trafnie przewiduje jaki użytek zrobi odbiorca z otrzymanej informacji.
Projektowanie struktury informacji polega na stworzeniu przez nadawcę harmonijnego zestawu i właściwej informacji, motywacji (określenie rangi faktu i celowości prezentacji) instrukcji (doradzenia, w jaki sposób spożytkować daną informację).
Po przez informacje można kształtować postawy na drodze:
naśladowania,
identyfikacji,
nauczania,
instruktażu.
Związki turystyki z informacją:
Jednym z motywów uprawiania turystyki jest potrzeba uzyskiwania informacji wynikająca z tzw. "ciekawości świata". Jest więc istotną potrzebą odczuwaną w związku z uprawianiem turystyki.
Informacja turystyczna jest zespołem działań przyczyniających się do sprawnego przemieszczania się turystów w przestrzeni i czasie ułatwiających optymalne wykorzystanie poznawczych i wypoczynkowych walorów turystycznych, a także bazy usług turystycznych i paraturystycznych.
Organizacja jakiejkolwiek imprezy turystycznej wymaga dysponowaniem wieloma informacjami - wymagany jest dostęp do wiarygodnych informacji.
Potrzeba informacji turystycznej wyraża się w zapotrzebowaniu na odpłatne i nieodpłatne udzielanie informacji niezbędne do podjęcia decyzji o miejscu, czasie i rodzaju, warunkach i programie wyjazdu turystycznego, dla orientacji w terenie i sprawnego zorganizowania sobie pobytu i wędrówki.
Zakres informacji turystycznej - jest bardzo szeroki i zmienia się wraz z rozwojem turystyki.
Walory przyrodnicze i kulturowe, ważne z punktu widzenia turystyki posiadają swój minimalny zestaw informacji.
Informacje krajoznawcze: mające na celu przedstawienie istoty każdego z walorów, jego specyfiki, charakteru, zwrócenie uwagi na jego unikatowe walory.
Informacje użytkowe - obejmują dane teleadresowe, informacje o dostępności komunikacyjnej, formie udostępniania i okresie udostępniania.
Informacja turystyczna - to przekazywanie wszelkich danych interesujących turystę:
baza noclegowa i paraturystyczna (noclegowa, żywieniowa, komunikacyjna, oferty biur podróży)
informacje o walorach turystycznych w tym i wypoczynkowych (klimatycznych, walory wodne, ukształtowanie powierzchni)
informacje o walorach leczniczych i antywalorach turystycznych
informacje dotyczące przepisów obowiązujących zagranicznych turystów, poruszanie się w strefach przygranicznych
kalendarze imprez, cenniki i rozkłady jazdy
informacje dla przedsiębiorców (adresy placówek handlowych)
Zadanie informacji w obsłudze ruchu turystycznego
Kierowanie (sterowanie) ruchem turystycznym, sprawne działanie systemu IT przyczynia się do prawidłowego rozmieszczenia ruchu turystycznego, w zależności od możliwości recepcyjnych regionu i miejscowości.
Usprawnienie obsługi ruchu turystycznego - system IT pozwala turyście na wybór właściwej organizacji usług turystycznych mogących pośredniczyć w załatwieniu określonych spraw.
Aktywizacja sprzedaży usług - co wpływa na zwiększenie popytu turystycznego, wskazując miejsce i możliwości nabycia tych usług.
Wyzwalanie chęci poznania poprzez przedstawienie możliwości organizacji wycieczek lub wypoczynku. Dzięki informacji turystycznej powstają motywy wyruszania na szlaki turystyczne, poznawania nowych krajów itp.
