KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa jednostki	Wydział Mechatroniki i Budowy Maszyn
Kierunek	Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalność
Nazwa przedmiotu	Fizyka
Nazwa w języku angielskim
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Forma studiów	niestacjonarne I stopnia
Przedmiot wprowadzający
Zakład prowadzący	Katedra Fizyki
Osoba /osoby prowadzące	dr Marek Gajdek

Semestr	W(E)	C	L	K	P	punkty ECTS
2	20	10		-	-	5

• Cel przedmiotu (streszczenie)

Celem jest zapoznanie studentów z podstawami teorii klasycznej opisu zjawisk fizycznych, a w tym z wybranymi modelami fizycznymi oraz metodami ich eksperymentalnej weryfikacji jakościowej i ilościowej.

Elektromagnetyzm i fale elektromagnetyczne (sem.2), prezentujący wybrane zjawiska elektromagnetyczne oraz w przystępny sposób wprowadzający do ogólnej teorii elektromagnetyzmu - równań Maxwella, a w tym teorii fal elektromagnetycznych. W dalszej części wykładu przedstawiane są zjawiska i prawa optyki falowej oraz optyki geometrycznej.

• Efekty kształcenia

Zaznajomienie z prostymi modelami fizycznymi opisującymi zjawiska w przyrodzie i technice w oparciu o prawa elektromagnetyzmui oraz teorię fal elektromagnetycznych i optyki geometrycznej.. Umiejętność zastosowania modeli zjawisk fizycznych w przyrodzie i technice przy opisie ilościowym.

• Program wykładu

Lp.		Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1		Siły elektromagnetyczne - ładunki elektryczne, prąd elektryczny, pole elektromagnetyczne,	2	S
2		Elektrostatyka - prawo Coulomba, Gaussa, pole rozkładu ładunków, potencjał elektryczny,	3	S
3		Pole magnetyczne - siła elektrodynamiczna, prawo Ampere'a, prawo Biota-Savarta.	3	S
4		Elektromagnetyzm - indukcja elektromagnetyczna, prawo Faradaya, prawa Maxwella,.	3	S
5		Fale elektromagnetyczne - polaryzacja fal, widmo promieniowania elektromagnetycznego, światło, energia fali świetlnej, przechodzenie światła przez ośrodki materialne.	3	S
6		Optyka falowa - zasada Huyghensa, załamanie na granicy ośrodków, zjawisko interferencji interferencji i dyfrakcji, siatka dyfrakcyjna. Optyka geometryczna - prawo odbicia i załamania światła (prawo Snella), prawo Brewstera, soczewka i pryzmat, barwy światła, falowody.	4	S
7		Doświadczenie (pokaz) połączone z pomiarem - dyfrakcja wiązki lasera na siatce dyfrakcyjnej. Wyznaczanie długości fali światła lasera w oparciu o pomiary	2	S
Razem		20

• Program ćwiczeń

Lp.			Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1			Jednostki wielkości fizycznych w elektromagnetyzmie. Stałe fizyczne i wzajemne zależności wynikające z definicji jednostek.,	2	S
2			Przykładowe zadania z elektrostatyki, obliczanie pól elektrycznych dla prostych rozkładów ładunku - kondensatory.	2	S
3			Zadania ilustrujące zastosowanie prawa Ampere'a - obliczanie indukcji pola magnetycznego oraz wyznaczanie sił działających w polu magnetycznym.	2	S
4			Indukcja elektromagnetyczna - zadania oraz przykłady ilustrujące działanie prądnicy.	2	S
5			Zadania przykładowe z zakresu optyki falowej - dyfrakcja oraz prawa załamania.	2	S
	Razem		10

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Literatura:

• J. Orear, Fizyka - tom 1 i tom 2

• R. Resnick, D. Halliday, Fizyka - tom 1, tom 2

Warunki zaliczenia wykładu

Ustny egzamin dotyczący przygotowanych przez studentów tematów (w formie pisemnej) z mechaniki i elektromagnetyzmu (wybór z listy tematów ogłoszonych na wykładzie).

• Warunki zaliczenia ćwiczeń

Warunkiem zaliczenia przedmiotu w semestrze pierwszym jest wykonanie pracy własnej (zestaw zadań z zaliczeniem w formie ustnej).

