Postępowanie egzekucyjne w administracji jest to ciąg czynności mających na celu doprowadzenie do wykonania obowiązku przez zobowiązanego. Należy zaznaczyć, że postępowanie egzekucyjne w administracji to nie to samo co egzekucja administracyjna. Przez egzekucję administracyjną - w myśl obowiązującej nas ustawy - następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego lub doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności, zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego.
Podstawowe pojęcia z dziedziny egzekucji administracyjnej - art. 1a ustawy o egzekucji administracyjnej.
Biegły skarbowy - jest to rzeczoznawca w określonej dziedzinie, uprawniony do wyceny majątku zobowiązanego. Listę biegłych skarbowych prowadzi dyrektor Izby Skarbowej. Biegłym skarbowym może być osoba, która korzysta z pełni praw publicznych, posiada dyplom ukończenia wyższej, średniej lub zasadniczej szkoły o profilu technicznym w zakresie rodzaju majątku, którego wartość podlega oszacowaniu. Biegły skarbowy musi również posiadać opinię właściwego stowarzyszenia, organizacji zawodowej lub innej instytucji stwierdzającej uprawnienia do wyceny tego majątku. Biegły skarbowy otrzymuje wynagrodzenie za wycenę.
Czynność egzekucyjna - wszelkie podejmowane przez organ egzekucyjny działania zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego.
Dłużnik zajętej wierzytelności - to dłużnik zobowiązanego, jak również bank, pracodawca, podmiot prowadzący działalność maklerską, trasat oraz inne podmioty realizujące na wezwanie organu egzekucyjnego zajęcie wierzytelności lub innego prawa majątkowego. Egzekutor - to pracownik organu egzekucyjnego wyznaczony do dokonywania określonych czynności. Egzekucja o charakterze niepieniężnym. Postępowanie egzekucyjne w administracji dzieli się na dwie grupy postępowań: 1. egzekucja obowiązku o charakterze pieniężnym (podatki, opłaty) - poborca skarbowy, 2. egzekucja obowiązku o charakterze niepieniężnym (wykonanie zastępcze, przymus bezpośredni).
Nieruchomość - przez nieruchomość będziemy rozumieli również spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Nieruchomość to część powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności jak również budynki i części budynków trwale z gruntem związane, jeżeli stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Opłata komornicza - to opłata wynosząca 5 % (zawsze, bez wyjątku) przekazanych kwot wierzycielowi przez organ egzekucyjny lub przekazanych wierzycielowi przez zobowiązanego w wyniku zastosowania środków egzekucyjnych. Opłata ta dotyczy wyłącznie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym. Jest ona pobierana wyłącznie od wierzyciela. Większość opłat, kosztów, wydatków obciąża zobowiązanego, a opłata komornicza tylko wierzyciela. |
Organ egzekucyjny - to organ uprawniony do stosowania w całości lub w części określonych w ustawie środków służących do prowadzenia do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków. Ustawa przewiduje dwie kategorie organów egzekucyjnych: 1. organy egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym - jedynym organem egzekucji, który posiada uprawnienie do stosowania wszystkich przewidzianych prawem środków egzekucyjnych jest naczelnik urzędu skarbowego. Generalnie tylko jeden organ egzekucyjny jest uprawniony do prowadzenia egzekucji administracyjnej. Ale niekiedy przez samą ustawę organ egzekucyjny nie będzie musiał prowadzić postępowania i przekaże ją naczelnikowi urzędu skarbowego. 2. organy egzekucji obowiązków o charakterze nie pieniężnym.
Organ rekwizycyjny - organ egzekucyjny o tej samej właściwości rzeczowej, co organ prowadzący egzekucję, któremu została zlecona konkretna czynność do wykonania (zlecono wykonanie, zastosowanie środka egzekucyjnego do wskazanego majątku).
Środek egzekucyjny - opisane szczegółowo i wymienione w ustawie. 1. Środki egzekucji, obowiązków o charakterze pieniężnym: - egzekucja z pieniędzy, - z wynagrodzenia za pracę, - ze świadczeń, - z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego oraz z renty socjalnej, - z rachunków bankowych, - z innych wierzytelności pieniężnych, - praw instrumentów finansowych w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi zapisanych na rachunku papierów wartościowych lub innym rachunku oraz z wierzytelności z rachunku pieniężnego służącego do obsługi takich rachunków, - z papierów wartościowych nie zapisanych na rachunku papierów wartościowych, - z weksla, - z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz praw własności przemysłowej, - z udziału w spółce z o.o., - z pozostałych praw majątkowych, - z ruchomości, - z nieruchomości. Do najczęściej stosowanych środków egzekucyjnych należy zaliczyć pierwsze cztery. 2. Środki egzekucji, obowiązków o charakterze niepieniężnym: - grzywna w celu przymuszenia, - wykonanie zastępcze, - odebranie rzeczy ruchomej, - odebranie nieruchomości, opróżnienie lokali i innych pomieszczeń, - przymus bezpośredni.
|
Wierzyciel - podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym. Postępowanie zabezpieczające służy do zabezpieczenia majątku zobowiązanego w takim celu, aby można było prowadzić postępowanie egzekucyjne, jeśli do niego dojdzie. Wierzycielem jest organ administracji państwowej.
Wstrzymanie czynności egzekucyjnych - przez wstrzymanie czynności egzekucyjnych będziemy rozumieli wstrzymanie wykonania wszystkich lub części zastosowanych środków egzekucyjnych, które to nie powoduje uchylenia dokonanych czynności egzekucyjnych.
Wstrzymanie postępowania egzekucyjnego - wstrzymanie wykonania zastosowanych środków egzekucyjnych, które nie powoduje uchylenia dokonanych czynności egzekucyjnych oraz niepodejmowanie nowych środków egzekucyjnych.
Zajęcie egzekucyjne - czynność organu egzekucyjnego w wyniku której organ egzekucyjny nabywa prawo rozporządzania składnikiem majątkowym zobowiązanego w zakresie niezbędnym do wykonania obowiązku objętego tytułem wykonawczym.
Zajęcie zabezpieczające - czynność organu egzekucyjnego, w wyniku której organ egzekucyjny nabywa prawo rozporządzania składnikiem majątkowym zobowiązanego w zakresie niezbędnym do zabezpieczenia wykonania przez niego obowiązku objętego zarządzeniem zabezpieczenia, a która nie prowadzi do przymusowego wykonania obowiązku.
