Barok
- architektura ważniejsza od rzeźby i malarstwa
Cechy:
-przepych/ bogactwo Śródków/prześladownictwo
-Patos
- dynamika /ruch
-emocjonalośc /ekspresja/ teatralność
-iluzjonizm
-oryginalność
-kontrast
-tematyka religijna i mitologiczna
-światłocień , który akcentuje dominantę
Rozróżnia się trzy fazy:
1570 - 1630: barok wczesny (architektura surowa i monumentalna), którego ośrodkiem był Rzym;
1630 - 1720: barok rozwinięty (w architekturze - wirtuozeria formy, rozczłonkowanie brył, silny kontrast światłocienia, przepych dekoracji, wielkie założenia pałacowo-ogrodowe) -ośrodkiem jest Paryż;
1720 - 1770: barok późny (uspokojenie formy, jako zapowiedź klasycyzmu).
Kolumny: zbrojone, kręcone, pilaster wielokrotny
Elementy formy barokowej: a) obramienie okienne z uszakami, b) lukarny,
c) naczółki nad otworami okiennymi i drzwiowymi
Elementy zdobnicze:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Architektura sakralna
W budownictwie sakralnym występują znane z epok wcześniejszych rozwiązania. Budowane są kościoły podłużne, na planie prostokąta (w tym także z nawą poprzeczną na planie krzyża łacińskiego) oraz budowle centralne, na planie koła, wieloboku, krzyża greckiego. Pojawiły się i stały się popularne rzuty poziome oparte na elipsie. W konsekwencji występują sklepienia i kopuły elipsoidalne. Także łuki sklepień klasztornych, kolebkowych, krzyżowych, nieckowych oraz lunet oparte są na krzywej eliptycznej. Elementem dominującym zazwyczaj są wysokie, oparte na bębnie kopuły, zwieńczone wysokimi latarniami, które przykrywa się ozdobnymi hełmami. Elewacje kościołów, na ogół dwukondygnacyjne, o płaszczyznach podzielonych zwielokrotnionymi gzymsami, pilastrami. Zdobione pełnymi rzeźbami umieszczonymi w niszach, zwieńczone tympanonami o liniach prostych lub łukowych i esownicami łagodzącymi przejścia pomiędzy nawami o różnych wysokościach.
Budownictwo sakralne:
Bazylika świętego Piotra i Plac świętego Piotra w Rzymie
Kościół San Carlo alle Quattro Fontane w Rzymie
Kościół Santa Maria della Salute w Wenecji
Kościół św. Karola Boromeusza w Wiedniu
Plac św. Piotra i portyk bazyliki św. Piotra, Schody Królewskie na Watykanie
Architektura świecka
Budowle świeckie to przede wszystkim reprezentacyjne pałace rozbudowane horyzontalnie, często z bocznymi skrzydłami tworzą plan w kształcie litery U. Barok ukształtował typ pałacu określany jako entre cour et Cardin. Budowla była poprzedzona dziedzińcem a za nim rozciągał się ogród i park o geometrycznie zaprojektowanych trawnikach, klombach, krzewach, skupiskach drzew. W ogrodach rozmieszczano niewielkie, ozdobne pawilony i altany. Pałac i jego otoczenie tworzą harmonijny zespół architektoniczny. Elewacje pałaców zdobiono nieco oszczędniej niż fasady kościołów. Elementem mocno rozbudowanym stały się klatki schodowe z rozdzielnymi biegami, czasem o zmieniającej się szerokości.
Zmiany w uzbrojeniu, udoskonalanie artylerii spowodowały już w okresie renesansu konieczność zastosowań innych rozwiązań w budowanych umocnieniach. Nowe fortyfikacje budowane są na dawniejszych przedmieściach. Mają one postać ziemnych umocnień chronionych początkowo bastejami, później wysuniętymi bastionami. Do geometrycznie zaplanowanych rozwiązań narysów fortyfikacyjnych dostosowywane są projekty przebiegu ulic, rozmieszczenia placów, zieleni. Kontynuowane są pomysły na plany miast idealnych, ale realizacja ich w istniejącej zabudowie należy do mało realnych przedsięwzięć.
Budownictwo świeckie:
Pałac wersalski
Zwinger
Nymphenburg
Plac Navona z Fontanną Czterech Rzek
Fontanna di Trevi
Schody Hiszpańskie
ELEMENTY ARCHITEKTONICZNE
PLAN : koło, krzyż grecki, elipsa, plan podłużny
FASADA: dwukondygnacyjna, z wolutowym przejściem miedzy wysokościami naw, płaszczyzna muru podzielona gzymsami, pilastrami, kolumnami, tympanonami trójkątnymi ,półkolistymi przerywanymi w środku ozdobiona fasada.
BRYŁA: zwarta, z dominantą kopuły, żywa, dynamiczna
REPREZENTACYJNOŚĆ: bogactwo środków, mało linii prostych na korzyść linii płynnych, niewiele form czytelnych jednoznacznych, niepokój, piętrzenie porządków architektonicznych lub monumentalizacja fasady w wyniku zastosowania kolumnady przez cała wysokość fasady
WNĘTRZE :
Ołtarz główny w olbrzymiej nastawie sięgającej sufitu, dodatkowe ołtarze przy filarach międzynawowych
Ambona przed prezbiterium
Bogata dekoracja rzeźbiarska, detale architektoniczne, ukształtowanie jak rzeźby
Malarstwo iluzjonistyczne -> zatarcie materialności bryły, znikniecie ciężaru sklepienia, wrażenie nieskończoności, zatarcie granic miedzy rzeczywistością a jej złudzeniem
Kopuła :
Portal -bogato zdobiony
Okna uszaki, likajny, klipsowe
Wieża (wieżyczki)
Kolumny (pilastry np. potrójne ,zbrojone, kręcone)
FASADA IL GESU RZYM
Dwie kondygnacje podzielone pionowo pilastrami a poziomo gzymsami
Zamknięta klasycznym tympanonem z małymi nawami o motywach wolutowych
Kościol jednonawowy z 6 parami kaplic po obu stronach nawy głownej
Krotki transept
Na skrzyżowaniu naw kopuła na zaglach
Wnętrze :
Jednonawowe
Wypunktowane ołtarze centrum
zaprojektowany został przez Giacomo della Porta oraz Jacopo Barozzi da Vignola
MALARSTWO ILUZJONISTYCZNE- zatracajnosc materii, bryły, znikniecie ciężaru sklepienia, wrażenie nieskończoności, zatarcie granic miedzy rzeczywistością a jej złudzeniem ( malowidła na suficie- plafon)
BAZYLIKA ŚW.PIOTRA WATYKAN
Kopuła -arch.michala anioła
Architekt-Arlo Moderna
Tympanon
Postaci na szczycie
Plac przed bazylika( elipsa) żeby było widać kopułe
Wnetrze : 2oltazrze
Detal attyki - Kolumnada Berniniego
BAZYLIKA ŚW JANA NA LATERNIE
Fasada -gwałtownie wygięta, wklęsłym łukiem
Plan kościoła oparty na sześcioramiennej gwieździe z zaokrąglonym katami
San Ivo dalla Saprenza -Rzym
Francesco Borromina
SAN CARLO ALEE QUATTRO FONTANE -RZYM
Linie gzymsów
Wklęsłość
Wypukłosc
Kolumny
Falistosc
Symetria
Plan : owalny