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa jednostki	Wydział Mechatroniki i Budowy Maszyn
Kierunek	Mechanika i Budowa Maszyn/Transport
Specjalność
Nazwa przedmiotu	MATEMATYKA
Nazwa w języku angielskim	MATHEMATICS
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Forma studiów	niestacjonarne I stopnia
Przedmiot wprowadzający
Zakład prowadzący	Katedra Matematyki
Osoba /osoby prowadzące	dr Mateusz Masternak;

Semestr	W(E)	C(Z)	L	K	P	punkty ECTS
2	20	15	-	-	-	5

• Cel przedmiotu (streszczenie)

• Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami z zakresu rachunku całkowego funkcji jednej zmiennej rzeczywistej. Ujęte są pojęcia całki oznaczonej funkcji ciągłej oraz funkcji pierwotnej, podstawowe twierdzenie rachunku różniczkowego i całkowego oraz metody wyznaczania całek nieoznaczonych różnych typów funkcji. Całość kończy prezentacja zastosowań całki oznaczonej w geometrii i mechanice oraz całkowanie równań różniczkowych zwyczajnych rzędu pierwszego o rozdzielonych zmiennych.

• Efekty kształcenia

Umiejętność wykorzystania rachunku całkowego do rozwiązywania problemów w fizyce, mechanice, i geometrii.

• Program wykładu

Bloki tematyczne (treści)		Czas (godz.)	Zakres (S/R)
1	Całka oznaczona funkcji ciągłej. Związek z pojęciem pola i pracy. Podstawowe własności. Przykłady oszacowań dla całek.	2	S
2	Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Twierdzenie podstawowe rachunku różniczkowego i całkowego.	2	S
3	Wyznaczanie funkcji pierwotnych. Wzory podstawowe. Metody całkowania przez części i przez podstawienie.	3	S
4	Rozkład funkcji wymiernej na ułamki proste. Całkowanie funkcji wymiernych.	3	S
5	Całkowanie pewnych typów funkcji z wyrażeniami niewymiernymi.	3	S
6	Całkowanie funkcji trygonometrycznych.	2	S
7	Całka oznaczona - obliczanie. Zastosowania w geometrii i mechanice.	2	S
8	Informacja o równaniach różniczkowych zwyczajnych rzędu pierwszego. Równania o rozdzielonych zmiennych.	3	S
Razem		20

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Wykaz zalecanej literatury do wykładu

1. Decewicz G., Żakowski W., „Matematyka” cz. I, WNT, Warszawa 1979;

2. Płoski A., „Wstęp do analizy matematycznej”, Politechnika Świętokrzyska, Kielce 1977.

• Warunki zaliczenia wykładu

Egzamin w formie pisemnej.

• Program ćwiczeń

Bloki tematyczne (treści)		Czas (godz.)	Zakres (S/R)
1	Wyznaczanie funkcji pierwotnych. Metody całkowania przez części i przez podstawienie.	3	S
2	Rozkład funkcji wymiernej na ułamki proste. Całkowanie funkcji wymiernych.	2	S
3	Całkowanie pewnych typów funkcji z wyrażeniami niewymiernymi.	2	S
4	Całkowanie funkcji trygonometrycznych.	2	S
5	Całka oznaczona - obliczanie. Zastosowania w geometrii i mechanice.	2	S
6	Rozwiązywanie równań różniczkowych zwyczajnych rzędu pierwszego o rozdzielonych zmiennych.	2	S
7	Kolokwium	2	S
Razem		15

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Wykaz zalecanej literatury do ćwiczeń rachunkowych

1. Krysicki W., Włodarski L., „Analiza matematyczna w zadaniach”, cz. I, PWN, Warszawa 1978;

2. Tarnowski S., Wajler S., „Matematyka w zadaniach” cz. I, II, III, Politechnika Świętokrzyska, Kielce;

• Warunki zaliczenia ćwiczeń

Kolokwium zaliczeniowe w formie pisemnej.

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa jednostki	Wydział Mechatroniki i Budowy Maszyn
Kierunek	Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalność
Nazwa przedmiotu	Materiałoznawstwo
Nazwa w języku angielskim	Materials science
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Forma studiów	Niestacjonarne I stopnia
Przedmiot wprowadzający
Zakład prowadzący	Zakład Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej
Osoba /osoby prowadzące	W - dr inż. Kazimierz Bolanowski, L - dr inż. E.Wajs

Semestr	W(E)	C	L	K	P	punkty ECTS
II	20	-	10	-	-	4

• Cel przedmiotu (streszczenie)