Zobowiązanie - osoba prawna, albo jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub obowiązku o charakterze niepieniężnym, a w postępowaniu zabezpieczającym również osobę lub jednostkę, której zobowiązanie nie jest wymagalne, albo jej obowiązek nie został ustalony lub określony, ale zachodzi obawa, że brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić skuteczne prowadzenie egzekucji, a odrębne przepisy na to zezwalają. Decyzje dzielimy na dwie kategorie: ustalające albo określające. Decyzje określające powstają są wydawane przez właściwe podmioty (organy administracji) w przypadku kiedy ustawa z mocy prawa nakłada na zobowiązanego określone zachowanie, a nie zostało ono przez zobowiązanego całości lub części wykonane. Większość obowiązków podatkowych powstaje z mocy prawa (np. vat), albo podatnik ma obliczyć swoje zobowiązania i wpłacić do urzędu. Jeżeli tego nie zrobi organ wyda decyzję, określi wysokość zobowiązania i doliczy odsetki. Natomiast decyzja ustalająca jest to decyzja, która tworzy nowy obowiązek nieistniejący wcześniej dla zobowiązanego. 14 dni od otrzymania decyzji na odwołanie się od tej decyzji. Zwolnienie spod egzekucji - niepodejmowanie lub odstąpienie od egzekucji z całości lub części majątku zobowiązanego. |
ZASADY POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO W ADMINISTRACJI -11 ZASAD
1. Zasada celowości. Organ egzekucyjny poprzez swoje czynności i stosowane środki będzie dążył do osiągnięcia pewnego celu, a celem tym jest wykonanie przez zobowiązanego obowiązku. Zasada ta będzie miała wyraz również w tym, że organ egzekucyjny będzie stosował te środki egzekucyjne, które będą bezpośrednio zmierzały do wykonania obowiązku np. może przeprowadzić egzekucje z : renty, rachunku bakowego, ruchomości (samochód). Będzie mógł wybrać ten środek egzekucyjny, który doprowadzi do szybkiego wykonania obowiązku.
2. Zasada gospodarnego prowadzenia egzekucji. W myśl tej zasady, organ egzekucyjny jest zobowiązany do prowadzenia egzekucji, jednocześnie powodując jak najmniejszy uszczerbek na majątku zobowiązanego. Dokonywane czynności mają być podejmowane tak, aby nie powodowały zbyt wysokich kosztów i wydatków egzekucyjnych - należy uzyskać zgodę zobowiązanego i wierzyciela na sprzedaż ruchomości z przetargu ofertowego bo jest to korzystniejsze niż sprzedaż w drodze licytacji. Nie należy przetrzymywać zbyt długo ruchomości bo rosną koszty.
3. Zasada niezbędności. Dotyczy konieczności prowadzenia postępowania egzekucyjnego tylko do czasu, kiedy istnieje wymagalny obowiązek - zobowiązany ma prawo w każdej chwili spłacić zobowiązanie na rachunek wierzyciela, dlatego poborca skarbowy przed rozpoczęciem czynności winien sprawdzić czy jest wymagalne zobowiązanie. Jeżeli zobowiązanie zostało spłacone to poborca sporządza notatkę i umarza postępowanie.
4. Zasada legalizmu. Obowiązek stosowania tylko tych środków egzekucyjnych, które są podane w ustawie (13 obowiązków o charakterze pieniężnym, 5 o charakterze niepieniężnym).
5. Zasada prowadzenia egzekucji w sposób najmniej uciążliwy dla zobowiązanego. Odnosi się do obowiązku tak kierowania postępowaniem egzekucyjnym aby przy doprowadzeniu wykonania obowiązku sama egzekucja była jak najmniej uciążliwa dla zobowiązanego. Organ egzekucji jest uprawniony do prowadzenia czynności w przedziale czasowym od godz. 7.00 do 21.00 i tylko w dni pracujące. Chodzi o zapewnienie zobowiązanego i jego rodziny czasu aby wypocząć. Są od tego wyjątki i w takiej sytuacji poborca skarbowy musi okazać pisemne zezwolenie na dokonywanie czynności poza w/w godzinami i dniami - nie może w imieniny, komunię itp.
6. Zasada stosowania środków prowadzących bezpośrednio do wykonania obowiązku. Organ egzekucyjny musi tak prowadzić egzekucję, aby stosowane przez niego środki dążyły do wykonania tego obowiązku.
7. Zasada niezależności środków egzekucyjnych od środków represyjnych. Zobowiązani nie zawsze mają do wykonania jeden obowiązek i do niektórych z nich można prowadzić postępowanie egzekucyjne, a do niektórych nie można np. kiedy podatnik nie złożył deklaracji podatkowej mimo, ze zapłacił podatek, to musi złożyć również deklarację podatkową i można za to ukarać go grzywną. Jeżeli coś zostało wyegzekwowane to nie znaczy że nie musi spełnić innego obowiązku.
|
8. Zasada zagrożenia. Zasada ta należy do najistotniejszych z zasad postępowania egzekucyjnego. Zanim jeszcze postępowanie zostanie wszczęte to zobowiązany winien otrzymać upomnienie na którym widnieje ostrzeżenie, że np. odetną mu dostawę, gazu, energii elektrycznej oraz że będą dochodzić na drodze sądowej - konieczność uprzedzenia zobowiązanego o zastosowaniu wobec niego egzekucji administracyjnej, jeżeli nie ureguluje on w terminie należności objętych upomnieniem. Wysyłając upomnienie, wierzyciel czeka 7 dni od daty doręczenia, na podjęcie egzekucji. Od tej zasady są wyjątki - zgodnie z § 13 Rozporządzenia w sprawie wykonań przepisów ustawy (Dz.U. z 2001, Nr 137, poz. 1541) jest katalog zawierający sytuacje kiedy egzekucja może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia: 1. kiedy należność pieniężna została określona orzeczeniem (decyzja, które wynika z samego przepisu prawa i organ administracji wskazał tylko że płatnik samodzielnie ma wpłacić a tego nie zrobił) 2. kiedy zobowiązany ma ustawowy obowiązek obliczenia lub uiszczenia należności pieniężnej bez wezwania, 3. egzekucja dotyczy należności z tytułu: a. grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego w postępowaniu w sprawach o wykroczenie, b. grzywien wymierzonych mandatem karnym i innych należności pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym skarbowym. c. kar pieniężnych i kosztów postępowania orzeczonych w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, d. odszkodowań orzeczonych w sprawach o naprawienie szkód wyrządzonych przez skazanych w mieniu zakładów karnych i aresztów śledczych, e. grzywien w celu przymuszenia nakładanych w postępowaniu egzekucyjnym obowiązków o charakterze niepieniężnym. 4. Egzekucja dotyczy kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych.
