w trzymadłach oraz stanu szczotek; ewentualną naprawę można wykonać po zdjęciu rozrusznika;
e) sprawdzenie stanu styków włącznika po zdjęciu jego pokrywki, styki bardzo opalone należy oczyścić pilnikiem korundowym, a następnie dokładnie przeczyścić.
Zdolność rozruchową rozrusznika można ocenić na podstawie kontrolnego uruchomienia silnika. Mogą wówczas mieć miejsce następujące przypadki:
— wałek rozrusznika obraca się, lecz wał korbowy nie obraca się; wskazuje to na uszkodzenie mechanizmu sprzęgiełka rozrusznika, na niewłaściwe zamocowanie rozrusznika, na zanieczyszczenie nacięcia gwintowego lub uszkodzenie kółka zębatego;
— wałek rozrusznika nie obraca się lub obraca się powoli; przyczyną tego mogą być: zbytnie rozładowanie akumulatora lub wewnętrzne uszkodzenia rozrusznika (szczotki, uzwojenia, styki włącznika);
— rozrusznik pracuje z szumem i hałasem, przyczyną tego może być: nadmierne zużycie zębów lub sprzęgiełka albo też niewłaściwe ustawienie rozrusznika.
Przed zdjęciem rozrusznika należy odłączyć przewód od zacisku dodatniego akumulatora, aby nie spowodować przypadkowych zwarć, następnie odłączyć gruby przewód rozrusznika i przewody pozostałe oraz wykręcić dwie śruby mocujące kołnierz do obudowy koła zamachowego. Z kolei można rozrusznik wysunąć z gniazda obudowy.
Następnie należy sprawdzić rozrusznik pod względem mechanicznym czyli:
— sprawdzić, czy wirnik można obrócić ręką za kółko zębate; w razie stwierdzenia wyczuwalnych oporów należy rozrusznik rozebrać i przejrzeć łożyska oraz stan całego wirnika;
— sprawdzić, czy nie nastąpiło nadmierne zużycie komutatora (po zdjęciu opaski osłaniającej) i czy powierzchnia jego jest gładka;
— skontrolować, czy szczotki nie są uszkodzone, czy swobodnie przesuwają się w trzymadłach i cz(y sprężyny dociskają je całą powierzchnią do komutatora;
— sprawdzić stan i działanie włącznika oraz stan powierzchni kółka zębatego.
Bez dalszego rozbierania rozrusznika można wykonać następujące zabiegi naprawcze: wymianę zużytych szczotek, wymianę uszkodzonej sprężyny trzymadła, oczyszczenie komutatora, oczyszczenie styków włącznika.
Jeżeli szczotka jest obłamana, przewód jej jest wylutowany lub jest na tyle zużyta, że zachodzi obawa oparcia się sprężyny lub wlutowanej linki o trzymadło, należy szczotkę wymienić na oryginalną nową lub wykonać zastępczą z płyty metalografitowej M-87 (SMG — 701).
Szczotkę nową lub nieznacznie zużytą, która nie przylega właściwie lub wykazuje niewielkie wykruszenia, należy dotrzeć do odpowiedniego kształtu w celu uzyskania dobrego przylegania do komutatora. Sposób postępowania w tym przypadku jest analogiczny do docierania szczotek prądnicy (rys. 13).
Przy wyjmowaniu szczotki z trzymadła należy haczykiem z drutu odciągnąć sprężynę, nie zginając jej na boki, a drugą ręką wysunąć szczotkę (rys. 14).
Jeżeli przy wyjmowaniu szczotka przesuwa się w Irzymadle z dużym oporem, należy zarówno szczotkę, jak i trzymadło oczyścić szmatką zmaczaną w benzynie i dobrze wysuszyć. Szczotka powinna być dociskana przez sprężynę z siłą 0,8 ... 1,2 kG.
Zanieczyszczony komutator należy dobrze oczyścić kawałkiem szmatki umoczonej w benzynie, a następnie dobrze wysuszyć.
fi===j |
i_ Zamocowanie | ||
Amperomierz |
® a | ||
Dynamometr \ Akumulator | |||
Woltomierz |
X Ramię hamulca
Jeżeli komutator wykazuje pewne niewielkie nierówności, można go dotrzeć za pomocą paska płótna ściernego (nie papieru ściernego!) szerokości 25 mm. Sposób postępowania w tym przypadku jest analogiczny do docierania komutatora prądnicy (patrz rys. 15).
Po wykonaniu wymienionych czynności należy dokładnie oczyścić komutator, trzymadła i szczotki — najlepiej przedmuchując całość sprężonym powietrzem.
Ramie hamulca, iv położeniu zahamowania
Rozrusznik
Rys. 15. Hamownia do badania rozruszników
Oczyszczenie styków włącznika polega na sczy-szczeniu nalotu pilnikiem korundowym. Jeżeli uszkodzenia są znaczne należy łby styków wymontować i powierzchnię ich stoczyć aż do uzyskania gładkiego i czystego wyglądu. Po toczeniu łby obu śrub powinny wystawać na jednakową wysokość. Kotwicę należy również dokładnie oczyścić.
Zakres wychyleń dźwigni włączającej należy regulować wkrętem mimo-środowym stanowiącym ośkę obrotu dźwigni (po uprzednim zluzowaniu nakrętki), aby w stanie spoczynku wysunięcie kółka zębatego przed płaszczyznę mocowania rozrusznika wynosiło 23 + 1 mm. Po wyregulowaniu, wkręt należy zabezpieczyć nakrętką oraz ponownie sprawdzić ustawienie. Położenie kółka zębatego w stanie wysuniętym reguluje się śrubą łączącą główkę dźwigni z rdzeniem elektromagnesu (po odkręceniu i zdjęciu włącznika) tak, aby po włączeniu włącznika wysunięcie kółka zębatego przed płaszczyznę mocowania rozrusznika wynosiło 36 + 1,5 mm. Zabieg ten polega na wkręcaniu lub wykręcaniu cięgła z rdzenia elektromagnesu.
43