Celem przedmiotu jest przedstawienie ogólnej wiedzy z materiałoznawstwa, a w szczególności: wpływ materiałoznawstwa na rozwój nauki i techniki, cele materiałoznawstwa, rys historyczny, zapotrzebowanie na wiedzę materiałoznawczą w różnych obszarach ludzkiej działalności. Atom i jego budowa oraz wiązania w kryształach. Defekty punktowe, defekty liniowe, defekty powierzchniowe, błędy ułożenia, granice ziarn i granice międzyfazowe, materiały polikrystaliczne i ich własności. Krystalizacja metali i stopów. poślizg, płaszczyzny i kierunki poślizgu, odkształcenie przez bliźniakowanie, następstwa odkształcenia, pojęcie umocnienia, wpływ granic ziarn na odkształcenie, krzywa umocnienia stali miekkich, nadplastyczność. Zgniot i towarzyszące mu zjawiska, następstwa wyżarzania po zgniocie, zdrowienie, rekrystalizacja, dynamiczne zdrowienie i rekrystalizacja, rozrost ziarn, starzenie po zgniocie, praktyczne znaczenie zdrowienia i rekrystalizacji. podstawowe pojęcia dot. termodynamiki stopów, reguła faz, sporządzanie wykresów równowagi, mieszanina faz, układy podwójne, przykłady układów podwójnych, krystalizacja stopów podwójnych, związeki miedzy wykresami równowagi i własnościami stopów, potrójne wykresy równowagi, przekroje układów potrójnych, przykładowe układy potrójne, układy poczwórne.

Efekty kształcenia

Wykład pozwala studentom na zapoznanie się z ogólną wiedzą dotyczącą materiałoznawstwa. Ćwiczenia laboratoryjne pozwalają z kolei na zapoznanie się ze strukturami stopów, obróbką cieplną i możliwościami kształtowania własności mechanicznych.

• Program wykładu

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	Wprowadzenie ,	1	S
2	Atom i jego budowa oraz wiązania w kryształach	2	S
3	Podstawy krystalografii	2	S
4	Kryształy rzeczywiste,	3	S
5	Krystalizacja metali i stopów	2	S
6	Odkształcenie plastyczne:	2	S
7	Zgniot i rekrystalizacja	2	S
8	Fazy stopów	2	S
9	Wykresy równowagi fazowej stopów	4	S
	Razem	20	godz.

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Literatura

1. Przybyłowicz K.: Inżynieria stopów żelaza. Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 2008r.

2. Blicharski M.: Inżynieria materiałowa, Stal. WNT Warszawa 2004r.

3. Blicharski M.: Wstęp do inżynierii materiałowej. WNT Warszawa 2003r.

4. Przybyłowicz K.: Metaloznawstwo. Wydanie ósme zmienione. PWN Warszawa 2007r.

• Warunki zaliczenia wykładu

Zaliczenie sprawdzianów pisemnych

Program ćwiczeń Laboratoryjnych

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	próba statyczna rozciąganiea metali, własności wybranych stopów	2	S
2	pomiary twardości i udarności wybranych metali i stopów	2	S
3	Analiza termiczna wybranych stopów - Sn-Bi	2	S
4	preparatyka w pracowni metalograficznej, struktury wybranych stopów	2	S
5	Zgniot i rekrystalizacja - na przykładzie czystego aluminium	2	S
	Razem	10	godz.

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

• Warunki zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych

Zaliczenie prac pisemnych i sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych.

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa jednostki	Wydział Mechatroniki i Budowy Maszyn
Kierunek	Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalność	wszystkie
Nazwa przedmiotu	Mechanika Ogólna (statyka i kinematyka)
Nazwa w języku angielskim	Engineering Mechanics
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Forma studiów	Niestacjonarne I-stopnia
Przedmiot wprowadzający	Matematyka
Zakład prowadzący	Katedra Mechaniki
Osoba /osoby prowadzące	Prof. dr hab. Andrzej Radowicz

Semestr	W(E)	C	L	K	P	punkty ECTS
II	15	15				4

• Cel przedmiotu (streszczenie) Zasadniczym celem tego przedmiotu jest poznanie przez studenta podstawowych pojęć i praw mechaniki niezbędnych jako podstawa do studiowania dalszych przedmiotów na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn. W tym celu modelowy opis obciążeń konstrukcji siłą i momentem siły jak i ruch mechanizmów przedstawia się w ujęciu wektorowym w opisie analizy matematycznej. Zajęcia wykładowe wsparte są ćwiczeniami rachunkowymi na których zwraca się uwagę na modelowanie wielu aspektów praktycznych w typowych konstrukcjach i mechanizmach.