9. Zasada obowiązku prowadzenia egzekucji. Przejawia się tym, że wierzyciel publiczno-prawny jest zobowiązany do wszczęcia egzekucji administracyjnej, a jeżeli nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym, jest zobowiązany do przesłania tytułu wykonawczego (wniosku egzekucyjnego) właściwemu organowi egzekucyjnemu. Dz.U. 127 z 2007 wymienia katalog czynności których wierzyciel musi wykonać. Sam tytuł wykonawczy zgodnie z art. 27 ustawy zawiera 11 punktów - oznaczenie wierzyciela, zobowiązanego (podstawę prawną) - kwota i odsetki oraz pouczenie zobowiązanego o możliwości złożenia zarzutu na postępowanie egzekucyjne.
10. Zasada stosowania najłagodniejszych środków egzekucyjnych. W ustawie o postępowaniu egzekucyjnym trudno znaleźć, który środek jest łagodniejszy a który nie. Można tylko wymienić dwa: najłagodniejszy: to egzekucja z pieniędzy (dłużnik płaci poborcy skarbowemu), a najbardziej dolegliwy to egzekucja z nieruchomości. Pozostałe środki można interpretować różnie. Dla każdego zobowiązanego może być odmienna sytuacja. Możliwość wyboru środka egzekucyjnego będzie tylko wtedy, gdy wobec zobowiązanego można zastosować kilka środków egzekucyjnych.
|
11. Zasada poszanowania minimum egzystencji. Zasada ta dotyczy tylko i wyłącznie egzekucji obowiązku o charakterze pieniężnym. Odnosi się wprost do art. 30 Konstytucji czyli dyrektywy poszanowania godności człowieka. W myśl tej zasady jest stosowane w ustawie szereg wyłączeń i wyłączenia te dotyczą 3 grup: 1. przedmioty (nie można zająć ostatniego stołu, krzesła; ubiór służbowy; przedmioty kultu religijnego) np. w Szwecji nie można zająć ostatniego samochodu lub ostatniej łodzi, 2. wierzytelności i innych praw majątkowych (kwoty wolne od zajęcia wynagrodzenia za pracę; należności z tytułu alimentów; 3. kwoty pieniężne: świadczenie zakładu ubezpieczeń społecznych; stypendia; dodatki rodzinne, porodowe; wyłączeniu podlegają pewne kwoty 760 zł. zasiłków wyrównawczych( ?)
Naruszenie zasady legalizmu, zasady zagrożenia i naruszenia zasady stosowania najłagodniejszych środków egzekucyjnych - dłużnik może wskazać na naruszenie tych zasad co, po zaskarżeniu, może doprowadzić do umorzenia postępowania egzekucyjnego, ale w terminie 7 dni od daty otrzymania tytułu wykonawczego - inaczej możliwość złożenia zarzutu przepada, co nie znaczy że nie może się powoływać na naruszenie tych zasad w dalszym postępowaniu. Umorzenie automatycznie uchyli wykonanie czynności egzekucyjne. W art. 59 ustawy w § 1 pkt 7 - naruszenie zasady zagrożenia bezpośrednio będzie prowadzić do umorzenia postępowania egzekucyjnego.
PODMIOTY POSTĘPOWANIA
Literatura przedmiotu posługuje się pojęciami 3 grup postępowania egzekucyjnego: 1. podmioty czynne, 2. podmioty mieszane, 3. podmiot bierny. Podmiotem biernym jest zobowiązany, wobec którego stosuje się środki egzekucyjne - można stosować skargi, zażalenia, zarzuty (wtedy, kiedy są podstawy). W grupie podmiotów biernych mamy tylko zobowiązania. Podmiotami czynnymi są: organ egzekucyjny, rekwizycyjny, wierzyciel. Podmioty mieszane - jest to dłużnik zajętej wierzytelności. Możemy go zaliczyć do grupy podmiotów czynnych wtedy, kiedy będzie stosował zajęcie, a wtedy kiedy nie będzie wykonywał to on stanie się zobowiązaniem, zejdzie do kategorii podmiotu biernego. Dlatego jest ta kategoria podmiotów mieszanych (raz przekaże pieniądze, a raz nie przekaże). Wierzyciel - to podmiot uprawniony do żądania wykonywania obowiązku. Jest motorem całego postępowania. Nie będzie egzekucji administracyjnej dopóki wierzyciel nie wystawi tytułu wykonawczego. Ma również prawo do zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Zgodnie z art. 56 ustawy wierzyciel może zawiesić postępowanie egzekucyjne i organ egzekucyjny nie może się temu sprzeciwić. Organ prowadzi egzekucje tylko zgodnie z żądaniem wierzyciela. Zgodnie z art. 59 ustawy wierzyciel ma prawo żądać umorzenia postępowania egzekucyjnego i również to nie podlega ocenie organu egzekucyjnego. Wierzyciel ma prawo żądać informacji o toczącym się postępowaniu egzekucyjnym i przeglądać akta, może wielokrotnie zaskarżać postanowienia organu egzekucyjnego. Wierzyciel jest najważniejszym podmiotem postępowania egzekucyjnego. Tytuł wykonawczy wraz z ewidencją tytułów wykonawczych trafia do organu egzekucyjnego (Urzędu Skarbowego) i w tym momencie wszczyna się postępowanie egzekucyjne w administracji. |
Organ egzekucyjny. Podstawowym obowiązkiem organu egzekucyjnego jest stosowanie środków egzekucyjnych (środki muszą być przewidziane w ustawie). W celu zastosowania tych środków organ podejmuje szereg czynności egzekucyjnych. W żadnym przypadku obowiązek wykonania obowiązku przez zobowiązanego przechodzi na organ egzekucyjny. Cały czas zobowiązanym jest nasz dłużnik, on musi wykonać to zobowiązanie. Organ rekwizycyjny jest to organ który będzie zobowiązany do prowadzenia egzekucji. Podmiot bierny (czyli zobowiązany). Zobowiązany na etapie postępowania egzekucyjnego ma ograniczone prawo. Zobowiązany ma prawo przeglądać akta, natomiast nie może wpływać na przebieg postępowania egzekucyjnego, nie może uzyskać informacji o planach egzekucyjnych. On nie może być informowany o czynnościach skierowanych do jego majątku. Informacja o wykonaniu środka egzekucyjnego musi być doręczona zobowiązanemu.
