Metody cyfrowe w teledetekcji g - wartość oryginalnej jasności (obrazu pierwotnego),
gmin, gmax - najmniejsza i największa wartość jasności występująca w obrazie pierwotnym.
Systemy wizualizacji danych obrazowych zwykle automatycznie dokonują operacji na kontraście w momencie wyświetlania obrazu. Granice „rozciąganego" zakresu określone są przez skrajne (minimalną i maksymalną) wartości jasności występujące w pliku obrazowym. W literaturze można znaleźć określenie, że transformacji wartości znajdujących się w pliku na jasność pikseli obrazu dokonuje się za pomocą tablic przeglądowych (look-up-tables). Tablice przeglądowe są w istocie tabelaryczną postacią wzoru (3.2).
Funkcja liniowej transformacji obrazu ma postaćy - a + bx. Jak łatwo zauważyć, stała a odpowiada za zmianę jasności obrazu, natomiast współczynnik b za zamianę kontrastu (rys. 3.4).
Rysunek 3.4 Liniowa funkcja transformacji jasności i kontrastu obrazu y = a + bx. Wartość jasności obrazu pierwotnego (g) zostanie przeliczona na nową wartość (g') w obrazie wtórnym
Niektóre systemy przetwarzania informacji obrazowych wykorzystują także inne funkcje transformujące, na przykład wykładnicze, logarytmiczne lub liniowe - składane, to jest o zmiennych współczynnikach a, b na wybranych odcinkach (rys. 3.5).
O wyborze odpowiedniej funkcji decyduje wynik analizy kształtu histogramu obrazu oraz cel transformacji. Inną funkcję zastosujemy, gdy będziemy chcieli na przykład rozjaśnić i zwiększyć kontrast obrazu obszarów o małej jasności, jednocześnie „tłumiąc" kontrast obszarów jasnych (tu przydatna jest funkcja logarytmiczna), a inną w odwrotnym przypadku (funkcja wykładnicza).
Pozostaje nadal kwestią otwartą, w jaki sposób ustalić granice przedziału jasności obrazu pierwotnego <g™,, gma*>, którego wartości mają być poddane przeliczeniu na zakres 0-255 obrazu wtórnego. W tym celu posłużymy się ponownie histogramem. Empirycznie stwierdzono, że obrazy teledetekcyjne zawierają główną część istotnej informacji obrazowej w zakresie jasności zdefiniowanym jako:
80