DOKTRYNY
I
SYSTEMY PEDAGOGICZNE
Lit. Uzupełniająca:
Śliwerski B., Pedagogika dziecka Studium pajdocentryzmu, Gdańska 2007
Bettelheim - Uciekinierzy z życia, Leczenie dzieci zaburzonych emocjonalnie, Warszawa 2004
Metody oceniania: test wyboru (10pyt.) z możliwością różnych odpowiedzi. 1 pyt. otwarte (na ocenę bdb)
Egzamin zerowy na ostatnich zajęciach - jak komuś się nie uda, to podchodzi na egzamin z czystą kartą (oceny niedostatecznej nie wpisze z egzaminu zerowego) lub chciałby poprawić na lepsza ocenę.
Przedostatnie zajęcia - powtórka, da znać, jakie treści mogą się pojawić
Np. przykładowe pytanie:
Gdzie najważniejsza była wiedza naukowa?
Wymień przedstawicieli nowego wychowania…
Kto ur. się po II wojnie światowej?
5 pytań w tym 1 opisowe. Które z doktryn najbardziej Ci się podobała i dlaczego?
PLAN WYKŁADU:
PEDAGOGIKA(we współczesnych zasobach leksykalnych) - dyscyplina nauki (humanistycznych, pedagogicznych, społecznych) (lub dziedzina wiedzy) o procesach edukacyjnych i dyskursach edukacyjnych, czyli jej zadaniem jest wytwarzanie wiedzy o całokształcie praktyki edukacyjnej - minionej i aktualnej. Obiektem badań tak rozumianej pedagogiki są, więc pedagogie we wszystkich swoich znaczeniach. T Hejnicka - Bezwińska
Procesy edukacyjne wg Kwiecińskiego:
HOMINIZACJA - wszystko to, co dotyczy ciała (uczenie człowieka, że ma ciao i co się z nim dzieje - ten proces nigdy się nie kończy)
1. WYCHOWANIE - traktowane wąsko (wychowujemy kogoś do określonej roli: matki, brata, pracownika)i JURDYFIKACJA - uczenie roli
2. KSZTAŁCENIE - uczymy się liter, słownictwa, czytania ze zrozumieniem, odbierania e-maili I HUMANIZACJA - uświadomienie sobie, że jestem osobnikiem, człowiekiem (mam pewną godność)
3. INKULTURACJA - wchodzenie w kulturę, nauka życia w kulturze (np. we Francji nogi dają na stół) pewne rzeczy lub zachowania są wymagane I PERSONALIZACJA - uświadamianie, że jestem człowiekiem ja, jako ja, mam prawo do reakcji specyficznej dla mnie,
4. SOCJALIZACJA -wrastanie w podstawową komórkę rodzinną, rodzinę, grupę
5. KOLEKTYWIZACJA - uczenie się życia w kolektywie, w grupie
6. PROFESJONALIZACJA - stawanie się specjalistami w danej dziedzinie, zakresie, zdobywanie profesji, POLITYZACJA - umiejętność życia w danym ustroju politycznym BIUROKRATYZACJA - życie w świecie papierów, (włączanie łapówek, komputera, drukarki, napisania podania, sposobu załatwienia)
7. NACJONALIZACJA - proces wrastania w naród (ja, jako POLKA), budowanie więzi ze swoim narodem
8. ETATYZACJA - uczenie się więzi z państwem (Polka, która wyjechała do innego kraju)
9. GLOBALIZACJA - świadomość globalna
1-2 - procesy celowościowe - przygotowanie do takiej a nie innej roli, takie a nie inne kształcenie, taka a nie inna kultura
3-4 naturalnego wzrastania i wrastania w pierwotną gr. społeczną (rodzinę)
5-9 procesy uspołeczniania poprzez instytucjonalne formy
PEDAGOGIA - (T. Hejnicka - Bezwińska) sztuka skutecznego wywierania wpływu na dzieci i młodzież dla zrealizowania określonych celów edukacyjnych
WSPÓŁCZEŚNIE - paradygmat edukacyjny, który może występować w postaci:
doktryny pedagogicznej
ideologii edukacyjnej - ideologia wych., konserwatywnego, liberalnego, …
ukrytego pr. wychowania - wszystko to, co jest poza pr. oficjalnym
DOKTRYNA - z łac. nauka, umiejętność nauczania od docere - uczyć, wskazywać, powiadamiać
W starożytności pojęcie doktryny było synonimem określającym treść nauczania w określonej szkole filozoficznej (jońskiej, pitagorejskiej, platońskiej, arystotelesowskiej, Stockiej i innej)
DOKTRYNA - potocznie - zespół poglądów oderwanych od życia (doświadczenia si rzeczywistości), narzuconych z intencją indoktrynowania(narzucenia komuś własnych opinii, przekonań i poglądó)
Współcześnie DOKTRYNA - to autorska koncepcja celowościowego procesu edukacyjnego (wychowanie, kształcenie, nauczanie i uczenie się) - zawierającą:
- Opis i uzasadnienie celów
- Opis systemu oddziaływań mających uzasadnienie w teoriach naukowych
- Dyrektywy praktycznego działania
Czyli zajmujemy się tu tylko procesami celowościowymi!!!
B. Śliwerski - Doktryna opiera się na określonym światopoglądzie, a czasem nawet na doświadczeniach i autorytecie tworzących ją ludzi, którzy dają w ten sposób wyraz własnym przekonaniom (zależy od czasów, w których żyjemy).
M. Nowak - System pedagogiczny - na podobieństwo systemu logicznego w logice i filozofii, charakteryzuje się tym, że jednoznacznie określa swój system badań.
T. Hejnicka - Bezwińska SYSTEM PEDAGOGICZNY - pedagogia wykreowana przez pedagoga o orientacji instrumentalnej, mająca charakter doktryny pedagogicznej, w której wyodrębnić można 3 układy:
1. układ ideologiczny - cele
2. ukł. teoretyczny teorie opisujące i wyjaśniające proces lub procesy edukacyjne
3. ukł. praktyczny obejmujący dyrektywy praktycznego działania
Doktryna = system pedagogiczny, są tożsame - można je stosować wymiennie
Przedmiotem badań jest pedagogia (doktryna pedagogiczna ideologia edukacyjna, ukryty pr. wychowania)
Pedagogika nie jest budowana wg jednej myśli przewodniej, pełno w niej kontrastów, barw.
Czas wyznacza kierunki, spojrzenie na życie. Ludzkość kieruje się ideałami. Ideały występują obok siebie, wzajemnie na siebie wpływają.
Przykład haseł w różnych epokach:
Kultura średniowiecza - wiara, nadzieja miłość
Czasy nowożytne - równość wolność, braterstwo
Kultura przełomu XIX i XX w - autorytet, siła, władza
Po 1989 - wolność, odpowiedzialność godność, „Fast” …
Prądy można podzielić na :
Orientacje pedagogiczne
Świat społeczny można analizować w obrębie 2 kluczowych kategorii:
Człowiek, jako istota społeczna
Społeczeństwo
Jak istniej świat społeczny?
Jaka jest natura człowieka?
Jak zmienia się społeczeństwo?