STADIA POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO W ADMINISTRACJI Literatura wyróżnia 3 stadia postępowania egzekucyjnego w administracji: 1. stadium poprzedzające wszczęcie postępowania egzekucyjnego (to stadium przeprowadza wierzyciel i w skład tego stadium wchodzą takie czynności jak: wystawienie tytułu wykonawczego, wystawienie upomnienia, ewidencji tytułów wykonawczych), 2. stadium postępowania egzekucyjnego, 3. stadium egzekucji administracyjnej. To 2 i 3 stadium toczą się przed organem egzekucyjnym, przy czym, może się tak zdarzyć, że 3 stadium w ogóle nie wystąpi, bo poborca skarbowy poszedł do dłużnika a ten okazał dowód spłaty zobowiązania. Samo postępowanie egzekucyjne w administracji jest to ciąg czynności procesowych podejmowanych przez organ egzekucyjny, natomiast egzekucja administracyjna jest to tylko stosowanie środka egzekucyjnego. PRZEDMIOT POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO Ze względu na źródło powstania obowiązku prowadzenia egzekucji administracyjnej możemy rozróżnić 6 grup: 1. akty administracyjne - decyzje określające lub ustalające termin zobowiązania a nawet ugody. 2. bezpośrednio w przepisów prawa - tzn. pewne akty generalne wynikające z przepisów prawa np. systemie nauczania, 3. deklaracje, zeznania, dokumenty (np. zeznania podatkowe, celne, informacje o opłacie skarbowej). W tych przypadkach możliwość wszczęcia egzekucji administracyjnej jest uzależniona od spełnienia warunków: 1) na deklaracji, zeznaniu podatkowym lub innym tego typu dokumencie musi być umieszczone pouczenie, że dokument ten stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego 2) na wierzycielu ciąży obowiązek przesłania pisemnego upomnienia. 4. Tytuły wykonawcze wystawione przez Ministra właściwego ds. finansów publicznych na podstawie art. 44 ustawy z dnia 8 maja 1997 roku o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. 5. Orzeczenia organów państw obcych, 6. Inne sytuacje (np. orzeczenia sądu w sprawie biegu egzekucji sadowej i administracyjnej). |
Obowiązki o charakterze niepieniężnym - to przedmiot tego obowiązków może dotyczyć 6 przypadków 1. konieczności wykonania pewnych zobowiązań (świadczenia osobiste rzeczowe) 2. zaniechanie określonych działań przez zobowiązanego np. wstrzymanie budowy 3. obowiązek związany przed znoszeniem stanu lub sytuacji, np. kiedy zobowiązany musi poddać się kontroli osobistej (musi zezwolić osobom kontrolującym na wejście do pomieszczeń) 4. dotyczy sytuacji kiedy zobowiązany ma nie przeszkadzać innej osobie w wykonywania praw ich obowiązków np. znoszenie przez zobowiązanego faktu że poborca chodzi po mieszkaniu i zajmuje wszystkie przedmioty. 5. obowiązek polegający na wydaniu rzeczy ruchomej lub nieruchomości, np. obowiązek zwrotu paszportu, książki 6. przedmiot obowiązku będzie polegał na opuszczeniu lokalu mieszkalnego lub innego pomieszczenia
Organ egzekucji. Ogólny podział organów egzekucyjnych - możemy wyróżnić : 1. organ egzekucyjny obowiązku o charakterze pieniężnym, 2. organ egzekucyjny obowiązków o charakterze niepieniężnym. Ad. 1. Organy o charakterze pieniężnym możemy podzielić na:
Organy właściwości ogólnej są uprawnione do przeprowadzania kontroli u dłużników zajętej wierzytelności (za wyjątkiem banków). Organy właściwości ogólnej zawsze przejmują egzekucję łączną przy zbiegu egzekucji administracyjnych. Reasumując należy stwierdzić że organem o charakterze pieniężnym posiadającym największe uprawnienia jest Naczelnik Urzędu Skarbowego. Do obowiązków tego organu egzekucyjnego należy: 1. stosowanie środków egzekucyjnych obowiązków o charakterze pieniężnym. 2. Dokonywanie zabezpieczenia wykonania tych obowiązków, 3. Udzielanie pomocy obcemu państwu przy dochodzeniu należności pieniężnej. Obowiązki te są realizowane przez pracowników działów lub referatów egzekucyjnych i pracownicy ci dzielą się na takie 4 grupy:
|
1. komornik skarbowy; 2. referenci (inspektorzy) - prowadza egzekucję „zza biurka, 3. poborcy skarbowi (stosują środki egzekucyjne w terenie np. z ruchomości), 4. pracownicy niestosujący środków egzekucyjnych (np. księgowość, kierowcy, magazynierzy). Organy egzekucji obowiązku o charakterze niepieniężnym. Organami tymi są: 1. wojewoda, 2. właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego w zakresie zadań własnych, zleconych i zadań z zakresu administracji rządowej oraz obowiązków wynikających z decyzji i postanowień z zakresu administracji publicznej wydawanych przez samorządowe jednostki administracyjne, 3. Kierownik wojewódzkiej oraz kierownik powiatowej służby inspekcji lub straży w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydawanych w imieniu własnym lub wojewody decyzji i postanowień; 4. organy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, agencji wywiadu, Państwowej Inspekcji Pracy, policji i straży graniczne i inne organy powołane do ochrony porządku bezpieczeństwa CBA. WŁAŚCIWOŚCI 1.właściwość miejscowa - ustawodawca rozróżnia 2 kategorie : charakter pieniężny i niepieniężny. Właściwość miejscowa o charakterze pieniężnym jest uzależniona od rodzaju stosowanego środka egzekucyjnego. Sytuacje egzekucji z nieruchomości właściwość miejscowa będzie ustalana biorąc pod uwagę miejsce położenia nieruchomości w przypadku gdy nieruchomość jest położona na terenie działalności dwóch lub więcej organów egzekucyjnych. Właściwym organem jest ten, na którego terenie jest położona większa część nieruchomości. W przypadku gdy organy egzekucyjne nie będą mogły same ustalić swojej właściwości miejscowej, właściwość ta będzie ustalana przez ministra finansów. Właściwość miejscową egzekucji administracji obowiązku o charakterze pieniężnym spraw majątkowych lub ruchomości ustala się dla osób fizycznych według ich miejsca zamieszkania a dla osób prawnych według ich siedziby. Od tej generalnej zasady ustawodawca przewidział wyjątek w postaci możliwości ustalenia właściwości miejscowej nie w oparciu o miejsce zamieszkania lub siedziby lecz z uwagi na miejsce położenia składników majątkowych.
