2. Określenie wyporu w oparciu o przekroje wręgowe
gdzie:
ρ - gęstość wody
g- przysp. Ziemskie
- objętość części zanurzonej
Gdzie;
Ax(x)- pole powierzchni zanurzonego wręgu
3) Związek między krzywą ramion prostujących, a wysokością metacentryczną GM0
- kąt przechyłu
GM0 - wysokość metacentryczna
Krzywa 1 charakteryzuje tzw. statek `twardy' a krzywa 2 `miękki'. Statek twardy wykonuje przechyły o dużej prędkości obrotowej, przy małych kątach przechyłu. Efektem tego są duże przyspieszenia i obciążenia dynamiczne działające na elementy wyposażenia i ładunek. Statki miękkie charakteryzują się łagodnymi , dużymi przechyłami , które nie wywołują znaczących obciążeń dynamicznych.
Zależność między przebiegiem krzywej ramion a wysokością metacentryczną wynikają ze wzoru:
[rys.2,1]
A określona jest wzorem:
[EXTRA DODATEK] Pochodna krzywej l po kącie przechyłu ma postać:
Jeśli kąt przechyłu zmierza do 0, punkt GM zmierza do punktu GM0, wartość tej pochodnej wyniesie więc:
Styczna do krzywej ramion przy zerowym kącie przechyłu umożliwia określenie wysokości metacentrycznej z zależności:
'
Rys 2.1 [ dla zobrazowania co jest czym i gdzie]