BADANIE NIESTABILNOŚCI GENETYCZNEJ I NARAŻENIA NA ZWIĄZKI MUTAGENNE
Niestabilność chromosomowa- zwiększona częstość złamań i innych uszkodzeń (aberracji strukturalnych i liczbowych) chromosomów w komórkach somatycznych badanej grupy w porównaniu do grupy kontrolnej
jedna z cech charakterystycznych komórek nowotworowych
Xeroderma pigmentosum, ataxia telangiectasia, Anemia Fanconiego
niedobory syntezy naprawczej DNA
korelacja pomiędzy wysoką spontaniczną łamliwością chromosomów a częstością występowania nowotworów
Testy pozwalające na wykrycie jawnych aberracji chromosomowych:
test aberracji chromosomowych (CA)
test wymian siostrzanych chromatyd (SCE)
test mikrojądrowy (MN)
„Ukryta” niestabilność chromosomowa - w komórkach prawidłowych u osób z nowotworami- widoczna po dodaniu związku indukującego uszkodzenia
wyraża się zwiększoną podatnością chromosomów na działanie związków klastogennych o bezpośrednim działaniu, które nie wymagają aktywacji metabolicznej
związki klastogenne - indukują aberracje strukturalne chromosomów
są to: bleomycyna (BL), diepoksybutan (DEB)
wykorzystwana jako marker do oceny sprawności mechanizmów reparacyjnych, biorących udział w usuwaniu zaburzeń struktury chromosomów
jest cechą konstytutywną, modyfikującą indywidualną wrażliwość na działanie czynników rakotwórczych.
Testy pozwalające na wykrycie jawnych aberracji chromosomowych:
test bleomycynowy
test diepoksybutanowy
Test bleomycynowy - ocena niestabilności chromosomowej
BL powoduje pęknięcia DNA( złamania chromosomów w fazie S-G2 cyklu komórkowego)
hodowla 72h, w 68h dodać 30miliu/ml BL
ukrytą niestabilność chromosomową w tym teście ocenia się na podstawie
średniej liczby złamań chromatyd w przeliczeniu na jedną komórkę (tzw. wskaźnik b/c; ang. breaks per cell)
procentu metafaz z jednym bądź większą liczbą złamań chromosomów (am%; ang. percentage of aberrant metaphases)
wskaźnik b/c:
<0,8 - stabilność chromosomowa;
0,8-1,0 - niestabilność chromosomowa;
≥1,0 - podwyższona niestabilność chromosomowa
bardziej restrykcyjne, podwójne kryterium, uwzględniają oba oceniane parametry (b/c>1 i am%>45)
wrażliwość na BL jest cechą konstytutywną komórek i nie podlega wpływom czynników egzogennych
nie można jednak stosować dla prognozowania zwiększonej indywidualnej, osobniczej podatności na wystąpienie choroby nowotworowej
można jedynie stosować dla charakterystyki genetycznej grup pacjentów, gdyż zwiększona niestabilność chromosomów jest obserwowana u około 16% populacji ludzi zdrowych
Test diepoksybutanowy
DEB indukuje efektywnie dwa niezależne zjawiska: aberracje chromosomowe i wymiany siostrzanych chromatyd.
hodowla 72 h, w 24 h dodać 0.1 μg/ml DEB
wykorzystuje się w diagnostyce anemii Fanconiego (FA)
diagnostyka polega na obserwacji w preparatach barwionych barwnikiem Giemsy
procentu uszkodzonych komórek (%am),
liczby złamań na komórkę (b/c)
procentu figur radialnych
U chorych z FA obserwuje się
%am > 80%
b/c> 5.6
figury radialne stanowią 30-100% obserwowanych aberracji
Anemia Fanconiego
niedokrwistość hipoplastyczna postępująca miedzy 5 a 10 r.ż.
