Prawo międzynarodowe publiczne, opracowania ustaw


dr Aleksander BAIKOV, mgr Anna DĄBROWSKA

PRAWO MIĘDZYNARODOWE PUBLICZNE

MTS - Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości (powołany przez ONZ) - Haga

ETPCz - Europejski Trybunał Praw Człowieka (powołany przez Radę Europy) - Strasburg

ETS - Europejski Trybunał Sprawiedliwości (powołany przez Unię Europejską) - Luksemburg

Sądownictwo międzynarodowe jest fakultatywne (dobrowolne), a nie obligatoryjne (obowiązkowe).

Pojęcie i charakterystyka prawa międzynarodowego

Prawo międzynarodowe publiczne to szczególnego rodzaju system prawny, który reguluje stosunki wzajemne państw tworzących społeczność międzynarodową.

Społeczność międzynarodowa może być pojmowana w dwojaki sposób:

  1. w ujęciu nauki o stosunkach międzynarodowych - będzie utożsamiana nie tylko z państwami i organizacjami międzynarodowymi (podmiotami prawa międzynarodowego), ale także m.in. z organizacjami pozarządowymi, partiami politycznymi, kościołami i innymi związkami wyznaniowymi, którym nauka o stosunkach międzynarodowych przypisała status aktorów, uczestników stosunków międzynarodowych;

  2. w ujęciu nauki prawa międzynarodowego:

Prawo międzynarodowe publiczne tworzy zasady oraz mechanizmy współpracy państw, organizacji międzynarodowych oraz innych uznanych podmiotów tego systemu prawnego.

Prawo międzynarodowe publiczne jest odrębne od prawa międzynarodowego prywatnego.

Prawo międzynarodowe publiczne - zespół norm prawnych regulujących wzajemne stosunki między podmiotami prawa międzynarodowego publicznego.

Prawo międzynarodowe prywatne - zespół norm prawnych określających (wskazujących) prawo właściwe dla międzynarodowych stosunków osobistych i majątkowych w zakresie prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy. To element prawa wewnętrznego każdego państwa regulujący kwestie prywatno-prawne powstające na styku różnych krajowych systemów prawnych. Jest to zespół norm prawa wewnętrznego wskazujący system prawny właściwy dla rozstrzygnięcia konkretnego stanu prawnego. Zawiera normy kolizyjne i stanowi część wewnętrznego porządku prawnego. Wskazuje system prawny, wg którego rozstrzygane będą kwestie związane np. z nabyciem własności nieruchomości położonym na innym terytorium przez obywatela innego kraju.

Podmiotami tego prawa są osoby fizyczne i osoby prawne.

Cechy (atrybuty) charakteryzujące prawo międzynarodowe publiczne:

  1. brak ustawodawcy w rozumieniu prawa krajowego;

  2. brak całościowego spójnego systemu sankcji;

  3. brak obowiązkowego sądownictwa (oświadczenie rządowe dotyczące poddania się Państwa Polskiego pod jurysdykcję ETPCz w Strasburgu);

  4. brak hierarchii norm prawnych właściwej np. polskiemu porządkowi prawnemu - hierarchia pozioma tworzona przez państwa;

  5. tworzenie prawa międzynarodowego dokonuje się w formie: umowy międzynarodowej, zwyczaju, uchwał organizacji międzynarodowych - nie ma konstytucji, ustaw, rozporządzeń, umowy międzynarodowe to traktaty;

  6. poziomy charakter systemu prawa międzynarodowego - wszystkie umowy są na jednym poziomie i jednakowo ważne;

  7. zasada wzajemności zapewniająca przestrzeganie i skuteczność prawa międzynarodowego - na zasadzie wzajemności dwa państwa przestrzegają praw i obowiązków.

Prawo legacji - prawo wysyłania przedstawicieli dyplomatycznych (czynne), prawo przyjmowania przedstawicieli dyplomatycznych (bierne).

Podmioty prawa międzynarodowego publicznego:

Atrybuty podmiotowości prawnomiędzynarodowej:

Podmiotem prawa międzynarodowego publicznego jest ten, kto bezpośrednio z norm prawnomiędzynarodowych wywodzi swoje prawa i obowiązki (podstawą podmiotowości jest prawo).

Podmioty prawa międzynarodowego publicznego cechuje wzajemna niezależność oraz brak podległości wobec jakiegokolwiek czynnika nadrzędnego.

Rodzaje stosunków prawno międzynarodowych:

Państwo

Pojęcie państwa w sensie prawa międzynarodowego wyprowadzone zostało przez prof. Lecha ANTONOWICZA, który zakłada autonomiczność tego pojęcia.