Właściwość miejscową organu egzekucyjnego obowiązków o charakterze niepieniężnym jest ustalana według: 1) miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego a w przypadku braku miejsca zamieszkania lub siedziby w kraju wg miejsca pobytu, 2) wg miejsca wykonania obowiązku (w sprawach o odebranie rzeczy, opróżnieniu budynków i pomieszczeń), 3) wg miejsca położenia nieruchomości lub obiektów budowlanych, 4) wg stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, a w sprawach dotyczących nieruchomości lub obiektów budowanych właściwość miejscowa ustalana jest w następującej kolejności: a) miejsce położenia nieruchomości, b) miejsce położenia większej części nieruchomości, c) w przypadku kiedy nie da się ustalić właściwości właściwość ustala organ wyższego stopnia. |
W sytuacji kiedy zobowiązany zmienia miejsce swojego pobytu w trakcie postępowania egzekucyjnego na okres dłuższy niż 30 dni i nie zawiadomi o tym fakcie organu egzekucyjnego podlega karze porządkowej do wysokości 3800 zł. Organy administracji są zobowiązane do badania swojej właściwości z urzędu, natomiast naruszenie właściwości miejscowej stanowi przesłankę do złożenia przez zobowiązanego zarzutu na postępowanie egzekucyjne. Naruszenie właściwości miejscowej nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania egzekucyjnego. Jego konsekwencją będzie konieczność dalszego prowadzenia egzekucji przez inny organ (czyli ten, który jest właściwy miejscowo).
Zbieg egzekucji. Ustawa rozróżnia dwa rodzaje zbiegów: 1) zbieg egzekucji administracyjnej z egzekucja sądową, 2) zbieg kilku egzekucji administracyjnych prowadzonych przez różne organy administracyjne. Możemy mówić o zbiegu egzekucji jedynie wtedy gdy: 1) do tej samej rzeczy lub prawa dwa różne organy egzekucyjne skierowały egzekucję. Nie będziemy mieli do czynienia ze zbiegiem egzekucji w sytuacji gdy jeden z organów egzekucyjnych nie zastosował środka egzekucyjnego np. był spisany tylko protokół o stanie majątkowym, 2) dla jednego z organów przedmiot zajęcia ustawowo jest wyłączony spod egzekucji, 3) zajęcia majątku dokonał tylko jeden organ egzekucyjny np. na kilka tytułów wykonawczych różnych wierzycieli, 4) środki zgromadzone np. na zajętym rachunku bankowym pozwalają na zaspokojenie wszystkich zajęć. 5) dwa organy egzekucyjne zajęły ten sam przedmiot w stosunku do różnych zobowiązanych. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej z egzekucja sądową organ egzekucyjny wstrzymuje czynności egzekucyjne z urzędu lub na wniosek wierzyciela lub zobowiązanego i przekazuje akta egzekucji administracyjnej właściwemu Sądowi Rejonowemu. Sąd w oparciu o akta egzekucji administracyjnej oraz egzekucji sądowej w terminie 14 dni wydać postanowienie o wyznaczeniu jednego z tych organów do prowadzenia egzekucji łącznej. Sąd przy wyznaczeniu organu bierze pod uwagę stopień zaawansowania poszczególnych postępowań, wielkość dochodzonych oraz ewentualne przysługujące pierwszeństwo. Końcowo sąd ustala jakie czynności pozostają w mocy. Zbieg kilku egzekucji administracyjnych - możemy tutaj rozróżnić kilka sytuacji : 1) zbieg egzekucji kilku Naczelników Urzędów Skarbowych - egzekucję łączną, egzekucje przejmie ten Naczelnik US, który pierwszy zastosował środek egzekucyjny. 2) w sytuacji, kiedy nastąpił zbieg egzekucji prowadzonej przez Naczelnika US oraz inny organ egzekucyjny łączną egzekucje zawsze przejmie Naczelnik US. 3) zbieg innych organów egzekucyjnych (bez Naczelnika US) egzekucję łączną przejmie właściwy miejscowo Naczelnik US. Stadia postępowania egzekucyjnego w administracji Cd. Stadium poprzedzające wszczęcie postępowania egzekucyjnego - to stadium należy wyłącznie do kompetencji wierzyciela. Czynności wierzyciela będą polegać na przesłaniu upomnienia o ile jest to konieczne (zasada zagrożenia), następnie do wystawienia tytułu wykonawczego i do sporządzenia ewidencji tytułów wykonawczych i końcowo - do przesłania tytułu wykonawczego do właściwego miejscowo organu egzekucyjnego.
