u 7

jest prawda: póki mała, zliczysz wszystkie liście, gdy wzrośnie i zaszumi w wietrze uroczyście, i pochyli w powiewie koronę wyniosłą, zdumiony, że prawd małych tyle z niej wyrosło, nie ogarniesz jej okiem, choć zawsze ta sama. Kiedy uschnie, pniem nagim nie potrafi kłamać.

I próchniejąca świadczy, że był czas, gdy żyła. Prawda? - to tylko słowo. Czyn - to siła.

Z czynów - słowa, a słowa znów czynów nadzieją Szukanie... szukać...

W rannej mgle koguty pieją sygnał nowego dnia i nowej ziemi, a my dławieni niewymówionemi słowami, w księżyc wpatrzeni idący na połów ryb, po czarnych stawach śpiących, czekamy, aż nam ton nocnej muzyki do prawd mówienia rozwiąże języki.

Lecz szukać prawdy słowem - to to samo, co cienie chmur po łące okiem gonić i czekać w nocy przed zamkniętą bramą, aż łańcuchami na sam krzyk zadzwoni. Dochodzić prawdy? Czy nie prostym czynem? Dotknięciem rzeczy, rzeczy rozłożeniem? a w słowie potem znaku wyrzeźbieniem, że się ścigało przedmiotu przyczynę?

I po tym z rzeczą mocowaniu niemym mówić schylając głowę, że nie wiemy...

Ale ja wiem, że jabłoń kwitnąca istnieje.

Ja i jabłonie...

Trzeci raz kur pieje.

Zamajaczyły w nocnej mgle jabłonie, mdleje już gwiazda zaranna i tonie, błyskając krwawo na zjaśniałym wschodzie, liście topoli drżą w porannym chłodzie i na pastwisku rżą zziębnięte konie, i wystąpiły drzew przydrożnych sznury.

Bo tylko wiecznie zmienne chmury i wiatr, i zapach drzew, i liści krótkotrwałych drżenie mówią, że prawdą jest istnienie.

101