146
alnymi, równanie napięciowe obwodu ma postać;
R i + L H = mLrnsin(cJt+az). (9.1)
Rozwiązaniem tego równania jest wyrażenie na przebieg prądu obwodu;
które obowiązuje dla obu półokresów napięcia zasilającego z tym, że w zakresie ujemnych półokresów prąd i ma wartości ujemne* Zatem prąd odbiornika jest ciągiem impulsów opisanych zależnością (9.2), przewodzonych na przemian przez oba tyrystory (rys. 9.4b), na którym przedstawiono także przebiegi napięć odbiornika u oraz tyrystora .
Przy określonej wartości kąta ot^ s az^r, kąt przewodzenia każdego z tyrystorów osiąga wartość = jr , czyli chwila wyłączenia poprzedniego tyrystora pokrywa się z chwilą załączenia następnego. Prąd odbiornika jest wówczas ciągły i sinusoidalny, czyli - ar jest (w stanie ustalonym) maksymalnym kątem przewodzenia, który nie może być zwiększony przez dalsze zmniejszanie az* Wynika stąd, że zakres sterowania układu wynosi:
azkr ’
a krytyczna wartość kąta załączenia <Xz^r jest jego minimalną wartością, przy której możliwa jest regulacja prądu odbiornika. Z zależności (9.2) otrzymuje się:
*zkr = ‘P ‘
Dla zapewnienia przepływu symetrycznego prądu przemiennego odbiornika, szerokość impulsów bramkowych wyzwalających tyrystory nie może być mniejsza od różnicy (cp-oc )• W przeciwnym przypadku impuls wyzwalający podawany na bramkę tyrystora nieprzewodzącego zakończy się wcześniej, nim prąd w tyrystorze przewodzącym zmaleje do zera. Zatem tyrystor pierwszy nie przejdzie w stan przewodzenia, a na odbiorniku pojawi się składową stała napięcia.
Zmiana kąta a w całym zakresie sterowania (oc , „ 4 a ^ ar) umożliwia z ZKr z
ciągłą regulację wartości skutecznej napięcia, a tym samym wartości skutecznej prądu i mocy czynnej odbiornika od zera do wartości maksymalnej. Wartość skuteczna napięcia odbiornika określona jest wzorem:
[hJo u£msin2(wt+ccz) d(cot)]2 =UL| l[ap-sinapcos(2(X2+ ap)|2.(9.3)
Dla obciążenia RL - ze względu na uwikłaną postać równania (9.2) praktycznie niemożliwe jest analityczne określenie kąta przewodzenia ap " (oc^-c^), a samym wartości skutecznych napięcia i prądu oraz mocy czynnej odbiornika. W literaturze, m.in. [^20,24,33], podawane są wykresy Oc^ » f(cxz) oraz U,I,P » f(C;2) dla tg ^ jako parametru, na podstawie których można wyznaczyć wartości cXp,U,I oraz P.