Sprawozdanie z dendrometrii

Część I Pomiar drzewa leżącego

Ćwiczenie II

Wykonał: Tomasz Kowalczyk

1. Obliczyć miąższość kłody odziomkowej (0-8m) i środkowej (8-16m) w korze wzorami: środkowego przekroju, Smailana, Hossfelda oraz wzorem sekcyjnym środkowego przekroju.

1. środkowego przekroju

-kłoda odziomkowa

l = 8

d₄ = 27,75

g_l/2 = 0,0603

V = 0,4838 m³

-kłoda środkowa

l = 8

d₁₂ = 22,5

g_l/2 = 0,0398

V = 0,3181 m³

2. Smailana

-kłoda odziomkowa

l = 8

d₀ = 40,1

g₀= 0,1263

d_l = 25,35

g_l= 0,0505

V = 0, 7071 m³

-kłoda środkowa

l = 8

d₀ = 25,35

g₀= 0,0505

d_l = 19,85

g_l= 0,0309

V = 0,3258 m³

3. Hossfelda

-kłoda odziomkowa

l/3 = 2,67

d_l/3 = 28,449

g_l/3 = 0,0636

d_l = 25,35

g_l= 0,0505

V = 0,4824 m³

-kłoda środkowa

l/3 = 10,67

d_l/3 = 23,35

g_l/3 = 0,0428

d_l = 19,85

g_l= 0,0309

V = 0,3187 m³

4. Sekcyjny środkowego przekroju

2. Ocenić dokładność wzorów na drodze empirycznej obliczając błąd absolutny i procentowy wtórny.

3. Porównać dokładność wzorów:

1. dla strzały w korze i bez kory

Korzystając z obliczeń z poprzedniego sprawozdania przytaczam wartości błędów przy obliczaniu miąższości strzały kolejnymi wzorami:

Jak widać powyżej dla całej strzały najmniejsze błędy daje wzór środkowego przekroju. Następnie klasuje się wzór Hossfelda, który jednak daje błędy niewiele większe niż poprzedni. Różnice te są szczególnie małe w przypadku kłody bez kory. Natomiast trzeci z wzorów zarówno dla strzały w korze jak i bez daje olbrzymie błędy.

2. dla strzały i kłód w korze

Obliczając miąższość kłody odziomkowej popełniamy zauważalne dodatni błędy nie zależnie od wzoru jakiego użyjemy. Jednak w przypadku użycia wzoru środkowego przekroju lub Hossfelda błędy te będą stosunkowo niewielkie i nie przekraczające 6 procent. Natomiast przy obliczaniu tej samej wartość wzorem Smailana popełniamy błąd wielokrotnie większy.

Jeśli natomiast chodzi o kłodę środkową to żaden z wzorów nie popełnia dużego błędu i wszystkie te błędy są do siebie podobne. Najmniejszy tym razem błąd popełniamy przy użyciu wzoru Hossfelda jednakże i wzór środkowego przekroju daje błąd poniżej 1%. Co ciekawe nawet wzór Smailana dał stosunkowo niewielki błąd nie przekraczający 1,8%

3. wyciągnąć wnioski

Z powyższego porównania można łatwo wywnioskować, że najgorzej dopasowanym do kształtu strzały jest wzór Smailana. Za jego pomocą popełniamy największe błędy jednak jednocześnie jest on najmniej pracochłonny i wymaga najmniejszej ilości danych. Jeżeli w ogóle można dopuścić do jego wykorzystywania to tylko i wyłącznie do obliczania miąższości kłód środkowych, których kształt jest najbardziej zbliżony do walca. Wzory Smailana i środkowego przekroju dają wyniki obarczone podobnymi błędami a z racji niewielkiej dominacji wzoru środkowego przekroju i łatwiejszego określenia potrzebnych danych, należy go częściej wykorzystywać.

---