SDC13269

w r. 1568. Zmiecenie przełomowe dla rozwoju rosyjskiego języka literackiego .miała Itossijskaja gram mat i ka wydana przez Łomonosowa w r. 1755.

W XVI w. europejska szkoła językoznawcza wchłonęła tradycje zarówno szkoły łacińskiej, jak greckiej i hebrajskiej, i na tej podstawie w XVII w. powstała Gramatyka ogólna wydana w Paryżu w r. 1660, a oparta na materiale języka francuskiego, łaciny, greki i hebrajskiego. Gramatyka zestawia podobieństwa zachodzące między tymi językami, stosując cło ich analizy schematy logiczne.

Mimo wszystkich jej wad Gramatykę ogólną należy uważać za jeden z przejawów tych zainteresowań, które doprowadziły z czasem do powstania językoznawstwa porównawczego. Sięgają one starożytności. Kwintylinn, retor rzymski z I w. n.e., porównuje ze sobą pewne właściwości języka łacińskiego i greckiego. Gramatycy żydowscy X i XI w. stwierdzili pokrewieństwo języków hebrajskiego, arabskiego i arumejskiego, stanowiących jądro rodziny semickiej. W XVI w. ustaliła się koncepcja rodzin języków romańskich, germańskich, celtyckich i słowiańskich. I tak skład rodziny słowiańskiej przedstawił zgodnie z prawdą Łukasz Górnicki w Dworzaninie polskim z r. 1566. W XVII w. wysunięto hipotezę co do pokrewieństwa języków u rai o-ałtajskich. W XVIII w. zainteresowania językoznawcze objęły cały świat, co w wysokim stopniu było zasługą G. W. Leibniza (1646—1716), zachęcającego do badania żywych języków. W r. 1786 William Jones rozpoznał pokrewieństwo sanskrytu, greki i łaciny, przypuszczając równocześnie przynależność do tej grupy języka gockicgo, języków celtyckich i staroperskiego. Tak zarysowała się koncepcja rodziny iii-doeuropejskiej. W 1. 1800—1805 L. Hervas wydał w Madrycie Katalog języków i narodów (Catalogo de las lenguas de las naziones eonoddas), w którym porównuje wyrazy 300 języków. Pierwszy ustalił on pokrewieństwo języków wielkiej rodziny malajo-polinezyjskiej. Na początku XIX w. rozpoznano również istnienie rodziny bantu w Afryce, chińsko-tybetańskiej w Azji Wschodniej i drawidyjskiej w Indiach. Horyzonty językoznawstwa rozszerzyły się niezmiernie, nie to jednak jest dla nas najważniejsze. Samo stwierdzenie

Językoznawstwo    g