0000089(4)

migrenowym (status hemicranicus), kiedy to ból migrenowy nie przerywa się przez kilka dni.

Zależnie od objawu klinicznego, który dominuje w napadzie, odróżniamy różne postacie migreny jak: migrena pospolita, wzrokowa, padaczkowa, psychiczna, oczopora/na, twarzoporaźna, brzuszna, skojarzona, bez bólów głowy, dziecięca.

Podam tylko opis migreny pospolitej (hemicrania uulgaris s. simplex). Tu dadzą się często odróżnić 3 okresy: okres przednapadowy, czyli zwiastunowy (znużenie, senność, uczucie niechęci, lęku, przygnębienie lub przeciwnie — - podrażnienie; zwiastuny ze strony różnych zmysłów, jak: mroczki, migocące błyski, muszki, nieraz dzwonienie w uszach, szum i zawroty głowy, rzadziej halucynacje węchowe lub smakowe); okres drugi napadu migreny (ból pulsujący w skroniach, nieraz rozsadzający czaszkę, nierzadko obejmujący całą czaszkę, nudności i wymioty, prze-c.culica zmysłów, naczynioskurczc w postaci przemijającego niedowidzenia połowiczego lub całkowitej ślepoty, tzw. amblyopia, resp. amaurosis transitoria, napadowe bóle brzucha, tzw. pseudoangina abdominalts); okres trzeci —• ponapadowy.

W rozpoznaniu różnicowym bólu głowy wychodzimy zawsze z założenia, iż ból głowy nie jest samoistną chorobą, lecz jedynie objawem chorobowym. Dlatego to pierwszym warunkiem wyjaśnienia podłoża bólu głowy jest dokładne ogólne zbadanie chorego, biorąc pod uwagę wszystkie wymienione już poprzednio czynniki, jakie mogą odegrać rolę w powstaniu bólu głowy. Uwzględniamy też cechy znamienne dla poszczególnych rodzajów bólów głowy. Dopiero po wyłączeniu wszelkich spraw organicznych ustroju myśleć można o tzw. samoistnym bólu głowy pod postacią migreny lub o innej postaci o charakterze czynnościowym. Zdajemy sobie sprawę zarazem z tego, iż uporczywe bóle głowy przez czas dłuższy mogą być jedynym objawem rozwijającego się guza mózgu lub innego schorzenia organicznego. Pomocne w rozpoznaniu mogą być poza obrazem klinicznym liczne badania pomocnicze, jak w pierwszym rzędzie badanie REG, które również w przypadkach migreny wykazywać może zapis patologiczny.

STANY NIEPRZYTOMNOŚCI I STANY ŚPIĄCZKOWE¹

Cechą znamienną zarówno stanów nieprzytomności, jak i stanów śpiączkowych są zaburzenia świadomości, krótkotrwale — w stanach nieprzytomności, długotrwałe — w stanach śpiączkowych. Wymienione

489

1

Szczegółowo zagadnienie to omówione jest w książce E. Hermana i W. Musiała pt. „Stany nieprzytomności i stany śpiączkowe”. Wąrszawa, 1958, T. XVI. Biblioteka Lekarza Praktyka. PZWL.