mysienia o edukacji
02 J. Tischner, Świat ludzkiej nadziei. Wybór szkiców filozoficznych 1966 1975, Karków 1992, rozdz. U Z problematyki wychowania chrześcijańskiego.
63 D. Bell, Powrót ..., op. cit.
64 H.-G. Gadamer, Prawda i metoda, op. cit., część druga. K. Rosner, Hermeneutyka jako krytyka kultury. Heidegger, Gadamer, Ricoeur, Warszawa 1991.
65 H.-G. Gadamer, Prawda i metoda, op. cit., s. 329.
66 Tamże, s. 330.
67 Tamże, s. 331.
68 Tamże, s. 332.
w T. Szkudlarek, Wiedza i wolność w pedagogice amerykańskiego postmodernizmu, Kraków 1993.
70 Por. K. Wikoszewska, O pojęciu ,,postmodernizmu” uwag kilka, w: Oblicza postmoderny. Teoria i praktyka uczestnictwa w kulturze współczesnej, Red. A. Zeid-ier-Janiszewska, Warszawa 1992.
71 Nastrój tej dyskusji oddają trzy teksty przedstawione w „Kwartalniku Pedagogicznym” No ł, 1993: Z. Melosika, Postmodernizm i edukacja; T. Szkudlarka, Post-socjalistyczna edukacja a filozofa postmodernizmu oraz J. Kargula, Czy szkoła ma ulegać postmodernizmu w i?
72 R. G. Paulston, Pedagogika porównawcza jako pole nakreślania konceptualnych map teorii i paradygmatów, w: Spory o edukację. Dylematy i kontrowersje we współczesnych pedagogiach, zbiór pod red. Z. Kwiecińskiego, L. Witkowskiego. Warszawa 1993.
73 Por. J. Rutkowiak, Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, w: Ewolucja tożsamości pedagogiki, red. naukowa H. Kwiatkowska, Warszawa 1994.
74 R. Meighan, Socjologia edukacji, red. naukowy Z. Kwieciński, Toruń 1993. rozdz. 14.
75 Tamże, s. 200.
76 Tamże, s. 201-202.
H. A. Giroux, Rethinking the Language of Schooling, w: Teachers as Intellectuals. Toward a Critical Pcdagogy of Learning, New York, Westport, Connecticut, London, 1988, s. 5.
78 Z. Melosik, Współczesna amerykańska socjologia edukacji: kilka uwag o statusie teorii, „Forum Oświatowe” No 1, 1994.
19 Tamże, s. 45.
80 Tamże, s. 46.
8ł Tamże, s. 47.
82 Tamże, s. 51.
83 J. Rutkowiak, O dialogu edukacyjnym. Rusztowanie kategorialne, w: Pytanie dialog wychowanie, praca zbiorowa pod red. tejże, Warszawa 1992.
The present text is organised around the metaphor referring to pedagogue — the wanderer and the map he uses on his cognitive voyage.
A pedagogue taking his direction from the ideas of a single pedagogy does not need any map, sińce he is facing a concrete route spreading ahead of him which he foliows apperently ietting himself be guided and !ed by it.
A pedagogue facing two paths, with the name actually given to twa theories of pedagogy, for instance the 'quantitative pedagogy' and the opposing 'qualitative pedagogy', is in a morę difficult situation. However, his problem actually comes down to arriving at a decision, and not to buiiding his view of the entire horizon of the issues around him, Hence, no map is needed to him either.
The experience of our contemporaries, who remain usatisfied with any 'great narration' that might be treated as a marker pomting to any generał direction, bears fruit. in the form of a great variety of ideas and implementations. In order to gain some direction among lnem, the contemporary pedagogue — the wanderer needs a map; a map to variat.ions of thinking about education.
!t is plausibie to construct. such a map aiong disciplined lines, providing justification for its co-ordinat.es. Howeyer, the complex and dynamie reality cannot be confined in the precision of schemata. Bearing this in mind it is not impossible to create maps based on empirical grounds. These, in t.urn, would reflect the attempts to encompass experience in its entirety. However, the picture would only give outlines of the experience resulting in a draft picture, sińce the voiatility and the ratę of changes taking place in modern times cannot. be reconciled with buiiding stable constructions.
The idea presented in this text refers to creating such a silhouette map basing on the following 'pulsating categories'; inteliectuaiity of traditiona! pedagogy, practice of progressive pedagogy, practility of pedagogues of New Education, orientation towards the object of scientific and technical pedagogy, orientation towards the subject of humanistic pedagogy, the denouncing strength of critical pedagogy, the questioning naturę of hermeneutic pedagogy, the sacral character of pedagogy of faith, the sanctioned multiplicity of postmodernist pedagogy.
The cruciai issue related to thinking as reflected in the metaphor of the map is the guestion of accepting the potential simultaneous coexistence of yarious yarieties of thinking about education, all of them of equal status, functioning side by side, and maintaining common dialogue.