Poznań, dnia 03.07.2013 r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 kompanii szkolnej

wz por. Bartłomiej ŁOBODZIEC

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Organizacja żywienia w warunkach polowych..

.

II. CEL:

Uczyć :

- organizacja żywienia w warunkach polowych.

III. CZAS: 55 min.

IV. MIEJSCE: Las Okrągły

V. LITERATURA:

• „Regulamin działań Wojsk Lądowych.” -. DWLąd. Wewn. 115/2008;

• „ Regulamin działań taktycznych wojsk zmechanizowanych i pancernych

( pluton - batalion - kompania).” - . DWLąd. Wew. 134/09

• „Działanie żołnierza na polu walki - podręcznik.” -Poznań 1996. WSO SC. wewn.14/96;

• „Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych ( pluton , drużyna)” - . DWLąd. 26/2000.(rozdz.3).

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• ISOPS (MP-4,OP-1) na stan;

• chorągiewki sygnalizacyjne … kpl.;

• odrzutniki do strzelania amunicją ślepą wg potrzeb;

• ubiór słuchaczy polowy.

• farbki maskujące wg potrzeb.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

• W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

• Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

• Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.

• Nie podnosić i nie dotykać przedmiotów niewiadomego pochodzenia mogących spowodować zagrożenie życia, fakt ich znalezienia meldować natychmiast kierownikowi zajęć.

• Nie oddalać się samowolnie z rejonu zajęć.

• Każdorazowo meldować o wszystkich urazach, kontuzjach oraz uszkodzeniach sprzętu

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Organizacja żywienia w warunkach polowych..	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu nauczyć was praktycznego działania żołnierzy do organizacja żywienia w warunkach polowych..	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - Tło taktyczne według faktycznego zagrożenia w dniu szkolenia. Omawiam podstawowe obowiązki osób funkcyjnych w rejonie wyjściowym oraz jakie czynności są przez nich realizowane, Przygotowanie żołnierza do walki wykonuje się według akronimu UBAMOŁEZ. U- ubezpieczenie; B- broń; A- amunicja; M- maskowanie; O- oporządzenie; Ł- łączność; E- ekwipunek dodatkowy; Z- zadanie.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność - nie dotyczy.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wzorowy pokaz - pokazuję prawidłowo wykonaną organizacja żywienia w warunkach polowych.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Pokaz z objaśnieniem - wykorzystuję wcześniej przygotowanych żołnierzy którzy tworzą organizację żywienia sam zaś występuję w roli dowódcy drużyny i narratora, obserwuję działanie zwracając uwagę na działanie szperaczy, a także na działanie żołnierzy po zajęciu rejonu. Omawiam zagadnienie, zwracając uwagę na niedociągnięcia.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania nakazuję wykonanie żywienia w warunkach polowych	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIK:

1. Organizacja żywienia w warunkach polowych.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

………………………………

Załącznik nr 1

Organizacja żywienia w warunkach polowych.

Pożywienie.

Praktycznie w każdym miejscu , w którym się znajdujemy dostępnych jest wiele rodzajów pożywienia pochodzenia roślinnego i zwierzęcego.

Przyrządzanie potraw na gorąco:

• mięso - kroimy na małe kawałki i ugotować (dziczyzna może być zarobaczona oraz zakażona motylicą wątrobową);

• ryby - należy je piec lub dusić po owinięciu w liście;

• ptaki - żywiące się padliną należy ugotować , młode ptaki można piec;

• gady - należy piec w skórze na rozżarzonych węglach (wcześniej usunąć wnętrzności), w momencie kiedy skórka pęka należy ja zdjąć ,a następnie gotować; wężom odcinamy łeb przed przyrządzeniem (niektóre węże posiadają gruczoły jadowe);

• owady i robaki - należy je gotować lub piec na gorących kamieniach , kruszyć i mielić na proszek w celu dodania do zup i potraw duszonych.

Obróbka termiczna pożywienia polega na: gotowaniu ,smażeniu, prażeniu, pieczeniu , duszeniu na parze lub pieczeniu na rożnie.

ROŚLINY JADALNE

Jadalne podziemne części roślin: strzałka wodna, tatarak, batat.

Bulwy roślin znajdują się pod ziemią , należy je ugotować lub upiec.

Jadalne korzenie i kłącza: fasola goa, pasternak, porost skalny, tatarak , cykoria, chrzan, paproć drzewiasta, dzięgiel , lilia wodna.

Jadalne pędy roślin: fasola goa, dziki rabarbar, tatarak ,porost skalny.

Można je spożywać na surowo.

Jadalne liście roślin: mlecz, wierzbówka, szczaw, szczaw górski, pokrzywa.

ROŚLINY TRUJĄCE

Nazwa	Wygląd	Występowanie	Zapach	Uwagi:
CYKUTA	Łodygi nakrapiane czerwono ,kłącza puste wewnątrz, małe 2-3 płatkowe liście o ząbkowanych brzegach i baldachy niewielkich białych kwiatków.	Na całym świecie , zawsze w pobliżu wody.	Bardzo nieprzyjemny.	Roślina śmiertelnie trująca.
CZERNIEC GRONKOWY	Liście z kilku ząbkowanych blaszek ,małe białe kwiatki skupione na końcu łodygi i białe lub czarne jagody	Głównie w lasach.
BIELUŃ	Owalne liście o poszarpanych i ząbkowanych brzegach ,kwiaty duże, pojedyncze ,białe, o kielichowatym kształcie ,owoce kolczaste,	W klimacie umiarkowanym.	Mdlący.	Roślina śmiertelnie trująca.
NAPARSTNICA.	Liście podstawowe zwieńczone liściowatym szpicem z czerwonych, różowych lub żółtych kwiatów rurkowatego kształtu.	Wysypiska.		Roślina śmiertelnie trująca
WILCZA JAGODA	Owalne liście, pojedyncze czerwone lub zielonawe kwiaty i błyszczące czarne jagody.	Lasy i zarośla Europy		Roślina śmiertelnie trująca
ŁUBIN	Małe listki w kształcie dłoni lub wyrastające promieniście jak szprychy koła, szpiczaste grona kwiatowe w kolorze niebieskim, fioletowym, niekiedy różowym, białym i żółtym.	Przesieki i trawiaste obszary w klimacie umiarkowanym.		Roślina śmiertelnie trująca
OSTRÓŻKA WYNIOSŁA	Promieniście ułożone listki, kwiaty ciemnoczerwone lub niebieskie	Obszary podmokłe		Roślina śmiertelnie trująca

