Fundusze inwestycyjne należą do jednych z najbardziej bezpiecznych form inwestowania pieniędzy. Ich działanie dokładnie określa specjalnie ustanowiona ustawa o funduszach inwestycyjnych (od 1 lipca 2004 r. obowiązują nowe przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych. Nową ustawę można znaleźć na stronach internetowych KPWIG www.kpwig.gov.pl/e2.htm)
Zgodnie z przepisami tej ustawy, fundusz inwestycyjny jest instytucją, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie pieniędzy zebranych od uczestników w określone papiery wartościowe (np. akcje lub obligacje), instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.
Jedynym podmiotem uprawnionym do zarządzania funduszem inwestycyjnym (czyli inwestowania powierzonych funduszowi pieniędzy) jest Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych.
Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych może używać skrótu TFI.
TFI mogą działać wyłącznie jako spółki akcyjne, czyli takie, których kapitał jest podzielony na akcje. Akcje mogą być sprzedawane, a spółka uzyskuje w zamian pieniądze na dalsze inwestycje. Właściciel akcji staje się właścicielem spółki, która je sprzedała, proporcjonalnie do liczby posiadanych akcji (np. ktoś kupił 5% akcji danej spółki, jest więc właścicielem 5% tej spółki).
Przed rozpoczęciem działalności, TFI muszą uzyskać zgodę specjalnego organu, którym jest Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (KPWiG).
Właścicielami TFI z reguły są duże instytucje finansowe, jak np. banki lub towarzystwa ubezpieczeniowe czy inne instytucje specjalizujące się w zarządzaniu inwestycjami.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Ustawa o funduszach inwestycyjnych dokładnie określa, jakie warunki muszą być spełnione, aby móc utworzyć TFI i kto może kierować TFI, np. nie może być to osoba karana za umyślne przestępstwo, osoba ta musi posiadać wykształcenie wyższe lub prawo wykonywania zawodu doradcy inwestycyjnego.
Jednymi z warunków utworzenia TFI są:
przygotowanie statutu towarzystwa,
przygotowanie regulaminu zapobiegania ujawnianiu informacji, których wykorzystanie mogłoby naruszać interes uczestników funduszu inwestycyjnego,
przygotowanie analizy ekonomiczno-finansowej, obrazującej możliwości prowadzenia działalności towarzystwa przez okres roku.
Takie uregulowania mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa powierzonych w zarządzanie oszczędności uczestników funduszy inwestycyjnych.
Do zadań TFI należy: tworzenie funduszy inwestycyjnych, zarządzanie nimi oraz reprezentowanie funduszu w relacjach z osobami trzecimi, czyli np. nami - inwestorami.
TFI może utworzyć i zarządzać kilkoma funduszami inwestycyjnymi, różniącymi się poziomem ryzyka.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Pieniądze wpłacane przez nas do funduszu inwestycyjnego są przeliczane - w zależności od rodzaju funduszu - na tzw. jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne, które reprezentują określony udział w funduszu. Inaczej mówiąc, aktywa (zarządzany majątek) funduszu dzielą się na określone cząstki - właśnie jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne. W zależności od tego, ile aktywów przypada na jedną taką cząstkę, wyliczana jest jej cena.
Jednostki uczestnictwa i certyfikaty inwestycyjne reprezentują więc prawa majątkowe uczestników danego funduszu. Stanowią tytuł prawny do uczestnictwa w dochodach wypracowywanych przez fundusz.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Ustawa o funduszach inwestycyjnych wymienia trzy kategorie uczestników funduszy.
Zgodnie z jej przepisami, uczestnikami funduszy inwestycyjnych mogą być:
osoby fizyczne (indywidualni inwestorzy, czyli osoby takie jak Ty, które chcą oszczędzać pieniądze na przyszłość)
osoby prawne (np. banki, firmy, przedsiębiorstwa, korporacje, które swoje nadwyżki chcą lokować na rynku finansowym i pomnażać je)
jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, na rzecz których w rejestrze uczestników funduszu są zapisane jednostki uczestnictwa lub będące posiadaczami rachunku papierów wartościowych, na którym zapisane są certyfikaty inwestycyjne dopuszczone do publicznego obrotu.