• Efekty kształcenia

W wyniku nauki na tym semestrze z powyższego przedmiotu student powinien osiągnąć zdolność analizowania i pojmowania efektów działania na ciało sztywne układu sił, ich redukcji, a w sytuacji równowagi układu sił określenia warunków statyki konstrukcji. W przypadku redukcji niezrównoważonego układu sił student winien posiadać zdolność klasyfikacji rodzajów ruchów brył i opisu ich kinematyki. .

• Program wykładu

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	Podstawowe pojęcia mechaniki. Ciało sztywne, układy sił, więzy, konstrukcja, mechanizm. Podstawy rachunku wektorowego.	1	S
2	Układy sił. Redukcja układu sił. Moment siły względem punktu i względem osi. Układ zbieżny, wypadkowa, warunki równowagi.	2	S
3	Układ płaski sił . Redukcja tego układu sił do wektora głównego i momentu głównego . Wypadkowa. Warunki równowagi płaskiego układu sił. Tarcie.	2	S
4	Układ przestrzenny sił, redukcja i równowaga tego układu sił. Układ sił równoległych, środki ciężkości.	2	S
5	Podstawy kinematyki bryły sztywnej. Klasyfikacja ruchów brył jako wynik redukcji układu sił. Ruch postępowy prostoliniowy. Prędkość i przyspieszenie jako pochodne.	2	S
6	Ruch punktu materialnego po okręgu i po elipsie. Prędkość, przyspieszenie styczne i normalne. Promień krzywizny.	2	S
7	Ruch obrotowy ciała sztywnego wokół ustalonej osi. Przekładnie wielostopniowe.	2	S
8	Ruch płaski ciała sztywnego. Zależność między prędkościami dwóch punktów ciała sztywnego w ruchu płaskim. Chwilowy ruch obrotowy.	2	S
	Razem	15

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Literatura

!. J. Leyko, Mechanika Ogólna , T. I i II, PWN, 2001

2. Z. Engel, J. Giergiel, Mechanika Ogólna, cz. I i II, wyd. AGH, 2006

3. J. Leyko, J. Szmelter, Zbiór zadań z Mechaniki Ogólnej, PWN, 1998

• Warunki zaliczenia wykładu

.Uczestnictwo w wykładach, zaliczenie ćwiczeń.

Program ćwiczeń audytoryjnych

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	Siła jako wektor. Zapis analityczny. Działanie na siłach, metoda analityczna i wykreślna. Para sił. Moment siły względem punktu i względem osi.	1	S
2	Belki, ramy układy złożone. Wyznaczanie reakcji, równowaga zbieżnego i płaskiego układu sił. Tarcie, hamulec klockowy i taśmowy.	6	S
3	Przestrzenny i równoległy układy sił. Reakcje, warunki równowagi. Środki ciężkości.	2	S
4	Ruch postępowy prostoliniowy bryły. Prędkość i przyspieszenie jako pochodne.	2	S
5	Ruch obrotowy bryły, przekładnie zębate i pasowe, przekładnia planetarna.	2	S
6	Ruch płaski ciała sztywnego. Chwilowy środek obrotu. Mechanizm korbowo - wodzikowy, trzy sposoby rozwiązania ruchu tego mechanizmu.	2	S
	Razem	15

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

• Warunki zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych

Bieżące sprawdziany, pytania kontrolne w formie ustnej, kolokwium zaliczeniowe.

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa jednostki	Wydział Mechatroniki i Budowy Maszyn
Kierunek	Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalność	Wszystkie
Nazwa przedmiotu	Rysunek techniczny
Nazwa w języku angielskim	Technical drawing
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Forma studiów	Niestacjonarne I stopień
Przedmiot wprowadzający	Geometria wykreślna
Zakład prowadzący	Katedra Podstaw Konstrukcji Maszyn
Osoba /osoby prowadzące	W - dr inż. J. Kurdziel, P - dr inż. K. Owsiak, dr inż. M. Graba, dr inż. R. Molasy

Semestr	W(E)	C	L	K	P	punkty ECTS
II	10				25	4

• Cel przedmiotu (streszczenie)

• . Przedstawienie podstawowych zasad i metod tworzenia dokumentacji technicznej detali, maszyn i urządzeń. Wykształcenie wyobraźni przestrzennej u przyszłego konstruktora, niezbędnej w projektowaniu prototypów różnych urządzeń mechanicznych.

Efekty kształcenia

. Efektem kształcenia studenta jest nabyta przez niego umiejętność zapisu prototypu dowolnej bryły przestrzennej w postaci rysunku technicznego, a także umiejętność odczytu podobnej dokumentacji technicznej wykonanej przez wyspecjalizowane biura konstrukcyjne.

• Program wykładu

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	Wiadomości wstępne: Formaty rysunkowe, podziałki, linie rysunkowe, pismo techniczne, tabelki rysunkowe.	1	S
2	Zasada rzutowania prostokątnego na 6 ścian sześcianu. Rzuty aksonometryczne.	1	S
3	Widoki i przekroje, przekroje proste i złożone, półwidok - półprzekrój, Przekrój miejscowy - wyrwania. Szczegóły rysunkowe.	2	S
4	Wymiarowanie; linie, liczby i znaki wymiarowe, pomocnicze linie wymiarowe, Ogólne i szczegółowe zasady wymiarowania - przykłady wymiarowania	2	S
5	Chropowatość powierzchni. Uproszczenia rysunkowe. Połączenia śrubowe. Koła zębate.	1	S
6	Tolerowanie wymiarów, kształtu i położenia. Pasowania - zasady i rodzaje. Rysunek wykonawczy wałka. Szczegóły rysunkowe.	2	S
7	Rysunek złożeniowy Rysunek złożeniowy - zasady wymiarowania, specyfikacja części, tabelka.	1	S
	Razem	10	godz.

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Literatura

1. Dobrzański T., „Rysunek techniczny maszynowy”. WNT wyd. nr 24, 2004r.

2. Burcan J., „Podstawy rysunku technicznego:. WNT, 2006r.

3. „Rysunek techniczny maszynowy”. Zbiór Polskich Norm. Wyd. P.K.N.

4. Kurmaz L. W. „Projektowanie węzłów i części maszyn” Wyd. Politechniki Świętokrzyskiej, 2004r.

• Warunki zaliczenia wykładu

.Na podstawie zaliczenie ćwiczeń projektowych oraz obecności na wykładzie.

Program ćwiczeń audytoryjnych

Uwaga: Wszystkie arkusze rysunkowe mają być wykonane w ołówku na formacie A-3.

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	Formaty i podziałki rysunkowe. Linie rysunkowe. Pismo techniczne Ark. rys. Nr 1. Pismo techniczne i linie rysunkowe. Format A-3. Ołówek.	2	S
2	Zasady rzutowania prostokątnego. Przekroje proste. Ark. rys. Nr 2. Rysunek bryły w 6-ciu rzutach.	2	S
3	Zasady wymiarowania. Przekroje złożone. Ark. rys. nr 3. Rysunek wykonawczy prostej rzeczywistej bryły.	2	S
4	Rzuty aksonometryczne. Ark. rys. Nr 4. Rysunek wyk. na podstawie modelu w rzucie aksonometrycznym.	2	S
5	Chropowatość powierzchni. Ark. rys. Nr 5. Rysunek wykonawczy bryły złożonej	2	S
6	Tolerowanie wymiarów, kształtu i położenia. Ark. rys. Nr 6. Rysunek wykonawczy bryły kołowo symetrycznej	2	S
7	Uproszczenia rysunkowe. Ark. rys. Nr 7. Rysunek połączeń śrubowych i spawanych	2	S
8	Pasowania. Ark. rys. Nr 8. Rysunek wykonawczy wałka.	2	S
9	Ark. rys. Nr 9. Rysunek wykonawczy koła zębatego.	2	S
10	Rysunek złożeniowy. Ark. rys. Nr 10. Rysunek złożeniowy prostego mechanizmu /np. sprzęgło/	2	S
11	Ark. rys. Nr 11. Rys. wyk. jednej części z rys. złożeniowego.	2	S
12	Poprawki i odrabianie zaległości	2	S
13	Sprawdzian wiadomości Ark. rys. nr 12. Rysunek wykonawczy zadanej bryły.	1	S
	Razem	25	godz.

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

• Warunki zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych

• Oddanie wszystkich arkuszy rysunkowych z pozytywną oceną,

• Zaliczenie sprawdzianu w postaci arkusza rysunkowego.

