Wnioski 727
jego osobistym preferencjom co do stopy zwrotu i ryzyka. Dlatego, biorąc pod uwagę łatwość sporządzania tych wykresów oraz ilość dostarczanych przez nich informacji, należy zalecić ich łączne stosowanie.
Wprawdzie mówiłem tu cały czas o graficznym obrazowaniu wyników osiąganych przez menedżerów zarządzających pieniędzmi, ale te same wykresy nadają się równie dobrze do oceny systemów inwestycyjnych. Trzeba tylko przekształcić dolarowe wielkości generowanych przez system zysków i strat w procentowe stopy zwrotu. Punktem odniesienia do ich wyznaczania jest wielkość rachunku, którą inwestor uznaje za konieczną do funkcjonowania systemu. Wartości NAV dla systemu można wtedy uzyskać, mnożąc kolejno liczbę tysiąc przez te procentowe stopy zwrotu.
1. Wyrażony w dolarach zysk osiągnięty w danej jednostce czasu nie stanowi sam w sobie wystarczającej miary pozwalającej na ocenę wyników systemu transakcyjnego lub menedżera zarządzającego pieniędzmi.
2. Przy ocenie wyników systemu miara odnosząca stopę zwrotu do ryzyka spełnia dwie funkcje:
a. Uwzględnia ryzyko;
b. Odzwierciedla procentową stopę zwrotu.
3. Współczynnik Sharpe'a ma jako miara wyników inwestycyjnych kilka słabości:
a. Nie rozróżnia dodatnich i ujemnych zmian stóp zwrotu;
b. Nie rozróżnia zmian występujących pojedynczo i zmian występujących seriami.
c. Może zniekształcać obraz skuteczności inwestycyjnej w dłuższych okresach.
4. Alternatywną miarą wyników inwestycyjnych jest współczynnik zniesienia stopy zwrotu (RRR).
Wydaje się, że jest to miara lepiej oddająca praktyczne preferencje inwestorów, którzy generalnie bardziej niepokoją się zmiennością ujemną, a nie zmiennością w ogóle. Mimo to jednak współczynnik Sharpe'a należy stosować jako miarę dodatkową, ponieważ jest najczęściej stosowana i z tego powodu najlepiej nadaje się do porównywania własnych wyników z wynikami innych menedżerów.