J1120

Kiedy z ust twoich zakosztuję miodu; jakoby król mię w wiódł do swego grodu;

Cieszmy się sobą, weselmy się wzajem na łąkach naszych, które pachną majem!

Miłość nas poi, słodsza niźli wino — kocham cię, luby, miłością jedyną!

II.

Smagła ja jestem, Jeruzalem córy, alem ci piękna, choć nie białej skóry!

Piękna, jak tkane królewskie namioty, jak ten kobierzec po przed tronem złoty!

Wy się nie śmiejcie, iżem śniada, siostry; spalił mnie Żarki słoneczny grot ostry.

Bracia mię moi wypędzili z domu, by strzedz winnicy, nie dać wnijść nikomu.

Strzegłam winnicy matki, jak kazała, alem swej własnej nie upilnowała,,.