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa jednostki	Wydział Mechatroniki i Budowy Maszyn
Kierunek	Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalność
Nazwa przedmiotu	Technologie informacyjne
Nazwa w języku angielskim	Information technology
Typ przedmiotu	podstawowy
Forma studiów	niestacjonarne - I stopnia
Przedmiot wprowadzający
Zakład prowadzący	Katedra Technik Komputerowych i Uzbrojenia
Osoba /osoby prowadzące	W- prof. dr hab. inż. Zbigniew Koruba, L - dr hab. inż. Zbigniew Dziopa, dr inż. Izabela Krzysztofik, dr inż. Konrad Stefański,

Semestr	W(E)	C	L	K	P	punkty ECTS
II	-	-	30	-	-	4

1. Cel przedmiotu (streszczenie)

Przedmiot „Technologie informacyjne” zapoznaje studenta z podstawowymi zasadami formatowania tekstu naukowo-technicznego (prace dyplomowe, projekty czy też artykuły), tworzenia prezentacji wyników obliczeń i badań inżynierskich. Dużo uwagi poświęca się umiejętności wprowadzanie danych, podejmowanie decyzji, tworzenia formuł i wykresów a także elementów programowania w arkuszu kalkulacyjnym na przykładzie Excela. Główny jednak nacisk położony jest na umiejętność pracy z pakietem programowym MathCAD, w którym rozwiązuje się m.in. takie problemy jak: zasady tworzenia wyrażeń arytmetycznych i wykresów; działania na macierzach i wektorach oraz optymalizacja prostych układów; rozwiązywanie równań i układów równań różniczkowych; wyrażenia symboliczne i elementy programowania

• Efekty kształcenia

Nabycie przez studenta umiejętności obsługi systemu komputerowego ze szczególnym uwzględnieniem obsługi i programowania w pakiecie MathCad oraz edycji i graficznej wizualizacji wyników obliczeń inżynierskich.

• Program ćwiczeń laboratoryjnych

Lp.	Bloki tematyczne (treści)	Czas (godz.)	Zakres (S / R)
1	Podstawy formatowania tekstu naukowo-technicznego na przykładzie edytora MS Word.	2	S
2	Rysunek i edycja wyrażeń w edytorze Word.	2	S
3	Prezentacja wyników badań za pomocą programu Power Point.	2	S
4	Sprawdzian 1.	2	S
5	Zapoznanie z pakietem programowym MathCAD, zasady tworzenia wyrażeń arytmetycznych i wykresów.	2	S
6	Rozwiązywanie równań i nierówności w MathCADzie.	2	S
7	Działania na macierzach i wektorach oraz optymalizacja w MathCADzie.	3	S
8	Rozwiązywanie równań i układów równań	2	S
9	Wyrażenia symboliczne i elementy programowania w MathCADzie.	2	S
10	Sprawdzian 2.	2	S
11	Wprowadzanie danych, podejmowanie decyzji, formuły i wykresy w arkuszu kalkulacyjnym Excel.	2	S
12	Konsolidacja, filtrowanie danych i sumy pośrednie w Excelu.	2	S
13	Wprowadzenie do Visual Basica dla aplikacji w Excelu - proste programy.	2	S
14	Instrukcje wielokrotnego powtarzania w Visual Basicu dla aplikacji w Excelu.	2	S
15	Sprawdzian 3.	2	S
	Razem	30	godz.

S - treści wymienione w standardach kształcenia dla kierunku

R - rozszerzenie treści kształcenia

Literatura

5. Koruba Z.: Podstawy informatyki w przykładach i zadaniach. Wydawnictwo PŚ Kielce 2004.

6. Koruba Z.: Podstawy informatyki z przykładami i zadaniami dla studentów studiów niestacjonarnych. Skrypt nr 429, Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 2008, PL ISSN 0239-6386, s. 245.

7. Nowakowski Z., Sikorski W.: Informatyka bez tajemnic, cz. III programowanie mikrokomputerów. MIKOM Warszawa 1994.

8. Regel W.: Mathcad przykłady zastosowań. MIKOM, Warszawa 2004.

9. Buczek B.: Ćwiczenia z… Automatyka i robotyka w Excelu. MIKOM Warszawa 2002.

10. Jeznach M.: Visual Basic w Excelu od podstaw. Wydawnictwo Translator s.c., Warszawa 2001.

11. Kucharski T.: Mechanika ogólna. Rozwiązywanie zagadnień z MATHCAD-em, WNT, Warszawa 2002..

12. Sysło M.: Elementy informatyki. PWN Warszawa 1993.

13. Pietraszek J.: Mathcad. Ćwiczenia. Wydanie II., HELION, Gliwice 2008

1. Warunki zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych

Trzy kolokwia sprawdzające bezpośrednio przy komputerze

---