Przy prawdziwości hipotezy //0 statystyka F ma dokładnie rozkład F. Hipotezę H0 odrzucimy, jeżeli okaże się, że F >/rV Vj,a-
Przykład 3.
Jest to klasyczny przykład podany po raz pierwszy przez R.A. Fishcra w 1936 r. i przytaczany odtąd przez wielu autorów. Niech y, będzie długością działki kielicha kwiatu. y2 — szerokością działki kielicha. y3 — długością płatka kwiatu i y4 — szerokością płatka kwiatu. Mamy więc p = 4 zmienne.
Z populacji Iris versicolor wzięto nl = 50 obserwacji i tyleż n2 = 50 obserwacji z populacji Iris set osa. Dane liczbowe (wyrażone w centymetrach) zestawiono w formie dwóch wektorów średnich
'5.936' |
'5.006' | |
2.770 |
* >2- = |
3.428 |
4.260 |
1.462 | |
1.326 |
0.246 |
oraz estymatora macierzy kowariancji1
0.195340 0.092200 0.099626 0.033055 0.121079 0.047175 0.025251 0.125488 0.039586 0.025106
Zgodnie ze wzorem (11.19) wyznaczamy wartość statystyki testowej
Wartość funkcji testowej jest większa od wartości granicznej F001 odczytanej z tablic F Sncdccora przy Vj = 4 i v2 = 95 stopniach swobody przy 1-procentowym poziomic istotności, więc odrzucamy hipotezę, że obie populacje mają jednakowe średnie wektory.
210
macierz jest symetryczna, wystarczy zatem podać jedynie jej górny trójkąt i główną przekątną