0270

ciśnień, bardzo ważną przy tym rolę spełnia hemoglobina. Rozpuszczalność tlenu w osoczu jest nader mała (tab. 14.1). Przy ciśnieniu cząstkowym 1,33 • 10⁴ Pa (100 mm lig) (tab. 14.2) rozpuści się 2,2 • 10~⁷ Pa^-1 • 1,33 • 10⁴ Pa • 1/1, to jest około 3 cm³ tlenu w 1 litrze osocza. Krew bez hemoglobiny musiałaby mieć natężenie przepływu 75 razy większe, żeby sprostać zapotrzebowaniu organizmu na tlen. Hemoglobina wiąże tlen rozpuszczający się w krwi i wraz z nią jest odprowadzany tak, że nowy tlen może się rozpuścić w miejsce związanego z hemoglobiną. W ten sposób utrzymuje się różnica ciśnień powodująca dyfuzję tlenu. Nasycenie tlenem hemoglobiny odpływającej do tętnic wynosi 98%. Jeżeli chodzi o C0₂, to i jego część jest przez krew transportowana jako chemicznie związany, tak że w płucach uwalnia się nie tylko CO* rozpuszczony fizycznie w krwi, ale i ten, który był związany chemicznie, podtrzymując różnicę ciśnień cząstkowych. Problemy chemiczne transportu gazów pozostawiamy biochemii.