Wśród najważniejszych zalet funduszy inwestycyjnych można wymienić:
konkurencyjność wobec innych lokat
bezpieczeństwo
zajmowanie się oszczędnościami przez specjalistów
szybki dostęp do oszczędności
możliwość wpłacania nawet niewielkich kwot
jasno określone koszty
wiarygodność wyników
odłożenie w czasie zapłaty podatku od zysków kapitałowych
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Podstawowym zadaniem funduszu inwestycyjnego jest pomnażanie oszczędności powierzonych przez jego uczestników. Nawet stosunkowo niewielkie wpłaty, zebrane od wielu osób powodują, że fundusz w efekcie zarządza dużym kapitałem. A im większy kapitał jest inwestowany, tym większe ma szanse na przyniesienie wyższych zysków: może wynegocjować niższe prowizje, korzystniejszą cenę zakupu lub sprzedaży danego papieru wartościowego.
Dodatkowo, inwestując większą pulę pieniędzy, fundusz ma dostęp do lokat, które są nieosiągalne dla inwestorów z niewielką gotówką. Ze względu na koszty związane z zarządzaniem powierzonymi pieniędzmi, instytucje finansowe wyznaczają minimalną wymaganą kwotę, by móc skorzystać np. z lokaty bankowej czy samodzielnej inwestycji w akcje. Przy małych wpłatach dla instytucji zarządzającej jest to nieopłacalne.
Poza tym fundusze inwestycyjne dokonują takiego doboru lokat, które umożliwiają wypracowanie jak największego zysku przy założonym poziomie ryzyka. Dla indywidualnych klientów funduszu inwestycyjnego oznacza to zwolnienie z konieczności przeprowadzania mozolnych analiz poszczególnych instrumentów finansowych, oceny ryzyka danej inwestycji i podejmowania samodzielnych decyzji inwestycyjnych.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Pieniądze uczestników funduszu są przechowywane przez niezależnego depozytariusza (np. bank). Prawo zabezpiecza uczestników funduszu także przed bankructwem depozytariusza, ponieważ aktywa funduszu inwestycyjnego nie wchodzą do masy upadłości.
Jedną z najważniejszych zasad działalności funduszy inwestycyjnych jest ograniczanie ryzyka. Zarządzający funduszem dokonują tego w ten sposób, że różnicują lokaty, w które inwestują nasze pieniądze, czyli dywersyfikują portfel.
Fundusze inwestycyjne otwarte
Fundusze inwestycyjne otwarte mogą używać w nazwie skrótu: FIO.
To fundusze, które mogą sprzedawać nieograniczoną liczbę jednostek uczestnictwa i są zobowiązane do ich odkupienia na każde żądanie uczestnika funduszu.
Jednostki uczestnictwa reprezentują jednakowe prawa majątkowe uczestników funduszu.
Gotowość do odkupienia jednostek w każdym momencie oznacza, że fundusz inwestycyjny otwarty musi być w stanie dokonać szybkiej wymiany posiadanych lokat na gotówkę. Zatem lokaty funduszy otwartych muszą być znacznie bardziej płynne (czyli łatwiejsze do sprzedania) niż lokaty funduszy inwestycyjnych zamkniętych.
Do zadań funduszu inwestycyjnego otwartego należy:
wycena aktywów funduszu,
ustalanie wartości aktywów netto funduszu,
ustalanie ceny zbycia (sprzedaży) i odkupienia jednostek uczestnictwa,
Fundusz inwestycyjny otwarty jest również zobowiązany do prowadzenia rejestru uczestników.
Taki rejestr prowadzi wyspecjalizowana firma - agent transferowy.
Na ilustracji widzisz, jakie elementy przede wszystkim zawiera rejestr uczestników.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte mogą stosować w nazwie skrót: SFIO.
Stanowią one szczególną formę funduszy inwestycyjnych otwartych. Podstawowa różnica między obiema kategoriami funduszy polega na tym, że statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego może ograniczyć krąg uczestników oraz wprowadzić dodatkowe warunki, w jakich uczestnik może żądać odkupienia jednostek uczestnictwa przez fundusz, a w szczególności określać termin, w którym uczestnik może żądać odkupienia jednostek lub, w którym odkupienie jednostek przez fundusz może być zrealizowane.
Takie rozwiązanie pozwala na stworzenie funduszu adresowanego wyłącznie do określonej grupy osób, np. do osób, które są w stanie wpłacić jednorazowo do funduszu co najmniej 500 tys. zł.