NOMINALIZM - nie istnieją idee i przedmioty abstrakcyjne, lecz konkretne, w sensie metafizycznym - przedmiot nie istnieje obiektywnie, lecz subiektywnie, czyli tak jak je widzi podmiot poznający, stanowisko - subiektywne.
REALIZM - przyjęcie danych zmysłowych, które są odpowiednikami idei i przedmiotów abstrakcyjnych, w sensie metamorficznym - byt istnieje obiektywnie, rzeczy są takiej jak je postrzegamy, a więc uniwersalne dla wszystkich
WOLUNTARYZM - wszystko wynika z mojej woli, która jest przyczyną zmian we mnie myślę, więc jestem” oznacza „chcę, więc jestem” (Schopenhauer, Nietzsche, Hartmann)
DETERMINIZM - inne czynniki determinują moje życie, istnieją ogólne prawa życia i rozwoju człowieka, które wyznaczają jego miejsce w świecie (Hobbes, Spinoza, Herbart)
Jak zmienia się społeczeństwo?
Stopniowa regulacja - metoda „małych kroczków” stopniowo wchodzimy w różne aspekty, pomału
Radykalna zmiana - nic nie załatwisz jak się nie nauczysz np. w miesiąc, natychmiast odcinamy od alkoholu, narkotyków
PAJDOCENTRYZM - najważniejsze jest dziecko (humanistyczny - radykalna zmiana (chce włożyć rękę do ognia, to niech wkłada i sam się przekona), interpretatywistyczny - zorientowany na regulację (jesteśmy obok i pomagamy)
DIDASKALIOCENTRYZM - najważniejsze jest społeczeństwo - strukturalistyczny zorientowany na zmianę (wychowujemy tych, którzy obalą władzę, chcą radykalnej zmiany, funkcjonalistyczny - zorientowany na regulację (umiem żyć w tym państwie ale potrafię też je zmienić - popierany przez państwo)
Każdy pedagog i wychowawca bez względu na to, czy się do tego przyznaje czy nie, jest ideologiem, problem polega na tym, jakiej ideologii służy (np. ośrodek nie pozwala palić, a idziemy w wychowankami na papierosa).
Podejście do historii doktryn pedagogicznych może być - S. Sztobryn:
1. Można skoncentrować się na oryginalnych źródłach i osiągnąć zrozumienie
2. Czytamy źródła, ale też to, co zostało powiedziane przez innych na ten temat (penetracja cudzych badań nad doktrynami) - badania nad badaniami - badania metahistoryczne - dzięki nim wyraźniejsze staje się niewypowiedziane wprost, sens myśli, jej dynamika, swoiste życie doktryn w czasie.
NARRACJA HISTORYCZNA - nie jest tożsama z rzeczywistym przebiegiem zjawisk historycznych prowadzi do 2 sposobów rozumienia czasu:
czas powstania doktryny, jej sens, wartość postrzegane w kontekście życie umysłowego
Metody badania doktryn:
1. Doksograficzna - porównanie - eksponowanie odmienności poszczególnych stanowiska czy kierunków, wyjaśnianie i transformacji systemu pojęć (np. dziecko i co kto i jak określał to pojęcie) L. Chmaj „Prądy i kierunki w pedagogice w XX wieku” - nie patrzymy, dlaczego, tylko tak mówił
2. Wartościująca - przezwycięża podejście egzemplaryczne - koncentracja na ciągłości, a nawet postepu w zakresie poznania, pod kątem a w jaki sposób dane zagadnienie przez kogoś, zostało kontynuowane dalej (można zbadać jej dynamikę, rozwój)
3. Metoda wyjaśniająca - bada genezę kulturową danej doktryny, (co spowodowało, że np. zaczynam bić dziecko 30 x) i jej uwarunkowanie kulturowe.
4. Metoda rozumiejąca - W. Diltheya - koncentruje się przede wszystkim na szukaniu sensu ludzkich wytworów, rozumieć oznacza usytuować daną myśl pedagogiczną w pewnym kontekście kulturowym, z którego wyrosła, (w jaki sposób ta doktryna wpłynęła na kulturę)
5. Metoda dialektyczna - łączy w sobie wszystkie metody (pojęcia, kontekst kulturowy, ciągłość i jej wływ na kulturę)
Sposoby postrzegania doktryn:
SYNCHRONICZNIE - badanie w jednym czasie horyzontalnie, geograficznie, internacjonalnie, jednocześnie (Myśl pedagogiczna polska w latach maj 1989)
DIACHRONICZNIE - analiza wszystkich doktryn historycznie, kolejność następowania zjawisk po sobie. (Myśl pedagogiczna polska w latach 1989 - 2009)
9.10.2010 r
PEDAGOGIKA POZYTYWISTYCZNA.
GENEZA - orientacja pozytywistyczna związana jest z powstaniem nowej formy myślenia o edukacji zwanej naukowym, obok już wcześniej istniejącego myślenia potocznego i filozoficznego. Wiązana Est z wartościowaniem typów wiedzy.
TYPY WIEDZY:
Naukowa -
Filozoficzna - być albo nie być
Potoczna - wszystkie doświadczeni, które były do tej pory
Mistyczna- horoskopy
Religijna - Bóg kazał kochać dzieci, więc nie aborcji
Związane ze sztuką -
Publicystyczna - powieści, nowele, poruszają treści wychowania
Pozytywiści mówią, że tylko wiedza naukowa może wypowiadać się o procesach celowościowych, wychowania. Trzeba pozostałe typy wiedzy zabrać.
Udowodniono, że mimo studiów, nadal zostajemy w wiedzy potocznej. Znajomość metod i treści wychowania nie sprawia, że się zmieniamy na plus (np. przestajemy bić dzieci), bo psychicznie odrzucamy wiedzę, którą uzyskujemy na studiach, ale do tego musimy chcieć, musimy mieć szanse na to, żeby wiedzę wprowadzić w życie, wypróbować.
Połowa XIX w (para, elektryczność, wprowadzenie druku, nowe stosunki społeczne i ekonomiczne, przeobrażenie miast, człowiekowi lepiej się żyje, gdy pomaga mu nauka /rewolucja techniczna, która na nowo uczy go pracować, żyć czy wypoczywać).
Najważniejsze wiedze, to ta która została wytworzona przez nauki szczegółowe metodologia badań empirycznych (badania ilościowe), tylko to co mogę zrobić droga dedukcji (nie spekulacji). Wszystko sprowadza się do czystej matematyki, bo wszystko da się policzyć.
Istotą orientacji pozytywistycznej gł. chodziło o to, aby wytworzyć wiedze pewnej o rzeczywistości edukacyjnej i oświatowej, przydatnej do przewidywania tego, co na pewno się zdarzy. Wiedza ta pozwala w sposób pewny przewidywać zachowania się ludzi, wytwarzać pożądane stany w osobowościach ludzi, a szczególnie w ich zachowaniu. Jeśli nauczę się jednego sposobu nauczania, to mogę go stosować do końca życia.
