027 8

Inne białko wykazujące wysokie powinowactwo do biotyny, STREPTAWIDYNA, wykazuje większą specyficzność względem biotyny;

•    punkt izoelektryczny jest w zakresie pH 5-6

•    nie jest glikoproteiną

Zarówno awidyna, jak i streptawidyna, mogą zostać przyłączone do innych białek lub mogą zostać wyznakowane związkami umożliwiającymi detekcję. Wiązanie to nie zakłóca zdolności do wiązania biotyny.

Często przyłączanymi enzymami są HRP oraz AP (w technice ELISA, WB)

Inne białka: ferrytyna (barwne), fikobiliproteiny (fluorescencyjne) - w technikach mikroskopowych w celu zabarwienia i zlokalizowania określonych antygenów lub receptorów w komórkach lub tkankach.

Częstym zastosowaniem dla systemu biotyna-awidyna są oznaczenia immunologiczne.

1.    Specyficzność przeciwciał zapewnia specyficzne rozpoznanie i związanie docelowej cząsteczki.

2.    Jeżeli cząsteczki przeciwciał są wyznakowane cząsteczkami biotyny, zapewnia to wiele miejsc wiązania dla awidyny lub streptawidyny.

3.    Jeżeli awidyna (streptawidyna) jest związana z cząsteczką enzymu, fluoroforu, itd. powstaje czuły system detekcji.

Najbardziej popularnym znacznikiem jest FLUORESCEINA.

Wydajność kwantowa wolnej fluoresceiny: 0.75

ALE: intensywność fluorescencji spada w pewnych buforach,

po naświetleniu, w pH poniżej 7.0, także często po

sprzężeniu z białkiem.

Mimo to fluoresceina daje wystarczająco dobry sygnał do detekcji.

•    Analogi fluoresceiny

Ze względu na podatność fluoresceiny na photobleaching opracowano fluorofory charakteryzujące się większą stabilnością, mniejszą zależnością od pH, zachowujące spektralne własności fluoresceiny.

Są to np. Alexa Fluor 488, BODIPY FL, Oregon Green 488, Oregon Green 514, Rhodamine Green (Molecular Probes).