Ustawa przewiduje także, że specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty może przy lokowaniu swoich aktywów stosować zasady i ograniczenia inwestycyjne, określone dla innego rodzaju funduszu, a mianowicie funduszu inwestycyjnego zamkniętego, jeśli statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego zakłada, iż jego uczestnikami mogą być wyłącznie:
osoby prawne,
jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej,
osoby fizyczne, które jednorazowo wpłacą do funduszu równowartość w złotych 40 tys. euro (wg kursu walut obcych ogłaszanego przez NBP).
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Fundusze inwestycyjne zamknięte mogą w nazwie używać skrótu: fiz.
Emitują one certyfikaty inwestycyjne. Są to papiery wartościowe, których liczba - w odróżnieniu od jednostek uczestnictwa - jest stała i może się zmieniać tylko w przypadku nowych emisji.
Fundusz inwestycyjny zamknięty prowadzi ewidencję swoich uczestników. Ewidencja zawiera w szczególności informacje przedstawione na ilustracji.
Ewidencję taką mogą prowadzić:
towarzystwo zarządzające tym funduszem,
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych,
dom maklerski,
bank krajowy lub instytucja kredytowa.
Fundusz wybiera do prowadzenia ewidencji jeden z tych podmiotów. Przy czym, w statucie funduszu musi być dokładnie określone, kto będzie prowadził ewidencję uczestników.
Fundusz inwestycyjny zamknięty nie ma obowiązku wcześniejszego wykupywania certyfikatów inwestycyjnych od uczestników. Jednak statut funduszu może określać sytuacje, kiedy wcześniejszy wykup certyfikatu jest możliwy.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych może utworzyć fundusz inwestycyjny
(fundusz podstawowy), który będzie sprzedawał jednostki uczestnictwa lub emitował certyfikaty inwestycyjne wyłącznie określonym w statucie, innym funduszom inwestycyjnym
, utworzonym przez to samo towarzystwo (fundusze powiązane).
Fundusze powiązane mogą lokować swoje aktywa wyłącznie w jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne funduszu podstawowego.
Fundusz podstawowy i fundusze powiązane mogą być funduszami różnego rodzaju, czyli mogą być utworzone jako fundusz inwestycyjny otwarty, jako specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty lub jako fundusz inwestycyjny zamknięty. Niemniej w nazwie muszą używać odpowiedniego oznaczenia: fundusz podstawowy lub fundusz powiązany.
Fundusz podstawowy oraz fundusze powiązane nie mogą być utworzone jako fundusze inwestycyjne z wydzielonymi subfunduszami.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Ze względu na rodzaj lokat, które mogą być obiektem inwestycji danego funduszu, ustawodawca szczególnie uprzywilejował cztery typy funduszy inwestycyjnych:
fundusz rynku pieniężnego
fundusz aktywów niepublicznych
Jako fundusz rynku pieniężnego może funkcjonować tylko fundusz inwestycyjny otwarty. Niezbędnym warunkiem do utworzenia funduszu rynku pieniężnego jest jednak to, aby fundusz ten lokował swoje aktywa wyłącznie w:
instrumenty rynku pieniężnego (np. bony skarbowe i krótkoterminowe papiery dłużne),
depozyty o terminie zapadalności (terminie wykupu) nie dłuższym niż rok, płatne na żądanie lub które można wycofać przed terminem zapadalności. Dodatkowo muszą być to depozyty oferowane przez banki krajowe lub instytucje kredytowe o wysokim stopniu bezpieczeństwa.
Krótkie terminy lokat tych funduszy sprawiają, że charakteryzują się one najmniejszym ryzykiem wahań wartości jednostki uczestnictwa.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Fundusz inwestycyjny otwarty nie może lokować więcej niż:
5% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe (np. akcje) lub instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane przez jeden podmiot (np. bony czy obligacje o krótkim terminie wykupu)
20% wartości swoich aktywów w depozyty w tym samym banku krajowym lub tej samej instytucji kredytowej,
25% wartości swoich aktywów w listy zastawne wyemitowane przez jeden bank hipoteczny. Przy czym, suma lokat w listy zastawne nie może przekraczać 80% wartości aktywów funduszu,
35% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, jednostkę samorządu terytorialnego, państwo członkowskie UE, jednostkę samorządu terytorialnego państwa członkowskiego UE, państwo należące do OECD lub międzynarodową instytucję finansową, której członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub co najmniej jedno państwo członkowskie UE,
20% wartości swoich aktywów w jednostki uczestnictwa innego funduszu inwestycyjnego otwartego lub tytuły uczestnictwa funduszu zagranicznego.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Katalog instrumentów, w które może inwestować swoje aktywa fundusz inwestycyjny zamknięty jest znacznie szerszy niż w przypadku funduszy inwestycyjnych otwartych.
