Obraz0038

I

(6.6)

(6.7)

(6.8) (6.9)

(6.10)

(6.1!)

| p,v = m,RiT

Sumując te równania, dla całej mieszaniny otrzymuje się

ł ZPi^{v =} 5>.^R.^T

po wykorzystaniu m ~ X^mi * P ” Xp;^:

g pV = mR, _inT gdzie

0 R™=SgiRi

zastępczą stałą gazową mieszaniny gazów.

J| Obowiązuje zależność

iJzic M_ijn jest zastępczą masą molową mieszaniny

Kaloryczne równanie stanu mieszaniny gazów o masie m ma postać:

dtJ = m c_VmdT    (6.12)

■,ie zastępcze ciepło właściwe masowe mieszaniny gazów doskonałych wyra /a się jako

(6.13)

(6. Id)

(6. IM

*•«. =X8iCv,

Podobnie elementarna entalpia dl I = m c_PmdT

V.K.e„; =C_Vtn +R

Równanie Mayera ma postać

Ci'm “ Cym “ Ri.ni	(6.16)
podobnie
6-Pm “CVfn = R	(6.17)
6.2. Gazy wilgotne

Gazem wilgotnym nazywa się mieszaninę, w której tylko jeden składnik może się skroplić w danym zakresie ciśnienia i temperatury. Przykładem takiej mieszaniny, powszechnie występującej w przyrodzie, jest powietrze wilgotne. Powietrze bez pary wodnej to powietrze suche, które w zależności od tempera-lury ma ściśle określoną zdolność pochłaniania pary wodnej. Powietrze zawierające w swej objętości przy określonej temperaturze maksymalną ilość wilgoci w postaci pary wodnej nazywa się powietrzem nasyconym (p_u = p_s).

W warunkach atmosferycznych powietrze wilgotne można traktować jako dwuskładnikowy gaz doskonały, czyli mieszaninę powietrza suchego i pary wodnej o ciśnieniu bezwzględnym

p = pi + P2    (6.18)

gdzie indeks 1 dotyczy pary wodnej, a indeks 2 powietrza suchego.

Skład mieszaniny można określić przez udział molowy pary

yi =“    (6.19)

P

Zwykle skład wilgotnego powietrza określa się za pomocą tzw. zawartości

X

(6.20)

kg gazu suchego Licznik i mianownik zależności (6.20) dzielimy przez objętość

tżającej stosunek masy pary wodnej do masy 1 kg gazu suchego. Stosunek jest bezwymiarowy, lecz niekiedy używa się wymiaru ^ wilgoci

Im

i ki>