wady wrodzone (szczególnie nieprawidłowości kości promieniowych)
niski wzrost
nadwrażliwość DNA na związki chemiczne tworzące wiązania krzyżowe z DNA - mitomycyna C
wzmożona łamliwość chromosomów in vitro pod wpływem DEB
zwiększenie ryzyka wystąpienia ostrej białaczki limfoblastycznej (5-10%), raka wątroby i raków płaskonabłonkowych
średnia długość życia 16 lat
dziedziczenie autosomalne recesywne z genetyczną heterogennością (co najmniej 7 grup genów)
Dawka DEB (diepoksybutan)- 0,1 ug/ml
Dodany po 24 godzinach hodowli na 48 godzin
Kryterium |
Anemia Fanconiego |
liczonych komórek |
100 |
% uszkodzonych komórek (am%) |
>80% |
liczba złamań na komórkę (b/c) |
>5,6 |
liczba aberracji na uszkodzoną komórkę |
więcej niż jedna komórka ma więcej niż 10 złamań |
% figur radialnych |
30-100% |
hot spots - miejsca w genomie szczególnie wrażliwe na złamania
SCE = wymiana chromatyd siostrzanych (ang. sister chromatid exchange)
normalny proces podczas mitozy
norma ≤ 10
u chorych >100 / metafazę
tworzenie czteroramiennych konfiguracji przez pary chromosomów homologicznych, które ulegają somatycznej rekombinacji
Barwienie SCE -różnicowe barwienie siostrzanych chromatyd
pozwala na odróżnienie 2 siostrzanych chromatyd chromosomów i określenie częstości wymian miedzy nimi
służy do oceny narażenia na czynniki mutagenne oraz łamliwości chromosomów w wrodzonych zespołach niestabilności chromosomów, np. Zespół Bloom'a
Zespół Bloom'a
15q26.1 - gen BLM - DNA-zależna ATPaza - replikacja i naprawa
mała masa urodzeniowa, niski wzrost
wrażliwy na światło rumień twarzy
10x wzrost SCE
zwiększenie ryzyka wystąpienia nowotworu (ok.. 20%)
dziedziczenie autosomalne recesywne
Żydzi Aszkenazyjscy
MN - mikrojądra
fragmenty chromosomów lub całe chromosomy nieprawidłowo rozdzielone podczas podziału komórkowego.
kawałki chromatyny, odłamane, bez centromeru, do którego nie przyczepia się wrzeciono podziałowe
dryfuą sobie i po podziale wytwarzją wokół siebie otoczkę
są markerem zaburzeń w procesie naprawy uszkodzeń DNA
Test mikrojądrowy (MN)
stosowany jest do
oceny stopnia uszkodzeń chromosomów na poziomie pojedynczej komórki.
wpływu środowiskowych i genetycznych czynników, oraz stylu życia na stabilność genetyczną
polega na określeniu częstości występowania w komórce mikrojąder
im więcej mikrojader tym więcej uszkodzeń
łatwa do zastosowania w ludzkich limfocytach
Mostki nukleoplazmatyczne
są obserwowane w niektórych dwujądrowych komórkach a wynikają z ekspozycji na promieniowanie jonizujące lub wolne rodniki.
to ciągłe połączenia między jądrami, których szerokość może być zmienna, lecz zwykle nie przewyższa 1/4 średnicy jądra komórkowego.
często komórki z mostkami nukleoplazmatycznymi posiadają więcej niż jedno mikrojądro.
Comet Assay
wykrywa złamania pojedynczej i podwójnej nici DNA in situ na poziomie komóki
bardzo czuła metoda
is relevant for the characterization of apoptotic cells.
elektroforeza na szkiełku
fluorescencyjne barwniki
DNA cale:
DNA popękane:
im bardziej sie rozlewa tym bardziej popekane jest DNA
Analiza chromosomów barwionych technikami prążkowymi pozwala na zlokalizowanie punktów złamań chromosomów, wykrycie translokacji wzajemnych i inwersji.
METODY BARWIEŃ CHROMOSOMÓW
barwienie GTG (ang. G-bands by trypsin using Giemsa),
prowadzi do
uwidocznienia na chromosomach obrazu prążkowego odzwierciedlającego ich strukturalne i funkcjonalne zróżnicowanie.
zlokalizowania punktów złamań chromosomów,
wykrycia translokacji wzajemnych i inwersji
wzór prążków G -unikatowy dla każdej pary chromosomów
prążki ciemno wybarwione odpowiadają regionom zawierającym nieliczne aktywne geny (zawierają LINES),dużo A-T ,późno replikujące się DNA, bogate w białka zawierające mostki siarczkowe(S-S)niehistonowe,nieaktywna genetycznie, skondensowana heterochromatyna
prążki jasne R charakterystyczne sa dla regionów aktywnych genów, (80% zawierają SINES), dużo G-C, wcześnie replikujące się DNA, aktywna transkrypcyjnie, rozluźniona euchromatyna
odczynniki: enzymy proteolityczne,np. trypsyna- denaturuje białka chromosomów
odczynnik Giemzy
barwienie QFQ (ang.Q-bands by fluorescence using quinacrine)
prowadzi do
uwidocznienia wszystkich chromosomów,
satelity i centromery akrocentryków,
wariantów morfologicznych chromosomu Y.