TEZY
- najbardziej adekwatna wiedza - naukowa SCJENTYZM
- twarda metodologia badań empirycznych, badania empiryczne, obserwacja, badania ilościowe, najlepsze wzorce z nauk przyrodniczych
SCJENTYZM - użyteczne jest wszystko to, co jest praktyczne, zasada użyteczności wiedzy
Dzieje twardej metodologii nauki szczegółowe są stanie wytwarzać wiedzę pozytywną, czyniąc przedmiotem badań „nagie fakty,”(jeśli dobrze opiszemy: „nagie fakty”, to gotowe rozwiązania da się zastosować zawsze do tego samego problemu, a to rozwiąże wszystkie problemy świata), które pozwolą przewidywać mające nastąpić zdarzenia, procesy
Wiedza pozytywna gwarantuje racjonalne rozwiązanie konkretnych problemów jednostek ludzkości
Z filozofii i nauki należy odrzucić wszelką metafizykę i spekulacje, jak również niepotrzebne spory (polemiki, dyskusje, dyskursy). Wiedza musiała być zweryfikowana w praktyce.
August Comte - podwaliny pozytywizmu
Procesy celowościowe miały być przewidywalne, wszystko miało być przewidywalne/.
Zadania pedagogiki:
- tworzenie projektów edukacyjnych - miały dać poprzez wdrożenie, nowy typ człowieka, który miał zmienić świat, mogły być wprowadzane tylko przez odpowiednio przygotowane grono nauczycieli.
- kontrola jest podstawą rozwoju (max wszystko kontrolujemy aby uzyskać dobre wyniki - kontrola zew. wszystkich procesów, żeby zachować standardy), postępu w praktyce edukacyjnej i oświatowej
- rola służebna wobec zadania tworzenia lepszego człowieka i nowego świata (stąd wzięła się teoria wychowania - różna od teorii kształcenia /dydaktyki/).
Świat probówką, wszystko można zmierzyć policzyć, scalić, opisać więc można go zmieniać, a nie wyjaśnić. Prymat kolektywistyczna koncepcji człowieka nad indywidualistyczną. Inżynieria społeczna., scjentyzm, (wiedza użyteczna) utylitaryzm. Osoby zbyt indywidualistyczne należy okiełznać, żeby się nie wychylały. Ważna jest przyszłość świata, a nie pojedynczego człowieka, ( jeśli ktoś nie pasuje, to go usuwamy, zamykamy niepełnosprawnych, bo wtedy możemy zapanować nad tym, żeby nie urodziły chorego dziecka). Najważniejsza jest wiedza naukowa.
Pozytywiści uważali, że najlepszą nauką do projektowania celowościowych działań edukacyjnych jest socjologia - jedyna nauka abstrakcyjna, która wytwarza wiedzę dla wszystkich innych nauk społecznych szerzej humanistycznych. Również pedagogiki, powstało zjawisko nazwane socjologizmem pedagogicznym.
Zwolennicy socjologizmu uznawali rzeczywistość społeczną za rzeczywistość pierwotną względem rzeczywistości psychicznej a także względem rzeczywistości materialnej wytworzonej przez człowieka.
UMIARKOWANA POSTAĆ SOCJOLOGIZMU - Emil Durkheim - ur. 15.04.1858 Lotaryngia zm. 15.11.1917 Paryż (rodzina żydowska) studia filozoficzne (klasycyzm i filozofia) - zastanawiał się nad rolą świętości - chciał ją badać sposób racjonalny i obiektywny. Atomistyka - każde zjawisko można rozłożyć na części składowe. Wszystko to co dzieje się wokół nas, znajdę najmniejsze elementy, to potem mogę zaprojektować jak ma to wyglądać w przyszłości. W wieku 24 lat uzyskał dyplom filozofii, (bo nie było jeszcze socjologii-nie można jej było studiować)
1882-1885 wykładał filozofię w kilku prowincjonalnych liceach
1885-1886 wziął urlop i wyjechał do Niemiec na studia psychologiczne, w tym czasie pisał do czasopism pozytywistycznych, co spowodowało, że mógł zostać wykładowcą na uniwersytecie (socjologizm pedagogiczny)
1896 otrzymał pierwszą katedrę socjologii
POGLĄDY:
Na temat wychowania i kultury na podstawie art. Do francuskiej encyklopedii F Buissona 1911 r.
„Nie istnieje idealne, doskonałe wychowanie wchodził w didaskaliocentryzm (pajdocentryzm jest zły, indywidualizm powoduje brak rozwoju, wychowanie powinno być kolektywistyczne)
Krytykował: konserwatyzm liberalizm i socjalizm
Ostrzegał przed emancypacją jednostki = zagrożenie anarchią- zbytni indywidualizm spowoduje będzie szansy na życie społeczne
Nasze aspiracje powinny być zgodne z dążeniem do jak najlepszego życia społecznego, max. Poświęcenie dla kolektywu
FAKTY SPOŁECZNE:
Badamy tylko to, co jest faktem społecznym, a nie moje wyobrażenie o tym fakcie, sprawdzamy to np. robiąc ankietę weryfikująca fakty
SIATKA POJĘĆ: fakty społeczne, czas profanum, czas sacrum, więzi solidarność, mechaniczna ograniczona świadomość zbiorowa
DEFINICJA WYCHOWANIA: działanie wywierane przez pokolenia dorosłe, na te, które nie są jeszcze do życia społecznego dojrzałe. Zadaniem jego jest rozbudzić i rozwinąć w dziecku pewną sumę stanów fizycznych, intelektualnych i moralnych, których wymaga od niego społeczeństwo, (jeśli jest dzieckiem rodziny robotniczej, to po co mu wiedzieć więcej, skoro potrzebuje spojrzenia tylko w jednej dziedzinie), jako całość i środowisko szczególne, do którego jest przede wszystkim przeznaczone.
FLORIAN ZNANIECKI (poliglota) 1882-1958 - RADYKALIZM SOCJOLOGIZMU PEDAGOGICZNEGO
ur. 1882 (Świątniki na Kujawach, niedaleko Włocławka) - w wieku 5lat przeniósł się do zaboru rosyjskiego
1902 -1903 studiował socjologię
1903-1909 uniwersytet w Genewie, Zurychu
1919 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim
POGLĄDY: (Socjologia wychowania t1)
We wszystkich czasach, u wszystkich ludów …
Istotę wychowanie tłumaczył na przykładach:
- grupach naturalnych: urodzenie, wchodzenie w dorosłość, umieranie - nie mamy możliwości zmiany grupy, bo rodziców nie da się wybrać
- grupach o przyroście sztucznym, przyjmowanie członków grup z zewnątrz, którzy nie są genetycznie związanie z dawnymi członkami. Uwidacznia się tu wpływ biografii (ciągłych wyjazdów) na twórczość Znanieckiego - można wybrać gr., do której się przynależy, można być widocznym od innej strony.
WYCHOWANIE dziecka jest więc tak samo zasadniczo od początku i zawsze, przygotowaniem kandydata (może zostać przyjęty do społeczności lub też nie, jeśli nie jest przydatny dla społeczeństwa)do całkowitego członkowstwa, jak ten częściowy proces wychowawczy, któremu podlega dobierana z zewnątrz, dojrzała lub na wpół dojrzała.
Siatka pojęć: naturalny przyrost, sztuczny przyrost, ośrodek, obwódka, członek gr., życie zbiorowe, czyny społeczne, gr. społeczne.
