205
Zadania
Określmy h(t) = /(p(t)) dla tych wszystkich teR1, dla których p(t) należy do E.
a) Pokazać (stosując wielokrotnie regułę różniczkowania funkcji złożonej), że dla 1 < k < m
gdzie sumowanie rozciąga się na wszystkie uporządkowane ciągi fc-wyrazowe (it.....i*), których każda współrzędna
jest jedną z liczb 1,..., n.
b) Z twierdzenia Taylora (5.15) wynika, że
dla pewnego t e (0,1). Zastosować ten wzór dla dowodu twierdzenia Taylora w przypadku n zmiennych pokazując, że prawdziwy jest wzór
przedstawiający /(a+x) jako sumę tak zwanego „wielomianu Taylora rzędu m— 1”, plus reszta, która spełnia warunek
Każda z wewnętrznych sum rozciąga się na wszystkie uporządkowane ciągi k-wyrazowe podobnie jak w części a). Jak zwykle przez pochodną rzędu zero funkcji /rozumiemy samą funkcję /, i wobec tego wyraz stały rozwinięcia Taylora funkcji / w punkcie a wynosi /(a).
c) Zadanie 29 pokazuje, że we wzorze Taylora napisanym jak w części b) powtarzają się wielokrotnie wyrazy podobne. Na przykład D113 pojawia się trzy razy, jako J)113, £>n, i D3U. Zatem suma odpowiednich trzech wyrazów może być napisana w postaci 3(Dj£>3/) (a)xjx3.
Wykazać (obliczając jak często pojawia się każda z pochodnych), że wielomian Taylora z punktu b) może być napisany w postaci:
Sumowanie rozciąga się tu na wszystkie uporządkowane ciągi n-wyrazowe (st.....s„),w których każda ze współrzęd
nych jest liczbą naturalną oraz jj+.„+», < m— 1.
31. Niech /e (if<3> w pewnym otoczeniu punktu a 6 R2. Niech gradient /w punkcie a będzie równy 0, ale nie wszystkie pochodne drugiego rzędu funkcji/w punkcie a będą równe 0. Pokazać, jak można za pomocą wielomianu Taylora funkcji/w punkcie a określić, czy funkcja/ma w a lokalne maksimum, lokalne minimum, czy też nie ma ani maksimum, ani minimum.
Rozciągnąć tę obserwację na przypadek R" zamiast R*.