ostrowska8

160 Bronisława Ostrowska

OBŁĄKANA

Obłąkana chodziła dziewczyna

W rozszumiały bór nocą miesięczną, Gdzie najbujniej podszyta gęstwina — Obłąkana chodziła dziewczyna...

Aż do leśnej krynicy samotnej —

Z konwią w ręku — przez dzikie ostępy Przedzierała się w chaszczy wilgotnej — Aż do leśnej krynicy samotnej...

I łapała odbicie miesiąca

Konwią swoją z bieżącej krynicy;

Ponad wodą chyliła się drżąca I łapała... odbicie miesiąca...

BOJOWISKO

Pokotem leży ścięty las

Pod bladym niebem jesieni, Pokotem leży ścięty las I tęczą swoich zmarłych kras

W zwiędłym listowiu się mieni.

Leżą w śmiertelnym, głuchym śnie Stuletnich buków zręby...

Leżą w śmiertelnym, głuchym śnie Prastarych jedli złote pnie I święte kapłańskie dęby.

Słońce zapada w morze krwi Nad bojowiskiem boru,

Słońce zapada w morze krwi,

A ponad światem cicho śni Wilgotny smętek wieczoru.

Gwiazdami siewna wstaje noc,

We mgły odziana chłodne, Gwiazdami siewna wstaje noc I nad olbrzymów padłych moc Rozwiesza sny pogodne...

Rzekłbyś: zmarłego lasu szum Jeszcze błękitem się niesie... Rzekłbyś: zmarłego lasu szum Ostatnim echem świętych dum

Płynie w gwiaździstym bezkresie.

II — Poetki...