Chłop polski w Europie i Ameryce, wyd. Polskie Warszawa 1976 r. - warto przeczytać
Zwrot ANTYPOZYTYWITYCZNY dokonał się na przełomie XIX i XX wieku - odwrócono się od racjonalizmu (zanadto ufającemu zdolnościom poznawczym rozumu, niedoceniającemu obserwacji i eksperymentu), idealizmu, marzycielstwu (twarda walka o byt).
Wychodzili z założenia, że psychologia, filozofia, ale są niezbędne do wyrobienia sobie cnót moralnych, kulturowych, uczuć estetyki, kontaktów międzyludzkich, całościowego myślenia o człowieku i świecie (powrót do filozofii starożytnej)
Powstały 2 gr. nauk:
- Przyrodnicze - fizyka, chemia, matematyka, biologia
- humanistyczne - badające zjawiska kultur (religioznawstwo, językoznawstwo, literatura, sztuka w ich różnych przejawach I HISTORII ROZWOJU (historia, historia muzyki, plastyki, sztuk, pedagogika kultury, psychologia, socjologia)
Pedagogika kultury - kierunek myśli pedagogicznej określającym proces kształcenia, jako spotkanie jednostki ludzkiej z obiektywnymi wartościami kultury, ich interiozację (włączenie czegoś do kręgu własnych przeżyć i myśli), a tym samym wzbogacenie sił duchowych człowieka i tworzenie nowych wartości. Stwarzanie sytuacji do tego, żeby mogła ona wpłynąć na moją osobowość.
Rozwinął się w Europie zwłaszcza Niemcy do lat 30-tych, w Polsce w latach międzywojnia.
Ruch ten odwoływał się do tradycji idealizmu inspirowanej przez filozofię Hegla, rozszerzoną o nowoczesnej pojmowanie ducha obiektywnego, jako podmiotu i treści dziejów
W. Dilthey - mówił o zrozumieniu, należało: przeżyć - stworzyć sytuację na spotkanie z dobrem kultury, potem musi odczuć, a dopiero potem próbuję odtworzyć i na końcu jest czas na zrozumienie.
Przeżywanie (wykład =pozytywizm - jesteśmy na tym etapie) wyrażanie odtwórcze przeżywanie rozumienie
ROZUMIENIE - klucz do otwierania świata, jeśli człowiek zrozumie, to potrafi (odnajdzie swoje miejsce w rzeczywistości). Tu tworzymy wspólny świat duchowy, żebyśmy wszyscy mieli podobne wartości, rozumieli, na czym ten świat wartości polega. Im bardziej rozwija się kultura, tym bardziej ja, jako „JA” się rozwijam.
Wg Sprengera kultura może składać się z 3 elementów:
- fizycznych - zwiedzamy muzeum (wszyscy możemy poznać tak samo, chyba, że np. jestem niewidoma lub niesłysząca jest inaczej), dotykamy kamieni, oglądamy budowle, narzędzia
- psychiczne - reakcje, każdy może mieć inne
- duchowe - każda jednostka musi sama indywidualnie przeżywać
Nic nie jesteśmy w stanie zaprogramować, możemy określić, że dobro jest dobrem (nie krzywdzę innej osoby) lub dobrem jest tolerancja. Jest to kwestia rozumienia dobra. Tu tworzono wspólne wartości. Człowiek tworzy kulturę, ale jednocześnie i kultura tworzy człowieka (to odróżnia nas od świata zwierząt), dlatego potrzebne jest zarazem wychowanie od kultury, jak i przez kulturę.
Podstawowe zadanie tego nurtu:
1. Badanie zjawisk i nurtów kultury, rozpoznawanie ich, ocenianie, by w końcu wyciągnąć z nich wnioski do wychowania
2. Przygotowanie wychowawców by mogli wychować młodzież do mądrego korzystania z kultury, do rozróżniania destrukcyjnych i konstruktywnych elementów kultury, oraz by mogli tworzyć kulturę opartą na wartościach wyższych.
TU NIE MA PROJEKTÓW - przechodzimy do mądrości i zrozumienia:
SERGIUSZ HESSEN ur. 1887 (Syberia) - poliglota zm. 1950 r.
studia w Heidelbergu i Fryburgu, 1990 - obronił pracę doktorską
Petersburg - otrzymał katedrę pedagogiki
1935 Warszawa i Łódź (uniwersytet warszawski i łódzki)
Wszędzie tam obserwował proces wychowania
Są szkoły: warszawska, jagiellońska (Kraków), poznańska, bydgoska i poznańska
Dzieła pedagogiczne S. Hessena można podzielić na 3 gr.
1. Analiza poglądów wybitnych pedagogów
2. Prezentacja własnego systemu pedagogicznego
3. Analiza porównawcza rozmaitych systemów szkolnictwa
Ad. 2 „Podstawy pedagogiki” „O sprzeczności i jedności wychowania” - tu zawarł swoje poglądy nt. swobody autorytetu i karności, samokształcenia, przedstawił również swoją teorię wychowania.
„obowiązek pierwotnie niezrozumiały dla dziecka
Poprzez pewien sposób ułożenia dnia, zachowania się wychowawców, sposób zaprojektowania dnia sprawia, że dzieci się uczą praw, które choć jeszcze nie są wyrażone w przepisach pojawią się w ich życiu.
Uczniowie natomiast muszą mieć wyraźną świadomość stawianych im wymagań. Jeśli wdrożymy dziecko w nasza kulturę, uczymy go, że pewne rzeczy wynikają ze wspólnego dobra, to złe zachowania nie powinny się pojawiać.
Podział wychowania:
1. Gospodarcze: (tylko przez rozumienie i odczuwanie) - jego zadania
Wychowanie producenta
Wychowanie społecznika
Wychowanie konsumenta - rozumienie zasadności dobrego kupowania, żeby nie wyrzucać, gdy inni głodują
2. Naukowe - nie chodzi tylko o wykształcenie zdolności umysłowych, ale wychowanie człowieka w całości (należy zahaczyć o duchowość człowieka)
3. Fizyczne - kształcenie zmysłów poprzez gry ruchowe i sport
4. Religijne (nieważne, jaka religia, ale ma nawiązywać do wartości)
Definicja wychowania: powinno składać się z wychowania moralnego, naukowego, gospodarczego, religijnego i fizycznego w oparciu o ogólnoludzkie wartości i kulturę.
ZYGMUNT KAROL MYSŁAKOWSKI (poliglota) ur. 1890 Nowe Miasto n. Pilicą - zm. 1.10 1971 r w Krakowie, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, potem w Wiedniu.
1917 doktoryzował się
1920-1923 dyr. Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego
1925 uzyskał tytuł dr habilitowanego na UJ
1939 aresztowany
1945 kierował katedrą pedagogiki
Jego zainteresowania były rozległe dominowała wśród nich filozofia wychowania, przedmiotem badań było środowisko, kształtowanie osobowości i to jak nauczyciel wpływa na kształtowanie się ogólnych wartości w wychowanku. Był przeciwnikiem NATURALIZMU PEDAGOGICNEGO - uważał, że sens wychowania jest tylko w świecie kultury.
