CZESŁAW ZGORZEL5KI 22
próbę w przeświadczeniu, że genologia obejmuje nie tylko zagadnienia gatunków, ale takie kompleks spraw strukturalnego zróżnicowania w zakresie typów wypowiadania się poetyckiego nawet wtedy, Powinności ge- gdy nie mają one jeszcze — jako kategorie genolo-nol°en gicznych rozróżnień — pełnych praw utrwalonych
w świadomości społecznej, a występują — być może — jedynie jako zarysowujące się dopiero tendencje.
Uwagi obliczone były raczej na sprowokowanie dyskusji niż na propozycje konkretnych rozwiązań trudnego i wciąż jeszcze nie wykrystalizowanego programu poczynań genołogii na terenie poezji współczesnej.
a®SBSaK35BBSSa
i
Czy nauczyłam. się pisać wiersze dlatego, że ukończyłam studia polonistyczne? 'Wątpię, chociaż te właśnie studia bardzo mi pomogły. '
Urszula Kozioł: „Poezja" 1969 nr 2. [
W polskiej poezji współczesnej |: dominuje zdecydowanie wiersz wolny. Odrzuciła ona
sztywny gorset metryczny, różne średniówki i rymy, kieruje się w budowie wiersza wymaganiami ;
lirycznego wątku. Podstawą wydzielania pewnych ■;
szeregów wyrazów czy też wyrazów pojedynczych
z łinijki-wersy nie są już od dawna konwencjo- ;
£!> nalne wzorce, ale względy emocjonalno, intelek- j
i: tualno-wartościujące czy retoryczne. |
!| Takie jest. przeświadczenie i czytelników, i więk- h
ii szóści krytyków. Wszyscy się już do niego przy- Podział
j! zwyczaili i nikogo nie niepokoi fakt, że te różne składniowy
motywy podziału- tekstu, w różnych typach niere-h gularnego wiersza mają żywot bardzo kruchy. Jeśli
ji wersy pokrywają się ze składniowymi całostkami
wypowiedzi, choćby bardzo rozmaitego: stopnia, to jeszcze pół biedy- Rewaloryzacja związków skład-
S®^wS8m88BS5B3B>śS0S»3^»8«E3SiSi!»lffi^5®8mSSS»^^