Rok: I WB Kierunek: Budownictwo |
Marek Suchostawski |
22.04.2009 r. |
Nr ćw: 23 |
Wyznaczenie prędkości dźwięku za pomocą rury Kundta |
|
TEORIA
Rozchodzenie się dźwięku odbywa się w postaci fali mechanicznej i może mieć miejsce tylko w ośrodku sprężystym. Falą nazywamy proces rozchodzenia się drgań w ośrodku .
Można wyróżnić fale poprzeczne (gdy kierunek drgań cząsteczek jest zgodny z kierunkiem fali) oraz fale podłużne (kierunek drgań jest prostopadły do kierunku fali). Charakter fali zależy od własności sprężystych ośrodka w którym się rozchodzi .
Podstawowymi, charakterystycznymi wielkościami występującymi w ruchu falowym są: λ - długość fali, T - okres drgań, υ - prędkość rozchodzenia się fali w danym ośrodku. Długością fali nazywamy odległość dwóch kolejnych punktów drgających w tej samej fazie, leżącym na tym samym promieniu. Inaczej mówiąc jest to droga, jaką przebędzie zaburzenie w czasie T. Pomiędzy λ, T, υ zachodzi następująca zależność:
λ = υT
Czasem analogicznie do ruchu drgającego podstawimy za
, (dzie v - częstotliwość)i można ją wówczas zapisać
Jeżeli w danym ośrodku rozchodzą się fale spójne tzn. o jednakowej częstotliwości i fazie (lub stałej różnicy faz) wówczas mamy do czynienia z interferencją tych fal. W szczególnym przypadku podczas interferencji fali biegnącej i odbitej może dojść do powstania fali stojącej (Rys.1). Fala stojąca jest to szczególny rodzaj ruchu falowego ponieważ energia nie jest przenoszona wzdłuż promienia rozchodzenia się fali, ale zmagazynowana jest trwale w cząsteczkach materii. Jeżeli fala biegnąca odbija się od ośrodka o większej gęstości niż ten w którym się rozchodzi, następuje zmiana fazy fali odbitej, a w miejscu odbicia powstaje węzeł. W przeciwnym przypadku (odbicie od ośrodka rzadszego) nie dochodzi do zmiany fazy, a na granicy ośrodków powstaje strzałka fali
stojącej.
Rys. 1 Stojąca fala akustyczna np. w zamkniętej rurze;
X - położenie punktów w rurze, P - wartość ciśnienia
W ćwiczeniu do wyznaczania prędkości dźwięku zastosowano rurę Kundta (Rys. 2). Jest to długa, wąska, szklana rura z jednej strony zamknięta ruchomym tłoczkiem, a z drugiej prętem zakończonym krążkiem, którego średnica jest nieco mniejsza niż średnica rury. Ponieważ pręt zamocowany jest na sztywno w połowie swej długości, po wywołaniu w nim drgań (poprzez pocieranie końca skórką posypaną kalafonią) otrzymamy falę o długości λ = 2L (gdzie L - długość pręta).Drgania pręta zostaną przekazane poprzez krążek K słupowi powietrza zamkniętego w rurze. Ruchomym tłoczkiem T przesuwamy tak aby w rurze powstała fala stojąca, co uwidocznione zostanie poprzez charakterystyczne ułożenie pyłu korkowego w pewne skupiska. Najwięcej korka pozostanie tam gdzie powstaną węzły fali, natomiast miejsca wolne od pyłu korkowego to strzałki.
W obydwu ośrodkach (powietrzu i w pręcie) rozchodzi się fala o tej samej częstości (ta sama fala), dlatego też można zapisać że:
stąd:
- odpowiednio prędkości fali w powietrzu w badanym materiale
- analogicznie długości fali.
Ze względu na mocowanie pręta
= 2L, natomiast
można wyznaczyć mierząc odległości między skrajnymi węzłami lub strzałkami i wtedy:
gdzie n - ilość kolejnych węzłów lub strzałek
d - odległość n węzłów lub strzałek.
Ostatecznie otrzymujemy wzór, z którego można wyznaczyć prędkość dźwięku w badanym materiale:
gdzie:
- prędkość dźwięku w powietrzu =331
(w temp. 273 K i przy normalnym ciśnieniu).