Wydłużenie sezonu turystycznego - poprzez umiejętne informowanie, propagowanie, wskazywanie atrakcji turystycznych (w innych porach roku nie tylko letnich i zimowych) w miejscowościach z niewykorzystaną w pełni bazą noclegową lub żywieniową
Kształtowanie opinii publicznej - informator turystyczny może wpływać np. na emocje czy wole osób do działania w określonych warunkach
Podnoszenie kultury turystów - odpowiednio przekazana informacja potrafi wyrobić w turyście przyzwyczajenie do spędzania wolnego czasu w interesujący i racjonalny sposób
Systemy informacji i reklamy turystycznej w innych krajach
Istnieją dwa zasadnicze modele służby informacji turystycznej:
- w kraju funkcjonuje wyspecjalizowane organizacje, system informacji turystycznej
- ...
Propagowanie w turystyce.
"Propaganda" ( łac. propagare - rozszerzać, rozciągać, krzewić) termin został wprowadzony do życia publicznego w pierwszej połowie XVII.
Narzędzie kształtowania opinii społecznej, upowszechnianiu idei i treści zdobywaniu dla nich zwolenników.
Propaganda często nie składnia do zakupu - dotyczy raczej pewnej idei.
Publicity - publikowanie wszystkich wiadomości mających handlowe znaczenie.
Propaganda turystyczna - zakłada zastosowanie w następujących [...] polityki turystycznej
sterowanie ruchem turystycznym
pobudzenie określonych [...]
kształtowanie społecznego modelu wypoczynku po pracy i nauce
podnoszenie standardu miejscowości turystycznej
upowszechnie racjonalnego modelu konsumpcji
Reklama w turystyce
Funkcja informacyjna - dostarczenie konkretnych wszechstronnych informacji o usłudze czy towarze (jest to niezmiernie istotna funkcja z punktu widzenia turysty decydującego się na wyjazd)
Reklama musi być zgodna z ustawodawstwem pojęcia etyki i moralności w kraju w którym jest stosowana
Nie wolno wykorzystywać do celów reklamowych łatwowierności, wierzeń czy zabobonów.
Reklama musi zawierać prawdziwe dane odnośnie towaru
Formy reklamy:
wprowadzająca (wprowadzenie na rynek nowego towaru lub usługi)
utrwalająca
przypominająca (przypomnienie o istnieniu danego produktu)
Środki reklamy turystycznej:
reklama wizualna - ogłoszenia, kalendarze, katalogi
reklama audialna - radio, opinie zadowolonych klientów
reklama audiowizualna - formy medialne
reklama upominkowa - tzw. gadżety reklamowe
inne środki reklamy - konferencje prasowe dla dziennikarzy
Organizacja pracy centrum i punktów IT
Podstawowe zadania:
udzielanie wszechstronnej informacji turystycznej krajoznawczej i użytkowej dotyczące danej miejscowości, regionu, kraju.
aktywna popularyzacja regionów i miejscowości turystycznych, wypoczynkowych zwłaszcza mało znanych
propagowanie i oferowanie różnego rodzaju usług turystyczno-wypoczynkowych
organizacja informacji wizualnych
zbieranie, opracowanie i przekazywanie właściwym instytucjom systemu informacji turystycznej na temat ruchu turystycznego
Dodatkowe zadania:
zbieranie i przekazywanie informacji o bazie noclegowej np. prywatne kwatery rezerwacja miejsc, rezerwacja i sprzedaż biletów
sprzedaż wydawnictw krajoznawczych i turystycznych
sprzedaż pamiątek regionalnych
inne usługi związane z obsługa turystów
Warunki jakie trzeba spełnić:
jakość kadry - od jakości kadry zależy jakość informacji turystycznej:
wykształcenie kierunkowe
znajomości języków obcych
