img061

61

5.2. Metoda NM

Rys. 5.6. Zastępowanie ciągów uczących klas obiektami modalnymi M jest jedną ze skutecznych metod redukcji pracochłonności rozpoznawania

celowość stosowania metody (40), (41) w obszernej klasie zadań rozpoznawania. Niekiedy istnieje bowiem abstrakcyjny idealny wzorzec Ą£* każdej klasy, do którego dążą, jakkolwiek w sposób niedoskonały, wszystkie konkretne realizacje obiektów x‘^ik z danej klasy.

Przykład. Sytuacja tego typu ma miejsce w przypadku rozpoznawania rękopisów. Każda litera pisana dowolnym charakterem pisma jest zniekształconym naśladownictwem wzorca z podręcznika kaligrafii lub elementarza.

Jeżeli założymy, że na płaszczyźnie cech stanowiących bazę przestrzeni X zniekształcenie polega na dodaniu do wektora wzorca (zbioru cech obrazu dla klasy) M_ wektora przypadkowego p’¹* o zerowej wartości oczekiwanej i ograniczonej wariancji wszystkich składowych:

(42)

(43)

x*-^k = M

V,€/[Et{/£■•*} =QA^E*{(/rt'‘)²} < °°]’