Prędkość rozchodzenia się fal podłużnych w ośrodku ciągłym :
gdzie: E - jest modułem Younga ośrodka , jego gęstością .
stąd:
gdzie:
TABELA POMIARÓW
Rodzaj pręta |
ρ k m-3 |
Odległość d [m] |
Liczba półfal n |
Długość pręta L [m]
|
Temperatura [K] |
MIEDZIANY |
8,89 |
0,360 |
5 |
1 |
297
|
|
|
0,365 |
5 |
1 |
|
|
|
0,367 |
5 |
1 |
|
ALUMINIOWY |
2,7 |
0,350 |
6 |
1,05 |
297 |
|
|
0,360 |
6 |
1,05 |
|
|
|
0,355 |
6 |
1,05 |
|
OBLICZENIA
Wyznaczenie prędkości fali w pręcie:
V0 = 331 ms-1
T0 = 273 K
dla miedzianego
dla aluminiowego
Wyznaczenie średniej arytmetycznej dla prędkości fali w pręcie:
dla miedzianego
Wyznaczenie modułu Younga:
E = υ2 ρ
dla pręta miedzianego
E = (
)2 * 8,89 = 20,4 * 108
E = (
)2 * 8,89 = 19,88 * 108
E = (
)2 * 8,89 = 19,67 * 108
dla pręta aluminiowego
E = (6214,37)2 * 2,7 = 10,4 * 108
E = (6041,75)2 * 2,7 = 9,85 * 108
E = (6126,85)2 * 2,7 = 10,1 * 108
Wyznaczenie średniej modułu Younga:
dla miedzianego
dla aluminiowego
Wyznaczenie niepewności dla L i d:
ΔeL = 0,01m
ΔdL = 0,02m
Δed = 0,01m
Δdd = 0,03m
\
Wyznaczenie niepewności całkowitej v i E:
dla pręta miedzianego:
dla pręta aluminiowego
ZESTAWIENIE WYNIKÓW:
Miedź |
||
|
Wartość obliczeniowa |
Wartość tablicowa |
Prędkość fali w pręcie |
4742,66 ms-1 + 177,71 |
3560 ms-1 |
Moduł Younga |
|
10,5*108 N/m2 |
Aluminium |
||
Prędkość fali w pręcie |
6127,66 ms-1 +220,42 |
5104 ms-1 |
Moduł Younga |
|
6,8*108 N/m2 |
WNIOSKI
Zgodnie z tabelą wartości prędkości dźwięku w różnych ośrodkach, prędkość rozchodzenia się dźwięku w aluminium przy temperaturze 293 K wynosi: Val = 5104 [m s-1], a dla miedzi: Vm = 3560 [m s-1]. W wykonanym ćwiczeniu uzyskano następujące wartości dla temperatury 295 K : Val = 6217,66 [m s-1] ; Vm = 4742,66 [m s-1].
Wartości otrzymane w wyniku pomiarów, są wartościami obarczonymi błędami, wynikającymi przede wszystkim z niedoskonałości przyrządów pomiarowych. Duży wpływ na wartość błędu pomiaru wartości temperatury ma fakt, że termometr i stanowisko pomiarowe znajdowały się w dwóch różnych miejscach.
Wyznaczenie niepewności całkowitej v i E:
dla pręta miedzianego:
dla pręta aluminiowego
ZESTAWIENIE WYNIKÓW:
Miedź |
||
|
Wartość obliczeniowa |
Wartość tablicowa |
Prędkość fali w pręcie |
4742,66 ms-1 + 277,2 |
3560 ms-1 |
Moduł Younga |
|
10,5*108 N/m2 |
Aluminium |
||
Prędkość fali w pręcie |
6127,66 ms-1 +352,38 |
5104 ms-1 |
Moduł Younga |
|
6,8*108 N/m2 |
WNIOSKI
Zgodnie z tabelą wartości prędkości dźwięku w różnych ośrodkach, prędkość rozchodzenia się dźwięku w aluminium przy temperaturze 293 K wynosi: Val = 5104 [m s-1], a dla miedzi: Vm = 3560 [m s-1]. W wykonanym ćwiczeniu uzyskano następujące wartości dla temperatury 295 K : Val = 6217,66 [m s-1] ; Vm = 4742,66 [m s-1].
Wartości otrzymane w wyniku pomiarów, są wartościami obarczonymi błędami, wynikającymi przede wszystkim z niedoskonałości przyrządów pomiarowych. Duży wpływ na wartość błędu pomiaru wartości temperatury ma fakt, że termometr i stanowisko pomiarowe znajdowały się w dwóch różnych miejscach.