uczestnictwo w szkoleniach i kursach aktualizujących wiedzę
położenie - powinno funkcjonować w centralnych punktach miast;
w punktach o dużej dostępności ( w pobliżu dworców komunikacyjnych)
Oznakowanie , godziny pracy:
lokal oznaczony jednolitym znakiem IT
informacja o placówce umieszczona w ważnych punktach miasta
godziny pracy zależne od natężenia ruchu turystycznego
podstawowe informacje dotyczące miejscowości powinny być tak umieszczone aby nawet po zamknięciu były dostępne
Układ pomieszczeń informacji turystycznej:
Pomieszczenia dla interesantów:
Funkcje |
Wyposażenie |
Uwagi |
Wejście |
tablica informacyjna |
|
Poczekalnia |
krzesła, telefon, publikacje, wystawy publikacji i fotografii turystycznych |
tylko w głównych centrach it |
Kontuar szybkiej obsługi |
widoczny, umieszczony w wygodnym miejscu |
personel powinien być widoczny przy wejściu do lokalu |
Obszar konsultacji |
niski kontuar lub stół z 2-4 krzesłami umożliwiający korzystanie z materiałów |
|
Obszar samoobsługowy |
ekspozycje, półki i tablice informacyjne |
konieczne jest umieszczenie dużych map regionu, planu miasta |
Obszar roboczy o ograniczonym dostępie:
Funkcje |
Wyposażenie |
Uwagi |
Usługi dla interesantów |
kontuar do pracy stojącej |
Jeśli kontur jest długi i pracuje przy nim kilka osób koniecznie jest zaprojektowanie stanowisk roboczych |
Pomieszczenia dla personelu |
szafki pracownicze, toalety |
|
Magazyn |
dobry dostęp, półki, etykiety, akcesoria do pakowania materiałów |
może być poza siedzibą IT |
Sposoby finansowania:
finansowanie centrum/ punktów IT powinno być zagwarantowane przez samorządy lokalne
zasadniczym celem IT jest pomnażanie wpływów z turystyki do budżetów lokalnych a nie wpływów własnych
zbytnie obciążanie pracowników centrum IT prowadzeniem działalności komercyjnej może negatywnie wpłynąć na poziom udzielanych informacji
Promocja środki:
media
wydawnictwa
targi turystyczne i warsztaty robocze
prezentacje i imprezy Public Relation Event
Media:
budowa i poprawa jakości produktu
przekaz informacji o charakterze handlowym
waloryzacja - zła /dobra jakość produktu / droższy / tańszy
Rodzaje mediów:
media prasowe ; dzienniki i czasopisma
media elektroniczne; radio i telewizja, internet, nośniki cyfrowe
media poza miejscem zamieszkania (zewnętrzne) ; bilbordy, plakaty, neony świetlne, przekazy informacji na środkach transportu
media alternatywne ; katalogi branżowe, specjalne
Wydawnictwa:
materiały promocyjne: broszury, katalogi ofertowe, foldery, ulotki (coraz częściej w wersji pdf). Ich celem jest zwrócenie uwagi klientów (aktualnego i potencjalnego) na określone produkty, a przez to na pobudzenie popytu.
Wydawane broszury i publikacje dostosowane są do strategicznych rynków emisji ruchu turystycznego, wydawnictwa w wielu wersjach językowych
Wielkość rodzajów - wydawnictw promocyjnych sprawia że często brakuje takich form, które są najbardziej poszukiwane, bądź jedna informacja jest powielana w kilku rodzajach materiałów.
Strategia wydawnicza:
produkty do promocji - co chcemy promować
grupa docelowa - wobec kogo chcemy promować
kanały dystrybucji - w jaki sposób będziemy promować
przyjęte obyczaje w kanałach dystrybucji
przyjęcie harmonogramu druku i dystrybucji; dobra broszura wymaga czasu na jej przygotowanie, a dystrybucja powinna odbywać się w określonym momencie.
