Powyższe równanie zapisujemy w postaci:
Jest to układ dwóch równań różniczkowych opisujących zjawisko ruchu naszego układu.
jeżeli pracą w układzie wykonują tylko siły pola potencjalnego, to wówczas:
czyli równanie Lagrange’a zapiszemy:
(
d r 6E 5E | dV
Wprowadzamy pojęcie tzw. funkcji Lagrange’a:
(223)
L = E-V
Równanie (223) to tzw. potencjał kinetyczny.
Wykorzystamy wprowadzone pojęcia. Wówczas równania Lagrange’a zapiszemy w postaci:
Równania (224) opisują zjawisko ruchu układu.
Opisać zjawisko ruchu układu płaskiego pokazanego na rys. 108. Jednorodny pręt AU o ciężarze P[N] jest układem sztywnym. W punkcie A pręt jest podparty podporą stałą. W punktach B i D do bryły przymocowane są sprężyny, których współczynniki sprężystości są znane (kh k2). Opory ruchu pominąć.
Rys. 108
Pręt może obracać się w płaszczyźnie rysunku dokoła punktu A. Posiada więc jeden stopień swobody. Za współrzędną uogólnioną przyjmiemy kąt obrotu bryły rp:
Ui = 9-
Ze względu na występujące więzy w układzie (sprężyny), kąt obrotu bryły jest mały (q>«). Przy tym założeniu możemy przyjąć, że:
sintp ~ cp.
Określmy energię kinetyczną układu. Pręt może wykonywać ruch obrotowy, będzie więc: