„Nauki Świadków Jehowy przejęte z teologii Babilonu Wielkiego”

Autor:

Jan Lewandowski

Do druku przygotował:

SCORP1ON

J 8:44 „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.”

Prz 30:5-6 „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.⁽⁶⁾ Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę.”

Ap 22:18 „Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.”

Ap 22:19 „A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym - które są opisane w tej księdze.”

2Kor 4:2 „Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.”

Prz 19:5 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, kto kłamstwem oddycha, nie zdoła się wymknąć.”

Prz 19:9 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, zginie - kto kłamstwem oddycha.”

Prz 28:13 „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi.”

Syr 34:4 „Co można oczyścić rzeczą nieczystą? Z kłamstwa jakaż może wyjść prawda?”
Ap 22:15 „Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.”

Syr 36:19 „Jak podniebienie rozróżni pokarm z dziczyzny, tak serce mądre - mowy kłamliwe.”

Ef 5:6-17 „Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników.⁽⁷⁾ Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!⁽⁸⁾ Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości!⁽⁹⁾ Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda.⁽¹⁰⁾ Badajcie, co jest miłe Panu.⁽¹¹⁾ I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]!⁽¹²⁾ O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić.⁽¹³⁾ Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem.⁽¹⁴⁾ Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.⁽¹⁵⁾ Baczcie więc pilnie, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.⁽¹⁶⁾ Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe.⁽¹⁷⁾ Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana.”

J 8:32 „i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.”

Strona WWW:

http://brooklyn.org.pl/naukibabilonsj.htm

Świadkowie Jehowy (dalej: ŚJ) lubią podkreślać, że jakieś elementy wierzeń, czy zwyczajów praktykowanych w łonie ortodoksyjnego chrześcijaństwa, zostały przejęte ze zwyczajów pogańskich. I choć ŚJ często nie mają bezpośrednich dowodów na to, że pewne elementy wierzeń ortodoksyjnego chrześcijaństwa zostały przejęte z wierzeń innych kultur (twierdzenia ŚJ opierają się tu jedynie na domniemaniach i na wskazywaniu podobieństwa w elementach tych wierzeń, choć samo podobieństwo nie dowodzi jeszcze zależności), to zupełnie inaczej ma się sprawa z pewnymi elementami wierzeń samych ŚJ.

Można bowiem nie tylko stwierdzić, że ŚJ przejęli wiele swoich wierzeń z systemów religijnych tzw. Babilonu Wielkiego (tzn., wedle ŚJ chodzi tu o wszystkie religie świata w tym kościoły ortodoksyjnego chrześcijaństwa - porównaj definicję: ''Prowadzenie rozmów...'' s. 34), ale na bazie publikacji samych ŚJ można nawet wykazać, że ŚJ zrobili to w pełni świadomie. Ponadto, o ile zwyczaje przejęte przez ortodoksyjne chrześcijaństwo utraciły w trakcie procesu asymilacyjnego swe pierwotne treści (zachowując tylko zewnętrzną formę), to w przypadku ŚJ jest tak, że treść przejętych przez nich z Babilonu Wielkiego wierzeń nie została zmieniona i wierzenia te zachowały swą treść bez zmian.

Jakie wierzenia zostały przez ŚJ przejęte z nauk tzw. Kościołów Babilonu Wielkiego? Jest tego na pęczki. Można w sumie bez przesady powiedzieć, że cała współczesna eschatologia ŚJ (która wywodzi się jeszcze z czasów Russella) została przez ŚJ przejęta od teologów z tzw. Kościołów Babilonu Wielkiego, które to Kościoły uważają oni już od roku 1879 za będące pod wpływem szatańsko inspirowanego Wielkiego Odstępstwa (por. Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego, Brooklyn 1995, str. 35, 52).

Jedną z najbardziej fundamentalnych i wciąż po dziś dzień podtrzymywanych przez ŚJ nauk jest nauka o końcu Czasów pogan (wspomnianych w Łk 21:14), który miał rzekomo nastąpić w 1914 roku. Koncepcja ta nie jest jednak koncepcją samych ŚJ, ani nawet Russella, od którego koncepcja ta się dziś u ŚJ wywodzi. Russell bowiem przejął tę naukę od niejakiego Nelsona Barboura, który był adwentystą i nawet wierzył w Trójcę (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, Toronto 1985, str. 313 przypis nr 64), a więc odstępca i Babilończyk był z niego pełną parą!