badanie w świetle ultrafioletowym
silnie fluoryzujące prażki: bogate w A-T (w większości odpowiadają prążka G)
okolice centromeru chromosomu 3, satelity chromosomów akrocentrycznych
dystalne odcinki ramion długich chromosomu Y
prążki zmienne- brak podobieństwa miedzy prazkami Q i G
odczynniki:
fluorochromy mające zdolność jonowego wiązania się z DNA i zdolność do interkalacji miedzy płaszczyznę jego zasad, np. oranż akrydynowy
fluorochromy interkalujące do podwójnego łańcucha DNAi wykazujące powinowactwo do pewnych zasad,np. atebryna(Q),iperyt akrychinowy(QM)
barwienie QFH - flourochrom : Hoechst 32258
barwienie RHG (ang. R-bands by heating using Giemza) - odwrotne prążkowanie do G
prowadzi do
uwidocznienia wszystkich chromosomów i aberracji
aberracji w dystalnych regionach
ciemne prążki: bogate w G-C
chromosomy sa najpierw poddawane wysokiej temperaturze
odczynniki: odczynnik Giemzy
barwienie RBG (ang. R-bands by BrdU using Giemza)
prowadzi do
uwidocznienia wszystkich chromosomów i aberracji
uwidocznienia aberracji w regionach dystalnych
uzupełnia analizę kariotypu przez ujawnienie drobnych aberracji regionie
telomerowym niewidocznych w G lub Q
odczynniki: BrdU (5-bromodeoksyurydyna) wbudowywana w końcowej fazie syntezy DNA, odczynnik Giemzy
barwienie RBA (ang. R-bands by BrdU using )
umożliwia wykazanie późnej replikacji nieaktywnego chromosomu X
odczynniki : BrdU (5-bromodeoksyurydyna),
oranż akrydynowy
barwienie RFA (ang. R-bands by fluorescence using )
umożliwia
uwidocznienia wszystkich chromosomów
barwienie odwrotne od G
odczynniki : oranż akrydynowy
barwienie CBG (ang.C-bands by barium hydroxide using Giemsa)
stosowane w przypadkach, kiedy konieczna jest dokładna ocean okolicy centromerów ( np. podejrzenie inwersji okołocentromerowej lub polimorfizmu centromerów)
prowadzi do wykrycia
chromosomów di-, czy też policentrycznych
wariantów morfologicznych heterochromatyny konstytutywnej chromosomów 1,9,16,qY
akrocentryków
wielkość przewężeń wtórnych chromosomów par 1,9,16,qY -cecha polimorficzna
prążki ciemne C: tandemowo powtarzające się sekwencje satelitarnego DNA,
związanego silnie ze specyficznymi białkami niehistonowymi, które chronią DNA,
odczynniki: wodorotlenek baru Ba(OH)2 - inkubacja
odczynnik Giemzy - wybarwia heterochromatynę centromerową i
przycentromerową (przewężenia wtórne)
barwienie NOR (ang. Nuclear Organizer Regions)
służy do
uwidocznienia obszarów jąderek tworzących ramiona p akrocentryków
badania polimorfizmu nitek satelitonośnych i satelitów
badania aberracji ramion p chromosomów akrocentrycznych
identyfikacji chromosomów markerowych, często utworzonych z ramion p chromosomów akrocentrycznych
wybarwienie organizatorów jaderkotwórczych chromosomów 13-15, 21,22 (geny rybosomalne dla 18S,28S rRNA ; aktywna transkrypcja rRNA)
odczynniki: AgNO3 (azotan srebra)
barwienie distamycyną A/DAPI
zastosowanie:
identyfikacja heterochromatyna okołocentromerowej chromosomów 1,9,16,qY,p15
identyfikacja chromosomów markerowych z chromosomu 15
wzór prążkowy podobny do Q
silnie fluoryzujące prążki: heterochromatyna konstytutywna chromosomów 1,9,16,qY,p15
odczynniki: distamycyna A -antybiotyk,który ma powinowactwo do par zasad A-T
DAPI (4,6-dwuamino-2-fenyloindol)- fluorochrom wykazujący
powinowactwo do par zasad A-T
Zastosowanie tych technik często jest jednak ograniczone trudnościami w uzyskaniu odpowiedniej liczby metafaz wysokiej jakości, umożliwiającej dokładną ocenę chromosomów.
TECHNIKI CYTOGENETYKI MOLEKULARNEJ
-umożliwiają detekcję i ocenę aberracji chromosomowych nawet bez konieczności izolacji chromosomów.