Rodzaje wydawnictw:
katalogi ofertowe touroperatorów - wielostronicowa, prezentacja oferty handlowej z opisem produktu, ceny , detalami
katalogi ofertowe sieci sprzedaży - katalog pod marką sieci sprzedaży
leaflet produktowy, shell folder - jedno lub maksymalnie czeterostronicowa prezentacja produktu z cena i terminem wyjazdu
broszura promocyjna ogólna
broszura promocyjno-produktowa
informator - lokalny lub regionalny informator adresowany o bazie noclegowej, gastronomicznej i towarzyszącej
ulotka , niewielka jedno , dwustronicowa informacja o produkcie (może mieć charakter wybitnie reklamowy)
przewodnik
folder skrzydełkowy
folder - kilkustronicowa broszura mniejszego formatu
plakat - element dekoracyjny
mapa, plan miasta - służy do orientacji w terenie
kartki pocztowe - turysta sam się staje dystrybutorem
kalendarze - ścienne i biurowe, wydawnictwa dekoracyjne i użytkowe
albumy
/Rzeźnik/
/Tymen/
/Karola/
Informacja Turystyczna
dr Ankiersztajn
wykład 2 /22.05.2010/
=======================
Broszury promocyjne ogólne i produktowe
najczęściej finansowane przez administracje publiczną
mogą zawierać informacje dotyczące bazy hotelowej, gastronomicznej i towarzyszącej (nie więcej niż 20% objętości)
Cele:
promować wizerunek, motyw przyjazdu, zachęcić działania
informować: co, gdzie, jak i kiedy
Okładka:
przyciągający wizerunek, w wypadku pakietów broszur regionalnych - jednolita szata graficzna
musi zawierać: tytuł, podtytuł lub slogan, logo zdjęcie(a), mapkę.
Treść:
mapa, atrakcje, oferta programowa, imprezy, zakwaterowanie
Zasady kompozycji tekstu:
zainteresować czytającego
przedstawić ofertę
przedstawić korzyść i żyć klienta
przestawić jeden argument
opis musi być plastyczny, rzeczowy z zastosowaniem języka codziennego
Zasady kompozycji graficznej:
duże obrazy przed małymi, obrazy kolorowe przed czarno-białymi
ciepłe odcienie przed zimnymi
sekwencje obrazowe przed obrazami pojedynczymi
ludzie przed produktami
dzieci przed dorosłym
akcja przed bezruchem
duże tytuły przed małymi
napisy ręczne przed drukowanymi
Informacje praktyczne:
adresy centrum IT
wybór najważniejszych muzeum, rekomendowanych restauracji, cyklicznych wydarzeń kulturalnych itp.
warunki dojazdu, lokalizacje dworców i lotnisk
wybór hoteli i innych obiektów noclegowych oraz orientalne ceny
touroperatorzy sprzedający produkt
Zdjęcia:
dynamiczne
z ludźmi
opisane
wysokiej jakości
Tłumaczenie:
wykonane przez native spekera
osoba powinna znać terminologię używaną w turystyce
nazwy własne oraz inne nazwy trudne do przetłumaczenia powinny pozostać w języku oryginalnym
Format i dane techniczne:
A4 - dla broszur ogólnych, podstawowych
148x210mm , 210x210 mm
broszury składane powinny wielkością odpowiadać formatowi kopert
kartki wewnętrzne - papier 150 g/m2
okładka - papier 250 lub 300 g/m2 (foliowana, lakierowana lub zwykła)
Polityka wydawnicza:
powinna wynikać ze strategii rozwoju produktu turystycznego
musi odzwierciedlać produkty priorytetowe
przy ograniczonym budżecie zmniejszyć liczbę tytułów na rzecz nakładu
Harmonogram produkcji broszury:
przedsięwzięcie długotrwałe - ponad 3 mc pracy by uzyskać produkt wysokiej jakości
Dystrybucja:
na strategicznych rynkach zagranicznych dystrybucji podlegają głównie broszury ogólne, tematyczne, produktowe
na rynkach niestrategiczych - broszury ogólne
wydawnictwa lokalne dostępne również w miastach
