out0026 jpeg

„y. dołu”, z punktu widzenia ludzi rzeczywiście ją konsumujących, może dostarczyć obrazu uderzająco odmiennego od tego, jaki jawi się z perspektywy „z gór}”, z punku widzenia tych, którzy pragną oceniać kulturę popularną, stosując sądy estetyczne.

Debatę nad naturą i efektami amerykanizacji w Wielkiej Brytanii można odnaleźć już w XDC wieku. Ale wydaje się ona ważniejsza i bardziej zawzięta po roku 1945. W tym kontekście warto zestawić argumenty Heb-dige^!a i Hoggarta. Dla Hebdige’a obawy przed amerykanizacją w okresie powojennym były powiązane z obawami o los tradycyjnych elit intelektualnych i ich poglądów na temat smaku, zagrożonych przez „proces równania w dół”. Wizja Ameryki populistycznej i demokratycznej łączyła się z zaniepokojeniem wzrastającą konsumpcją i zamożnością klasy robotniczej, a więc kwestiami zagrażającymi intelektualnemu narzucaniu gustów i konsumpcji klasy średniej jako form symbolicznego i społecznego panowania. Jak wskazali zarówno Hebdige, jak Webster, obawy te odzwierciedlały w pewnym stopniu niepokoje części „brytyjskiego establishmentu” związane z zakończeniem roli Wielkiej Brytanii jako mocarstwa światowego i jej pogłębiającą się zależnością od Ameryki (Hebdige, 1988, s. 58; Webster, 1988, s. 183-184 i konkluzje). Hebdige ma jednak problemy z wykazaniem, czy klasa robotnicza, a zwłaszcza młodzi biali robotnicy żyjący w centrach wielkich miast i próbujący stworzyć swoje własne kulturowe style życia mogą być opisani i zrozumiani w terminologii Hoggarta.

Hebdige pokazuje, że amerykanizacja nie spowodowała większej kulturalnej uniformizacji i homogeniczności orzeczonej przez krytyków kultury masowej. Wręcz przeciwnie — „zauważa on «czysty* efekt samego nadmiaru dostępnych młodzieży kulturalnych alternatyw {...1 większość z nich wiąże się z «mit.yczną Ameryką»” (1988, s. 74). Dzieje się tak dlatego, iż:

Amerykańska kultura popularna — filmy hollywoodzkie, reklamy, opakowania, ubiory i muzyka — oferuje bogatą ikonografię, zestaw symboli, przedmiotów i artefaktów, które mogą być gromadzone i rozpowszechniane przez różne grupy w nieograniczonej liczbie kombinacji. Znaczenie każdego wyboru ulega przekształceniu w indywidualnych obiektach — dżinsy, nagrania rockowe, fryzura ś la Tony Curtis, policyjne skarpetki etc. — istnieją poza ich oryginalnymi historycznymi i kulturowymi kontekstami i są przeciwstawiane znakom pochodzącym z innych źródeł (ibid.).

Jest to zgodne z bardziej ogólną interpretacją subkultur}' przez Hcb-dige’a (Hebdige, 1979), który widzi amerykanizację w tej właśnie perspektywie. Dla Hebdige’a młodzi robotnicy — jest to jego wizja „chłopców od grającej szafy” — wcale nie konsumują imaginacyjnej Ameryki w sposób bierny i bezrefleksyjny. Oni raczej ją konstruują, korzystając z dostępnych popularnych materiałów kulturowych, niźli są przezeń tworzeni. W tym sensie nic chodzi o to, iż Ameryka jest dla nich imagina-

39