Własności pola e-m w pobliżu anteny - strefa bliska i strefa Fresnela 67
Zależności (4.4) i (4.5) są słuszne w całym obszarze wokół elementu prądowego i mogą nam posłużyć do badania własności pola e-m dla różnych obszarów, przy czym wyróżnikiem będzie odległość punktu obserwacji od źródła promieniowania. Zanim przystąpimy do omówienia własności pola e-m w pobliżu anteny skupimy się na chwilę nad strefą daleką i skonfrontujemy wyniki przedstawionej analizy z wnioskami uzyskanymi w poprzednim rozdziale. Pozwoli nam to łatwiej wychwycić różnice pomiędzy własnościami pól w różnych strefach.
Na wstępie przypomnijmy, że w strefie dalekiej r—>• oo, a więc we wzorach (4.4) i (4.5) możemy pominąć te składniki, które zwierają czynniki r~n zn> 1. W efekcie stwierdzimy, że Er « 0, pozostałe zaś składowe przyjmą postać:
Eq H„
kio l sin 0 _lkr
jz0—■:-c JKr
47t r
.klolsinO -ikr
j—--e J™
47rr
(4.6)
(4.7)
Potwierdzamy w ten sposób, że pole w strefie dalekiej jest polem poprzecznym, przy czym stosunek składowych pól: elektrycznego i magnetycznego wynosi zq. Rozważymy obecnie wektor Poyntinga dla tego pola:
S=^ExH' = (4.8)
gdzie:
zo k212 | Jo |2 sin2 0 32 7r2 r2
Zauważmy, że wektor Poyntinga ma tylko składową w kierunku radialnym, która jest wielkością rzeczywistą, co jak pamiętamy oznacza, że pole ma zdolność przenoszenia energii (mocy) w kierunku od początku układu współrzędnych (gdzie znajduje się źródło pola) do punktu obserwacji. Brak części urojonej wskazuje, że pole nie gromadzi energii ani w polu elektrycznym ani w magnetycznym. Z zależności (4.8) widać ponadto, że gęstość powierzchniowa mocy jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości pomiędzy źródłem pola a punktem obserwacji. Wynika stąd, że element mocy przenikający przez sektor kątowy (dO dtp) na powierzchni kuli o promieniu r wyniesie:
(4.9)
dSr = Ś • ds = Sr • r2 sin 0 d6 dtp
lub wykorzystując (4.8):
dSr =
zo k212 | J012 sin3 9 327T2
dO dp
(4.10)