Skan
04

I

180

A

IB)

Zakazana archeologia - ukryta histońa człowiek

ro później dostały się do środkowoplęjstoccńskiej warstwy zawierającej kości' datowanej ściśle na wczesną fazę tego okresu. Być może jednak w tym czasie 1 na Jawie, obok istot małpo-człekoksztaltnych, istniał współczesny gatunek czfo-1 wieka. W świetle materiałów zaprezentowanych w tej książce jest to całkiem możliwe.

Aby określić czy kości z tego samego stanowiska mają tyle samo lat, bada się je metodą fluorową. Zalegając w ziemi, kości absorbują fluor z wód gruntowych, jeżeli więc zawierąją podobną ilość tego pierwiastka (zależną od zawartości fosfatu w kościach), można uznać, iż leżał)' w ziemi przez ten sam okres.

W raporcie z 1973 roku M. H. Day ł T I. Molleson podali, że sklepienie | czaszki i kości udowe z Trinil cechuje w przybliżeniu ten sarn stosunek fluoru do fosfatu. Środkowopłejsiocehskie skamieniałości ssaków z tego stanowi, ska charakteryzowała podobna proporcja tych składników. Day i Molleson stwierdzili więc, że wszystkie te znaleziska mają tyle samo lat.

Jeśli jednak kości udowe z Trinil różnią się od kości Homo erectus i są identyczne z kośćmi Homo sapiens sapiens, jak donosili Day i Molleson, wówczas j ilość fluoru, jaka je cechowała, potwierdza pogląd o istnieniu ludzi na Jawie we wczesnej fazie środkowego plejstocenu, około 800 000 lat temu.

Day i Molleson stwierdzili, że holoceńskie kości z Trinil również mogłyby cechować się stosunkiem fluoru do fosfatu zbliżonym do proporcji charakterystycznych dla środkowoplęjstoceńsldch kości zwierząt. W tym kontekście metoda fluorowa okazałaby się bezużyteczna. Oakley, twórca tej techniki hadaw-1 czcj, podkreślił, iż tempo absorbeji fluoru na obszarach wulkanicznych, takich | jak Jawu, jest nieregularne. W ten sposób kości różniące się znacznie wiekiem | mogą zawierać podobną ilość fluoru. Niestety nie udało się tego wykazać bezpośrednio na stanowisku w Trinil, ponieważ jedynie w środkowoplejstoceństóę^il warstwach znaleziono tu skamieniałości.

Day i Molleson zbadali ponadto, żc holoceńskie i późnoplejstoceńsłde osady na innych stanowiskach jawąjskich zawierały kości o proporcjach fluoru do fosfatu podobnych do tych, jakimi cechowały się kości z Trinil. Przyznali jednak. iż „nie można ich bezpośrednio porównywać" Tempo absorpcji fluoru zależy bowiem od czynników, które mogą różnić się w zależności od stanowi-ska: zawartości fluoru w wodach gruntowych, tempa przepływu tych wód. cha- j rakteru osadów i typu kości. Z tego względu wyniki badań przeprowadzony^ metodą fluorową, o jakich donosili Day i Molleson. pozostąją zgodne (choć nic są tego dowodem) z datowaniem ludzkich kości udowych z Trinil na wczesną Łzę środkowego plejstocenu, czyli na około 800 000 lal.

Szczątki pitekantropa z Trinil zbadano również metodą azotową Dubofc| wygotował sklepienie czaszki i pierwszą kość udową w kleju zwierzęcym, kto* rego białko zawiera azot. Day i Molleson próbowali zneutralizować działam®; kleju poprzez wcześniejszą obróbtcę kości. Chcieli usunąć rozpuszczalny przed właściwym badaniem. Wyniki analiz pokazał)', ze w skamieniałością^; z Trinil pozostała niewielka ilość azotu, co zgadza się z rezultatami badan

jCzUm"* lau-ajtkt’ ^ętystkich kości pochodzących z wczesnej fazy środkowego plejstocenu. Jed-^ według Daya i Mollesona kości na Jawie tak szybko tracą azot, iż nawet xnaleriska holoceńskie często w ogóle nie zawierają tego pierwiastka

Nieuczciwa prezentacja znalezisk „człowieka jawajskiego⁹

Większość publikacji dotyczących ewolucji ludzkiego gatunku ukazuje problem Homo erectus w taki sposób, że wydaje się, iż mamy tu do czynienia z szeregiem imponujących dowodów świadczących o istnieniu lego gatunku na Jawie w okresie między 500 000 a 2 min lat temu. Jedną z takich publikacji jest książka The Fossil Etidence for Humań Ewlution (1978) W. E. Le Grosa Clarka, profesora anatomu na Uniwersytecie w Oxfordzie. i Bernarda G. Campbella, adiunkta na Wydziale Antropologu Uriwersity of Califomta w Los Angeles. Przedstawili oni imponującą tabelę, która ukazuje znaleziska Homo errclus. Odkrycia le (Tabela 8.1) są szeroko wykorzystywane do potwierdzania poglądu, ze człowiek rozwinął się z istoty raalpokształinęj.

W przedstawionym zestawieniu T3jest kością udową odkrytą przez Dubois w odległości około 14 m od pierwotnej czaszki T2. Omawialiśmy juz jak nieuzasadnione jest przypisywanie tych dwóch znalezisk temu samemu osobnikowi. Mimo to, ignorując wiele ważnych faktów, Le Gros Clark i Campbell stwierdzili: „szereg dowodów przemawia tak bardzo za ich naturalnym połączeniem. ii zostało to powszechnie zaakceptowane”

T6. T7. T8 i T9 to kości udowe znalezione w Holandii w skrzyniach ze skamieniałościami ponad 30 lat po ich odkryciu na Jawie. Lc Gros Clark i Campbell zlekceważyli najwyraźniej oświadczenie Dubois, który przyznał, że nie znalazł ich osobiście, u miejsce ich odkrycia jest nieznane. Vbn Koenig-uwald stwierdził natomiast, iż pochodzą one z głównej kolekcji Dubois zawie-fającej skamieniałości z „różnych stanowisk i różnych epok. przy czym znaleziska są niewłaściwie rozróżnione, ponieważ zaginęła część metryczek identyfikacyjnych" Tym niemniej Le Gros Clark i Campbell przyjęli, ze kości udowe T6-T9 pochodzą z formacji Kabuh w THnfl. Day i Molleson zauważyli: Jczeh wobec całego materiału z Trinil. znalezionego po odkryciu pierwszej ^raszki i Kości Udowej I. zastosowano by rygorystyczne kryteria, jakie wyma-są przy współczesnych badaniach, należałoby go w całości odrzucić * powodu wątpliwego pochodzenia i nieznanej stratygrafu”.

Skamieniałości Mł i SI-S6 odkryli Jawąjczycy zatrudnieni przez von Ko-tnigswalda. Tylko w przypadku jednej z nich (Ml) donoszono o znalezieniu ^w tratwie, gdzie została osadzona. Mimo to nawei ta relacja jest wątpliwa, r^ostałe skamieniałości grupy S to odkrycia relacjonowane przez Marksa, ationo i Jacoba. Większość z nich znaleźli na powierzchni ziemi wieśniacy ¹ rolnicy, którzy sprzedali je naukowcom, być może przy pomocy pośredników, ■nająć sposób, w jaki odkryto te znaleziska, można jedynie dziwić się intclek-ualnej nieuczciwości, widocznej wyraźnie w Tabeh 8.1 ł sprawiającej wrażc-^,Ue> & wszystkie kości znaleziono w warstwach o określonym wieku