Zdjęcia 0127

Istnieje ścisła zależność między stężeniem chlorku sodowego a przewodnością roztwonn Znając wartość przewodności roztworu NaCI w 20°C, można obliczyć ieeo stężenie X ze wzoru:    ^ ^J

(8)

X- f k, mg/dm³ NaCI

gdzie: k /

—    przewodność właściwa w 20°C, pS cnr¹,

—    współczynnik przeliczeniowy; /= 0,52 dla stężeń 0^-100 mg/dm' NaCI, f=0,55 dla stężeń powyżej i00 mg/dm³ NaCI.

Aby określić przybliżoną sumę kationów i anionów w wodzie badanej w mval/dm³ należy przewodność waściwą wyrażoną w pS cm^-1 pomnożyć przez 0,01.

Pomiary przewodności właściwej mogą służyć do sprawdzenia wyników analizy w zakresie jonowego składu wód [2]. Dla większości wód naturalnych zmierzona przewodność właściwa (w pS cm"¹ w 25°C) pomnożona przez odpowiedni współczynnik daje zawartość substancji rozpuszczonych w mg/dm³. Współczynnik ten określony doświadczalnie wynosi od 0,55 do 6,9 [24.54].

W celu dokładnego sprawdzenia wyników analizy należy postępować następująco. Badaną próbkę należy rozcieńczyć wodą destylowaną o przewodności poniżej 2 pS cm"¹ tak, aby uzyskać przewodność w granicach 90 + 120 pS cm ’.

Następnie mierzy się przewodność rozcieńczonej próbki i porównuje z przewodnością obliczoną z wyników oznaczenia zawartości poszczególnych jonów. Przewodność tę oblicza się przez pomnożenie stężenia jonów przez współczynnik b_] lub b₂ (tabl. 5-1). Porównanie zmierzonej przewodności z obliczoną wartością pozwala na ocenę poprawności analizy wody. Przy dokładnych pomiarach różnica ta nie powinna być większa od ±2%. Metoda ta nie może być stosowana w przypadku próbek o przewodności mniejszej od 90 pS cm¹. Ze względu na dużą przewodność jonów H⁺ i OH metoda ta nie może bvć stosowana Hn ~ -u —