Obraz0068

68

W obliczeniach wytrzymałościowych elementów obrabiarki oraz oprzyrządowania korzysta się ze wzorów przybliżonych lub doświadczalnych na siłę skrawania F_c (F_x), natomiast pozostałe składowe siły Ff i F_p oblicza się ze związków ustalonych doświadczalnie:

P    p

-2-=0,4-0,6;    — = 0,25-0,3    (4.17)

Po podstawieniu składowych siły F_p i F_f do wzoru (4.16) oblicza się siłę calkowitąjako funkcję siły skrawania F₀:

F=(U-U5)F_C    (4.18)

Pomiary składowych sił skrawania umożliwiają określenie siły F jako funkcji elementów przekroju poprzecznego warstwy skrawanej A_D (rys. 4.20).

Rys. 4.20. Strefa czynna, posuw i wymiary warstwy skrawanej przy toczeniu

Opór skrawania powierzchniowy właściwy jest to energia skrawania przypadająca na jednostkę objętości zeskrawanego materiału:

= V =    - = 2—, Pa    (4.19)

gdzie A_d - nominalne pole przekroju poprzecznego warstwy skrawanej.

W praktycznych zastosowaniach można posłużyć się zależnościami statystyczno-doświadczalnymi. Ogólna postać tych wzorów w układzie odniesienia dla narzędzia jest następująca:

- siła dla kierunku ruchu głównego:

(4.20)

F_>=C..a?-f-.K_c