Powyższa książka ŚJ pt. Świadkowie Jehowy głosiciele....., przyznaje (co prawda niechętnie, ale jednak), że Russell przejął wspomnianą naukę od Barboura:

„Jednakże, od chwili podjęcia współpracy z Nelsonem Barbourem nabrał (Russell - przyp. JL) przekonania, że istnieje dokładna chronologia biblijna i że wskazuje ona na rok 1914 jako na koniec Czasów Pogan” (Świadkowie Jehowy głosiciele....., dz. cyt., str. 60, por. tamże str. 134-135).

Zbigniew Danielewicz podaje, że Russell przejął naukę o końcu Czasów Pogan w roku 1914 od Patona a nie Barboura (Z. Danielewicz, W oczekiwaniu na paruzję, Lublin 1999, str. 224), ale prawdopodobnie jest to błąd, bo publikacje ŚJ i innych badaczy historii ŚJ tego nie potwierdzają, pisząc zamiast tego konsekwentnie o Barbourze.

Russell przyznawał o Barbourze:

„(...) ja wiele się od niego nauczyłem o chronologii” (Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 46)

Ale wyznaczenie końca Czasów Pogan na rok 1914 nie tylko nie było koncepcją Russella, ale nawet nie było koncepcją samego Barboura (por. też Przebudźcie się! z 8 listopada 1994 roku, str. 26). Jak podaje jedna z powyższych publikacji ŚJ (por. Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 134), w swych obliczeniach końca Czasów Pogan na rok 1914 Barbour oparł się przede wszystkim na obliczeniach angielskiego duchownego (!!) Christophera Bowena.

Zatem podtrzymywana po dziś dzień przez ŚJ nauka o końcu Czasów Pogan w 1914 roku jest aż podwójnie dziełem odstępców z Babilonu Wielkiego!

Naukę o końcu Czasów Pogan w 1914 roku Barbour oparł również na nieco zmodyfikowanych przez siebie obliczeniach Johna Aquili Brown'a, który wyliczył koniec czasów pogan na 1917 rok (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 21; por. też R. Franz, Kryzys Sumienia, Gdynia 1997, str. 139,141). Powyższa książka ŚJ pt. Świadkowie Jehowy głosiciele...., podaje więc na str. 134 nieprawdę, gdy stwierdza o obliczeniach Browna odnośnie Czasów Pogan, że „nie udało mu się ustalić początku ani końca tego proroczego okresu”.

Russell wspólnie z Barbourem opublikował w 1877 roku książkę pt. Trzy światy i żniwo tego świata (por. Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 47,135), gdzie razem pisali o końcu Czasów Pogan w 1914 roku i „niewidzialnym powrocie” Chrystusa w roku 1874. Jeden z biografów Russella utrzymuje jednak na bazie jednej z wypowiedzi samego Russella, że tak naprawdę Barbour napisał tę książkę sam, mimo to nosiła ona także nazwisko Russella jako autora (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 19).

We wspomnianej książce Trzy światy....., Barbour prezentował głównie koncepcje swych adwentystycznych poprzedników w wierze, do których zaliczał się głównie Miller i John Aquila Brown (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 20-21).

W książce Trzy światy......, „ustalono” również, że koniec 6000 lat istnienia człowieka upłynie w 1872 roku, a rok 1874 to koniec 6000 lat jakie mijają od pierwszego grzechu ludzkości w raju i zarazem początek siódmego tysiąclecia (por. God's kingdom of a Thousand Years Has Approached, Brooklyn 1973, str. 187). Krótkie streszczenie koncepcji przedstawionych w publikacji Trzy światy...., można znaleźć w: M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 19-21.

Wcześniej Barbour utrzymywał zgodnie z poglądem adwentysty Jonasa Wendella, że koniec 6000 lat istnienia człowieka minie w 1873 roku (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 18,20).

Na tym jednak nie koniec przejmowania przez ŚJ i ich protoplastów nauk babilońskich. Wiemy bowiem również, że ideę nieśmiertelności duszy i kary piekielnej Russell odrzucił pod wpływem poglądów Georga Storrsa, innego adwentysty. Przyznaje to jedna z wyżej cytowanych książek ŚJ:

„(...) poglądy Storrsa w kwestii śmiertelności duszy, jak również przebłagania i restytucji (...) niewątpliwie wywarły silny, korzystny wpływ na młodego Charlesa T. Russella” (Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 45-46; por. też Julian Grzesik, Historia Ruchu Badaczy Pisma Świętego, Lublin 1999, str. 343).

