Systemy polityczne współczesnego świata
Tabela 5. Rozmiar deformacji spowodowany przez system radykalnie proporcjonalny (na przykładzie wyborów w Danii w 1998 r.)
Partia |
% głosów |
% mandatów |
Różnica |
Partia Socjaldemokratyczna |
36,0 |
35,9 |
■0,1 |
Socjalistyczna Partia Ludowa |
7,5 |
7,3 |
-0,1 |
Radykalni Liberałowie |
3,9 |
3,9 |
0,0 |
Partia Chrześcijańsko-Ludowa |
2,5 |
2,2 |
-0,3 |
Centrum Demokratyczne |
4,3 |
4,7 |
+0,4 |
Partia Konserwatywno-Ludowa |
8,9 |
8,9 |
0,0 |
Liberałowie |
23,5 |
24,0 |
+0,5 |
Partia Progresywna |
2,4 |
2,2 |
-0,2 |
Partia Ludowa |
7,4 |
7,3 |
-0,1 |
Inne |
2,8 |
2,8 |
0,0 |
Rozmiar deformacji |
0,8 |
Typologia powyższa opiera się również na założeniu, że ustalenie politycznych konsekwencji systemów wyborczych wymaga posłużenia się różnymi metodami pomiaru, i to stosowanymi łącznie. Żaden z wypracowanych przez doktrynę mierników nie odzwierciedla w pełni siły wpływu poszczególnych elementów systemu wyborczego na stopień proporcjonalności oraz redukcji efektywnej liczby partii. W szczególności pomijają one oddziaływanie takiego czynnika, jak rozproszenie (bądź koncentracja) głosów, determinowanego głównie atrakcyjnością wizerunku konkretnych partii w oczach wyborców. Równie ważny jest dystans poparcia osiąganego przez dwie najsilniejsze partie (a więc to, jaką przewagę osiąga partia zwycięska nad drugą co do kolejności). Określany w ten sposób poziom rywalizacyjności może być nader wysoki, gdy różnice między największymi partiami są niewielkie (jak dzieje się to np. w Wielkiej Brytanii, Grecji czy Niemczech), niski (w krajach, w których jedna partia zdecydowanie góruje nad rywalami) lub zmienny. Istotne znaczenie ma też fakt, czy w danym systemie partyjnym przeważają ugrupowania zdolne do uzyskania poparcia znacznej części elektoratu (system „dużych” partii), czy takie, które gro-
234