Proces wychowania musi iść w 2 kierunkach:
1. Przekazywanie kultury
2. Wzbogacanie i kształcenia zdolności rozumienia jej, stwarzamy wychowanka, który umie przetwarzać tę kulturę, w której żyje
Uspołecznienie powinno zachodzić stopniowo:
Matka - dziecko, - jeśli jest zaburzony ten kontakt, to potem jest kłopot z nadrobieniem następnych form kontaktu, jeśli wartości nie zostały przekazane, to później nie może przenieść tych wartości dalej
Kontakty rodzinne
Kontakty pozarodzinne
Kontakty z gr. rówieśniczymi
Kontakty wtórne (naród, państwo)
Zasady życia personalnego (wewnętrznego)
DOKTRYNY I SYSTEMY PEDAGOGICZNE
Egz. „0” koniec listopada
4 grudnia egzamin
|
POZYTYWIZM |
Pedagogika kultury |
GENEZA |
Zawiązane z wartościowaniem typów Wiedza - naukowa Najbardziej wiarygodna Najbardziej cenione są wyniki badań empirycznych w przeciwieństwie do wyprowadzenia wniosków dedukcyjnych , które są spekulacją |
Spojrzenie na człowieka Kierunek idealistyczny i obiektywistyczny, ujmujący pedagogikę jako filozofię wychowania Odrębność nauk humanistycznych i przyrodniczych
|
TERMINOLOGIA |
Człowiek jako śrubka w machinie |
Metoda dialektyczna: rozpatrywanie zjawisk jako ze sobą powiązanych i uwarunkowanych |
RAMY CZASOWE |
XIX i XX Europa i Stany Zjednoczone pragmatyzm |
XIX i XX, lata 60-te XX w. w Niemczech, Polsce 1933-1939 |
PRZEDSTAWICIELE |
August Comte, Johan Stuart, Mill, Herbert SPENCER, Ernest Mach „Koło wiedeńskie” |
Wilhelm Dilthey, E. Sprenger, Z. Mysłakowski, W. Humbold |
TEZY |
Wyraża przekonanie że istnieje bezpieczny związek teorii z praktyką dzięki temu związkowi możemy czynić świat lepszym, a nasze działania skuteczniejsze. Wyraża przekonanie że pistep polega na tym, że człowiek potrafi opanować wszelkoą żywiołowość |
Zdolność do uchwycenia istoty rzeczy Rozumienie i kreatywność Osąd i podejmowanie decyzji |
POJĘCIE WYCHOWANIA |
K. Sośnicki wychowanie musi być celowe i świadome H. Muszyński - „świadoma działalność jednych osób zmierzająca do wywołania poprzez interakcje trwałych zmian osobowościowych innych osób” Powiązanie wiedzy naukowej i praktyki Stworzenie raju na ziemi |
Funkcjonalny związek życiowy mający podstawę w zakorzenianiu się istot ludzkich w rzeczywistości duchowej. Rozumienie i kreatywność Osąd i podejmowanie decyzji |
|
Emil Durkheim Florian Znaniecki |
Sergiusz Hessen Mysłakowski Zygmunt Karol |
Wymień przedstawicieli kultury (nazwiska)
23.10.2020 r.
DOKTRYNY I SYSTEMY PEDAGOGICZNE
Henryk Goldszmit (Janusz Korczak)
Rudolf Steiner
Podłożem nowego wychowania była pedagogika kultury (Francja, Szwajcaria i trwał aż do II wojny światowej)
Pedagodzy i psycholodzy zainteresowani nowym prądem
Nowe wych, jako ruch społeczny narastał lawinowo gł. w Stanach Zjedn.
Był to ruch wew. rozwarstwiony, ale można powiedzieć, że był on ruchem zmierzającym do odnowy szkoły i radykalnej zmiany w wych.
W poszczególnych częściach świata był nazywany w następujący sposób:
Progresywizm - Stany Zjedn.
Szkoła twórcza, szkoła nowa, szkoła reform - Europa
Swobodne wychowanie - Rosja
Twórcy pedagogiki w swoich założeniach odwoływali się do wiedzy psychologicznej. Bardzo krytycznie donosili się do poglądów XIX-wiecznych nt dziecka, które traktowane było jako własność rodziców. Bo jeśli każdy z nas jest podmiotem, to nikt nie może być czyjąś własnością. Dzieci mają prawo do podejmowania własnych decyzji
Twórcy pedagogiki nowego wychowania swoje poglądy zaczerpnęli z kilku źródeł:
Naturalizm - Jan Jakub Rousseau „Emil, czyli o wychowaniu”
Jan Amos Komeński „Wielka dydaktyka”
Pragmatyzm William James
Pedagogika kultury
Filozofia Henryka Bergsona
Personalizm
Psychologia eksperymentalna
Gł. założenia tych nurtów:
- wolność w wychowaniu
- rozwój dziecka zgodny z naturą
- uwzględnianie praw dziecka
- podkreślenie indywidualności dziecka
- koncentracja na osobowości dziecka
- powszechność oświaty (od 1918 r.)
- zdobywanie wiedzy ma się opierać na osobistym doświadczeniu (psychologia eksperymentalna, jak nie zobaczy jak to dział to nie zrozumie)
Pedagogika nowego wych. wielką wagę przywiązywała do ekspresji, która:
- stała się główną metodą nauczania i wychowania w „szkołach reform”, w „szkołach twórczych”
- rozwijanie wyobraźni,
- pogłębienie sfery uczuć dzieci
- kształtowanie wrażliwości estetycznej
- rozwój indywidualności
- pomaga poznać świat
- pomocna w komunikacji interpersonalnej, zwłaszcza u dzieci
Główne idee:
- pajdocentryzm - wych. oparte na naturalnych siłach tkwiących w samym wychowanku
- wierzyli w zdolność odrodzenia (zmianę na lepsze)
- ruch dynamiczny, ciągle się zmieniający, powracał np. do tego, co wcześniej krytykował
- wybór odpowiedniego środowiska szkoły
- konieczność poznania cech indywidualistycznych dziecka
- szkoła na miarę dziecka
- współpraca szkoły z rodzicami oraz więź szkoły z życiem pozaszkolnym
TYPY SZKÓŁ:
Learning by doing - John Dewey
Szkoła pracy - Georgie Kerschensteiner
Szkoła aktywna - Adolf Ferriere
Szkoła pracy produkcyjnej - Paweł Błoński
Szkoła twórcza - Henryk Rowid
Szkoła wg koncepcji “planu daltońskiego” Helen Parkhurst
Pozostałe:
- metoda projektów W. kil[atriach
- uczenie się pod kierunkiem Alfred L. Hall Quest
- metoda winnetkowska C. Washburne
- różne odmiany tzw. „nauki całościowej” lub „nauczania łącznego” K. Linke
- koncepcja swobodnej szkoły ludowej wg planu jenajskiego - Peter Peterson
- system mannheimski - Josef Anton Sickinger
Placówki opiekuńczo - wychowawcze:
- republiki dziecięce
- systemy skautingowe, harcerstwo
- skrajnie autorytarny system swobodnego samorządnego samowychowania w szkole i zakładzie - A. Neil
- system wych. kolektywnego w komunach pracy - Antoni Makarenko
- system „pedagogiki serca” - Wasyl. Suchomliński
- wolne szkoły Walfdorfskie - Rudolf Steiner
- system swobodnego wych. w duchu tolerancji i antyfanatyzmu - B. Russell
DOKTRYNY
Henryk Goldszmit - pseudonimy - Janusz Korczak, Stary Doktor
Ur. ok. 1878 - 1942 (Treblinka - komora gazowa)
Chory psychicznie ojciec, dlatego H.G. musiał utrzymywać swoją rodzinę (matkę i siostry), skończył studia medyczne
I wojna świat. - wcielony do armii rosyjskiej, jako lekarz
1919 r. - razem z Maryną Falską, założył sierociniec dla dzieci polskich „Nasz Dom”
Zaraził się tyfusem, matka, która przyjechała go leczyć, zmarła, wtedy przeżył załamanie nerwowe
Janusz Korczak stworzył teorie pedagogiczną o prekursorskim charakterze wobec ówczesnych teorii wychowawczych.