W Zion's Watchtower z 15 lipca 1906 roku Russell wyrażał Stetsonowi i Storrsowi wdzięczność za to, że tak wiele nauk religijnych mu oni przekazali (cytat w: David Reed, Answering Jehovah's Witnesses subject by subject, Grand Rapids 1998, str. 21; por. też Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 43-45). W tym momencie zarzucanie przez dzisiejszych ŚJ Kościołom ortodoksyjnego chrześcijaństwa, że koncepcje piekła i duszy Kościoły te rzekomo przejęły od pierwszych uprawiających neoplatonizm odstępców względem zasad pierwotnego chrystianizmu (por. Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 36 tabelka) jest o tyle zabawne, że sami ŚJ swoją negację tych koncepcji też przejęli od tych, których uważają za odstępców z Babilonu Wielkiego (por. też Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 48-49,120).

Tak. Jak wyżej udowodniono, Russell przejął od Barboura swe główne koncepcje religijne tyczące się powrotu Jezusa i chronologii biblijnej. Jak wspomniano wyżej, koncepcje te po dziś dzień są podtrzymywane przez ŚJ. Barbour był jednak adwentystą i sam przejął te koncepcje od innych adwentystów. W tym kontekście warto więc będzie przytoczyć to co dziś jedna z książek ŚJ pisze o adwentystach:

„Kiedy w roku 1918 Jezus przyszedł do świątyni Jehowy na sąd, przeważająca większość organizacji podających się za chrześcijańskie była zbrukana bałwochwalstwem i niemoralnością duchową (...). Niektóre z nich opierały swe wierzenia na naukach XIX wiecznych emancypantek, takich jak Ellen White (Adwentyści Dnia Siódmego) i Mary Baker Eddy (zwolennicy chrześcijańskiej nauki)” (Wspaniały finał Objawienia bliski, Brooklyn 1993, str. 53, par. 20).

Świadkowie Jehowy przejęli więc swe najważniejsze nauki eschatologiczne od tych, o których piszą, że byli zbrukani bałwochwalstwem, niemoralnością i emancypacją.

Jak podaje jeden z badaczy poglądów Russella, wyżej wspomniany Storrs z kolei przejął wspomniane poglądy odrzucające ideę kary piekielnej oraz nieśmiertelności duszy po przeczytaniu nie wymienionego z tytułu traktatu byłego angielskiego baptysty Henry'ego Drew (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 15; por. też Świadkowie Jehowy głosiciele...., dz. cyt., str. 45).

Ponadto na bazie porównania opracowań Storrsa z poglądami Russella utrzymuje się, że Russell przejął od Storrsa także inne elementy swej późniejszej teologii, tzn. millenaryzm oraz kwartodecymańskie poglądy na Wielkanoc (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 17) podtrzymywane po dziś dzień przez ŚJ (por. Strażnica z 15 marca 1994, str. 4-5).

Wykazano także dość przekonująco, że Russell przejął od luterańskiego teologa dra Josepha A. Seiss podtrzymywaną po dziś dzień przez ŚJ ideę zmartwychwstania Jezusa w duchu a nie w ciele (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 17).

ŚJ podtrzymują tę przejętą przez Russella od Seissa naukę po dziś dzień wierząc, że Jezus nie mógł zmartwychwstać w ciele do życia wiecznego, ponieważ w 1 Kor 15:44-50 czytamy, że ciało i krew nie mogą posiąść Królestwa Bożego (por. Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, Brooklyn 1988-1990, str. 144).

Z kolei Seiss budował swoje koncepcje teologiczne w oparciu o poglądy Henry'ego Drummonda, który jest autorem podtrzymywanej po dziś dzień przez ŚJ koncepcji niewidzialnego przyjścia Chrystusa na ziemię (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 18). Russell przejął od Seissa także wiele innych doktryn eschatologicznych, które prezentował (por. M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 18).

Storrs przed rokiem 1843 i 1844 był zwolennikiem Williama Millera, który w tychże latach oczekiwał widzialnego powrotu Chrystusa. Obok Storrsa wymienia się też Georga Stetsona, innego adwentystę, który wpłynął na koncepcje religijne i eschatologiczne Russella. Szersze omówienie tych kwestii por. w: M. James Penton, Apocalypse delayed, dz. cyt., str. 15-16; Julian Grzesik, Historia Ruchu......., dz. cyt., str. 163-188.

