0000038 2

kinezyterapia*

Testy długości mięśni

prawidłową długość mięśni ocenia się w pozycjach izolowanych porównując obustronnie zakres ruchu, stopień napięcia oraz ewentualne subiektywne odczucia osoby badanej w trakcie biernego rozciągania testowanego mięśnia.

Test dla mięśnia czworobocznego (m. trapezius)

Pozycja wyjściowa osoby badanej: siedząca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca z tyłu osoby badanej.

Sposób wykonania: osoba badająca jedną ręką stabilizuje bark, drugą natomiast ręką ułożoną na skroniowej części głowy tuż powyżej ucha powoli wykonuje skłon głowy w bok (ryc. 105a). Dla zróżnicowania innej niż mięśniowa przyczyny ograniczenia ruchomości, w końcowym zakresie ruchomości można biernie unieść bark po stronie rozciąganego mięśnia, możliwość dalszego kontynuowania ruchu wskazuje na mięśniową przyczynę deficytu ruchu. Natomiast brak możliwości dalszej kontynuacji ruchu pomimo przybliżenia przyczepów części zstępującej mięśnia czworobocznego (poprzez uniesienie barku) przemawia za torebkowo-stawową przyczyną ograniczenia ruchomości.

Test dla mięśnia dżwigacza łopatki (m. levator scapulae)

Pozycja wyjściowa osoby badanej: siedząca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca z tyłu osoby badanej.

Sposób wykonania: osoba badająca jedną ręką stabilizuje bark po stronie testowanej, badany samodzielnie wykonuje zgięcie głowy z równoczesną rotacją w kierunku przeciwległego barku (ryc. 105b). Podobnie jak w przypadku mięśnia czworobocznego, poprzez bierne uniesienie barku (łopatki) zróżnicować można przyczynę deficytu mchu (mięśniową lub torebkowo-stawową) w obrębie szyjnego odcinka kręgosłupa.

Test dla mięśni pochyłych (mm scaleni)

Pozycja wyjściowa osoby badanej: siedząca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca z tyłu osoby badanej.

Sposób wykonania: osoba badająca jedną ręką stabilizuje bark po stronie testowanej, drugą natomiast chwyta głowę w okolicy skroniowo-żuchwowej ¹ Powoli wykonuje wyprost głowy z równoczesną rotacją w stronę przeciwległego barku (ryc. 105c).