- zwolennik oświaty medycznej, świadomego rodzicielstwa i regulacji poczęć
- uznawał autonomię i godność dziecka
Proponował system zachęt i 3 zasady wychowawcze:
- współgospodarzenie, współzarządzanie
- oddziaływanie opinii społecznej (organizowanie sklepików szkolnych, gazetek, kółek zainteresowań, dziecięcego samorządu)
- sądy koleżeńskie rozstrzygające konflikty i zatargi (zarazem uczące odpowiedzialności i empatii)
Wspierał wysiłek dzieci związany z samodoskonaleniem
Spuścizna literacka:
Literatura dla dzieci „Król Maciuś Pierwszy”
Dla dorosłych: „Dzieci ulicy”, Mośki”, „Prawidła życia”
Proza poetycka: „Sam na sam z Bogiem”, „Senat szaleńców”,
Redagował „Mały przegląd” (1926-1930)
1935-1936 wygłaszał pogadanki „Pedagogika żartobliwa”
Str. DOBREGO PEDOFILA
Zwolennik:
- emancypacji dziecka, jego samostanowienia i poszanowania praw
- samorządy wychowanków
Na zakończenie roku szkolnego poszukać tekstu pożegnania wg J. Korczaka
RUDOLF STEINER
Twórca szkół waldorfskich
ur 1861 r. - 1925 r.
- w domu panowała tolerancja religijna
- wierzył w duchy,
-świat zmarłych miał wpływ na niego, przyznawał się do kontaktów z tym światem
- szczególny kontakt z przyrodą
- szczególnym doświadczeniem było u niego poznanie geometrii
- kontakt z :
Goethe
Zielarz Felix Koguzki głęboko wtajemniczony w duchowy aspekt
1880 spotkanie z „nienazwanym” - seanse spirytystyczne
Wymyśla antropozoficzyną pedagogikę leczniczą. (min. doprowadziły chłopca w wodogłowiem do matury, studiów medycznych)
Antropozofia - koncepcja filozoficzno - psychologiczna
Inspirowana teozofią, teorią ewolucji i chrześcijańską mistyką, zawierającą elementy panteizmu i wiary w reinkarnację, oparta na założeniu , że człowiek jest mikrokosmosem i stanowi jedność z Bogiem i światem i ma możliwość doskonalenia się i dotarcia do duchowej istoty świata poprzez medytację i inne ćwiczenia.
1919 r. - stworzył wolną szkołę Woldorf - wolne szkoły Walfdorfskie
Pedagogika człowieka należy brać pod uwagę całego człowieka, 3-członowo (ciało+dusza+duch)
CIAŁO to:
- ciało niematerialne - ciało eteryczne
- ciało astralne
- ciało - ja
Ileś razy w życiu człowiek się rodzi:
Kiedy opuszczamy ciało matki
7 l. - wyzwala się ciało eteryczne, które pobudza nas do rozwoju, ciągłej przemiany
14 l - ciało astralne
Ciało - ja zdobywamy świadomość samego siebie
Człowiek nie jest czystą kartą (wierzył w reinkarnację), ale gęsto zapisaną kartą. Wychowywać to zachować się tak, jak zachowuje się ogrodnik pielęgnujący roślinę,
Człowiek jest z natury dobry, ale cywilizacja zniekształca tę dobrą naturę człowieka.
Dlatego wychowawca nie może się więc ograniczyć do roli ogrodnika ale musi też być lekarzem, aby usprawnić to co przez tę cywilizację zostało popsute. Powinien też być artystą, aby umieć inspirować dziecko i być kapłanem pomóc mu odnaleźć Boga.
Charakterystyka szkoły waldorfskiej:
8-10 przedmioty nauczania epokowego (2-4 tyg. na 1 wiek) - ale było tu wszystko co dot. danej epoki, matematyka, fizyka
10-12 - nauczanie ćwiczebne przedmiotów wymagających stałego powtarzania, języki, plastyka, muzyka, gimnastyka
12-14 i 15-17 - zajęcia praktyczne, odbywające się 2-3 razy w tygodniu, również systemem epokowym
Na koniec każdej klasy przewidziano 2-3 tyg. wycieczki- pogłębianie wiedzy z zakresy różnych przedmiotów
W szkole nie było dyrektora, wszystkie decyzje zapadały na cotygodniowych konferencjach w których brali udział wszyscy nauczyciele.
Pedagogika antyautorytarna - (powstaje po II wojnie światowej) prąd pedagogiczny, który nawiązuje najsilniej do pajdocentryzmu ) mówi o rozczarowaniu w wychowaniu, stworzyliśmy nazistów, donosicieli - więc szukają odp. na pytania Dlaczego?
Zwrócono uwagę na zbyt autorytatywne sprawowanie władzy i jego skutki oraz mechanizmy sterowania społeczeństwem.
Zmierzają do:
- obnażenie barier instytucjonalnych, blokujących jednostce, gr. społecznym
- nauczyć jednostki tożsamości poza instytucją
Edukacja ma stawać się czynnikiem samoregulacji społecznej sprzyjającej rozwojowi systemu społecznego i rozwojowi ludzi,
Konflikty - w taki sposób aby doprowadził do krytycznej samo refleksji
NURT EDUKACYJNY - próba rozliczenia się w Niemczech (młodego pokolenia powojennego) z rodzicami (z czasów wojny), szukali mechanizmów, dlaczego np. ich ojciec zabijał? Skoro jest dobrym człowiekiem. Nie szukają winy w ludziach ale mechanizmach sterowania społeczeństwem.
Adorno zwrócił uwagę ma 2 możliwe źródła totalitarnej przemocy (te ukryte mechanizmy):
- wychowanie we wczesnym dzieciństwie - rodzice uczą nas takich, a nie innych zachowań
- ogólna oświata
CELEM WYCHOWANIA jest:
- wolny człowiek , istota w pełni szczęśliwa, żyjąca w harmonii z pokoleniem ludzi dorosłych i starszych
NURT POLITYCZNY
- partnerskie relacje między dorosłymi a dziećmi
- bunt młodzieży negującej tradycje (1968)
- wychowanie - element walki klasowej, z kapitalistycznego na socjalistyczne, klasowego na bezklasowe, z totalitarnego na demokratyczne, obywatelskie
NURT RODZICIELSKI
- promował idee szczęśliwego rodzicielstwa i wychowania dzieci bez tradycyjnej surowości, ku optymizmowi, ufności i samodzielności
- apelował o cieszenie się obecnością i rozwojem własnych dzieci, łączenie się w okresie rodzicielstwa radości z racjonalną troską o ich życie i umiejętnością budzenia poczucia odrębności i niezależności.