POLOWANIE

Podczas polowania należy zwrócić uwagę na:

• zwierzęta - niepokoją się w momencie ujrzenia człowieka (należy wtedy poruszać się powoli, nie wykonywać gwałtownych ruchów, złożyć się do strzału i trafić pierwszym strzałem);

• ścieżki zwierząt oraz tropy świadczące o rodzaju , wielkości i wieku zwierząt;

• odchody świadczące o rodzaju i wielkości zwierzęcia;

• żerowiska i wodopoje odwiedzane przez zwierzęta rano i wieczorem;

• jaskinie ,nory i zapasy pokarmu są doskonałymi miejscami do zastawiania sideł.

SIDŁA

Sidła umieszcza się w taki sposób, by zmusić zwierzę do przełożenia przez nie głowy. W tym momencie pętla zaciska się uśmiercając zwierzę.

Sidła należy kontrolować w regularnych odstępach czasowych. Należy sprawdzić czy coś się we wnyki złapało oraz czy działają one prawidłowo.

Materiał ,który przeznaczamy na sporządzenie sidła musi być wytrzymały, aby utrzymać przewidywaną zdobycz.

Wielkość pętli potrzebnej do schwytania:

• zająć - 10 cm (średnica); 7,5 cm (wysokość nad ścieżką);

• wiewiórka - 7,5 cm (średnica); 4 cm (wysokość nad ścieżką);

• królik - 10 cm (średnica); 6 cm (wysokość nad ścieżką);

• lis - 25 cm (średnica); 30 cm (wysokość nad ścieżką);

• wilk - 40 cm (średnica); 45 cm (wysokość nad ścieżką);

• bóbr - 12 cm (średnica); 2,5 cm (wysokość nad ścieżką);

Sidła 

Miejsca zastawiania sideł

Przy zastawianiu sideł należy pamiętać o dwóch rzeczach: aby pętla była otwarta i nic jej nie blokowało, tak żeby mogła zacisnąć się na szyi zwierzęcia oraz aby znajdowała się na odpowiedniej wysokości nad powierzchnią ziemi. Sidła druciane są łatwe do zastawiania dzięki ich sztywności. Sidła należy zastawiać w następujących miejscach:

• Na licznie uczęszczanych ścieżkach lub w miejscach, gdzie zwierzęta pasą się lub żerują.

• W pobliżu jaskini lub często używanych zapasów pożywienia.

Zastawianie sideł na ścieżce jest skutecznym sposobem chwytania zwierząt. 

Jak posługiwać się sidłami

• Upewnij się, czy pułapki działają prawidłowo.

• Sprawdzaj je regularnie.

• Nie chodź po ścieżkach zwierząt.

• Zawsze, gdy to jest możliwe, zastawiaj sidła na ścieżkach.

• Staraj się zastawiać sidła w ten sposób, aby złapane zwierzę było podnoszone ponad ziemię.

• Podchodź ostrożnie do każdego zwierzęcia schwytanego w sidła.

• Stosuj rybie wnętrzności jako przynętę.

• Ustaw gałęzie i liście w taki sposób, aby zmusić zwierzę do wejścia w sidła.

Kiedy już będziesz miał przygotowane wszystkie elementy pułapki, natrzyj je trawą lub liśćmi, tak aby chlorofil mógł zabić Twój zapach. Jeżeli w otoczeniu są drzewa iglaste - użyj przede wszystkich ich igieł. Po kilku dniach życia w lesie, bez problemów, intuicyjnie odkryjesz najbardziej skuteczne metody maskowania.

Pułapki na ryby

Pułapkę ustawiamy w poprzek strumienia ze "skrzydłami" (ryby wpływają na nie wraz z prądem kierującym je do środka pułapki). Druga możliwość, to ustawienie jej zgodnie z kierunkiem prądu, ale przy znacznym obniżeniu w stosunku do poziomu lustra wody.

Pułapki takie buduje się szybko. O skuteczności ich działania decyduje głównie właściwe ustawienie palików względem siebie. Jeżeli trudno o proste paliki, do wypełnienia prześwitów możesz wykorzystać trawę bądź rośliny pnące. Takie pułapki są proste i skuteczne.

Podstawową zaletą tego typu pułapek jest przede wszystkim to, że mogę być stosowane w każdych warunkach, przy wykorzystaniu 

Praktyczne porady dotyczące łowienia ryb:

• Stosować naturalne przynęty;

• Lepiej używać za małych haczyków niż za dużych;

• Gdy „ryba nie bierze” należy zmienić metodę łowienia i przynętę;

• Wnętrzności i oczy ryb mogą posłużyć jako dobra przynętą;

• Gdy „ryba bierze” należy stosować dotychczasową metodę i przynętę;

• Ryby intensywniej żerują w czasie zmian pogody.

8

---