Podsumowanie

Kiedy się to wszystko po kolei złoży w całość to wyłania nam się obraz najbardziej fundamentalnych doktryn ŚJ jako pochodzących wprost z Kościołów, które uważają oni za bałwochwalczy Babilon Wielki, ohydną nierządnicę z księgi Objawienia 18.

Jest to wprost zdumiewające, że ŚJ utrzymują z jednej strony, że tylko Bóg ich prowadzi do Prawdy, a z drugiej strony twierdzą, że swoje nauki musieli przejąć od tych, których uważają za tkwiących w szatańskim błędzie odstępczych nauk babilońskich.

W takim rozumowaniu ŚJ tkwi rażąca niekonsekwencja, bowiem to albo Bóg prowadzi kogoś do prawdy, albo Diabeł, i trzeciej drogi być nie może. ŚJ chcą być po środku i z tego co twierdzą wynika, że z jednej strony to Bóg z Nieba pośrednio prowadzi ich do Prawdy, a z drugiej strony tym, który ich tu na ziemi do prawdy doprowadza jest sam Diabeł. Dziwny jest Bóg ŚJ, który nie umie obejść się bez Diabła i jego Babilonu Wielkiego w przekazywaniu swemu ludowi swych „prawd”.

ŚJ mają za złe Kościołom ortodoksyjnego chrześcijaństwa, że te przy precyzowaniu i objaśnianiu swych nauk posługiwały się kategoriami pojęciowymi z filozofii greckiej. ŚJ uważają to za zdradę i pójście na kompromis z pogańskim światem. W tym momencie można postawić ŚJ pytanie jak oni wytłumaczą pójście na kompromis ze światem pojęciowym Kościołów z Babilonu Wielkiego, od którego czerpali nie tylko pewne pojęcia ale wręcz całe niebiblijne nauki.

Nauki te są bowiem naprawdę niebiblijne i w żaden sposób nie można ich poprzeć Biblią. Jest to czyta ludzka filozofia. Ludzie, którzy te nauki konstruowali wykorzystywali Pismo do poparcia swych wcześniej wymyślonych dziwacznych koncepcji, pod które dopasowywali potem już tylko pewne cyfry z Biblii.

To było właśnie czyste odstępstwo, bowiem nikt wśród pierwszych chrześcijan nie słyszał o koncepcjach typu koniec Czasów Pogan w 1914 roku, i innych tego typu baśniach pseudoteologicznych.

ŚJ przejmując tego typu nauki od tych ludzi poszli na kompromis właśnie z odstępcami. Zatem przynajmniej raz literatura ŚJ mówi prawdę, gdy uważa tych ludzi za odstępców. Szkoda, że ta sama literatura przejęła tak wiele koncepcji tych odstępców.

ŚJ mogą próbować się bronić i powiedzieć, że nie przejmowali nauk niezgodnych z Biblią, że to wszystko się z Biblią zgadza i oni dlatego to przejęli.

Twierdzenie takie będzie jednak niczym więcej jak tylko liczeniem na naiwność tych, do których się owo stwierdzenie skieruje. Nie można bowiem tych wyżej wspomnianych nauk ani przy pomocy Biblii potwierdzić, ani przy pomocy Biblii sprawdzić. Biblia bowiem nic o takich naukach nie wspomina ani nigdzie nie upoważnia swego czytelnika do tak dziwacznych reguł interpretacji, na bazie których te nauki powstały.

Wiarygodność tych nauk nie jest więc w żaden sposób do sprawdzenia przy pomocy Biblii, i jedyną miarą ich wartości było tylko osobiste przekonanie tych, którzy te nauki stworzyli. ŚJ jednak sami odebrali twórcom tych doktryn ostatnią resztkę wiarygodności, bo już w 1879 roku zaczęli nauczać, że ludzie od których przejęli te nauki są zwiedzionymi przez Diabła członkami odstępczych systemów religijnych Babilonu Wielkiego. Odbierając im zatem resztkę wiarygodności ŚJ odebrali zarazem resztkę wiarygodności sobie i własnym naukom, które od członków tych systemów przyjęli.

[05 2003]

5

---