docelowo - na serwerze internetowym, punkt informacji turystycznej katalog broszur z możliwością ich zamawiania
Spotykane wady wydawnictw:
dowolny format broszur i objętość niepotrzebnie podwyższają koszt dystrybucji
przerost tekstów nad zdjęciami i informacjami praktycznymi
brak wyraźnego identyfikatora produktu
brak podpisu pod zdjęciami
brak zróżnicowanej treści broszur i zdjęć w zależności od rynku docelowego
brak tzw. "ślepych miejsc" na umieszczenie pieczątki touroperatorów
nieaktualne informacje użytkowe
brak zróżnicowanych broszur pod kątem adresata
Kampanie promocyjne
Tourism enriches /A Global Communications Campains for Torusim/
Cel:
promocja/propagowanie turystyki postrzeganej jako jedno z podstawowych praw człowieka i stylu życia, który wzbogaca rodziny, jednostki, społeczeństwa, narody
przekazywanie informacji na temat korzyści turystyki w aspekcie ekonomicznym - turystyka wspiera rozwój gospodarczy społeczeństwa lokalnego oraz kraju
Historia informacji turystycznej
pierwszymi formami informacji dla podróżników były opowiadania przekazywane z pokolenia na pokolenie
drugą formą były pamiętniki, raporty z podróży, opisy geograficzne
Najstarszym polskim przewodnikiem był wydawany w Krakowie w 1614 r. "Pielgrzym polski albo krótkie Rzymu i miast włoskich opisane"
1643 r - "Gościniec, albo krótkie opisanie Warszawy" pierwszy przewodnik po Warszawie A.Jarzębski
1827 r - Dziennik podróży lądowych i morskich ; pierwsze czasopismo turystyczne na ziemiach polskich.
1898 r. - A.Jankowski rozpoczyna druk przewodnika "Wycieczka po kraju"
Po 1950 r - w Polsce powstały punkty informacyjne przy biurach obsługi ruchu turystycznego PTTK
1963 r. - powstanie zorganizowanego systemu informacji turystycznej - Centralny Ośrodek Informacji Turystyczne, wojewódzkie ośrodki informacji społeczny ośrodek Informacji Turystycznej w Warszawie
po 1963 r. - system informacji turystycznej uległ reorganizacji i rozbudowie
a. reprezentacyjne centra informacji turystycznej w dużych miastach
b. sieć punktów w siedzibach władz lokalnych, domach kultury
w 1974 [...]
1982 r. - utworzono przedsiębiorstwo państwowe - Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej z którego inicjatywy powstała sieć międzywojewódzkich oddziałów, którym podlegały punkty informacji turystycznej.
W 1994 w miejsce COIT powołano Polską Agencje Promocji Turystyki
Ministerstwo Sportu i Turystyki -> Departament Turystyki
Polska Organizacja Turystyki jest jedną z ponad 200 działających na świecie narodowych organizacji turystyki. Jej celem jest wypromowanie Polski jako kraju atrakcyjnego dla turystyki, nowoczesnego z wysokimi standardami u sług i korzystnymi cenami.
Organizacje turystyczne:
PTTK
Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych
Strategia turystyki na lata 2008-2015
Wg strategii marketingowej, rozwój systemu informacji turystycznej ma ogromne znaczenie w poprawie [...]
/Tymen/
/Rzeźnik/
Informacja Turystyczna
wykład 3 /5.06.2010/ dr Ankiersztajn
=============================
Zasady znakowania turystycznego miast, regionów i szlaków turystycznych
Znaki turystyczne są istotnym elementem w turystyce, a swoją funkcje spełniają w przestrzeni publicznej.
Ich podstawą jest system znaków drogowych, jako główna sieć informacji dla osób poruszających się po terenie/ regionie.
Według POT prawidłowe i dobre znakowanie dróg jest jednym z podstawowych elementów.
