PA270041

dzwon w owych czasach, świadczą jasno ciężkie karv grożące robotnikom w wypadku, gdyby chcieli iZ zawładnąć w celu wywołania buntu: sześćdziesiąt franków paryskich grzywny dla tych, którzy użyliby dzwonu, aby zwołać zgromadzenie ludności, om dl_a tych, którzy przybyliby na nie uzbrojeni w kije lub inną broń. Za użycie dzwonu w celu wywołania buntu przeciw królowi, ławnikom czy dzwonnikowi pracującemu na zlecenie ławy groziła śmierć. ⁿ Jak widzimy, w walkach robotników pod koniec tego stulecia i na początku następnego chodziło o długość dnia pracy, a nie bezpośrednio o płace.

Dokumenty ukazują, jak w czasach istnienia winnic w miastach i na przedmieściach specjalna kategoria robotników, szczególnie wojownicza zwłaszcza ha “terenie miast i przedmieść — dniówkowi robotnicy pracujący w winnicach — walczy ze swymi pracodawcami: panami feudalnymi, duchowieństwem i mieszczanami o skrócenie dnia pracy. “ Walka ta zakończy się procesem przed Parlamentem paryskim.” Materiały archiwalne dowodzą istnienia prawdziwych konfliktów, jakich można się było spodziewać po zarządzeniu wydanym 12 maja 1393 przez burmistrza Paryża.³⁰ „Z uwagi na to, że [...1 różni pracownicy cechowi, jak tkacze płótna i wetny, folusznicy, płukacze, murarze, cieśle i różni inni robotnicy mieszkający w Paryżu, przychodzą do warsztatów i zostawiają robotę o takich godzinach [ o jakich chcą}, chociaż płaci się im tak, jakby pracowali przez cały' dzień burmistrz przypomina, że dzień pracy zo-

Ordomwncej dej Roił de France..., V. IV, 9 209

uaie._

łowiska zoh    . * , -w_

o, U CTUff (U I ftSłHi'—*

<łAV-- ■* '