|
Jedynie w przypadku, gdy wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, nie będzie następowało przesłanie tytułu, tylko przekazanie komórce egzekucyjnej. Czynności wierzyciela polegają również na zebraniu informacji o majątku zobowiązanego. Ten etap nie może być zakończony wcześniej niż na 7 dni przed datą doręczenia zobowiązanemu upomnienia. Kolejny etap to: Stadium postępowania egzekucyjnego. Rozpoczyna się od otrzymania tytułu wykonawczego od wierzyciela. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem SN za datę wszczęcia postępowania egzekucyjnego należy uznać datę wpływu tytułu wykonawczego do organu egzekucyjnego (art.. 61 § 3 kpa). Po wpłynięciu tytułu wykonawczego do organu egzekucyjnego, organ egzekucyjny przystępuje do badania dopuszczalności egzekucji obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym. Badanie to dotyczy istnienia dwóch przesłanek: 1) dopuszczalności wszczęcia egzekucji; 2) dopuszczalności prowadzenia egzekucji. Ad. 1 - Badając przesłanki dopuszczalności wszczęcia - organ egzekucyjny sprawdza: 1.czy tytuł wykonawczy spełnia wymogi formalne określone w art. 27 ustawy. NA TEŚCIE! 2.organ egzekucyjny sprawdza swoją właściwość (właściwość miejscową i rzeczową). 3.organ egzekucyjny sprawdza, czy w stosunku do zobowiązanego nie istnieją przeszkody uniemożliwiające wszczęcie egzekucji (np. immunitet). Ad. 2 -Badanie przesłanek dopuszczalności prowadzenia egzekucji w zasadzie ogranicza się do stwierdzenia braku przesłanek negatywnych, które powodują konieczność umorzenia postępowania egzekucyjnego. Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym (NA PEWNO NA TEŚCIE) Po takim badaniu dopuszczalności organ egzekucyjny wydaje postanowienie i jeżeli tytuł wykonawczy nie spełnia wymogów określonych w art. 27 ustawy lub gdy obowiązek objęty tytułem nie podlega egzekucji - organ egzekucyjny wydaje postanowienie o zwrocie tytułu wykonawczego. Na to postanowienie przysługuje wierzycielowi prawo złożenia zażalenia. W sytuacji, gdy postępowanie egzekucyjne może być prowadzone, organ egzekucyjny na tytule wykonawczym nadaje klauzulę o skierowaniu tytułu wykonawczego do egzekucji. CW
EGZEKUCJA
POSTĘPOWANIE EGZEKUCYJNE
|
Egzekucja administracyjna jest to stosowanie środków egzekucyjnych. W myśl art. 26 ustawy - wszczęcie egzekucji administracyjnej zawsze będziemy łączyli: po 1. z datą zastosowania środka egzekucyjnego , po 2. z datą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Z datą doręczenia odpisu tytułu wykonawczego wiążą się dla zobowiązanego pewne prawa i obowiązki. Od daty doręczenia odpisu tytułu wykonawczego zobowiązany może złożyć zarzut na prowadzone postępowanie egzekucyjne w administracji. Zgodnie z art. 33 ustawy - zobowiązany ma do wyboru 10 przesłanek, które ma zamieścić w zarzucie: 1) wykonanie lub umorzenie w całości (albo części) obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku (te przesłanki są stricte związane z tym obowiązkiem); 2) odroczenie terminu wykonania obowiązku, albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej; 3) określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia;( na tytule wykonawczym musi być podana podstawa dochodzenia, zgodna z orzeczeniem lub decyzją ) 4) błąd co do osoby zobowiązanego; 5) niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym (np. zobowiązany otrzymał nakaz rozbiórki ogrodzenia, które już sąsiedzi dawno rozebrali); 6) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego; 7) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia w myśl art. 15 § 1 ustawy;( zasada zagrożenia - po 7 dniach od daty doręczenia można wystawić tytuł wykonawczy) 8) zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego; 9) prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny (naruszenie właściwości miejscowej); 10) niespełnienie wymogów określonych w art. 27 - chodzi o tytuł wykonawczy (np. brak podpisu na tytule wykonawczym, faksymilia). Zobowiązany ma 7 dni na złożenie takiego zarzutu. Po otrzymaniu tego zarzutu organ egzekucyjny przesyła go do wierzyciela celem uzyskania wypowiedzi. Prawomocne postanowienie wierzyciela stanowi przesłankę do wydania postanowienia przez organ egzekucyjny. Postanowienie to może być zaskarżone w terminie 7 dni przez zobowiązanego i wierzyciela nie będącego jednocześnie organem egzekucyjnym. Przedmiotem zarzutu nie może być okoliczność rozpatrywana przez inne organy administracyjne lub sądowe (chodzi o to, że w trybie zarzutu nie można rozpatrywać tych elementów które są zawarte w odwołaniu od decyzji wymiarowej). Aby zapewnić właściwy tok postępowania egzekucyjnego - organ egzekucyjny posiada uprawnienia do żądania od uczestników postępowania, jak również od instytucji i organów państwowych - informacji o posiadaniu przez zobowiązanego majątku (art. 36). Organ egzekucyjny może nakłada kary porządkowe na kierowników tych organów administracji, którzy nie udzielili lub nierzetelnie udzielili informacji ( np. CEPIK zapytanie o pojazdy, starostwo o nieruchomości). Organ egzekucyjny może nakładać kary porządkowe na kierownictwo organów administracji państwowej, którzy nie udzielili lub udzielili nierzetelnej odpowiedzi. |
W toku postępowania egzekucyjnego może dojść do zawieszenia tego postępowania. Przesłanką zawieszenia może być jedna z pięciu okoliczności wymienionych w art. 56 ustawy: 1) postępowanie egzekucyjne podlega zawieszeniu w razie wstrzymania wykonania, odroczenia terminu wykonania obowiązku albo rozłożenia na raty spłaty należności pieniężnej; 2) w razie śmierci zobowiązanego, jeżeli obowiązek nie jest ściśle związany z osobą zmarłego; 3) w razie utraty przez zobowiązanego zdolności do czynności prawnych i braku jego przedstawiciela ustawowego; 4) na żądanie wierzyciela; 5) w innych przypadkach przewidzianych w ustawach - art. 146 prawa upadłościowego i naprawczego. Zgodnie z tym artykułem każde postępowanie egzekucyjne zarówno w trybie sądowym jak i w trybie administracyjnym jest zawieszone z mocy prawa z dniem uprawomocnienia się postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Zawieszenie następuje z urzędu. Zawieszenie postępowania nie powoduje uchylenia dokonanych czynności egzekucyjnych, natomiast organ egzekucyjny może uchylić dokonane czynności w sytuacji, gdy jest to uzasadnione:
UMORZENIE POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO. Umorzenie postępowania egzekucyjnego następuje 1. poprzez wykonanie tego obowiązku, 2. w myśl zasad określonych w art. 59 ustawy. Art. 59 § 1 wskazuje 10 przesłanek umorzenia postępowania egzekucyjnego. Jest to umorzenie obligatoryjne, czyli takie, że organ egzekucyjny musi umorzyć postępowanie a nie może decydować czy wystąpi czy nie.
|
Również art. 146 prawa upadłościowego i naprawczego, w myśl którego postępowanie egzekucyjne zarówno administracyjne jak i sądowe ulega umorzeniu z mocy prawa z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Ustawodawca przewidział możliwość umorzenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na brak majątku u zobowiązanego. W myśl art. 59 § 2 organ egzekucyjny może umorzyć postępowanie egzekucyjne (chodzi o egzekucje o charakterze pieniężnym), jeżeli w toku tego postępowania nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne.