FISH = fluorescencyjna hybrydyzacja in situ
pozwala na
precyzyjną lokalizację punktów złamań w chromosomach
badanie fuzji genowych (np. białaczki)
określanie pochodzenia chromosomów markerowych
badanie mikrodelecji, translokacji, addycji chromosomowych
określanie pochodzenia centromerów
badanie obecności telomerów
badanie amplifikacji genów
mozaicyzm
kariotypowanie
nie ma zastosowania do genów fuzyjnych nie prowadzacych ani do naddatku ani do ubytków chromosomów
polega na wykrywaniu określonych sekwencji w chromosomach i/lub jądrach interfazalnych utrwalonych w preparacie cytogenetycznym z wykorzystaniem reakcji hybrydyzacji (tworzenia dwuniciowych kompleksów, przez jednoniciowe fragmenty DNA) sond molekularnych z komplementarnym (homologicznym) do nich odcinkiem zdenaturowanego DNA chromosomowego.
sondy molekularne są znakowane fluorescencyjnie, co umożliwia detekcję w badanym preparacie
można zastosować do badań komórek pochodzących ze świeżej tkanki, po hodowli, a także z preparatów utrwalonych w parafinie
FISH - SKY (ang. spectral karyotyping) oraz mFISH (ang. multicolor FISH),
pozwalaja na pełną analizę kariotypu
stosuje się głównie do wykrywania translokacji.
potwierdzają diagnozę cytogenetyczną
za ich pomocą których można wszystkie chromosomy wybarwić na różne kolory
COD-FISH (ang. Chromosome Orientation and Direction - FISH).
umożliwia zaobserwowanie aberracji zrównoważonych - inwersji
pozwala na określenie kierunku sekwencji badanego DNA, a co za tym idzie, obserwację odwrócenia sekwencji o 180° w przypadku inwersji
DI = indeks DNA
do badania ploidii metodami cytometrycznymi
parametr opisujący analizowane DNA
wyliczany jako stosunek modalnej zawartości DNA w populacji badanej do zawartość DNA w komórkach prawidłowych danego gatunku.
koreluje z liczbą chromosomów oznaczanych za pomocą analizy kariotypu
DI = 1 próbki o zawartości DNA identycznej z komórkami prawidłowymi (diploidalne)
populacje, których DI jest różny od stwierdzanego w komórkach prawidłowych określane są mianem aneuploidalnych,
DI < 1 - hypodiploidalnych
2> DI > 1 - hypotetraploidalnych
DI = 2 - tetraploidalnych.
DI proliferującej populacji aneuploidalnych komórek nowotworowych wzrasta z każdym kolejnym podziałem komórki osiągając stan równowagi pomiędzy 1,5 a 2.
CGH = genomowa komparatywna hybrydyzacja (ang. comparative genomic hybridisation)
pozwala na wykrycie naddatków lub ubytków materiału genetycznego w badanym DNA nowotworowym
polega na hybrydyzacji znakowanego fluorescencyjnie genomowego DNA nowotworowego oraz DNA prawidłowego do prawidłowych chromosomów metafazalnych.
porównanie emisji fluorescencji z tych dwóch rodzajów DNA wyznakowanych różnymi fluorochromami po reakcji hybrydyzacji
iloraz sygnałów fluorescencyjnych= fluoresceina(DNA badane)/rodamina(DNA referencyjne)
wykorzystywany jest DNA wyizolowany z komórek nowotworowych
brak hodowli
badanie genomu z dokładnością 5mega par zasad
DNA guza
XY
DNA prawidłowe
XX
NICPK transkrypcja
-malowanie i ciecie na odcinki
300- 600 par zasad
DNA DNA
prawidłowe metafazy XY- podkład
denaturacja i hybrydyzacja
(2 dni)
czerwono -zielony
nadmiar czerwonego - delecja
nadmiar zielonego- naddatek (amplifikacja)
FACS = cytometria przepływowa
metoda z wyboru do rutynowego poszukiwania aneuploidii.
pozwala ona na jakościową i ilościową ocenę populacji komórek badanych.
wadą tej metody jest jej ograniczona czułość, związana z rozdzielczością aparatu - mianowicie, DI = 0,05 odpowiada 1 chromosomowi, podczas gdy w tej metodzie różnicująca zawartość DNA wynosi co najmniej 0,10 DI.
w przypadku zmian mniejszych ilościowo (monosomia, trisomia itp.), korzystniej jest posłużyć się cytometria obrazową lub badaniami cytogenetycznymi, opisanymi powyżej.