Zgodnie z ustawą, fundusze inwestycyjne zamknięte mogą lokować aktywa m.in. w:
wierzytelności z wyjątkiem wierzytelności wobec osób fizycznych (ale uwaga: możliwość lokowania aktywów w wierzytelności wobec osób trzecich ma fundusz sekurytyzacyjny, którym może być fundusz inwestycyjny zamknięty)
udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością,
waluty,
jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne innych funduszy inwestycyjnych.
Przedmiotem lokat funduszu inwestycyjnego zamkniętego mogą być także:
własność lub współwłasność nieruchomości gruntowych, budynków i lokali stanowiących odrębne nieruchomości oraz statków morskich,
użytkowanie wieczyste.
Fundusz inwestycyjny zamknięty może też udzielać pożyczek w postaci papierów wartościowych. Ustawa dopuszcza także możliwość udzielania przez taki fundusz pożyczek pieniężnych do wysokości 50% wartości aktywów funduszu. Przy czym, wysokość pożyczki pieniężnej udzielonej jednemu podmiotowi nie może przekroczyć 20% wartości aktywów funduszu. Podobne limity obowiązują przy udzielaniu przez fundusz innemu podmiotowi poręczeń i gwarancji.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Fundusz inwestycyjny zamknięty nie może inwestować więcej niż:
20% swoich aktywów łącznie w papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane przez jeden podmiot, wierzytelności tego podmiotu i udziały w tym podmiocie. Ograniczeń tych nie stosuje się do papierów wartościowych emitowanych, poręczonych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, państwa należące do OECD albo międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub co najmniej jedno z państw należących do OECD.
25% swoich aktywów w listy zastawne emitowane przez jeden bank hipoteczny,
20% swoich aktywów w depozyty w jednym banku krajowym, zagranicznym lub instytucji kredytowej,
20% swoich aktywów w walutę obcą jednego państwa lub euro,
50% swoich aktywów w jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne jednego funduszu inwestycyjnego. Jeśli statut to przewiduje, limit ten może być zwiększony nawet do 100%.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Jeśli KPWiG stwierdzi, że towarzystwo funduszy inwestycyjnych:
narusza prawo,
nie wypełnia warunków określonych w zezwoleniu na działalność,
przekracza zakres zezwolenia,
narusza interes uczestników funduszu,
może takiemu towarzystwu cofnąć zezwolenie na działalność lub ukarać kwotą do 500 tys. zł. Komisja może też obie te sankcje zastosować równocześnie.
W ten sam sposób Komisja może również ukarać towarzystwo, jeśli stwierdzi, że zarządzany przez nie fundusz inwestycyjny narusza np. przepisy regulujące działalność funduszy, nie przestrzega statutu lub warunków określonych w zezwoleniu.
Dodatkową karą dla towarzystwa, w przypadku stwierdzenia przez Komisję nieprawidłowości, może być nakazanie towarzystwu ogłoszenia decyzji KPWiG (o cofnięciu zezwolenia na działalność lub zastosowaniu kary pieniężnej) w dwóch dziennikach ogólnopolskich.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Depozytariusz jest kolejną instytucją sprawującą nadzór nad działalnością funduszy inwestycyjnych. Depozytariusz działa w imieniu uczestników funduszu.
Do zadań depozytariusza należy przede wszystkim:
przechowywanie aktywów funduszu,
kontrola nad funduszem - szczególnie w zakresie inwestycji i zarządzania powierzonymi funduszowi przez uczestników pieniędzmi,
czuwanie nad tym, aby działalność funduszu była zgodna z prawem i statutem tego funduszu,
zapewnienie, by wartość aktywów netto funduszu i wartość jednostki uczestnictwa była obliczana zgodnie z prawem i statutem funduszu.
Na ilustracji widzisz, kto może być depozytariuszem.
Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych i depozytariusz działają niezależnie od siebie w interesie uczestników funduszu.
