Strona0021

21

Rys. 1.5

Przypadek 2.

Częstości drgań składowych różnią się nieznacznie od siebie. Przyjęto w rym przypadku

^ (/) = a_x sin((ttf + <p), x₂ (t) = a₂ sin(<y / + Acot)    (1.19)

gdzie Aco«m, a ę oznacza początkowe przesunięcie fazowe drgania x_x względem drgania x₂ (przez odpowiedni wybór początku współrzędnych można zawsze doprowadzić do tego, że kąt przesunięcia fazowego jednego z drgań składowych będzie równy zeru).

Drganie wypadkowe otrzymamy w postaci:

*(/) = a_x ->rę) + a₂ sin{cot + Acot) =

~{a_x smę + a₂ sinAńtfjcosótf-ł- (£Z_£ cos^ + a₂ cosAotf)sin^    (1.20)

Wprowadzając oznaczenia:

a_{ sin ę + a₂ sin Acot — A(t) sin y/(i) a_{ cosę + a₂ cos Acot = A(t)cost//(t)

sizie:

A;) = yj(flj sin ę + a₂ sin Acot - A{i) sin y/(t))² + (a_x cos ę + a₂ cos Acot = A(t) cos y/{i))² ~

= yja_x +^a2 + 2a_xa₂ cos(Ao;f - <p)

a. sin© + a₉ sin Aa#

-Z-l-—

a_x cos^ + a₂ cos Aa#