Wychowanie - to emancypacja dziecka, poprzez rozwijanie i wspieranie zainteresowań oraz ciekawości dziecka; umożliwianie rozwijania własnej osobowości jej oryginalności
Theodor Ludwig Wiesengrund (ADORNO)
Ur. 1903 - 1969 , niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki
Przywódca szkoły frankfurckiej
Chciał być muzykiem
1947 r. - „Dialektyka”
Pedagogika miłości i tolerancji - miała zostać stworzona, aby Oświęcim się nie powtórzył
Całość jest nieprawdą.
Alexander Sutherland Neill
1883 - 1973 nauczyciel jęz. angielskiego
Szkoła alternatywna dla młodzieży niedostosowanej - szkoła Summerhill (od nazwy wzgórza w Anglii)
- niestosowanie obowiązku szkolnego
- duża swoboda w nauce i w każdej sferze życia (masturbacja, chodzenie nago)
- wspieranie rozwoju wg indywidualnych chęci i ciekawości dziecka
Cele i działania wychowawcze:
- nie chcę pisać o dzieciach jak one mają wyglądać, jak dorośli chcielibyśmy widzieć, ale o takich, jakie są naprawdę
Dzieci są źle wychowywane, bo społeczeństwo deformuje dziecko przez nakazy, chęć rodziców do tego by dziecko było takie, jakiego oczekują. Nauczyciele jeszcze bardziej, niż rodzice wykorzystują instytucjonalna przewagę, nie interesując się potrzebami dziecka.,
Wolny człowiek, w pełni szczęśliwy i żyje w harmonii z pokoleniem ludzi dorosłych
Wolność oznacza dla niego prawo do czynienia tego wszystkiego, co danej osobie sprawiało radość, ale tylko na tyle, na ile nie zagrażało to wolności innych osób. We wspólnocie człowiek uczy się kompromisu
Sposoby wychowania:
- wychowanie bez stresu
- dopasowanie szkoły do dziecka
- eliminacja wszelkiej dyscypliny
- dziecko jest z natury mądre z poczuciem realizmu, musza mieć spokój, aby się rozwijać
- poczucie całkowitej wiary w siebie u dziecka
- uświadamianie sprawy seksualności
- ponoszenie konsekwencji własnych czynów
- brak przymusu chodzenia do szkoły, wolność - szerokie spojrzenie na świat
Metody, aby osiągnąć cel
- zebrania tygodniowe
- nieobowiązkowe lekcje
- uczniowie nie są kontrolowani (nauczyciel nie jest autorytetem, jest = z uczniem)
- swoboda w ubiorze
- szacunek do wszystkich (sprzątamy po sobie)
- brak strachu, jako najlepsza rzecz, jaka może przydarzyć się dziecku
- brak nauki religii praktyk religijnych, - ale wiele zasad chrześcijańskich wciela się w życie
PEDAGOGIKA RELIGII
XIV Dalajlama, Tenzin Gjaco
Jako nurt badań pojawia się z XX wieku, zajmuje się zagadnieniami praktyki i teorii szeroko pojętych procesów w edukacji i socjalizacji religijnej.
2 tradycyjne podejścia do pedagogiki religii
NURT NIEMIECKI |
NURT ANGLOSASKI |
mói się o katechetyce i pedagogice religii - tylko 1 wybrana religia |
Edukacja religii, nie ma tu pedagogiki, tylko sa badania edukacyjne, nauki edukacyjne - poznajemy różne religie |
|
|
Na początku koncentrowano się na nauczaniu podstaw teologicznych i filozoficznych, uwarunkowaniach psychorozwojowych i społecznych, na treściach, celach oraz modelach dydaktycznych o tyle w toku rozwoju oprócz refleksji nad nauczaniem religii zaczęto podejmować zagadnienia coraz bardziej ogólne, zaczęto przechodzić na bardziej ogólne treści, związane ze znaczeniem wychowania.
Różne sposoby definiowania pedagogiki religii:
1. Pedagogika jako kierunek badań w ramach teologii i zarazem nauka pomocnicza będąca uzupełnieniem katechetyki i części teologii pastoralnej (praktycznej), wytwarzająca wiedzę stosowaną, projektująca określone działania dłużące osiąganiu złożonych celów wyrażonych np. w doktrynach
2. Kierunek badań i i dyscyplina naukowa o charakterze teologicznym i pedagogicznym, wytwarzająca podstawową wiedzę humanistyczną i społeczną oraz dodatkowo wiedzę stosowaną od lat 70-tych XX wieku, mówi o równomiernym uwzględnieniu perspektyw teologicznej i pedagogicznej (pogodzenie kilku religii).
3. Jako przedmiot szkolny i tzw, dydaktyka szczegółowa w zakresie edukacji religijnej zorientowanej na opis, analizę i rozumienie uwarunkowań oraz formułowanie konkretnych wskazań dot. realizacji przyjętego programu.
Pedagogika religii odwołuje się do założeń antropologii religijnej, mimo różnic tzw. Religie księgi (chrześcijaństwo, judaizm, islam) reprezentują wizję człowieka, jako istoty, której natura zostaje skażona, człowiek jest grzeszny - nieposłuszeństwo wobec Boga jak również niedoskonałość natury ludzkiej, sprawiają , że człowiek nie jest istotą samowystarczalną.
Edukacja, jako egzystencjalna hermeneutyka tekstów. Nauczyć się analizy w świecie, interpretacji tekstów religijnych (swojej religii, lub osoby niewierzące wielu religii), żeby mieć perspektywę w orientacji w świecie.
Edukacja religijna ma być dialogiem, ponieważ poszukiwanie sensu egzystencjonalnego powinno odbywać się na drodze dialogu.
Główne religie świata (4):
Monoteistyczne jednobóstwo:
Chrześcijaństwo - rodzina związków wyznaniowych głoszących nauczanie o mesjaństwie i synostwie Bożym Jezusa Chrystusa j jego męczeńskiej śmierci oraz zmartwych wstaniu. BIBLIA
Islam - oznacza „poddanie się Bogu” lub „pokój”, o prorokach, ostatnim prorokiem był Mahomet (przed nim było wielu: min. Adam, Abraham, Mojżesz, Jezus) KORAN, Dzieli się na:
Sunnicki 87%
Szyicki 12%
Charydżycki
Religia najbardziej ekspansywna
Judaizm - najstarsza religia II tysiąclecie pne., religia narodowa Żydów, wiara w 1 Boga (osobowego, niepodzielnego, bezcielesnego i wiecznego), z niego wywodzi się chrześcijaństwo TORA - pięcioksiąg
Politeistyczna - wielobóstwo:
Hinduizm - określenie zbiorcze na gr. wierzeń religijnych wyznawanych gł. na półwyspie Indyjskim (Indie i Nepal - prawie 1 miliard ludzi - 3 pod względem wyznawców świata:
Łączy ich
- WED - szacunek dla świętych ksiąg
- wiara w reinkarnację
- wiara w prawo akcji i reakcji, czyli KARMĘ, (np. dlaczego zdradza Cię mąż, bo w poprzednim wcieleniu zabierałaś męża innym kobietom)
Wszystkie one dążą do wyzwolenia, różnie rozumianego przez poszczególne odłamy
XIV DALAJLAMA, Tenzin Gjaco ur. 6.06.1935
Przywódca duchowy i polityczny Tybetu , w wieku 2-lat został rozpoznany jako reinkarnacja XIV Dalajlamy.
