Zawojski09 jpeg

wytycza zupełnie nowe sposoby funkcjonowania człowieka w świecie, ale też pamiętać należy, że sam komputer jako narzędzie ma wpisane w sobie „dane” pochodzące z najrozmaitszych obszarów wiedzy i nauki - od informatyki, matematyki, przez fizykę, lingwistykę, do biologii, psychologii kognitywnej. To sprawia, że artysta wykorzystujący komputer jako medium w sztuce siłą rzeczy wchodzi w rozmaite relacje z osiągnięciami naukowymi, na absolutnie prymarnym poziomie. Jak pisze Edmond Couchot:

Kiedy artysta tworzy za pomocą komputera, związek sztuki z nauką przestaje być teoretyczną

koncepcją, metaforą, a staje się codzienną praktyką. Nauka znalazła się u podstaw sztuki, dostarcza jej narzędzi i materiałów¹⁷.

Obecne związki nauki i sztuki rozpatrywać można na wielu poziomach, wymiar czysto techniczny jest tylko swego rodzaju podstawą dla strategii poznawczych. Zachowanie autonomii przy jednoczesnej hybrydyzacji jest swego rodzaju odpowiednikiem dialektyki tego, co globalne i tego, co lokalne. Nauka i sztuka odwołując się do technologii budują już nie tylko pomosty między sobą, ale tworzą wspólne projekty, w których to, co estetyczne przenika się z tym, co epistemiczne. Artyści łączą w swojej twórczości praktykę artystyczną z praktyką poznawczą, oba te porządki krzyżują się ze sobą, wzajemnie przenikają i uzupełniają.

Doskonałym wyrazem takiej postawy jest działalność artystyczna, teoretyczna, naukowa i edukacyjna wybitnego duetu artystów i badaczy - Christy Sommerer i Laurenta Mignonneau. Szereg ich prac interaktywnych, by wspomnieć tylko o In-teractive Plant Growing (1992), A-Volve (1994-1995), Life Spacies (1997), The Living Web (2002), Mobile Feelings (2003), Life Writer (2006), Data Tree (2009), zaliczana jest do najważniejszych osiągnięć sztuki nowych mediów. Pokazywane one były na ponad dwustu wystawach na całym świecie, znajdują się w stałych ekspozycjach wielu muzeów i kolekcjach sztuki, takich jak Zentrum fur Kunst und Medientechnologie w Karlsruhe, Ars Electronica Center w Linzu czy NTT InterCommunication Center w Tokio. Dziś większość z nich to prace klasyczne, zaś ich twórcy zaliczają się do niezwykle wąskiego grona artystów mediów o światowej renomie. W tym miejscu chciałbym przedstawić to, jak oni sami postrzegają własną działalność. Charakterystyczna jest autoświadomość i metakrytyczna postawa zarówno wobec własnych dokonań,

17 Edmond Couchot, Sztuka medialna: hybrydyzacja i autonomia, tłum. Paweł Stachura, „Czas Kultury” 2006, nr 5-6, s. 61.

37