Depozytariusz nie może być akcjonariuszem towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje. Pracownicy depozytariusza nie mogą być członkami władz towarzystwa.
Jeśli depozytariusz stwierdzi, że fundusz inwestycyjny działa niezgodnie z prawem lub narusza interesy uczestników, ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić o tych nieprawidłowościach KPWiG.
Jeśli depozytariusz nie wypełniałby swoich obowiązków, Komisja może nakazać funduszowi zmianę depozytariusza bądź też ukarać depozytariusza karą do 500 tys. zł.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Fundusz inwestycyjny otwarty oraz specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty mają obowiązek publikowania:
prospektów informacyjnych oraz skrótów tych prospektów,
rocznych i półrocznych sprawozdań finansowych, w tym połączonych sprawozdań funduszy z wydzielonymi subfunduszami,
sprawozdań jednostkowych subfunduszy,
Fundusz inwestycyjny zamknięty musi zaś publikować prospekt emisyjny oraz skrót tego prospektu.
Prospekt informacyjny funduszu inwestycyjnego otwartego powinien zawierać statut funduszu oraz wszelkie informacje niezbędne do oceny ryzyka inwestycyjnego.
Prospekt jest udostępniany uczestnikom bezpłatnie. Wraz z prospektem fundusz powinien też ogłosić tabelę opłat oraz listę punktów, w których można nabyć jego jednostki uczestnictwa.
Fundusz inwestycyjny otwarty ma także obowiązek bezpłatnie dostarczyć uczestnikom funduszu (jeśli tego zażądają) roczne i półroczne sprawozdania finansowe.
Na żądanie uczestnika fundusz ma obowiązek udzielić dodatkowych informacji o limitach inwestycyjnych, sposobie zarządzania oraz o aktualnych zmianach i przyrostach wartości głównych lokat funduszu.
Fundusz inwestycyjny ma także obowiązek ogłaszać aktualną wartość aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny oraz podawać cenę sprzedaży i odkupienia jednostek uczestnictwa.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Plany systematycznego oszczędzania są ofertą najczęściej proponowaną przez towarzystwa zarządzające funduszami. W zależności od towarzystwa, plany takie mogą występować pod różnymi nazwami. Generalnie jednak, zasada oszczędzania w takich planach jest podobna.
Z reguły konstrukcja planów systematycznego oszczędzania jest dosyć elastyczna. Ma to na celu jak najlepsze dopasowanie planu do indywidualnych potrzeb finansowych klienta.
Zachętą dla klientów, którzy zadeklarują systematyczne wpłacanie określonej kwoty do wybranego funduszu inwestycyjnego w ramach planu systematycznego oszczędzania, są atrakcyjne zniżki w opłatach manipulacyjnych.
Plany systematycznego oszczędzania są przeznaczone dla osób młodszych, które chcą gromadzić oszczędności na jakieś "odległe cele", np. zakup mieszkania lub budowę domu, pokrycie kosztów wykształcenia dzieci, zachowanie rezerw finansowych na nieprzewidziane wydatki czy odkładanie pieniędzy na dodatkową emeryturę.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Pracownicze Programy Emerytalne (PPE) są elementem nowego systemu emerytalnego. Jest to część tzw. III filaru systemu emerytalnego, w którym oszczędzanie na przyszłą emeryturę jest dobrowolne.
PPE umożliwiają pracodawcom zakładanie specjalnych planów oszczędnościowych, w których gromadzone są pieniądze na przyszłą, dodatkową emeryturę dla pracowników.
Towarzystwa funduszy inwestycyjnych są jednymi z instytucji, które mogą prowadzić pracownicze programy emerytalne (PPE mogą być tworzone także na podstawie umowy z towarzystwami ubezpieczeniowymi, towarzystwami ubezpieczeń wzajemnych oraz w formie umowy z pracowniczym towarzystwem emerytalnym).
Zasadniczą zaletą utworzenia PPE w formie umowy z funduszem inwestycyjnym jest to, że cała wpłacana składka jest inwestowana i tworzy przyszły kapitał emerytalny.