W wieku 6-lat rozpoczął naukę 5 gł. (logika, medycyna, buddyjska filozofia, tybetańska sztuka) i 5 pomniejszych przedmiotów (poezja, muzyka, dramat, astrologia, słownictwo i frazeologia)
23l - egz. końcowe otrzymując najwyższy stopień
1949 - otrzymał pełnię władzy politycznej
Mieszka w Dharamsali - mieszka na wygnaniu
1989 - pokojowa nagroda Nobla - walka na rzecz wyzwolenia Tybetu (bez przemocy)
Podróżował do 62 krajów, na 6 kontynentach. Ale nie z każdym się spotka.
Napisał 72 książki
Jan Paweł II Karol, Józef Wojtyła
Ur. 18 maja 1920 r. Wadowice 02.04.2005 r. Watykan
- poeta, politolog, aktor, dramaturg, pedagog, filozof historii, mistyk, fenomenolog, przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego
Ksiądz Kazimierz Figlewicz namówił go do ministrantury
1938 studia filozoficzne
1940 poznał Jan Tyranowski, który nauczył go czytania pism św. Jana od Krzyża
1942 zaczął studiować teologię 1946 otrzymał święcenia kapłańskie 1.11.1946 wyświęcony na księdza
Najważniejsze i podstawowe dokumenty papieskie, jego doktryny wychowawcze to ENCYKLIKI (każda mówi o czymś innym, pisane po polsku) oficjalny charakter miała wersja łacińska. Uczą nas jak żyć.
Przykazania stanowią podstawowy warunek miłości bliźniego.
Ks. prof. dr hab. Janusz Tarnowski
11.07.919 - żyje
1943 święcenia kapłańskie
Stworzył pedagogikę personalno- egzystencjonalnej
1958 rektor kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej w Warszawie
Można przygotować wychowanka do spotkania z Bogiem
Wychowanie to całokształt sposobów i procesów, pomagających istocie ludzkiej zwłaszcza przez interakcję urzeczywistniać i rozwijać swoje społeczeństwo poprzez model. Należy przygotować w dziecku miejsce dla Boga poprzez autentyczny dialog wychowawcy z wychowankiem , którzy mają się odnaleźć na poziomie wspólnego im społeczeństwa.
POŁĄCZENIE POZYTYWIZMU (model) I PEDAGOGIKI KULTURY (dialog z wychowankiem )
Jest w nurcie KATECHETYKA
- kierunek badań teologii Dalajlama
- kierunek badań i dyscyplina naukowa Jan Paweł II
Pedagogika, jako przedmiot szkolny Tarnowski
W pozytywizmie nauka kultury
W nowym wych pajdocentryzm
Pedagogika autorytarna - sprzeciw wobec władzy
W pedagogice religii - naznaczenia człowieka przez grzech, podążanie człowieka do Boga
PEDAGOGIKA MARKSISTOWSKA - inaczej materialistyczna, oparta na filozofii marksistowskiej (perspektywie historyczno-społecznej). Przeciwstawiał się rozpatrywaniu człowieka w oderwaniu od konkretnej sytuacji społeczno-historycznej. Chciano uwolnić człowieka od dotychczasowego ucisku i dokonać radykalnego przekształcenia istniejących warunków życia.
Gł. przedstawiciele Marks i Engels - wiązali tę pedagogikę z kl. robotnicza i istniejącego tamtych czasach wycisku. Wychowanie nastawione na to, aby człowiek powinien być ogólnie (szeroko) rozwinięty z perspektywą techniczną
Tezy materializmu dialektycznego
Odchodzenie od wych. rodzinnego na rzecz wychowanie społecznego. Gł. celem było przygotowanie wszechstronnie rozwiniętych członków społeczeństwa, ma mieć prawo do takiego wykształcenia, które pomoże mu się rozwijać.
Wychowanie komunistyczne to:
- Kształcenie techniczne baza
- Moralne
- Estetyczne
- Fizyczne
-Umysłowe
Wcześniej o tym mówiła doktryna
Społeczeństwo jest systemem stosunków produkcyjnych, które warunkują prawidłowość życia społecznego i jego rozwój.
Nie kradnę ze swojego zakładu pracy, bo to jest dobro wszystkich
Ludzie wchodzą w życie społecznym w określone, niezależne od ich woli stosunki, stosunki produkcji, które odpowiadają określonemu szczeblowi rozwoju ich sił wytwórczych
Nadieżda Konstantinowna Krupska (żona Lenina)
Ur. 26.02. 1869 Petersburg - 27.02.1939 Rosyjska działaczka, pedagog
Zwolenniczka wychowania przez pracę.
POGLĄDY:
Szkoła to odbicie wszystkich cech społeczeństwa (nie państwowa, ani cerkiewna)
Kierowana przez rodziców, uczniów i nauczycieli, władze wybierane poprzez kierujące grono
Jednakowa dla wszystkich, do 18 r.ż. ( ciągłość w 1 budynku szkolnym, ci sami nauczyciele)
Program b. zindywidualizowany
Społeczeństwo ma być poprzez pracę umysłową, fizyczną, a w swojej treści „politechniczną”
Nauczanie ściśle powiązane z rozmaitymi rodzajami pracy „społeczno-produkcyjnej”, w której młodzież szkolna miała brać bezpośredni udział.
Miała stać się narzędziem panowania klasowego, miała doprowadzić do tego, że ten wszechstronny rozwój miał pomóc panować klasie robotniczej - zamiast „jednostki społecznej” miała stać się „cząstką funkcji społecznej”, odnalezienie we mnie cząstkowej funkcji społecznej
1. Uczyć się, (czego się dziecko nauczyło, ma przekazywać dalej)
2. Prowadzić propagandę, organizować
3. Być cząstka funkcyjna społeczeństwa
KAROL KOTŁOWSKI
On się wyzwolił za pedagogikę marksistowską (cała pedagogika po 89`. bazuje na nim)
1910 - 1977
Swoją pedagogikę oparł na filozofii.
Nie ma jednej prawdy pedagogicznej jest ich wiele, i wiele jest różnorodnych dróg prowadzących do wartościowych społecznie realiów.
Pozytywistyczna |
Kultury |
Wartościowanie typów wiedzy - wiedza naukowa najbardziej wiarygodna, najbardziej cenione wyniki badań empirycznych w przeciwieństwie do wyprowadzania wniosków |
|
|
|