1
1 (2)

Odporność na patogeny.

Nie ma jednakowej odpowiedzi immunologicznej na bakterie, wirusy, grzyby i pasożyty. Przebiega ona odmiennie pod wpływem stymulacji poszczególnymi patogenami.

Grzyby wywołują reakcję częściowo typową dla odpowiedzi na bakterie zewnątrzkomórkowe, częściowo na bakterie wewnątrzkomórkowe.

W klinice chorób infekcyjnych najczęściej mamy do czynienia z bakteriami zewnątrzpochodnymi. Powodują one objawy chorób o różnych mechanizmach powstawania poprzez:

-    zapalenie doprowadzające do destrukcji w miejscu infekcji, którego skutkiem

jest często tworzenie się ropy w ognisku zapalnym;

-    wydzielanie toksyn: endotoksyn pochodzących ze ścian komórki oraz

egzotoksyn, które są wydzielane przez komórkę bakteryjną

-    prowokowanie aktywności układu odpornościowego gospodarza.

Mechanizmy odpowiedzi immunologicznej na bakterie zewnątrzkomórkowe.

O nieswoistych mechanizmach obronnych stanowią:

-    naturalne bariery mechaniczne w postaci powłoki skórnej i błon

śluzowych organizmu;^

-    soki żołądkowe (kwas solny);

-    naturalna flora bakteryjna, która w mechanizmie konkurencji hamuje

wzrost bakterii patogennych;

-    znajdowany w wydzielinach lizozym i enzymy mukolityczne trawiące

ściany komórek bakterii;

-    nieswoiście działające komórki układu fagocytarnego (makrofagi,

monocyty, neutrofile);

-    układ dopełniacza;

-    białko C-reaktywne uruchamiające komplement oraz opsonizujące

patogeny.

Swoista odpowiedź na bakterie.

Zasadnicza odpowiedź jest oparta na aktywacji limfocytów T pomocniczych (Th). Aktywacja ta jest częściowo możliwa przez bezpośrednie oddziaływanie na nie toksyn bakteryjnych.

Jednak bardziej typowa reakcja wynika z prezentacji antygenu przez układ APC, przy udziale MHC. Tak otrzymana przez limfocyty Th informacja powoduje ich pobudzenie i wyprodukowanie cytokin:

- INF-y, który pobudza makrofagi do aktywności żernej;

12