Egzekucja z ruchomości. Ten środek egzekucyjny należy do najbardziej uciążliwych ze środków egzekucyjnych. Egzekucje z ruchomości rozpoczyna się poprzez dokonanie zajęcia ruchomości przez poborcę skarbowego, inspektora lub komornika skarbowego. Zajęcie jest ważne z chwila podpisania protokołu zajęcia przez poborcę skarbowego. Poborca skarbowy dokonuje szczegółowego opisu przedmiotu zajęcia z uwzględnieniem jego cech zewnętrznych oraz dokonuje wyceny zajętej ruchomości. Poborca skarbowy nie może dokonywać wyceny maszyn, urządzeń i środków transportu oraz dzieł sztuki i wyrobów z metali szlachetnych. Na dokonaną wycenę przez poborcę skarbowego zobowiązanemu przysługuje skarga w terminie 5 dni od daty wyceny. W trakcie dokonywania wyceny zobowiązany może przedkładać dokumenty świadczące o wartości danej |
ruchomości. Jeżeli poborca skarbowy nie może dokonać wyceny, wycenę na zlecenie organu egzekucyjnego wykona biegły skarbowy. Przy dokonaniu wyceny przez biegłego skarbowego może być obecny zobowiązany (zawsze jest powiadomiony o terminie i miejscu wyceny), ale jego nieobecność nie wstrzymuje dokonania wyceny. Zobowiązany może przyjąć zajętą ruchomość pod dozór. Może pod dozór tę ruchomość przyjąć osoba trzecia. W sytuacji kiedy zobowiązany przyjął ruchomość pod dozór jest ona pozostawiana do dyspozycji zobowiązanego. Zobowiązany ma prawo korzystać z tej ruchomości w sposób zwyczajowo przyjęty (czyli normalnie ją używać). Natomiast zobowiązany nie ma prawa rozporządzać zajętą ruchomością (nie może jej zbyć, zastawić, pożyczyć). Jeżeli ruchomość ta ulegnie zniszczeniu na skutek siły wyższej, zobowiązany nie będzie ponosił z tego tytułu żadnych konsekwencji. Samo zajęcie ruchomości nie przenosi prawa własności na organ egzekucyjny ani tez na wierzyciela. Organ egzekucyjny uzyskuje jedynie prawo do zbycia przedmiotu objętego zajęciem. Zgodnie z protokołem - sprzedaż zajętej ruchomości nie może nastąpić wcześniej niż po upływie 7 dni od daty zajęcia. W tym czasie zobowiązany winien uregulować swoją zaległość. Nie dotyczy to sytuacji, gdy dokonano zajęcia ruchomości, które podlegają np. szybkiemu zepsuciu. W takiej sytuacji organ egzekucyjny jest uprawniony do dokonania sprzedaży niezwłocznie po dokonaniu zajęcia. Organ egzekucyjny może odmówić zgody na przyjęcie ruchomości pod dozór zobowiązanego jeżeli zobowiązany uprzednio nienależycie wykonywał dozór (np. zniszczył ruchomość). Jeżeli zobowiązany nie podpisze dozoru, to poborca skarbowy jest zobowiązany do przystąpienia do czynności mających na celu odbiór zajętej ruchomości ( do godz. 21,00). Zajęcie ruchomości nie ma na celu sprzedaży tej ruchomości. Zajęcie ruchomości ma na celu przede wszystkim zmuszenie zobowiązanego do wykonania obowiązku. Jeżeli termin 7-dniowy minął, to organ egzekucyjny jest zobowiązany do podjęcia czynności zmierzających do odbioru zajętej ruchomości. Poborca skarbowy przed odbiorem zajętej ruchomości wzywa zobowiązanego do wykonania obowiązku i jeżeli zobowiązany ureguluje zobowiązanie (czyli wpłaci pieniądze lub okaże dowód uiszczenia tej opłaty na ręce wierzyciela) to poborca skarbowy pozostawi ta ruchomość u zobowiązanego. W innym przypadku dokona jej odbioru. Odebrane ruchomości organ egzekucyjny: 1. sprzedaje w drodze licytacji publicznej, po cenie oszacowania podmiotom prowadzącym działalność handlową, 2. może przekazać do sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż komisową, 3. sprzedaż z wolnej ręki, 4. sprzedaż w drodze przetargu ofert. Licytacja publiczna odbywa się w miejscu i w terminie wyznaczonym przez organ egzekucyjny. O miejscu i terminie musi być powiadomiony zobowiązany przynajmniej na 3 dni wcześniej. Zobowiązany nie może uczestniczyć w licytacji, ale może nawet w dniu licytacji uregulować zobowiązanie i odebrać ruchomość. Licytacja odbywa się ustnie pod nadzorem komornika skarbowego. Licytację przeprowadza poborca skarbowy. W pierwszym terminie licytacji cena wywołania stanowi 3/4 kwoty oszacowania. Licytacja dochodzi do skutku gdy przynajmniej przystąpi do niej dwóch licytantów, a przynajmniej jeden z nich zaoferuje minimalną kwotę wywołania. W przypadku, gdy żaden z licytantów nie zaoferuje kwoty wynoszącej minimum kwoty wywołania licytacja nie dochodzi do skutku. Licytacja nie dochodzi do skutku również gdy zjawi się tylko jeden licytant. Na drugim terminie licytacji cena wywołania wynosi 1/2 ceny oszacowania. |
Jeżeli i w tym terminie nie uda się sprzedać ruchomości można ją będzie sprzedać z wolnej reki jednak za kwotę nie mniejszą niż 1/3 kwoty oszacowania. O miejscu i terminie licytacji organ egzekucyjny zawiadamia poprzez obwieszczenie. Jeżeli wartość przedmiotu licytacji przekracza kwotę 4,5 tys. zł organ egzekucyjny jest zobowiązany do powiadomienia o miejscu i terminie licytacji w środkach masowego przekazu w danej miejscowości (jakieś tam poczytne gazety). W tej sytuacji organ egzekucyjny jest zobowiązany do poboru wadium wynoszącego 1/10 kwoty oszacowania. Jeżeli zostanie wyłoniony nabywca, kwotę wadium zalicza się na poczet uzyskanej ze sprzedaży ceny. Nabywca jest zobowiązany do uregulowania kwoty bezpośrednio po zakończeniu licytacji a najpóźniej do godz. 12.00 następnego dnia pod rygorem utraty wpłaconego wadium oraz zakazu brania udziału w kolejnej licytacji. Sprzedaż po cenie