Georg JELLINEK - klasyk niemieckiego prawoznawstwa - stworzył klasyczną definicję państwa. Zakłada ona, że państwo tworzą 3 elementy:

W 1933 r. w Montevideo została podpisana konwencja o prawach i obowiązkach państw, która zawiera definicję państwa.

Do klasycznej definicji państwa JELLINKA dodano czwarty element - aktywność państwa na arenie międzynarodowej.

Ludność państwa:

Źródła prawa międzynarodowego

Znaczenia terminu „źródła prawa międzynarodowego”:

Źródła prawa międzynarodowego:

Pozostałe źródła formalne:

Terminem „prawo międzynarodowe” posługuje się m.in. Karta Narodów Zjednoczonych.

Prawo traktatów (prawo umów międzynarodowych)

Traktat, umowa międzynarodowa, konwencja, pakt, porozumienie - na podstawie art. 2 Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r. nazewnictwa tego można używać zamiennie.

Wyjątki: np. Karta Narodów Zjednoczonych czy Konkordat.

Od umów międzynarodowych należy odróżnić deklaracje (np. powszechna deklaracja praw człowieka), albowiem stanowią one zbiór postulatów często będąc dokumentami o charakterze politycznym. W odróżnieniu od umów międzynarodowych nie podlegają ratyfikacji czy zatwierdzeniu, w konsekwencji czego nie stają się źródłem prawa krajowego.

Główne zasady dotyczące prawa traktatów:

  1. pacta sunt servanda - umów należy dotrzymywać. Złota zasada prawa traktatów (zasada świętości) - art. 26 Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów „Każdy będący w mocy traktat wiąże jego strony i powinien być przez nie wykonywany w dobrej wierze”;

  2. zasada niepowoływania się na swoje prawo wewnętrzne - art. 27 Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów „Strona nie może powoływać się na postanowienia swojego prawa wewnętrznego dla usprawiedliwienia niewykonywania przez nią traktatu”;

  3. lex retro non agit - prawo nie może działać wstecz - art. 28 Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów „Jeżeli odmienny zamiar nie wynika z traktatu ani nie jest ustalony w inny sposób, jego postanowienia nie wiążą strony w odniesieniu do żadnej czynności lub zdarzenia, które miały miejsce, ani w odniesieniu do żadnej sytuacji, która przestała istnieć przed dniem wejścia w życie traktatu w stosunku do tej strony”;

  4. zasada niepodzielności traktatów - art. 29 Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów „Jeżeli odmienny zamiar nie wynika z traktatu ani nie zostaje ustalony w inny sposób, traktat wiąże każdą stronę w odniesieniu do całego jej terytorium”.

Do prawa traktatów odnoszą się 2 dokumenty:

  1. Konwencja Wiedeńska o prawie traktatów z dnia 23 maja 1969 roku - Polska przystąpiła do Konwencji - Dz.U. z dnia 2 listopada 1990 roku Nr 74, poz. 439.

  2. Konwencja Wiedeńska o prawie traktatów między państwami a organizacjami międzynarodowymi z dnia 26 marca 1986 roku - nie weszła jeszcze w życie.

Definicja traktatu z Konwencji Wiedeńskiej z 1969 r.:

"traktat" oznacza międzynarodowe porozumienie między państwami, zawarte w formie pisemnej i regulowane przez prawo międzynarodowe, niezależnie od tego, czy jest ujęte w jednym dokumencie, czy w dwóch lub więcej dokumentach, i bez względu na jego szczególną nazwę.

Budowa umowy międzynarodowej



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Prawo międzynarodowe publiczne - Opracowanie 2, Prawo, Prawo międzynarodowe publiczne
Prawo międzynarodowe publiczne - opracowanie, Różne Spr(1)(4)
PMP prawo międzynarodowe publiczne skrypt zagadnienia opracowane
opracowanie2, administracja semestr II, prawo międzynarodowe i publiczne
opracowanie- prawo traktatów!!, PRAWO, Prawo międzynarodowe publiczne
Dyplomacja, Prawo międzynarodowe publiczne
wykład 1 prawo międzynarodowe publiczne
prawo 23-44, studia prawnicze, 4 rok, prawo miedzynarodowe publiczne
KSOP 22.03.2009, Administracja-notatki WSPol, prawo międzynarodowe publiczne i ochrona praw człowiek
Prawo międzynarodowe publiczne( 03
Prawo międzynarodowe publiczne wykład z dn  października 11 r
prawo międzynarodowe publiczne
prawa.cz owieka. skrypt. egzamin, Administracja-notatki WSPol, prawo międzynarodowe publiczne i ochr
PRAWO MIĘDZYNARODOWE PUBLICZNE – ĆWICZENIA, studia prawnicze, 4 rok, prawo miedzynarodowe publiczne

więcej podobnych podstron