043 3

Na podstawie prawa Archimcdcsa wiadomo, że ciężar wody wypartej W jest równy ciężarowi statku P. Z tego wynika, że każda zmiana obciążenia statku pociągnie za sobą zmianę jego objętości podwodzia i zmianę zanurzenia.

Zanurzenie statku w funkcji objętości podwodzia lub wyporności można najprościej określić na podstawie krzywej wyporności z krzywych hydrostatycznych (rys. 27).

Określone zanurzenie mierzone jest od PP, a dokładność odczytu zależy od rozmiaru arkusza. Na nowszych jednostkach często charakterystyki geometryczne kadłuba podawane są w postaci tabeli, która umożliwia dokładne określenie zanurzenia w funkcji wyporności (tabela 6).

Tabela 6

Charakterystyki geometryczne kadłuba statku

Zanu rzenie m	D p = 1,025 t	Zr m	KM m	*r m	Xs m	M, tm/m	‘PO. t/cm
3,00	6080,22	1,56	12,24	70,04	70,80	15828,4	22,121
3,05	6190,87	1,58	12,09	70,05	70,82	15875,8	22,147
3,10	6301,64	1,61	11,95	70,06	70,83	15922,5	22,172
3,15	6412,54	1,63	11,81	70,08	70,84	15968,0	22,196
3,20	6523,55	1,66	11,68	70,09	70,85	16012,4	22^20
3.25	6634,69	1.69	11,55	70,10	70,87	16055,6	22,244
		....	MM.	MM.	MM*	,MMM	M.M

2.1. Zmiana średniego zanurzenia na skutek przyjęcia dodatkowej masy

Przyjęcie dodatkowej masy spowoduje wzrost zanurzenia średniego statku. Wielkość zmiany zanurzenia ATokreślić można znając wielkość przyjętej masy m, wielkość pola powierzchni przekroju wodnicowego i gęstość wody p.

^Ar=nd^{Cm]    (14)}

43