Najlepsze oznakowanie wymaga turystyka wędrowna
Pierwsze oznakowania turystyczne
W 1873 Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie (potem Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Tatrzańskie)
Z początku szlaki malowano cynobrem (czerwony minerał)
Po II wojnie światowej i po połączeniu 17 grudnia 1950 PTT i PTK w PTTK szlaki turystyczne rozpoczęły ekspansję również na nizinach. Początkowo znakowano wyłącznie szlaki piesze, lecz już wkrótce pojawiły się szlaki rowerowe i wodne.
Pojęcie znaków turystycznych w naszym prawie o ruchu drogowym pojawiło się w 1972 roku.
Znaki turystyczne wyodrębnione w latach 70-tych przetrwały ok 10 lat
Ogólne zasady umieszczania znaków:
znak szlaku musi być umieszczony prostopadle lub skośnie od osi drogi, ścieżki
znaki powinny być umieszczone w widocznym miejscu na kontrastowym tle
przy szlakach otwartych można umieszczać znaki na obiektach, budynkach.
Procedura tworzenia systemu oznakowania w regionie:
Etap 1 - inwentaryzacja atrakcji turystycznych w regionie - Kapitała Turystycznych Znaków Drogowych. Przebieg w regionie turystycznych szlaków drogowych
Etap 2 - określenie liczby znaków oraz ich wstępnej lokalizacji
Etap 3 - uzgodnienie z gminami, powiatami, gestorami atrakcji turystycznych w celu określenia partycypacji w kosztach ustawienia znaków i ich późniejszego utrzymania i konserwacji.
Etap 4 - wykonanie projektu oznakowania i przeprowadzenie przetargu na realizację zadania
Etap 5 - bieżące utrzymanie znaków. (zarządy dróg lub organizacje turystyczne)
Znak E-22a - samochodowy szlak turystyczny
Znak E-22b - obiekt na samochodowym szlak turystycznym
Znak E-22c - informacja o obiektach turystycznych
Drogowskazy wskazujące pojedyncze atrakcje turystyczne: E7 do E12
Szlak turystyczny - jest to trasa wytyczona w terenie służąca do odbywania wycieczek, oznakowana jednolitymi znakami (symbolami) i wyposażona w urządzenia informacyjne.
Rozróżniamy:
piesze, górskie i nizinne oraz ścieżki spacerowe, przyrodnicze
rowerowe
kajakowe
Każdy rodzaj szlaku posiada własny jednolity system znaków i urządzeń informacyjnych. Systemy te muszą być komplementarne, ponieważ szlaki różnych rodzajów moga być prowadzone wspólnie.
Wyróżniamy się dwie grupy symboli stosowanych do oznakowania szlaku:
znaki określające przebieg szlaku
znaki informacyjne i ostrzegawcze.
Znaki na szlakach:
Pieszych, rowerowych oraz ścieżkach spacerowych, przyrodniczych i dydaktycznych są wykonywane na białym tle wyłącznie w kolorach: czerwonym, niebieskim ...
Początek lub koniec szlaku oznaczony jest kropką.
Kierunkowskazy -na początku szlaku, przy zmianach kierunku lub na skrzyżowaniach, podają kolor szlaku, miejsce docelowe, niekiedy miejsca pośrednie, dystans czasowy.
Szlaki piesze:
Znaki znormalizowane: długość, szerokość, normy dla wnętrza.
Urządzenia informacyjne szlaku:
tablica ze schematyczna siecią szlaku
drogowskazy szlaku
dla szlaków międzynarodowych wprowadza się oznakowanie symbolem lub numerem szlaku
tablice informacyjne o zagrożeniu lawinowym
tablica SZLAK ZAMKNIĘTY
tablica LAWINY
tablica ALARM LAWINOWY
Szlaki narciarskie:
znak podstawowy - kolor pomarańczowy
tyczki kierunkowe
kierunkowskaz
drogowskaz szlaku
Szlaki rowerowe:
międzynarodowe 9zielony kolor na białym tle)
krajowe (kolor czarny)
znak podstawowy
znak początku (końca) szlaku
znak zmiany kierunku
W przypadku znaków umieszczonych na szlakach międzynarodowych:
określa przez jakie kraje przebiega.
tablice informacyjna z siecią szlaków rowerowych
tablice dydaktyczne
Szlaki jeździeckie:
Pomysł znakowania szlaków jeździeckich pojawił się dopiero w latach XX w.