Każdy fundusz inwestycyjny ma założoną z góry strategię. Od jej rodzaju zależy, jakiego zysku można się spodziewać. Stosowane przez fundusze strategie można podzielić na trzy grupy:
bezpieczną
agresywną
zrównoważoną
Strategia bezpieczna zapewnia potencjalnie najmniejsze zyski, ale za to najpewniejsze. Fundusze, które przyjęły strategię bezpieczną, inwestują większość swoich aktywów w obligacje i papiery dłużne Skarbu Państwa. Nawet w okresie załamania giełdowego przynoszą one gwarantowany, choć może nie spektakularny, zysk.
Strategia agresywna jest charakterystyczna dla funduszy akcyjnych, które większość aktywów (albo nawet wszystkie) przeznaczają na zakup akcji na giełdzie papierów wartościowych. Strategia taka może przynieść duże zyski, ale też oznacza większe ryzyko poniesienia straty.
Dlatego też inwestowanie w akcje opłaca się szczególnie w długim terminie, co najmniej dziesięcio- czy piętnastoletnim. Mamy bowiem wówczas więcej czasu na odrobienie strat, gdyby na giełdzie doszło do załamania i ceny akcji zaczęły gwałtownie spadać.
Strategia zrównoważona jest strategią pośrednią między bezpieczną a agresywną.
Fundusze, które prowadzą działalność według strategii zrównoważonej, inwestują swoje aktywa w równym stopniu w akcje jak i papiery bezpieczne. Zyski z takiej inwestycji mogą być większe niż z kapitału ulokowanego głównie w obligacjach, ale mniejsze niż z inwestycji w same akcje.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Portfel funduszu - to wszystkie aktywa funduszu, ulokowane w określonych kategoriach lokat. Struktura portfela inwestycyjnego odzwierciedla strategię inwestycyjną funduszu.
Fundusze bezpieczne będą miały w portfelu przede wszystkim dłużne papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego, jak np. obligacje i bony skarbowe.
Fundusze agresywne będą miały w portfelu przede wszystkim akcje. Mogą w te papiery wartościowe ulokować nawet 100 proc. swoich aktywów.
Fundusze zrównoważone - mniej więcej po równo rozdzielą aktywa między akcje i papiery bezpieczne. Mniej więcej, bo udział akcji w portfelu typowego funduszu zrównoważonego wynosi od 40 do 60 proc.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Kiedy już wiemy jaki fundusz wybrać, ile pieniędzy chcemy zainwestować i na jak długo, pozostaje nam dopełnienie formalności.
W tym celu trzeba udać się do "punktu dystrybucji", czyli punktu sprzedaży jednostek uczestnictwa.
Takim punktem może być towarzystwo inwestycyjne zarządzające wybranym przez nas funduszem, dom maklerski, bank lub inny podmiot uprawniony do sprzedaży jednostek uczestnictwa. Są to tzw. POK-i, czyli Punkty Obsługi Klienta.
Udając się do POK-u pamiętajmy, by zabrać ze sobą dokument tożsamości (dowód osobisty, paszport).
Tworzenie na polskim rynku instytucji wspólnego inwestowania stało się możliwe w 1991 roku, kiedy w życie weszła ustawa z 22 marca 1991 r. "Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych".
Taką instytucją wspólnego inwestowania był właśnie fundusz powierniczy.
Pierwszy fundusz powierniczy zrównoważony rozpoczął działalność w lipcu 1992 r. Przez kolejne trzy lata był jedyną tego typu instytucją na polskim rynku. Szybko też zyskiwał popularność, której sprzyjała m.in. wielka hossa na warszawskiej giełdzie papierów wartościowych z lat 1993 - 1994. Wartość aktywów tego pierwszego funduszu powierniczego wzrosła wówczas do 2 mld zł.
W 1995 r. na rynku zaczęły pojawiać się kolejne fundusze powiernicze. Najpierw pojawił się kolejny fundusz zrównoważony, potem pierwsze powiernicze fundusze akcji i obligacji.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Lata 1997 - 1999 to kolejny etap szybkiego rozwoju rynku funduszy inwestycyjnych w Polsce - każdego roku powstawało kilkanaście nowych funduszy powierniczych. Szczególnie ważny był rok 1998, kiedy zaczęła obowiązywać nowa ustawa o funduszach inwestycyjnych.
Jedną z najważniejszych zmian, jakie wprowadziła ta ustawa, było zastąpienie dotychczasowych funduszy powierniczych otwartym funduszem inwestycyjnym. Na wzór amerykański nowym funduszom nadano osobowość prawną.