oszacowania podmiotom prowadzącym działalność handlową. (bardzo rzadko) - sprzedaż poprzez komis. Wtedy organ egzekucyjny wstawia ruchomość do komisu, podpisuje umowę i sprzedażą zajmuje się właściciel komisu pobierając za to prowizję. Cena sprzedaży jest ceną oszacowania. Sprzedaż poprzez przetarg ofert. Jest to bezwzględnie najlepszy tryb sprzedaży ruchomości. Oferenci składają oferty, które zostają komisyjnie otwarte w dniu kiedy przeprowadza się przetarg. Otwarcie następuje w obecności wszystkich oferentów i własność nabywa oferent który przedstawił najkorzystniejszą cenowo ofertę. W tym trybie mają zastosowanie przepisy dotyczące licytacji (4,5 tys. zł, wadium, ¾ kwoty oszacowania, ½ kwoty oszacowania). Oferenci nie znają ilości ofert jaka wpłynęła i wartości. Egzekucja z wynagrodzenia za pracę. Bardzo często stosowany środek i dosyć skuteczny. Środek ten można zastosować tylko wobec osoby fizycznej. Zajęcie następuje poprzez przesłanie do zakładu pracy zawiadomienia o dokonaniu zajęcia. Jednocześnie zawiadomienie takie jest kierowane do zobowiązanego. Zakład pracy jest zobowiązany do udzielenia odpowiedzi na zajęcie w terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia. W odpowiedzi zakład pracy informuje organ egzekucyjny o wysokości wypłacanego wynagrodzenia zobowiązanego przez okres ostatnich 3 miesięcy. Zakład pracy informuje o każdej przeszkodzie uniemożliwiającej przeprowadzenie zajęcia, a zwłaszcza czy w stosunku do zobowiązanego egzekucji nie prowadzi inny organ egzekucyjny. Zakład pracy jest zobowiązany do bieżącego naliczania odsetek i przekazywania na rzecz organu egzekucyjnego części wynagrodzenia zobowiązanego powyżej kwot wolnych od zajęcia określone w art. 87 kp ( w 2008 r. wolne od zajęcia było wynagrodzenie brutto w kwocie 1126,00 zł. od 01.01.2009r. 1276,00 zł.) Skuteczność tego środka egzekucyjnego jest duża, ponieważ nawet rozwiązanie umowy o pracę nie powoduje zaprzestania egzekucji, gdyż nowy zakład pracy będzie ustawowo zobowiązany do zawiadomienia organu egzekucyjnego o zatrudnieniu zobowiązanego i będzie dokonywał dalszych potrąceń. Informacja o prowadzeniu egzekucji jest zamieszczana w świadectwie pracy. Wobec powyższego, jeżeli kiedykolwiek zobowiązany podejmie jakieś zatrudnienie jako pracownik będą podjęte czynności egzekucyjne. |
Zajęcie r-ku bankowego wobec osób fizycznych i prawnych. Zajęcie następuje poprzez przesłanie do banku zawiadomienia o dokonanym zajęciu. W terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia bank jest zobowiązany do udzielenia informacji o zgromadzonych środkach na rachunku bankowym zobowiązanego. Natomiast zajęcie jest skuteczne z chwilą wpływu tego zajęcia do banku. Od tej chwili zobowiązany może dysponować tylko kwotą przewyższającą zajęcie (tzn. tylko wtedy kiedy ma na rachunku bankowym przewyższającą kwotę zajęcia). Zajęcie skuteczne jest również w stosunku do kwot które w dniu zajęcia nie znajdowały się na rachunku bankowym a wpłynęły dopiero w terminie późniejszym. O dokonaniu zajęcia bank zawiadamia wszystkie swoje oddziały. Zajęcie będzie kontynuowane do chwili pełnego zrealizowania, chyba że wcześniej organ egzekucyjny anuluje zajęcie lub rachunek zostanie zamknięty (np. z uwagi na brak obrotu). O zajęciu rachunku bankowego, organ egzekucyjny zawiadamia zobowiązanego. Jeżeli w toku egzekucji organ egzekucyjny wstrzyma zajęcie rachunku bankowego, to zobowiązany nie będzie mógł swobodnie dysponować rachunkiem bankowym. W tym przypadku bank będzie gromadził środki pieniężne do wysokości zajęcia. Zobowiązany będzie mógł korzystać jedynie z kwoty przewyższającej zajęcie. Postępowanie zabezpieczające poprzedza postępowanie egzekucyjne (to nie jest to samo). Postępowanie ma zabezpieczyć skuteczność przyszłej egzekucji. Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia na majątku zobowiązanego jeżeli stwierdzono brak płynności finansowej zobowiązanego, jeżeli zobowiązany unika wykonania swoich obowiązków oraz jeżeli dokonuje on wyprzedaży swojego majątku. Zabezpieczenia można dokonać tylko w oparciu o wystawione przez wierzyciela zarządzenie zabezpieczenia. Przedmiotem postępowania zabezpieczającego mogą być należności pieniężne i niepieniężne. Zabezpieczenie może dotyczyć przyszłych obowiązków, nawet nieokreślonych lub ustalonych oraz obowiązków ustalonych, kiedy nie upłynął jeszcze termin ich wykonania. Postępowanie zabezpieczające nie może prowadzić do wykonania obowiązku. W toku postępowania zabezpieczającego nie można stosować przymusu bezpośredniego. W toku prowadzonego postępowania zabezpieczającego organ egzekucyjny może w każdym czasie uchylić lub zmienić sposób lub zakres zabezpieczenia. Zobowiązany ma prawo do składania zarzutów na postępowanie zabezpieczające, ma również prawo do zaproponowania kaucji w zamian za zwolnienie spod zabezpieczenia innych składników majątkowych. Ustawa określa tylko górną granice kaucji, tj. nie może ona być wyższa od kwoty na jaką opiewa zabezpieczenie. W toku zabezpieczenia wszelkie uzyskane środki pieniężne są deponowane na rachunku bankowym organu egzekucyjnego. Postępowanie zabezpieczające przekształca się w postępowanie egzekucyjne, jeżeli wierzyciel wystawi tytuł wykonawczy nie później niż 14 dnia licząc od daty wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu.
|
|