0000062(3)

aseptica prnnaria (H. ]'. Olderhausen, 1957), ponieważ dopiero później udało się wyizolować z płynu mózgowo-rdzeniowego odrębny wirus (Hoffmann, Leiden, Cent i in.). Jest to ogólne zakażenie krwiopochodne o wielkiej zaraźliwości. Zaczęło występować na przemian latem i jesieni;} 1956 r., początkowo w lstrii, a potem w \ustrii, Szwajcarii, Niemczech środkowych, Holandii. Belgii i Anglii. Zaczyna się kilkudniowymi objawami zwiastunowymi, jak ogólne osłabienie, dreszcze, silne bóle głowy, po rz\m po 1- 2 dniach zjawia się wysoka gorączka. Przebieg jest dwufazowy, albowiem 2    4 do 8 dni po spadku gorączki i przy dobrem

samopoczuciu powraca wysoka gorączka, zjawiają się bóle głowy, świa-tłows-tręt, wymioty, objawy oponowe. Gorączka utrzymuje się 3 do 12 dni lub dłużej. Stwierdza się zapalenie spojówek, migdałków, obrzęk węzłów chłonnych, wysypkę. W układzie nerwowym poza objawami oponowymi występują porażenia mięśni ocznych, porażenia kończyn, zwłaszcza dolnych, z osłabieniem odruchów ścięgnowych, porażenie pęcherza. W pły nie mózgowo-rdzeniowym pleocy toza do kilkuset elementów z niewielkim wzrostem białka. Rokowanie pomyślne.

Vomitus epidemicus nagminne wymioty:. Przy padki takie spostrzegano w Anglii, Ameryce, Danii i Niemczech. Choroba występuje późną jesionią lub zimą, ma charakter nagminny o dużej zaraźliwości, szerzy się zazwyczaj w szkołach, szpitalach, hotelach lub całych dzielnicach. Okres wylęgania wynosi 1    2 dni. Dominującym objawem klinicznym są nagle

wymioty, nieraz bóle i zawroty głowy. Objawy ze strony przewodu pokarmowego ustępują na plan dalszy .

Vertigo epidentica (zawroty nagminne), neuronitis nesjibularis (Di.\

Halpikc, 1952), labyrinthitis epidentica. opisane po raz pierwszy przez duńskich i angielskich autorów. Choroba ta występuje również i w Polsce, często epidemicznie lub sporady cznie. Początek choroby bywa dwojakiego rodzaju: zakażenie dróg żołądkowe-jelitowych lub też górnych dróg oddechowych. W pierwszym przypadku wylęganie trwa 1    2 dni, w drugim

przypadku inkubacja od 12 do 14 dni. Nieraz brak jest wyraźnych objawów początkowych i choroba zaczyna się nagle od silnych zawrotów głowy, po których występują wymioty o typie mózgowym. Niekiedy dołącza się niestały oczopląs przy całkowicie dobrej koordynacji, rzadko głuchota lub szum w uszach. Przeważnie napady zawrotów głowy pow tarzają się, przy czym każdy następny napad jest krótszy. Napady wywoływane są przez ruch\ głowy lub ciała. Choroba trwa kilka tygodni lub też może przedłużyć się do roku. Zapewne zajęty jest pień mózgu. W końcu następuje całkowite wyleczenie.

UveonnningitLs, zapalenie jagodówki oczu z obustronną głuchotą i odczynem ze strony opon.

Uveonevraxitis idiopathica, uveo-encephaIitis, znamionuje się wystąpieniem następującego zespołu: zapalenie jagodówki (weitis). zaburzenia mózgowe oraz słuchu, odbarwienie skór\ i włosów.

360