Ustawa wprowadziła też dwa nowe typy funduszy inwestycyjnych: zamknięte i mieszane, a także fundusze specjalistyczne, jako szczególną formę funduszu otwartego. Towarzystwa funduszy powierniczych zobowiązano zaś do przekształcenia się w towarzystwa funduszy inwestycyjnych, a fundusze powiernicze - do przekształcenia w otwarte fundusze inwestycyjne. Proces tych przekształceń został zakończony na początku 2000 roku.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Od 1 maja 2004 roku, czyli od dnia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, zagraniczne fundusze inwestycyjne otwarte (jeżeli są zarejestrowane na terenie jednego z krajów Unii Europejskiej) mogą sprzedawać swoje tytuły uczestnictwa na terenie Polski. Wcześniej muszą uzyskać zgodę polskiego organu nadzoru nad funduszami inwestycyjnymi, czyli Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.
Zagraniczny fundusz musi też ustanowić w Polsce swojego reprezentanta, który będzie pośredniczył w przekazywaniu informacji z funduszu i do funduszu. Musi również zatrudnić tzw. agenta płatności, czyli polski bank, który będzie odpowiadał za dokonywanie wpłat i wypłat z funduszu.
Decydując się na oszczędzanie w zagranicznych funduszach inwestycyjnych, polski inwestor powinien pamiętać, że ma takie same prawa jak inwestor z kraju, z którego pochodzi dany fundusz inwestycyjny. Ma prawo domagać się istotnych dla siebie informacji o funduszu, którego udziały zamierza kupić, jak np. informacje o opłatach, polityce inwestycyjnej czy wynikach osiąganych w ostatnich okresach rozliczeniowych. A co ważniejsze, ma prawo uzyskać te wszystkie informacje w języku polskim.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Podstawową zaletą oszczędzania w zagranicznych funduszach inwestycyjnych jest to, że nabywając jego jednostki, uzyskujemy możliwość pośredniego lokowania pieniędzy w instrumenty finansowe, które nie są dostępne indywidualnym inwestorom, a które stwarzają większe szanse wypracowania zysku niż lokaty dostępne na polskim rynku.
Inwestycja w zagraniczny fundusz inwestycyjny, którym zarządzają specjaliści znający specyfikę danego rynku, rekompensuje nam także nieznajomość tamtejszych rynków finansowych. Początkującemu inwestorowi trudno jest czasami zrozumieć zasady rządzące polskim rynkiem finansowym, tym bardziej więc trudno mu będzie przyswoić zasady rynku, którego w ogóle nie zna, nie śledzi na bieżąco zmian w gospodarce czy w prawie. Pośrednictwo funduszu zagranicznego może więc okazać się bardzo atrakcyjne.
Trzeba jednak pamiętać, że jak każdy rodzaj lokat, także i inwestycje w zagraniczne fundusze inwestycyjne mają swoje minusy.
Minusem może być to, że wartość jednostek uczestnictwa zagranicznych funduszy inwestycyjnych jest wyrażana w walutach obcych. Dla nabywców może być to problemem, bowiem zmienność kursów walutowych wpływa na poziom potencjalnych zysków.
Dźwięk > |
Multilinki > |
Tryb > |
Normalny |
Powtórkowy |
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
41 Fundusze inwestycyjne
Fundusze inwestycyjne i emerytalne wykład 6 23 03 2015
Fundusze inwestycyjne i emerytalne wykład 9 20 04 2015
fundusze inwestycyjne
fundusze inwestycyjne w praktyce
Fundusze inwestycyjne 2
FIiE-13.03.2015, UEK FIR, licencjat, 6 semestr, fundusze inwestycyjne i emerytalne Kania
Fundusze inwestycyjne w praktyce
Fundusze inwestycyjne i emerytalne wykład 10 27 04 2015
Fundusze prezentacja, Finanse i rachunkowość ue katowice hasło 1234, podstawy inwestowania dr B J, p
Fundusze inwestycyjne i emerytalne
Fundusze inwestycyjne i emerytalne wykład 8 13 04 2015
fundusze inwestycyjn9
fundusz inwestycyjny (2 str), Finanse
FUNDUSZE INWESTYCYJNE, Materiały edukacyjne
fundusze inwestycyjne 3 praca magisterska(1) UYMTTILZPBSCJ5Z3EGYST4FKLGWUCEFGVHWPQTA
Narodowe Fundusze Inwestycyjne
więcej podobnych podstron