Znaki jeździeckie: pomarańczowy na białym tle
znak podstawowy
znak początku (końca) szlaku
znak zmiany kierunku
Urządzenia informacyjne:
drogowskaz
tabliczka oznaczająca nakaz poruszania się ze wzmożoną ostrożnością
Szlaki kajakowe:
Tablica z zadaszeniem podstawowy znak.
Każda tablica składa się z dwóch paneli:
góry przedstawia znak informacyjny lub ostrzegawczy
dolny - tabliczka znamionowa przedstawiająca nazwę lub imię i logo szlaku.
Znaki ostrzegawcze:
niebezpieczeństwo
pale
pływające pale
nisko zwisająca lina
miejsce nie do przepłynięcia
próg, nie do przepłynięcia
próg, ewentualnie do przepłynięcia
wodowskaz
elektrownia wodna
zakaz plywania
Internet - narzędziem współczesnej informacji turystycznej
Internetowy System Informacji Turystycznej ISIT
Internet stanowi obecnie jedno z głównych źródeł pozyskiwania informacji o destynacjach.
TIS (Tourist Information System)
kompleksowy "samoobsługowy" system informacji
szerokie spektrum najświeższych dostarczanych informacji
łatwość kontroli portalu
zastosowanie najnowszych technologii
zastosowanie multimediów
brak limitów objętościowych zamieszczonych na portalu informacji
brak limitów użytkowników online
niskie koszty utrzymania
Systemy i moduły TIS
Baza danych - zawiera łatwo i szybko dostępne informacje o świadczonych usługach, rezerwacjach, klientach, wytwarzania dóbr i usług turystycznych.
moduły aplikacyjne
system zarządzania i dystrybucji informacji
system rezerwacji miejsc
raporty
system zarządzania - tworzenie strategii marketingowych
TIS: e-sprzedaż
TIS:
jest zaprojektowany i gotowy do przeprowadzenia sprzedaży elektronicznej
jest przystosowany do tego celu
spełnia wszelkie wymogi bezpieczeństwa
TIScover - internetowy system informacji turystycznej
System wprowadzony od 1996 r w Austrii, basenie Morza Śródziemnego, Azja (Tajlandia)
Medium pozwalające na dostarczenie turyście informacji bezpośrednie z pominięciem tradycyjnych kanałów informacyjnych.
Rebeo
W projekcie Rebeo jest budowany system informacji oparty na wirtualnej geo-multimedialnej bazie danych, która może być wykorzystana przez różne aplikacje.
Narodowe Portale Turystyczne
System stworzony na najnowszych narzędziach, całkowicie oparty na technologii informatycznej.
.travel - domena wizytowa narodowych organizacji.
E-sprzedaż i E-rezerwacje
Głównym zadaniem systemów rezerwacji miejsc jest umożliwienie organizatorom zaoferowanie do sprzedaży miejsc na imprezach turystycznych
Ważne jest, aby agenci mieli ciągły wgląd w bazę oferowanych imprez z jednoczesną możliwością skutecznego i natychmiastowego zablokowania sprzedanego miejsca.
Użytkownikami są głównie duzi touroperatorzy.
Systemy rezerwacji różnią się stroną graficzną, kolejnością wymaganych informacji, ich zgrupowaniem, możliwością cofania się i poprawianiem wpisanych danych, ale wynik końcowy w postaci rezerwacji miejsca na określonej imprezie musi być zbliżony i powinien zawierać wszystkie konieczne informacje.
/Tymen/