tnB9

których byt u mi przeciągamy saswycssj aż do koń-A XV. wieku, wiemy to pewnie, ii gospodarstwem ujmowały się najwięcej kobiety. 1 pomimo to, io ich płeć nazywano gdzieindziej iłibą (1) a nawet o nu traktowano ją jako słaba w Statutach, o czćm wspomnę dokładniej pomiń), dawały mu radę z wielkim dla arbie łazarzy tam. Wprawdzie aas uczy hi-ztorya, fte gospodarstwa owao«nc w daleko ciazniej-tsym się obracały aakreair. nii dzisiaj. Tak było; ale to orzeczenie tyczy się tylko gospodarstwa rolnego. Mało pod owe czasy siewano, mało liczono na produkcyę zbożową; lecz m to inne gospodarskie gałęzie rozprzestrzeniano do daleko szerszych a dziś jut wcale nieznanych rosmiai ów Do nich naloty chów bydła, koni t owiec, hodowanie czerwcu, pssczel nictwo, myilhrstwo i rybołówstwo, to wszystko pod-tenesas, mianowicie w majątkach większych, na wielką prowadzono skalę i urządzano tak, aby mieć stąd te dochody, których w dostatku nie przynosiła rola. Panował zresztą podówczas jak najpowszechniej zwyczaj wydzierżawiania ról dworskich kmieciom sa daniny i czynne (!)-• niewicm czy taki sposób

(1) Nic zdarzyło mi się nigdzie wjayuć, sJaby u nas kobićty uasywaao płdę Mą. Nazywano je tylko płcią białą, zapewne w caęSci dla płci istotnie daleko bielszej od mężczyzn . a w części dla białych rańtuchów, ftlóro zaswyoaąj ooiriłr.    _

(i) Zwyczaj ten był jeszcze w XVI. wieku powszechnym. Patrz T. Czacki. Dzida. T. II. p 56. Nota W.