218,219

218 Czy potrzebne są zmiany w polityce wobec narkotyków?

czą? Dofinansowanie budżetów mieszkaniowych zapobiega jące eksmisjom rodzin do jakichś ruder, więcej środków m zapewnienie edukacji mieszkańcom dzielnic popadających w ruinę i na szkolenia adekwatne do współczesnych realiów gospodarczych, a także umożliwienie zajęć rekreacyjnych innych niż przejażdżki kradzionymi samochodami czy handel kokainą. Drugie posunięcie to zwiększenie środków finansowych na reintegrację narkomanów ze społeczeństwem, czyli na zmianę priorytetów w wojnie z narkotykami.

Argumenty za zmianami prawnymi wcale nie oznaczają braku troski o związane z narkotykami zagrożenia; oznaczają natomiast przekonanie, że kontynuowanie obecnej polityki nie może niczego zmienić. Dostęp do narkotyków jest wciąż tak samo łatwy, ceny niskie, a cały proceder w rękach przestępców, którzy oferując narkotyki z trującymi domieszkami, gromadzą największe w historii fortuny. Każdy mężczyzna, każda kobieta i każde dziecko odczuwa powiew tego zła z wciąż rosnącym poczuciem niepewności i przemocy, które przenika nasze życie. Argument, że robimy wszystko, co w naszej mocy, aby oprzeć się tej nieubłaganej erozji jakości naszego życia, jest argumentem ludzi, którzy za wszelką cenę chcą być z siebie zadowoleni. Tych, którzy poszukują bardziej konstruktywnej polityki, nic można traktować jak defetystów; bardziej na takie określenie zasługują ludzie, którzy ponuro twierdzą, że nie mamy wyboru.

Wiadomo, ze niektóre narkotyki są groźniejsze niż inne. Wstrzykiwanie heroiny jest z pewnością bardziej niebezpieczne niż palenie marihuany a mimo to nasza policja i służby celne więcej czasu poświęcają palaczom marihuany. W 1993 roku przechwycono 55,57 ton nielegalnych narkotyków, z których 53,16 ton (96%) stanowiła marihuana. Policja wprawdzie stosuje już politykę ostrzeżeń wobec osób, które po raz pierwszy zostały ujęte za posiadanie marihuany, ale często niesprawiedliwie i wybiórczo. Ci, którzy mają inny kolor skóry lub ubierają się niekonwencjonalnie, na taką tolerancję raczej liczyć nie mogą. W Wielkiej Brytanii nadal można pójść na 5 lat do więzienia za posiadanie niewielkiej ilości marihuany do osobistego użytku, a dla około tysiąca osób rocznie ustanawia się z tego powodu kuratora, jedno i drugie nie jest proporcjonalne w stosunku do zagrożenia. Taka sama dysproporcja występuje między zażywaniem przez młodzież w dyskotekach ccstasy i histerycznymi artykułami na ten temat zamieszczanymi w prasie brukowej. Sądzę, że główne zagrożenie płynie ze sprzedaży Phencyclidiny lub pakowanych jak MDMA tabletek do odrobaczania psów. Niebezpieczeństwo związane z okazjonalnym zażyciem farmaceutycznie czystego MDMA powinno być postrzegane we właściwych proporcjach. Nie zmienia to oczywiście faktu, że nawet czysty narkotyk u części osób może wywołać tragiczne skutki.

Marihuana stała się niepostrzeżenie problemem powszechnym dla społeczeństwa brytyjskiego. Doświadczenia Holendrów', z dc facto dekryminalizacją marihuany, powinny zachęcić nas do pójścia w ich ślady. Należy jednak dążyć do rzeczywistej, a nie tylko faktycznej dekryminalizacji oraz do tego, aby sprzedaż hurtowa była legalna tak samo, jak detaliczna. W przeciwnym razie na rynku dominować będą przestępcy. „Release", znana londyńska agencja do spraw narkotyków, wzywa do wprowadzenia licencji dla kawiarni i klubów, które mogłyby sprzedawać swoim członkom marihuanę, ecstasy i jwppers, oczywiście pod ścisłą kontrolą i według standardowych norm handlu i ochrony klienta. Oprócz znacznych oszczędności, w tym również emocjonalnych (związanych z marzeniami, żc ludzie kiedykolwiek zrezygnują z marihuany), można by się spodziewać znacznych dochodów pochodzących z podatków. Oczywiście, powinno się określić limity wprowadzanych na rynek narkotyków i stosować wszystkie restrykcje, które teraz dotyczą alkoholu. Równocześnie z liberalizacją prawa w stosunku do narkotyków trzeba ograniczać promocję alkoholu i tytoniu, pamiętając o tym, że tytoń jest przyczyną większej liczby śmiertelnych ofiar niż heroina, kokaina, alkohol, wypadki drogowe, wirus HIV, morderstwa i samobójstwa razem wzięte. Konieczne też będzie znalezienie funduszy na badania nad konsekwencjami omawianych zmian, takimi jak poziom konsumpcji i rozmiary problemów związanych z narkotykami.

Swego rodzaju produktem ubocznym powyższych zmian mogłoby być zbadanie terapeutycznego potencjału Tetra-hydrocannabinolu w kontrolowanych próbach klinicznych. Chodzi m.in. o opanowanie nudności i przywrócenie apetytu podczas leczenia raka i AIDS, zmniejszenie skurczów mię-