P1010038 (2)

188 7. Poród prawidłowy

barku chwyta się jednym palcem od tyłu pod paszkę, podobnie po urodzeniu się tylnego barku (Stocckel).

Rodzenie bioder i kończyn dolnych

Przez obniżenie tułowia spod spojenia łonowego rodzi się przednie biodro. Podnosząc tułów. pozwala się. aby po kroczu wytoczyło się tylne biodro (uwaga na krocze!).

7.4.2.5 Ustalenie godziny porodu,

odpępnienie, cechy dojrzałości

Godzina porodu

Definicja. Jest to moment całkowitego rozdzielenia z organizmem matki:

■    w położeniach główkowych po urodzeniu bioder i kończyn dolnych,

■    w położeniach miednicowych po urodzeniu główki.

Wskazania

■ Zwykłe postępowanie u dojrzałego nowo. rodka.

Odpępnienie późne. Założenie zacisków na pępowinę po przejściu krwi łożyskowej (-* utrzymywanie się tętnienia pępowiny) do 5 min po porodzie.

W rezultacie zwiększa się całkowita objftoii krwi płodu o V₄ do */3 , ponieważ dopływa krew z łożyska (warunkiem jest hydrostatyczna różnica ciśnień między miejscem przyczepu pępowiny a płodem).

Wskazania

■ Skłonność do niedokrwistości dziecka: 1) wcześniaki, 2) noworodki z ciąży wieloplodo-wej.

Przetoczenie krwi łożyskowej przy późnym odpępnieniu może prowadzić do hipcrwolc-mii, zaburzeń oddychania i hiperbilirubine-mii.

Rozróżnia się odpępnienie natychmiastowe, wczesne i późne.

Dojrzały noworodek jest różowy, krzyczy głośno, żywo się porusza i potrafi silnie ssać

Odpępnienie

Definicja. Ascptycznc oddzielenie pępowiny, na szerokość dłoni od pępka, po uprzednim obustronnym podwiązaniu lub założeniu zacisków.

Odpępnienie natychmiastowe. Założenie zacisków na pępowinę jak tytko staje się dostępna, bezpośrednio po urodzeniu dziecka.

Wskazania

■ Choroba hemolityczna płodu. Zatrzymanie przechodzenia przeciwciał matczynych z krwi łożyskowej do płodu.

- jeśli matka jest jedynie RhD-ujcmna, natychmiastowe odpępnienie nie jest konieczne.

Odpępnienie wczesne. Założenie zacisków na pępowinę po wstępnym zaopatrzeniu noworodka (odessanie śluzu z jamy ustnej i gardła): 1 — 1 */₂ min po porodzie.

Cechy dojrzałości

Definicja. Kryteria dojrzałości noworodka:

Zewnętrzne cechy dojrzałego noworodka

■    Długość: 49—52 cm (mierzona od cicmkou do pięty). Do pomiarów najlepiej jest umieścić noworodka w rynience pomiarowej (ortopedzi stanowczo odradzają dawniej stosowane unoszenie noworodka za podudzia!) Długość jest ważną cechą dojrzałości.

■    Masa ciała: 3000—3500 g.

■    Paznokcie wystają poza opuszki palców.

■    Meszek płodowy (łanugo) znajduje się jeszcze najwyżej na barkach, ramionach i górnej części pleców.

■    Owłosienie główki jest ostro odgraniczone o* czole.

■    Skóra jest bladoróżowa.

Skóra wcześniaków jest czerwona {eiythema neo-natorum. rumień noworodków), ponieważ brak jest podskórnej tkanki tłuszczowej.

■    Pępek znajduje się w połowie odległości między spojeniem łonowym a wyrostkiem mieczykowa-tym.

■    Jądra są w worku mosznowym, zstępowanie ich zostało zakończone.

■ tranowe większe zasłaniają srom. wargi sromowe mniejsze i łechtaczka tą całkowicie zakryte.

Podane na str. 132 wymiary i obwody dojrzałego noworodka są istotnymi dodatkowymi cechami jego dojrzałości i należy je rozpatrywać jako oczywiste cechy dojrzałości.

7.5 Prowadzenie okresu łożyskowego

Zasadniczym celem jest uniknięcie nadmiernej utraty krwi podczas oddzielania się łożyska i uniknięcie zabiegowego opróżniania jamy macicy z ewentualnych resztek popłodu.

Mechanizm odzielania się łożyska polega na przesuwaniu się powierzchni (—» zmniejszanie się wewnętrznej powierzchni macicy) w wyniku skurczu i refrakcji macicy.

Definicja. Czas od porodu dziecka do 2 h po wydaleniu łożyska, które oddzieliło się od miejsca swego usadowienia.

Mechanizm oddzielania się łożyska

Jak wykazują rentgenogramy. w części przypadków oddzielanie się łożyska zaczyna się już pod koniec okresu wydalania.

Prawidłowe jest jednak oddzielanie się łożyska dopiero po urodzeniu się płodu w czasie skurczów poporodowych. Po ustąpieniu I. lub 2 silnego skurczu poporodowego łożysko jest całkowicie odzielone. Z każdym skurczem udzielającym zmniejsza się powierzchnia jego przylegania do ściany macicy. Łożysko, które nie może się kurczyć i tym samym zmniejszyć, staje się za duże: oddziela się od ściany macicy.

Warstwą, w obrębie której następuje oddzielanie się łożyska, jest doczesna podstawna. Oddzielanie się następuje zatem w obrębie części matczynej łożyska: w obrębie doczesnej gąbczastej, części doczesnej podstawnej, w miejscu gdzie jest ona najluźniejsza i stawia najmniejszy opór podczas oddzielania, czyli w doczesnej gąbczastej.

Szara warstwa zewnętrzna. Część doczesnej podstawnej pozostaje na matczynej powierzchni łożyska jako szara warstwa zewnętrzna.

Fizjologiczne krwawienie okresu oddzielania, krwiak za łożyskowy. Podczas oddzielania łożyska zostają otwarte i przerwane naczynia krwionośne biegnące w doczesnej gąbczastej; krew wylewa się do wolnej przestrzeni między łożyskiem a ścianą macicy. Powiększający się krwiak zalożyskony wspomaga oddzielanie się łożyska od podłoża. Część krwi podczas oddzielania się lub po oddzieleniu łożyska wypływa przez pochwę, reszta w postaci skrzepu przylega do matczynej powierzchni łożyska.

■ Utrata krwi wynosi 200-300-400 ml.

Wzmożone krwawienie okresu oddzielania: utrata > 400 ml (bez stosowania środków farmakologicznych w okresie oddzielania).

Sposoby oddzielania się łożyska. Sposób oddzielania się łożyska zależy od miejsca jego usadowienia: 1) centralne oddzielenie, 2) boczne oddzielenie.

Sposób Schuhzego (ryc. 7-86, położnik z Jeny. 1827-1919). Oddzielanie rozpoczyna się w środku (-* centralne oddzielanie); najczęstszy sposób oddzielania - S0%! Najpierw unosi się środek łożysku, wstawia się do ujścia kanału szyj-