0000011702 000004

WYBÓR POEZJI

128

W. POL

Albo jeszcze i coś więcej,

⁷⁵ Niż do boju poprowadzić W dobrym szyku pułk panięcy. — Bo tam ogień, a tu — rada;

Koniec końców zawsze jedno,

Na deresza Dorosz siada ⁸⁰ I harcuje szkapę biedną. —

Jeszczeć siebie nie żałuję,

Choć i moja krew nie woda —

Ależ bania, parnie, szkoda!

Bo to koń mi się marnuje.

⁸⁵ Wówczas każdy ma wymówki,

Bo ten wrócił od placówki,

A ten chory, a ów ścięty,

A czwartemu koń ustanie,

A piątego źle podpięty,

⁹⁰ A niejeden stchórzył, panie; Wówczas pochlebstw już bez liku: „Hej! Doroszu — stary ćwiku! Nasze stopnie to androny! Waszmość musisz tu zaradzić,

⁹⁵ Waszmość — żołnierz doświadczony, Waszmość musisz poprowadzić!”

No, no, dosyć, dosyć tego,

Już to wstyd dla młodej wiary, Kiedy chwalić trza starego,

¹⁰⁰ Ale swoje zrobi stary.

A więc ruszam w przód plutonem! W pierwszą lepszą wpadam lukę

w. 79 deresz — koń maści siwej, w. 92 ćwik — doświadczony żołnierz, w. 94 i 96 w DD — brak.